Lesbók Morgunblaðsins - 06.03.1977, Qupperneq 11

heiðalönd, sem gætu verið á
íslandi.
Á leiðinni til Bergen verður að
fara yfir Harðangursfjörð með
ferju, en fjörðurinn er mjór og
það tekur ekki langan tíma. Við
gistum siðustu nóttina á farfugla-
heimili í Bergen og notuðum
sfðasta hálfa daginn til að skoða
Bergen; þar var rigning og hafði
verið rigningasumar eins og á
sunnanverðu íslandi. Smyrill fór
frá bryggju um þrjúleytið
síðdegis og aftur hafði hann við-
komu i Færeyjum.
Þá var aðeins síðasti áfanginn
eftir: Frá Seyðisfirði til Reykja-
vlkur. Við ókum sunnan jökla í
dýrlegu veðri og gott var heilum
vagni heim að aka. Við höfðum þá
ekið samtals 9.356 km, keypt
bensín fyrir 37.300 krónur, tjald-
stæðin höfðu kostað 12.300 kr. i
vegatolla höfðum við greitt 6.325
kr. og 13.142 fyrir ferjur. Farið
báðar leiðir með Smyrli fyrir
okkur og bilinn kostaði 80 þúsund
og við töldum okkur hafa keypt
mat fyrir 25 þús. kr. Þessi beini
kostnaður var samtals 175
þúsund, en eitthvað örlitið var
verzlað og einhverja vasapeninga
fórum við með að auki. Og
ætlunin er að sjálfsögðu að fara
einhverntíma aftpr á svipaðan
hátt.“
Rétt hjá Ziirich er lltið þorp,
sem heitir Weesen. Þar er ævin-
týralega fallegt og við héldum að
mestu leyti kyrru fyrir þar hjá
vinum I eina viku. Það er upplagt
að hafa aðsetur á einhverjum slik-
um stað og svo kannar maður
umhverfið þaðan. Við fórum til
dæmis I stutta ferð frá Weesen til
furstadæmisins Lichtenstein;
þangað er skemmtilegt að koma
einn dag. Við heimsóttum líka
vini okkar I Zurich, en það var
verst að allir vor hálf lamaðir af
hita. En ZUrich er falleg borg og
það er allsstaðar svo hreinlegt I
Sviss, að við höfðum aldrei séð
annað eins. En Sviss er dýrt land,
enda launakjörin þar um það bil
að vera þau beztu I heiminum.
Verðlagið kemur þó ekki bein-
iínis að sök, þegar ekki er verið I
verzlunarferð, sem við ekki
vorum I. Engu að síður er
skemmtilegt að koma I svissnesk-
ar verzlanir og sjá vöruvalið og
fráganginn á öllu. Ég fékk þá
hugmynd, að Svissarar séu
ágætisfólk, en litla hugmynd hafa
þeir um ísland.“
„Sfðan hélduð þið norður með
Rín“.
„Já, okkur hafði lengi langað til
að já Rínardalinn, enda hefur
upprunalega verið mikil náttúru-
fegurð þar. En ég varð fyrir mikl-
um vonbrigðum; Rinarfljót er
eins og drullupollur og allsstaðar
er mikil iðnaðarmengun. Þetta
var róleg ferð; aldrei farið mjög
hratt. Það tók aðeins tvo daga að
fara þessa leið norður til Belgfu,
en við gistum I Rudesheim, sem
er gamall og skemmtilegur ferða-
mannabær. Og tvo daga var stanz-
að i Bonn.
Alltaf hélst þessi mikli hiti og
við fórum heldur minna um
vegna þess. Áfram héldum við til
Briissel, sem er falleg borg og vel
þess virði að skoða hana. Siðan lá
leiðin til Amsterdam I Hollandi
og þar var billinn skilinn eftir i
höndum umboðsmanna skipa-
félagsins, sem átti að flytja hann
til íslands. Við tókum aftur á móti
lest til Luxemburg og flugum það-
an heim.
