Lesbók Morgunblaðsins

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1973, Qupperneq 11

Lesbók Morgunblaðsins - 13.05.1973, Qupperneq 11
 gnauðið og úr itroimpetinu. Eld- 'Urinn æddi stjómiaust frá íhúsi til húss. Alliir íbúamir týndust í bálinu. IÞorpið brann til ösku og eftir stóð ég með lf iþeirra alira á samvizkunni. Sama lamandi vanmáttar- 'kennd fflæddi yfir mig á tvi- breiðum bekk S húsi við Hverf isgötuna. — 'Hanin er linur! Þú getuir ekkert! Þú ert búinn að vera! Þú eir't ,gamail! Ég tlindi hljóðlega á mig spjariimar og 'laumaðist út. XV. kafli. Daguir d nánd. Göituljósin 'kvikina og slökkna fyrir engan. SkóhJjóðið eltir Iþig eftir gang- stéttinni. Eiinn og einn leigu- bíll. Eyðiieiki yfir Amaihóii. Fitug rykhúð á sveJIinu. Salt bragð af næðingnum. Berang- ur. Auðnuleysi mitt hrópaði á eiitthvað hireint og mjúkt. Lauf, regn, jötrð, sólskin og ,tár og hlátra og allt sem brosir og syngur, hlær og grætur. Ég 'þtráði að bíta í feirskit aJdin og 'fiinna sætsúran saflann freyða í munnvaitninu. Langaði að Jeys- ast í sundur og týnast. Hverfa úr hxáslaganium. Koma aJdrei meir. Á Tonginu héngu vingjam- legir nátthrafnax yfir miðaJdra konu sem kúgaðist girátaindi á bekk og æpti iþess á miJli sund uirlaus éikvæðisorð. Giræn ælan slettist á sveJlið og fraus sain- stundis. 1 afdrepinu framan við Tröð börðust tveir heiftúðugiir menn með vindhöggum. — Ég skaJ aldirei, aldrei, fyr irgefa þér að tala svona um Húnvetninga, hrópaði sá minni og neri fossandi blóðnas icr með handarbakinu. — Sauðaþjófar og undanvill ingar, ekkert nema sauðaþjóf- air uriraði hinn og lagfærði rif- inn jakkann. Litll maðurinn hrein af gremju og yalhoppaði fram stéttina. Hinn lyppaðist undan og biá fyrir hann fæti. Það sá 4 skósóla litla mannsins sem sJengdist flatur ofan 4 flösku- brotin og rann veinandi áfiram á maganum. Ég var aðeins kominn örfá skref fnamhjá afdirepinu þegar gúfurJegt brotililjóð náði eyirum mínum. Tveir lögregluþjónar sem komu undan homi Reykja vikurapótéks með hálfsofandi ungling á miJli sín, slepptu fiainiganum og runnu á Jiljóðið. Ég fflýtti mér yfir AusturvöJl. Neðst í Tjarnargötubrekk- unni 'gekk ég fram á yfir- keyrða rottu, sem engdist 4 háiffrosnu blóði Sínu. Þó ég hafi viðbjóð á rottum, var sýn- in svo áitakanleg, að ég hugs- aði aðeins um að lina þjáning- ar dýrsins. Ég hljóp að hleðsl- unni á tjamairhakknum, ætlaði að þnlifa upp grjóthnuUung. En alit var gaddfrosið. Ég hring- snerist Jcringum sjálfian mig. Tíst rottunnar stungusit eins og 'glóandi nálar undir ihörund mitt. Ég gekk að dýrinu, lyfti hægt upp fætinum og kramdi skjiálfandi hausinn undir 'hæln- 'U-m. XVI. kafli. Daginn eftir að faðir kon- unnar minnar kvaddi, nánar til itekið miðvikudaginn 14. nóv- ember, barst mér eftirfarandi bréf: Reykjavik 13ánda nóvember ’71. Hreindýrið mitt! Og við hvern er að sakast þó þú finnir ekki stund og stað í fiimanum. Ég horfði á þig læð- ast í kringum Norræna húsið. Það var ekki rétti staðurinn, ekki réftrta stundin. En við mæl um okkur mót fljófilega aftur. Þá færi ég þér dauðann eins og guinuð bein. Til að valda þér ekki óþarfa áhyggjum skrifa. ég ffljótlega aftur. Þökk mun gráta þurrum itárum. Brein eru dýrin og sMtug þó. Þátturimn þinn um rómverskar 'skipa'smíðar var eitrthvert rugl ingslegasta heilaþvogl sem ég hef heyirt. Þú ættir að lesa bréf in miín í útvarpið. Undir úti- Framh. á bls. 14 Einn sumardagur Framh. af bls. 9. ir harðið þar sem hamarimm rís upp af hávöxnu igrasi, skugga- legur og seiðandi dulmagnaður. En ég fyllist óskiJjanlegium beyg þegar ég sé í svartan, Jóð réttan haJJarvegginn lokaðan og engin mierki þess að þarna igætu verið dyr eða hurðir. Nei, ég hörfa til baika og lít i aðra átt. Úti við tjörnina sé ég aftur litlu gulklæddu svifléttu dans- meyjamar S stórum hóp að dansa þaf i síí ðdegisgolu nn i. Þær heita draumsóleyjar. Jú, þairna er allt með kyrrum (kjör 'Um eins og ég áJtti von á því. Ég hætti við að tta blóðberg- ið og við stölliurnar höJdum heim á Jeið með balamn á miJIi okkar. Þegar við enuim (komnar inn finn ég að hún horfir rann- sakandi á hálsinn á mér. Það er vist þessi rauða rispa sem hún sér, hugsa ég. Svo spyr hún alftur mjöig nærifæmislega: — Entu nú viss um að þú hafir ekki verið með hálsmenið þitt? Þessi rauða rák er eins og ef festi hefði slitnað af þér við hart átak og sært þig ium leið. .