Lesbók Morgunblaðsins - 21.05.1978, Qupperneq 15

Imgtkotl
Hloodv
JUIon
© Bvll's
ÞÚ'ATT
f>AP SKILlP
LOKSINS
ÚT A£?-„
SKEMMTA
. MéR/.
AF HVERJU SEQIP2DU f>AO ?
HEFURDU
LÉTU FORELPRAR
f>IG OFT l'uMSJA
/þAP ER \
/ HRÆ.PH-EQF ^
þeöAR MAMMA
LÆ.TUR SKAFIÐ
HLAUPA MEÐ
SIS l' ,
GÖNUR.'
Lárus í
Grímstungu
Framhald af bls. 7
Lárus kvaö viö raust inn í hljómkviðu
dalsins:
Vel útbúinn varst1 aldrei
vill þér drjúgum hraka.
Feröalúiö flækingsgrey
faröu nú til baka.
Feta náir fullhraustur
fjalls um háa bungu.
Hjá mér lá þá lífaöur
Lárus frá Grímstungu.
Hér óring býr inni öld
ei skal þvinga treginn.
Vona ég hingað vendi í kvöld
Vatnsdælingagreyin.
Ketil velgja konurnar,
kaffi svelgja forhertar.
Ófriðhelgar allsstaöar
af því fjölga skuldirnar.
Bændur svína brúka siö
belgja víniö sinn í kvið,
skynsemd týna og skeröa friö
skæla trýniö út á hliö.
Ketil væta konurnar
kaffi sæta drjúghentar
auka kæti allsstaðar
efla mæti velferöar
Svo kom ein vísa þar sem konan á aö
koma meö fyrri partinn:
Karlmenn eru kvalarar
konungsins á himnum.
og karlmaöurinn svarar:
Olli því hún Eva skar
epli trés af limnum.
Þaö er vandi aö velja leiö
vinna fjöldans hylli,
Láta alltaf skríöa skeið
skers og báru á milli.
Stend ég upp við stafinn minn
stiröur mjög af elli.
Oftast veröur áfanginn
út aö Mælifelli.
Magni með Lárusi í Grímstungu.
Karlmannsleysi gremur geö
grætur löngum svanni.
Haföi hún ekki sextug séö
sívalning á manni.
Féö var nú oröiö eins og dílar á
flosgrænu teppi, því degi hallaöi ört. Viö
röbbuðum um þennan bæ sem blasti viö,
Grímstungu, þar sem Lárus hefur rekið
stórbú í nær sjö áratugi, en þaö ber
góöan vott um vinsældir Lárusar að
enginn maöur hallar oröi um hann,
hvarvetna á hann góö orö.
Hún er Ijúf kona
Hann stóð kyrr um stund og fór síðan
aö ræöa um Péturínu konu sína sem nú
er á Bakka hjá Diddu dóttur sinni.
„Péturína hefur fylgt mér vel eftir. Ég
veit aö ég hef verið erfiöur aö fylgja eftir,
en þaö hefur hún gert af mesta myndar-
skap meö sínu litla þreki. Hún er Ijúf kona,
kom sem barn út í þetta hjónaband og
hefur enzt vel, komin yfir áttrætt."
Á leiðinni niöur túniö ræddum viö um
fuglaveiöar, en Lárus hefur alla tíö verið
djarfur til fuglaveiöa og ákaflega slyngur
veiöimaöur, en ef til vill hefur skrifborös-
vinna fuglafriöunarlaganna ekki hent
bændum heiðanna og á sínum tíma fór
orö af álftaveiöi Lárusar eins og fööur
hans, en álftin er Ijúffengur matur ef vel
er matreitt. Ég spuröi Lárus um þetta.
Hann hló viö: „Aö óg hafi skotiö álftir, þaö
getur ekki veriö, þær syngja svo fallega,
en ég ætla aö láta syngja yfir moldum
mínum lagiö Svanasöng á heiöi, þá geta
menn aö minnsta kosti brosað í kampinn
á endasprettinum hjá mér í þessum þætti
og ef þaö verður sólskinsdagur geta menn
jafnvel teygt úr brosinu.“
Höfðingja heim ég sæki,
hugans mann.
Lárus meö létta klæki,
lífgar rann.
Leiðréttingar
Ljóðiö birtist með grein Björns Egilssona
frá Sveinsstöðum um Marka Leifa 23. apr:
sl. en cr cndurprentað hér vegna þess a
í þvf urðu prentvillur sem hér með e
beðizt velvirðingar á.
Sólhvarfatíð og vetur úti og inni.
Illviðrahrinur krenkja stutta daga.
Afreðagljáin allan byrgir haga,
engin þess von, að frosti og
hríðum linn
Fetar sig veginn einn í ótíðinni,
óskilatryppi milli byggða rekur.
Þunnklæddan mann á hjarni
í spori hreku
hnikar þó ei af leið á göngu sinni.
Liðin er tíð og framar fást ei svör,
við farandgestsins spurn, hvort yrði
hann fær ui
ennþá einn dag að hitta
á veðrahh
Aldrei um Vatnsskarð oftar
beinir föi
útigangsmaður krýndur silfurhærum,
aleinn á ferð með óheimt vonarfé.
í viðtali við Stefán Jasonarson í Lesbó
23. apríl sl. misritaðist nafn Vigfúsa
Sigurgeirssonar ljósm.vndara, sem tók a
verulegu leyti heimildakvikmyndina „
dagsins önn“ eins og fram kemur í viðtalini
Smásaga eftir Ásgeir Gargani.
Spaltar hafa ruglast, þegar greinin va
límd upp á síðu. Byrjunin er í 4. dálki
„Hann átti tvílyft timburhús" og svi
framvegis. Heldur sagan síðan áfram á bls
15 eins og merkt er og síðan í 1. dálki á bls
5 og áfram. Eru höfundur og lesendur beðni;
velvirðingar á þessum mistökum.