Lesbók Morgunblaðsins - 04.12.1977, Blaðsíða 4

Lesbók Morgunblaðsins - 04.12.1977, Blaðsíða 4
Uppgjörið við herra Þriðja rikisiris III Göring snýr vörn í sókn Um miðjan marz 1946 lögðu verjendur Görings, þeir Siemers og Dix, á ný ráð um framburð hans í réttarhöidunum i þvi skyni að styrkja stöðu hans, ef auðið væri. Herbragð þeirra heppnaðist, um sinn að minnsta kosti. Þegar réttur hafði verið settur hinn 19. marz byrjaði Jack- son höfuðsækjandi Bandaríkjamanna, að yfirheyra Göring. Var þá Göring hinn snúðugasti, sneri út úr spurninguni og lauk svo, að Jackson varð að athiægi, en fréttaritarar sendu fregnir af „sigri“ Görings út um allan heim, kváðu hann hafa varizt „glæsiiega", snúið vörn í sókn, og voru þeir fullir aðdáunar. Fer hér á eftir smákafli úr þessari yfir- heyrslu: Jackson: „Þá vil ég beina athygli yðar að fundargerð frá 10. fundi i Landvarna- ráði hinn 26. júni 1935. Þar er að finna eftirfarandi klausu...“ En Jaekson komst ekki iengra; Göring greip fram í fyrir honum og sagði: „A hvaða blaðsiðu er þetta? Þetta er heilmikið plagg, og ég hef ekki lesið það." Jackson varð svara- fátt en Göring sat við sinn keip: „Ég verð að fá að vita á hvað síðu þetta er, annars verð ég að lesa skjöiin frá upphafi tii enda.“ Varð nú Jackson að iesa upp fyrir hann. Göring: „1 þessum skjölum er sitt haft eftir hverjum, ýmsir tala á víxl. Enska og þýzka textanum virðist ekki bera saman. Siðasti kaflinn er alveg marklaus. Hvar á ég að fletta upp?“ Jackson: „Þetta er i næst-næstsiðasta kaflanum — að minnsta kosti í mínu eintaki. Eruð þér með sama plaggið?" Göring: „Ég verð að fá að vita, eftir hverjum hvað er haft; það talar hér hver upp í annan." Loks var honum bent á staðinn, sem Jackson átti við og komust þeir þá að efninu. Göring: „Nú, já, það er freisun Rínarhéraðanna, sem þér eigið við.“ Jackson: „Er það ekki rétt hjá mér, að þarna hafi verið rætt um árás á Rínar- héruðin og hernám þeirra?“ Göring: „Nei, það er misskilningur. Það var hætta á því, að Þýzkaland lenti i striði, og þá varð að sjálfsögðu að gera varúðarráðstafanir. En það var aldrei i ráði að hertaka Rinarhéruðin, þaó átti að frelsa þau“. Jackson: „Haldið þér því fram, að Þjóðverjar hafi ekki undirbúið árás?“ Göring: „Þetta var einungis hervæðing til öryggis; öll ríki gera slikar varúðarráðstafanir á hættutimum. Það var aidrei ætlunin að hernema Rinar-, héruðin". Jackson: „En það mátti ekkert fréttast af þessum öryggisráðstöfunum; þær voru algerlega leynilegar?" Göring: „Ég minnist þess ekki að hafa lesið nákvæmar frásagnir af hernaðar- undirbúningi Bandaríkjanna fyrir striðið". Þegar hér var komið missti Jackson stjórn á sér. Hann þreif af sér heyrnar- tólin skellti þeim og blaðabunka, sem hann hafði I hendinni, á borðið, rauk á fætur, blóðrjóður í framan af vonzku og sneri sér að dómurunum. Kvaðst hann vilja vekja athygli réttarins á þvi, hve ákærði væri ósamvinnuþýður og hefði verið allt frá upphafi; hann væri ekkert nema hrokinn og hortugheitin! Bað Jackson þess, að ákærða yrði skipað að svara spurningum sínum athugasemda- og útúrsnúningalaust. Hinn brezki dóm- forseti, Lawrence, setti þó ekki ofan i við Göring, eins og Jackson hafði vænzt, og vann Jackson ekkert með þessu upp- hlaupi sinu nema síður væri. „Ég er þegar búinn að Iýsa þeim regium, sem sakborningunum er skyit að fara eftir,“ sagði Lawrence, „jafnt þessum sakborn- ingi sem og hinum.“ Siðan bætti hann við: „Það er líklega bezt, að við tökum okkur réttarhlé núna.“ Göring hafði unnið orrustu, ef svo má segja, — en stríðið var ekki búið og þvl hlaut hann að tapa. Göring virðist hafa trúað þvi framan af, að hann gæti varizt og borið af sér sakargiftirnar, en sönnunargögnin gegn honum voru svo mikil að vöxtum, að hann varð að láta undan siga og gangast við æ fleiru þegar leið á réttarhöldin. Hernám Evrópu „varúðarráðstöfun" Hinn 28. marz kom Joachim von Ribbentrop, fyrrum utanrikisráðherra Göring ríkismarskálkur. Hann var hinn hortugasti framan af yfirheyrslum, sneri út úr spurningum og „vann" fyrstu lotuna. . . Streicher var einna minnstur GySingavinur allra nasista og er þá nokkuS sagt, enda hötuðu Gyðingar engan meira. „Gyðingar hafa sýkt mannkynið", sagði hann. „Þeir eru sóttkveikjur, sem verður að gereyða, svo að mannkynið megi verða heilbrigt á ný. . ." Ribbentrop utanríkisráð- herra. Hann neitaSi því, aS Þjóðverjar hefðu sýnt nokkru ríki yfirgang; hernám Evrópu- landa hefSi einungis verið sjálfsögð varúðarráðstöfun! Fritz Sauckel, „verkalýSsráS- herra". Hann barábyrgð á því að fimm milljónir útlendra „gistiverkamanna" voru fluttir til nauðungarvinnu i Þýzkalandi. Hans Frank, landstjóri í Pól- landi: .... notfærum okkur það, að menn . . . hafa allan hugan við vesturvígstöðvarn- ar, (og) drepum nokkur þúsund Pólverja. . ."

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.