Þegar heim kom, vorum við
búin að vera tæpan mánuð í ferð-
inni. Við vorum margs vísari og
þetta hafði verið ódýr ferð. Þegar
miðað er við verðlag á tslandi,
fannst okkur að matur á veitinga-
húsum væri ekki dýr. Nokkrar
nætur höfðum við gist hjá vinum
okkar og þessvegna fór minna í
hótelkostnað. Mín skoðun er sú,
þegar ailt er saman tekið, að þetta
sé eitthvert albezta sumarleyfi,
sem við höfum farið í. Við höfum
lfka i huga að gera þetta aftur og
miðum þá við að geta sofið I tjaldi
þegar svo ber undir. Um allar
trissur eru húsvagna- og tjald-
stæði með margskonar þjónustu.
Þá er líkiegt að við förum aðra
leið, jafnvel austur fyrir Járn-
tjald. — og væri vel hugsanlegt að
aka til Italiu þaðan inn í Júgó-
slayiu, Ungverjaland og Tékkó-
slóvakiu. En samkvæmt fenginni
reynslu verður maður að hafa rikt
í huga að fara ekki of hratt yfir og
ætla sér ekki of mikið. Auk þess
skipuleggja ferðina með margra
mánaða fyrirvara."
til
Sviss
A8 ofan: Jón Hðkon
hvílir lúin bein ð
torgi framan viS
nokkrar hinna fögru
bygginga sem prýSa
miShluta Brússel. Til
vinstri: Svona góSan
barnastól er hægt a8
fð I bilinn enda Iei8
þeirri litlu vel allan
timann. Til hægri:
Vi8 bæinn Weesen
nðlægt Zúrich t Sviss
er einstæS nðttúru-
fegurS.
Framhaid af bls. 9
— „Verður maður ekki fljótt
uppgefinn á svona hraða?“
,,— Nei, ekki fann ég til þess.
Maður fer útaf hraðbrautinni
öðru hvoru til þess að þreyta sig
ekki um of, og eins til þess að sjá
borgir og bæi á leiðinni. Hrað-
brautina notar maður til að kom-
ast fljótt milli staða. Skemmtileg-
ast er að þurfa ekki að fara mjög
langt á degi hverjum; aka til
dæmis i 4—5 tima á dag, stanza
oft og geta skoðað sig um. Einu
sinni ók ég i 10 tima samfleitt á
autobahn. Samt var ég ekki bein-
línis þreyttur að kvöldi, aðeins
dálitið spenntur vegna langvar-
andi einbeitingar.
Meðfram þessum hraðbrautum
eru víða hvíldarstaðir, þar sem
hægt er að koma út og fá sér
hressingu. Hægt er að fara í búð
og kaupa sér nesti, eða þá að
maður finnur veitingahús. Allt er
gert eftir þvi sem andinn inngef-
ur i hvert skipti; maður er engum
háður og öll hugsanleg þjónusta
er fyrir hendi. hvert sem farið
er.“
„Og engin hætta að fá ekki
hótelherbergi þótt ekkert sé pant-
að?“
„Það er alltaf erfiðast að fá
hótelherbergi á háannatíma sum-
arsins og þá allrahelzt í stærri
borgunum. Farið maður hinsveg-
ar eitthvað út frá alfara leiðum,
er yfirleitt auðvelt að finna lítil
hótel eða gististaði og morgun-
verð eins og Bretinn er svo mikið
með. Ýmist er það í litlum gisti-
húsum eða i einkaheimilum og
venjulega er það ekki dýrt.
Vegurinn eftir hollenzka stlflugarSinum, sem frá er sagt I greininni.
LeiSin M um Udine á NorSur ftallu. þar sem heilir bæir voru I rústum eftir
jarBskjálftana miklu.
KomiS á norBlægar slóBir aB nýju. Myndin er tekin vi8 þjóSveginn
Oslóar og Bergen.

Ekið
frá
París
W*