Lesbók Morgunblaðsins - 04.07.1971, Blaðsíða 6

Þér
verðið yngri
á
fimmtudaginn
Sagt frá yngingum hins
heimskunna, svissneska
læknis Paul Niehans
Eftir Barbro Bolinder
Paul Niehans, hinn sviss-
neski frumfuíræðinguir og lækn-
ir, sem ýmisit hefur verið
Jietfmdur sniUmgiur eða vitlaus
maður, hetfur aldrei iátið siig
áilit manna á sér miklu máli
skipta. 1 fjörutíu ár hef-
ur hann nú heigað sig óskiipt-
ur hinium umdeildu lækninigum
sínum. Ekki hefur hann sikort
sjúklinga og telur sjúkl-
inigahópur han.s orðið ófáa
f rægðarmenn.
(Sagt er, að um tima hafi
ýmsir stjórnmálamenn í Bonn
og Moskvu verið komnir
á fremsta hlunn að leggja land
umdir fót og taka Niehans í
karphúsið, þegar þeim þótti
sýnt, að hinn gamli járnkansl-
ari Adenauer, sem þá stýrði
máium í Mið-Evrópu, gæti sem
bezt litfað í hundrað ár enn).
Þegar Niehans hóf að nota
aðferð sína forðum (hún var
raunar ekki niðurstaða langra
rannsókna, fremur tiikomin
fiyrir andans inniblóstur)
taldi hann, að frumuinmigjaf
imar mundu eiga sér heldur
takmarkaða ævi, eða líka og
vakainngjafir.
Sú varð þó ekki raumin á.
Það kom í ijós, að dýratfrum-
'urnar, með fersku Mfs-
magni siriiu, yfirtóku end-
urnýjunarstarfið í Mffæra-
kerfi mannsins, svo að segja
ævilangt og tóku þar fram öll-
um, kjörnum, gervivökum,
kristöllum og líffæraflutn-
Vignim.
Og þar að aiuki varð engra
hliðarábrifa vart.
Er þetta þvá undarlegra, sem
hver inngjöf atf dýratfrum-
um hlýtur að hafa í för með
sér framandi eggjahvituefni
manmisMkaimanium.
En þrátt fyrir það varð ekki
vart neinnar höfmunar í nokk-
urri mynd.
Hver er ástæðan?
Við því kunmi Paul Niehans
ekkert svar og kann ekki enn.
Því geta himir fjölmörgu sér-
fræðingar er heimsótt hafa og
rannsakað stofmun hans í Vev-
ey, heldur ekki svarað.
En visindin krefjast svars!
Nielhans hefur aMa tíð
verið utangarðsmaður í iækna-
heiminium, nokkurs konar
vandræðabarn. Það stoðar
hanm ekki þótt honum verði
svo gott til sjúkliniga, og meðal
þeirra eru „nöfn“, sem koma
hverjum meðal siúðurdálkahöf-
undi til þess að glenna heldur
betur upp glyrniuimar.
Það stoðar heldur ekki þótt
Niehans sé sjálfur löngu heims
frægur maður, tölur um árang-
urinn af lækninigum hans séu
eins glæstar og hægt er að
heimta, hann hafi sanmarlega
náð árangri þar sem öðrum mis
tókst, hann hafi mangoft verið
heiðraður atf háskóluim og nú
sé búið að stofna í Vestur-
Þýzkalandi miikið og voldugt
„Alþjóðlegt félag rannsókn-
armanna í ferskfrumuilækninig-
um“ með aðsetur í Heidelberg.
Það gagnar jatfnvel ekki, að
Niehans fékk ævilamga af
liausn í páfagarði, þá er hann
læknaði Píus páifa aí slæmum
hiksta!
Maðurimn í glæsivilunn'i
þarna í hlíðmni upp af Gentfar-
vatmi er vandræðaibarn raun-
Vísindanna — þótt hann sé nú
kominn af barnisaldri fyrir all-
nokkru.
Hann verður níræður á
næsta ári. Segja má, að hann
sé sjálfur sín bezta auglýsing,
vinnudagur hans fyMir enniþá
tólf tíma og ritgerðirnar
streyma frá honium jafnt
of þétt.