— Já, ég er það, anza ég. — Samt œtla ég að gá að þvi. Og ég fer strax inm í stofu og leita í 'kommóðuskúffunni, þar finn ég menið 4 litffli öskju, tek það upp og sýni henni það. — Hér sérðu! Og það er í guUfestinni, ég var ekki með það. Hún er enn dálátið tortrygg- in, en Jætur sarnt vera. Þetta er sporöskjulagað guU men, læst, en emigum stórum roðasteini skreytt eins og hiitt sem konan hengdi mm háls minn og ég fimn fyrir S barm- inum. Já, hvaða kona? Konan sem vildi ginna mig inn í ham- arinn? Það hlýtur að h'afa ver- ið huld'Ukona. Og huldufólkið á h’uJiðshjúpinn og igetur falið a'llt undir honum, svo þá er óvflst að ég sjái þennan igaafiu- 9tein notekurn tíma. Og hvers virði er hann mér tá? Ég er vamtrúuð á allt — og allt sem fyrir mig h2/'u” bor: ð á þess- um degi er svo ótrúlegt. Ég veit varla hvort ég er lifandi eða dáin. Vinstúlka miín honfir enn rannsakandi á gamla menið mitt í gullfestinni. Það er ein- asti dýrgripurinn sem ég á og hamn er mér kaar. Ég hef bor- ið hann á gæfustumd. 1 þessu meni er hólf, þar sem ég 'geymi leyndardóm sem eng- inn má sjá, en þegar ég er kom in inn í Stofuna get ég ekki stillt mig ium að opna það áður en ég lœt iþað 5 öikjuna og sið an ofan ,i kommóðuskúffu. 1 þvi er Jiítil mynd af þeim sem á bjartasta brosið 5 augum. A5 haf a ef ni á ])\í að vera f átækur Ektei man ég, hvar ég las þessa setningu né hver er; höfundur hennar, en ég get ektei 'gleymt henni, iþó að ég hafí ef til vffl skilið hana mínum misskilningi, sem sé: að hafa andleg efni á að láta sig skorta veraldleg igæði. Gæti hugsazt, að aðeins fámennur hJuti íslendmga flokkaðist í Iþann hóp? Og þó hefur þessi þjóð löngum verið lofuð fyrir að hafa hialdið hér uppi andlegri menningu við sult og seyru harðindaalída. Stundum hef ur mér dottið í hug í gífur- legum matar- eða kökuveizl uxn eða þegar rætt er um troðfullar frystikistur af mat, hvort ef til vffl' leynist enn i okkur ótti við Móðu- harðindi, sem yfiir kynnu að dynja að nýju? Óttinn við að vera ekki eins flOtt og nágranninn er Jíka snar þáttur i eigna- ásókn margra. Ætli stærð Ss ■skápa og frystkista fari ékiki stundum eftir viðmið- uninni við nábúann fremur en eftir raunverulegri þörf? Auglýsingar í fjöl- miðlum gera lika sitt til að trufla og trylla ósjállfstæða hugi. Einstaka sinnum hefur það flögrað að mér, hvort þeir, sem sérlega mikiili kaupasýki eru haldnir, séu ósjálfrátt að ireyna að kaupa sér kærleika, hafi ef ;til vffl farið á mis við for fcldrakærJeika i bern'sku eða búi við ástleysi 1 hjóna bandi. Eitt þýðingarmesta atriði í uppeldi toarna ætti að vera að fá þau til að meta raunveruleg verðmæti, „sem rnöiur og ryð fá ekki grandað", dýrð sjálfrar nátit úrunnar og ódauðleg lista- verk í máli, hljómum og lit- um. Ef til vill kæmi iþað í 'staðinn fyrir ævilangt strit til að uppfylla gerviþarfir 'og „eftirsókn eftir vindi“. Já, margt of þessu bráð- nauðsynlega er ekkert ann- að en gerviþarfir. Tö’kum til dæmis fiínu eldhúsinnrétt- ingarnar, 'sem kosta nú mörg hundruð þúsund krón ur. Svo vill til að mér er mæta vel kunnugt um að hægt er að komast af án þeirra og gefa fölkinu sinu allsómasamlegan mat, el'dað an á notaða eldavél, i eld- húsi, þar sem innréttingin kositaði aðeins fjögur þús- und krónur (heimatilbúin) og er með öliu glaðara yfír- bragði en harðviðar- og plasteldhúsin, hvert öðru líkt, þar sem ópersónuJegur eyðileiki svifur oft yfir ■vötnunum. f sjónvarpsþætti um norska málarann Edvard Munoh, þar sem við sáum einfölid híbýli hans, fátæk- legt og þægindasnautt timb urhús, var komizt þannig að orði, að málarinn hefði gert Framh. á bls. 15

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.