Lesbók Morgunblaðsins - 04.12.1977, Blaðsíða 16

«r
hufskoti
Woody
dklltn
HÉR ? i'ÚTHVeRFI ? ÉG
HÉLT AQ SUKT
KÆMI 8ARA F’HK/R
/AJA/I í doRÚIA/NI
LATTU \
/M/<5 FÁ ALLT
VERÐMÆ TT^
EG VAR
í HB/M-
SÓKK
hj'a
MURIEL
sysTW?
AV/VNI,
pEGAZ
þJÓFU/Z
BRaust
JfJN T/L
hennaR.
rjÁ! FURSTA
HE/, HÚN HLFUR
BARA AA/KAE)
X/ERDM/L TAAAA r.
SARTRB
TÖNH/N HANS
S£TH5. VER£>-
LAUNASKJALIQ
S£M OENNH ■
FÉKK í
HALTU þEKSaaMa
SL ERAUÖNAGl’aM/
UR.' L'attU/MIG
FA PEN/NGAMA
Þína,FRú!
HOU/AftO L/BTUR MlG
EKK! FÁ MATARPEN/NG
ANA FVRREN 'A
MORGUN.
f JÁ,JÁ/ HÉR ER EITT FVR/R
HRE/NSUN/NA ■ HÉR ERANNA-D
FVR/R M7ÓLK■■■
V/Ð HÖFUM E VTT
SVO M/KLU íAÐ
VERA FÍN, AD l/19 \
HÖFUM EKKI EFN/
'A AÐKAUPA D'Í/RA
HLUT'.
' OK. EG ER , N
FAR/NNy EN EG
TEK PLASTSTVTT■
UNA MED MÉR!
Kinfl F*»turaa Syndicat*. Inc.. »977. Wo/ld rishta raaarvad.
þETTA
ER 'aL/T/Ð
VERA
F/NT
hverf/!
þuRRKAoh
AF FÓT-
UNUM
'APUREN
.'/ ferðút!
'þú ERT BÚIN AÐ _
FlNNfl ÖRUGGT RAB
GEGÚ þJÓFUM —
AÐ LlFA UM H
EFN! FRAM- ----t!
y ö
WOODY ALLE
cJt .
Menning utan
alfaraleiöa
Framhald af bls. 7
bækur hjá bókaverslunum út á
landi svo hægt sé að selja þær
með niðursettu verði í Reykjavík.
Sanngjarnara væri að gefa fólki
út á landi einnig tækifæri til aö
kaupa þessar bækur á bókamark-
aðsverði áður en þær væru sendar
til Reykjavíkur. Þær sem ekki
seldust gætu svo farið á bóka-
markað í borginni.
Ásamt bókmenntum er söngur
og tónlist sá menningarþáttur
sem mest ítök á i heimilislífi á
Hvalnesi. Benedikt syngur og
spilar á orgel. Hann lærði að spila
hjá Bjarna Bjarnasyni, sem lengi
hefur verið kirkjuorganisti í
Nesjum og stjórnaði einnig karla-
kór sem starfaói þar á sínum
tíma. Hann er mikill tónlistar-
maður og tónsmíðar hans eru i
undirbúningi til útgáfu vegna átt-
ræðisafmælis hans þ. 10. mai, seg-
ir Benedikt.
— Fyrir 5 árum stofnuðum við
nýjan karlakór og hlaut hann
nafnið „Jökull“. I kórnum eru 40
menn úr öllum hreppum Austur-
Skaftafellssýslu. Stjórnandi hans
er Sigurjón Bjarnason, sonur
Bjarna Bjarnasonar. Við erum
komnir í Samband sunnlenskra
kóra. Samæfingar höfum við á
Höfn en getum haft raddæfingar
heima þar sem hljóðfæri eru.
Slefnt er að því að hafa samæf-
ingar einu sinni í viku og oftar
þegar kemur fram á veturinn og
daginn tekur að lengja. Vega-
lengdin milli þeirra kórfélaga
sem búa vestast og austast í sýsl-
unni er 175 km. eða alla leið frá
Hofi I Öræfum og hingað austur
að Hvalnesi. Kórinn fer eina söng-
för á hverju vori og samsöngvar
eru haldnir í nærsveitunum auk
þess sem vió syngjum við ýmis
tækifæri. Þetta má telja merki-
legt menningarframlag að mínu
áliti, ekki sist þar sem menn
verða að leggja nokkuð á sig og
taka tíma til þess frá öðrum störf-
um. Við höfum engan fjárstyrk
frá ríki en aðeins nokkra viður-
kenningu höfum við fengið frá
sýsiunni. Þessu er öfugt farið um
t.d. leikfélög.
— Tfmakaup ykkar er Ifklega
teljandi í þágu kórsins?