Hann er að visu hættur að
hafa beim afskipti af starfinu
í hinni frægu stofnun sinni og
kemur orðið því aðeins til, að
beðið sé sérstaklega um það.
Stjórn stofmunar hans í Clar
ens, nágrannabæ Vevey, er nú
mest í höndum doktors
Michel frá Genf, eins nánasta
samstarfsmanns Niehans. Þetta
er falleg stofnun, einangruð —
og dýrmæt.
Læknismeðferðin varir í
viku, með allsherjar skoðun á
undan, inngjöf og hvíldum.
Meðferðin í stofniun Niehans er
dýr, kostar 90—180 þús-
und ísiienzkar krónur og er
verðið undir því komið, hversu
víðtæk meðferðin er. Með-
ferðin er hins vegar ódýrari á
öðrum stofnunum, er tekið hafa
upp aðferð Niehans.
Biðtíminn er langur. Og sjúkí
ingaskráin telur stöðuigt frægt
fóttk.
Því fer fjarri, að Niehans sé
okrari; homum er aðeins Ijóst,
hvers virði meðferðin er og set
ur upp samkvæmt þvl — svo
fremi, sem nokkuið er að hafa.
Jafnvel ekki hörðustu andstæð
ingar hans hafa nokkru sinni
látið að því liggja, að hann
okraði á auðmönnum, og af fá-
tæku fólki tekur hann Mtið sem
ekkert.
Hann hefur dreymt um
það alla tíð að gera
ferskfr umulækn ingarnar öll-
iim aðgengilegar.
Það var upp úr þeim hugleið
imgum, að hann hitti á
þurrkæliaðferðina, sem nú
er notuð um heim allan,.
En sú uppgötvum hatfði nær
orðið homum að bana.
Á ferð um svissnesku Alp-
a,nia sá Niehans eitt sinn Mk
fólks, er hrapað hafði og far-
izt þar um slóðir; sum þessara
lilka voriu nokkurra mán-
aða gömul, önnur jafnvel nokk
urra ára. Hann hjó etftir því,
hve vel hin frosnu Mk virtuist
á sig komin. Jafnvel hafði hár
þeirra og skegg haldið áfram
að vaxa eftir daiuðanm!
— Það sló mig þegar, hve
kuttdinn varðveitti framúrskar-
arndi vel. Ég hóf þegar
að frysta frumur. Ég gatf sjáltf-
um mér fynstu inngjöfina. Það
var árið 1949. En frumiurnar
höfðu ekki verið kældar nógu
vel, þær tóku breytingum og
urðu baneitraðar á sfcammri
stundiu!
Niehans hafði beðið Wilheim
Piisohinger, prófessor i Mtftfærar
fræði, vera viðstaddan tilraun
ina. Hann segir svo frá:
— Ég hélt, að Niehans væri
að daiuða kominn! Hann
fékk ofsaieg krampaflog, sýndi
öll merki hjartaáfaMis og féll
ioks alveg saman. 1 þrjá daga
sveif hann milli heims og helju.
Bn þegar heinn rankaði við sér
í fiáein andartök, bað hann þeg
ar, að sér yrðu færð s/kriiffæri,
til þess, að hann gæti fest
reynslu sína á blað!
Það var nokkrum dögum eft-
ir, að Niehans raknaði úr rot-
inu, að hann sá konu sína opna
dós af þurrkældu, amer-
ísku kaf fi.
Rann þá skyndileiga upp fyr-
ir honum ijós; þarna mundi
l'ausnin fenigin.
Hann fékk ungan, svissnesk-
an verkfræðing í lið með sér o,g
fundiu þeir í sameiningu aðtferð
ina til þess að frysta fyrst
ferskar, embryonalar dýra-
frumur en þurrka þær sið-
an. Nú er meðat þetta selt um
allan heim.
Það skiptir ekki mátti hvort
menn kjósa að leita tll hinnar
frægu lækninigiastofniunar Nie-
hans sjálifs í Clarens, eða ein-
hverra annarra stofnana, eink-
uim i Vestur-ÞýzkaliEindi,, sem
6 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
4. júlí 1971