Lesbók Morgunblaðsins - 16.06.1974, Qupperneq 5

Svo lengi
lcenr
sem lifir
Hún er oft áleitin og kröfu-
hörð menntagyðjan eins og
dæmi Sveins Guðmundsson-
ar sannar, en hún dró hann
frá búi sínu vestur í Reyk-
hólasveit sl. haust og skipaði
honum við fótstall sinn. Þar
með er ekki öll sagan sögð.
Sveinn tók fjölskyldu sína
með sér suður, alls 7 manns,
en þar sem það reyndist
ókleift að fá leiguhúsnæði
fyrir allan þennan hóp í
Reykjavík með viðráðan-
legum kjörum, settist fjöl-
skyldan að i Hveragerði.
Sveinn fékk hins vegar inni
hjá móður sinni í Reykjavík,
en fer um hverja helgi austur
með áætlunarbil. Hann
stundar nám við Kennarahá-
skóla Islands og sækir þar
einkum tíma i íslenzku og
kennslusálarfræði. Standist
hann próf í vor fær hann
skipun i kennaraembætti, en
kennslu hefur hann stundað
með búskapnum um langt
skeið.
— Er kennarinn ef til vill að vinna
sigur yfir bóndanum í þér, — spurði
ég Svein, er ég hitti hann á heimili
móður hans nú fyrir skömmu.
— Ég hygg að þessi námsdvöl
verði til þess, — svarar hann. — Ég
hef nefnilega meira gaman af þvi að
umgangast ungt fólk heldur en
skepnur. Samt er ég búfræðingur að
mennt, og hef ekki haft réttindi til
kennslu, þó að ég hafi alltaf stundað
þetta af og til. Ég byrjaði að kenna
19 ára gamall og hafði þá bara al-
þýðuskólapróf. Þannig stóð á, að
það vantaði farkennara i Helgu-
staðahrepp i Reyðarfirði og aumingja
fólkið varð að notast við þennan
viðvaning. Seinna fluttist ég vestur
og tók við búi að Miðhúsum, þaðan
sem konan min er, og eitt haustið
vantaði kennara að Reykhólum, og
ég var fenginn til starfsins. Þar
kenndi ég um skeið og hafði talsverð
afskipti af skólamálum, en siðastlið-
in ár hef ég kennt hér og þar, siðast
á Hvolsvelli. Nú, það var eiginlega
konan min, sem fékk hugmyndina að
þessu námi, og ég fékk ársleyfi frá
störfum og mjög góða fyrirgreiðslu
frá menntamálaráðuneytinu. Þetta á
sér sem sé talsverðan aðdraganda,
og kennarinn er að likindum að
vinna sigur yfir bóndanum.
— En þú hefur ekki þegar brugðið
búi?
— Nei, i vetur hef ég ráðsmann og
í vor förum við vestur aftur. Við
höfum ekki afráðið, hvar við setj-
umst að siðar, en ég vonast til að fá
kennarastöðu, þar sem er góð náms-
aðstaða fyrir krakkana mína. Þeir
eru fjórir, en elzti strákurinn er nú i
vetur við menntaskólanám á ísafirði.
Hann og konan hafa undanfarna vet-
ur séð um búið. Við erum með 13
BÓNDI í
KENNARAHÁSKÓLA
Guðrún Egilson ræðir við Svein Guðmundsson
frá Miðhúsum í Reykhólasveit
Hér er Sveinn i hópi skólafélaga í
Kennaraháskólanum síðastliðinn
vetur.
nautgripi og 170 ær, en jörðinni
fylgja hlunnindi, varp og selur.
— Hverjar hafa verið þínar aðal-
kennslugreinar?
— Einkum náttúruf ræði, landa-
fræði og islenzka, og væntanlega
kem ég út sem betri islenzkukennari
eftir þessa námsdvöl. Ég sæki alla
islenzkutima i skólanum með þremur
árgöngum, og kynnist nýjum stefn-
um i setningafræði auk hljóðfræði og
bókmennta. Þetta eru yfirleitt af-
burðakennarar og ég finn ekkert
fyrir þvi, að þeir eru miklu yngri
heldur en ég.
— Og hvað þá skólafélagar þínir?
— Þrátt fyrir þennan mikla aldurs-
mun verð ég sama og ekkert var við
kynslóðabilið. Ég á þarna m.a. gami-
an nemanda, sem mér finnst miklu
skemmtilegra að tala við núna. þeg-
ar við erum jafningjar. Yfirleitt er
þetta æskufólk ákaflega vel á vegi
statt, miklu betur en ég þekkti í
minu ungdæmi. Það er opinskárra.
hreinskilnara og virðist með óllu
laust við undirferli, sem mín kynslóð
á til i rikum mæli. Ég hygg. að
kennarar ættu að gera meira af því
að sækja skóla með ungu fólkí og
umgangast það sem jafningja. Með
þvi móti komast þeir betur i sam-
band við sína eigin nemendur og
geta upprætt fordóma, sem oft gera
vart við sig milii fólks á ólikum
aldursskeiðum. Kennaranámskeið
eru sjálfsógð og nauðsynleg. en þau
geta aldrei borið sama árangur og
raunveruleg skólavist.
— Finnst þér þú njóta einhverrar
sérstöðu i skólanunt?
— Kennararnir eru stundum væg-
ari við mig en aðra og stundum ekki.
Kennslustund I Kennaraháskólanum.
Sveinn frá Miðhúsum með fimm
skólasystrum.