— Greiðsla fyrir tímaeyðslu og
ferðakostnað er ekki önnur en
skemmtunin fyrir okkur sjálfa og
áheyrendur og svo kynningin inn-
byrðis og út á við. Það er mér
mikils virði að kynnast kórfélög-
um, sem ég hefði ekki kynnst að
öðrum kosti. Auk þess höfum við
fengið Karlakór Reykjavikur
hingað austur en því miður var
aðsókn ekki nægilega góð. Ég tel
að ekkert geti afsakað það að láta
ónotuð tækifæri til að sækja þá
menningarviðburði sem hingað
koma. Við höfum hlustað á Sin-
fóníuhljómsveitina þau tvö skipti
sem hún hefur haldið hljómleika
á Höfn. Við vildum gjarna njóta
þess oftar. Það sama er að segja
um leiksýningar, við látum þær
ekki fara fram hjá okkur ef fært
er frá Hvalnesi að Höfn. Lengra
eigum við óhægt um vik að sækja.
— Við mundum kjósa að kom-
ast stöku sinnum til Reykjavíkur
á hljómleika og Ieiksýningar, seg-
ir Valgerður og bætir við þeirri
tillögu, að Búnaðarfélögin setji á
stofn afleysingaþjónustu fyrir
bændur og sveitakonur, svo þau
megi komast að heiman til gagns
og upplyftingar.
★
Við höfum tafið þau hjónin
lengur en skyldi og þaö um há-
bjargræðistímann. Benedikt
hafði einmitt ætlað að flytja heim
hey frá Reyðará í dag. En áður en
við kveðjum sest hann við orgelið
og syngur fyrir okkur lagið:
„Mamma ætlar að sofna“. Jafnvel
laglausu fólki gæti ekki dulist að
söngrödd Benedikts er óvenju
næm og fögur, næstum einsdæmi.
Hvers vegna lærði þessi maður
ekki söng? .
— Ég var einu sinni aö gæla vió
þá hugmynd, segir Benedikt. Ég
skrifaði Sigurði Birkis á mínum
ungdómsárum og bað hann um
kennslu. Hann hafði þá öðru að
sinna og hafði ekki tíma fyrir
mig. Seinna hafði ég sjálfur
hvorki tíma né tækifæri og þessi
draumur varð aldrei að veruleika.
Sú spurning vaknar hvort hér
hafi snilligáfa farið forgörðum.
Ef til vill, á einhvern hátt en ekki
allan. Benedikt hefur alla ævi
sungið af hjartans list sjálfum sér
og öðrum til óblandinnar ánægju.
Lærð tækni og ströng þjálfun
hefðu breytt rödd hans og söng til
muna og hugsanlega dregið úr
ánægjunni.
Þegar við komum út kemur í
ljós að Austfjarðaþokan, sem áð-
ur dró gráart pilsfaldinn alla leið
niður að túni hefur lyft honum
upp í miðjar hlíðar. Má nú betur
greina hrjúfleik umhverfisins og
lausgrýttar skriður beint upp af
bænum. En Benedikt segir að
ekki hafi nema einn steinn fallið
niður á túnið síðan þau fluttu að
Hvalnesi.
Okkur til hugarléttis hafa bræð-
urnir, Sigurður og Benedikt, lokið
við að flytja heyið sem flytja átti
heim í dag. Heimasætan, Kristín,
gælir við heimalingana á hlaðinu.
Hún kvað vera mikil búkona í
hugsun en hvort hún býr ein-
hvern tima í sveit og hvar, það á
tíminn eftir að leiða í Ijós.
Eitt er enn ótalið af störfum
Benedikts en það eru störf hans í
þágu sveitarfélagsins. Um þau er
hann ófáanlegur að ræða. Þó kom-
umst við að þvi að hann hefur á
hendi hreppstjórn.
— Einhverjir veröa að vinna
þessi störf og það sem kemur i
minn hlut er ekki i frásögur fær-
andi, segir hann. Ekki er víst að
sveitungar hans séu þar á sama
máli. Gera má ráð fyrir að gest-
kvæmt verði, bæði af innansveit-
ar- og utansveitarfólki á Hvalnesi
þ. 10. desember á þessu ári. Vænt-
anlega verður sönglistin þá ekki
vanrækt.
Við sendum þangað kveðjur og
þakkir fyrir alúðlegar móttökur
og ánægjulegt samtal.
Aö lokum má taka fram að til-
gáta Benedikts um vegagerð aust-
ur fyrir Ilvalnes á þessu sumri
reyndist rétt. Eins og kunnugt er
af fréttum er nú komið vegasam-
band austur í Álftafjörð og ein-
angrun á Hvalnesi rofin þegar
ófærð hamlar ekki.
ÞJÁ
l’lKvfandi: II.f. Arvakur. Krvkjavík
Framki.slj.: Ilaraldur S\Hnss»n
Kilsljórar: IVIallhías Johanncssen
S|> rmir (lunnarsson
Rilslj.fllr.: (• isli SÍKUrðsson
Auulysinuar: Arni (iarðar Krislinsson
Rilsljórn: AðalslraMi 6. Sfmi 10100