Lesbók Morgunblaðsins - 19.10.1975, Blaðsíða 16

Með
Afa-Rauð
í blíðu
og stríðu
Framhald af bls. 14
ekkert er eftir því tekið hvað
skepnan lætur af mörkum við
höfðingja veraldarinnar. Það
þykir bara eins og sjálfsagt að
hún líði fyrir hann og vinni fyrir
hann. Það sé ekki einu sinni
þakkarvert. Ef allt ætti upp að
telja, það sem miður hefur farið
en skyldi af hans hálfu í því efni
yrði hallinn ljótur á voginni, þar
sem góðverkin og illverkin vega
salt á vænum ási eins og í sögunni
um Gamla-Lótan f Dýravininum.
En vonandi getur skaparinn fyrir
gefið mannverunni sem mest af
þeim syndum, af því þetta er
partur af hans eigin sköpunar-
verki. Reglan er auðsæ, að allt líf
nærist á öðru Iifi, án þess að
valurinn finni til með rjúpunni.
Það er sem sagt skröksaga að
hann veini með systur sína í
klónum, þegar hann kemur inn að
hjartanu.
Ekki veit ég hvort Afa-Rauður
hefði staðið eins lengi yfir mér
dauðum og hesturinn á Skarða-
hálsi í stórhríðinni yfir séra
Stefáni, hefði ég hálsbrotið mig
ofan af honum þarna í þúfunum í
Árnahvammi og við verið tveir
einir. Líklega þó heldur hlaupið
heim með tauminn uppi eins og
Rauðuskriðuhestiirinn til að segja
frá. Víst er að ekki greip hann
tækifærið að svíkjast um frá
ætlunarverki okkar. Og áreiðan-
lega glaðnaði yfir honum þegar ég
komst á bak aftur. Það lét hann í
Ijós með sínum hætti.
Þegar þetta var, 1915, held ég
að Rauður hafi verið 16 vetra og
því af léttasta skeiði. Enn stendur
hann mér fyrir sjónum þar sem
hann horfir á mig og nuddar
vanganum ögn við ermina á
úlpunni minni, þegar ég skjögra
til hans, tek í tauminn og stíg í
ístaðið. Þá sýndi hann enga
minnstu óþolinmæði meðan ég
var að komast á bak.
Rauður var mikill hestur vexti
með mikið hálf klofið fax fram
frá miðjum makka og þykkan
ennistopp, og skrauthár I tagli,
svört á litinn.
rtnrfandi: II.f. Anakur. Rcykjavfk
Kramkv .slj.: Ilaraldur Swinsson
Rilsljórar: Mallhías Juhanni'ssrn
Sl> rmir (iunnarsson
Rilslj.fllr.: (»lsli Sinurðsson
Au^lysinuar: Arni (iarðar Krislinsson
Rilsljórn: Aðalslræli 6. Slmi IOKH)
Mjög óhreinn fatnaður þarf mjög gott þvottaefni...
Með Ajax þvottaefni veróur mísliti
þvotturínn alveg jafn hreinn og
suóuþvotturinn.
Hinir nýju endurbættu
efnakljúfar gera paó híeíft
aó pvo jafn vel meó öllum
pvottakerfum.
Strax við lægsta hitastig leysast óhreinindi og blettir upp og
viðkvæmi þvotturinn verður alveg hreinn og blettalaus.
Við suðuþvott verður þvotturinn alveg hreinn og hvítur.
Ajax þvottaefni, með hinum nýju efnakljúfum sýnir ótviræða
kosti sina, einnig á mislitum þvotti — þegar þvottatiminn er
stuttur og hitastigið lágt. Hann verður alveg hreinn og litirnir
skýrast.
Hreinsandi efni og nýjr. endurbættir efnakljúfar ganga alveg
inn i þvottinn 'og leysa strax upp óhreinindi og bletti i
forþvottinum. Þannig er óþarft að nota sérstök forþvottaefni.
Ajax pvottaejni þýéírs
gegnumhreínn þvottur meó öllum
þvottakerfum.
Fjallasýn
Framhald af bls.7
Hjá henni lærði ég vísur, sem oft
skjóta upp kolli f huga mér. Ég
ætla að tilfæra tvær þeirra, önnur
þeirra er alkunn, hin ekki. Veit
nokkur um höfund þeirra?
Margt er sér til gamans gert
gleði þungu að kasta.
Það er aldrei einskis vert
að eyða tíð án Iasta.
Tjáir ekki að tala um það
þótt timans Ifði stundir.
Situr hver á sfnum stað
sólartjaldi undir.
Dagbókarblöð,
f ágúst ’75
Hin langa biö
Framhald af bls. 14
þeir hefðu heyrt mikinn hávaða og
síðan hefði orðið hljótt. Þegar svo
maðurinn minn kom út, hafði Hitler
handlegginn um axlir honum. Um
hvað höfðu þeir talað? Maðurinn
minn er einn til frásagnar um það, og
hann skrifar ekki neitt nema hann
fái aðgang að skjölum sínum."
,,Við missum ekki vonina. Ég von-
aði, að hann yrði látinn laus fyrir
áttræðisafmælið, og satt að segja
leið mér mjög illa á eftir. Ég hafði
sett mér þann dag að markmiði.
Maður vonar og skilur hvað vonleysi
er."
Manni skilst, að fyrir Rússum hafi
Hess orðið að hinu síðasta lifandi
tákni nazismans, og þeir vilja hefnd
fram í rauðan dauðann. Að fyrirgefa
honum kynni að gefa til kynna, að
þeir hefðu fyrirgefið öllum óvinum
sínum, og það myndu þeir aldrei
gera.
STEF
Framhald af bls. 9
þess fjár, sem STEF úthlutar.
Hins vegar má fullyrða, að höf-
undalaun þau, sem félagið
greiðir, hafi orðið mörgu tón-
skáldinu, ekkjum látinna tón-
skálda og öðrum rétthöfum veru-
leg búbót og bjargarauki.
Árangur félagsins þakka ég ekki
sízt þvi, að tónskáldin hafa fram
að þessu borið gæfu til að standa
þétt saman um þessi hagsmuna-
samtök sín, þannig að mjög er til
fyrirmyndar. Þá hefur það verið
gifta félagsins alla tíð að hafa
haft mjög góðu starfsliði á að
skipa svo og samhentri félags-
stjórn.
Ég er einnig ánægður með þá
hagstæðu þróun, sem hér hefur
orðið í höfundaréttarmálum hin
síðari ár, og nýju höfundaréttar-
löggjöfina tel ég eftir atvikum
viðunandi. Þá bind ég mikla von
við störf svokallaðrar, höfunda-
réttarnefndar, en það er föst
nefnd, sem fjalla á um höfunda-
réttarmál og vera ráðherra til
aðstoðar í því efni. Störf þessarar
nefndar sem komið var á fót skv.
58. gr. í nýju höfundalögunum, tel
ég skapa mikla tryggingu fyrir
skynsamlegri höfundaréttarfram-
kvæmd og heilbrigðri höfunda-
réttarpólitík. H.