Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1980, Side 22

Það eru að koma jól, það vitum við víst flest.
Jólaskreytingar, ys og þys, úti jafnt sem
inni. En jólaskapið, kemur það með öllu
þessu umstangi? Það er einstaklingsbundið.
Mín tilfinning fyrir jólakomunni vaknar við
lestur bréfa sem ég á sem fjársjóð og geymi
sem slíkan.
Það eru bréf frá minum besta vini, Þórbergi
heitnum Þórðarsyni, sem hann skrifaði mér
gegnum árin og í þeim leynast mörg
„jólabréf“.
Engin lítil stytta er keypt núna fyrir hann
eins og áður, en í staðinn fyrir hana ætla ég
að leyfa ykkur að fá smáhlutdeild í ánægj-
unni af einu af „jólabréfunum“ frá honum
og vonandi vaknar líka góða jólaskapið hjá
ykkur eins og hjá mér.
Helga Ásbjarnardóttir (Litla Hegga)
Litla manneskjan og Sobbeggi afi.
Lítil jólakveója
frá litlu manneskjunni sem nú er orðin stór
Reykjavík 9. janúar 1961.
Góða litla manneskja!
Þá eru þessi jól liöin. Rœfils Sobbeggi afi
varfarinn að halda, aö þaö ætluöu enginjól
aö veröa hjá sér í þetta sinn. Þaö var komin
Þorláksmessa, og hann hlakkaöi ekkert til.
Svo kom aöfangadagur og þá hlakkaöi hann
ennþá meira ekkert til. Hann sá varla
jólaskrautiö á götunum af því aö hann
hlakkaöi ekkert til. ,paÖ veröa engin jól hjá
rœflinum honum Sobbeggi afa núna,“ var
hann alltaf að segja viö sjálfan sig. Betur aö
hann Jesús heföi aldrei fæöst. Þá heföi
auminginn hann Sobbeggi afi ekki þurft aö
lifa leiöinleg jól. Mammagagga haföi boðiö
Sigurjóni frá Reynivöllum aö vera hjá okkur
á aöfangadagskvöld, Ossa afa var líka boöiö,
en hann vildi heldur hugsa um hann Jesús
hjá vinafólki upp í Mosfellssveit. Honum
fannst víst Sobbeggi afi ekki vera mikiö
Jesúlegur fyrir jólin og Mammagagga ekki
mikiö lík henni Maríu mey. Mammagagga
haföi nú ekkert sérlega mikiö viö þetta kvöld.
Hún setti ekki upp rúmin í svefnherberginu,
eins og þegar þeir stóru komu. Hún bara fór
meö eldhúsboröiö inn i unnskiptingastofuna
og lagöi þar á þaö matinn. En maturinn var
fmn hjá henni, já afsakplega fxnn. Svo
drukkum viö Þorláksdropa meö. Jú, og svo
kveikti hún nú á rauöum jólakertum. En þaö
var sama, Sobbeggi afi fann enga jólagleöi.
Þetta voru engin jól. Þegar hann var búinn
aö éta, lagöi hann sig á bakiö sitt upp á
sófann sinn og var lengi aö hugsa um þaö,
hvaö jólin heföu veriö skemmtileg í fyrra.
J>aö veröur vist engin stytta á þessum
jólum,“ sagði hann viö Mömmugöggu. ,JBölv-
aöur asni ertu,“ svaraöi Mammagagga.
,JHelduröu að það komi nokkur stytta héöan
af?“ ,JNei þaÖ kemur víst engin stytta, “
ansaöi Sobbeggi afi hálfkjökrandi. Klukkan
var oröin átta.
Núfór Mammagagga aö þvo upp leirtauiö
sitt í eldhúsinu sínu. Sigurjón fór líkafram.
Sobbeggi afi lá einn eftir í unnskiptinga-
stofunni og var að hugsa um, hvaö hann ætti
bágt á þessum jólum. Loksins heyrir hann,
aö þaö er einhver kvenmaöur aö tala viö
Mömmugöggu frammi á gangi. Hver er nú
kominn? hugsar Sobbeggi afi. Hann hlustaði.
En hann gat ekki heyrt hver það var. Hann
stendur upp af sófanum sínum og leggur
eyraö viö skráargatiÖ. HvaÖ?
Honum heyrist þaö vera hún Sjóka. Svei
mér, ef þaö er ekki hún Sjóka.
Til hvers er Sjóka nú komin? hugsar
Sobbeggi afi. Hann var svo dapur í andlitinu
sínu, aö hann skammast $ín fyrir aö láta
Sjóku sjá sig svoleiðis í framan, kvöldiö sem
hann Jesús fæddist, og nú beiö hann viö
skráargatiÖ þangaö til hann heyröi aö Sjóka
varfarin.
Þá opnaöi hann huröina á unnskiptinga-
stofunni og sér Mömmugöggu standa hjá
rauöu kommóðunni sinni meö lítinn pakka %
hendinni.
,JívaÖ er í þessum pakka?“ spyr Sobbeggi
afi.
En Mammagagga mátti ekki vera að þvi
aö svara Sobbeggi afa strax. Hún varö aö
Ijúka fyrst viö söguna, sem hún var að segja
honum Sigurjóni og aumingja Sobbeggi afi
varö aö bíöa í hræðilegum spenningi. Svo
endar nú Mammagagga seint og síöar meir
söguna, og Sobbeggi afi var oröinn hálfvit-
laus.
Þá segir Mammagagga: ,faö er stytta frá
henni Helgu. Hún Jórunn ætlaöi varla aö
þora aö koma meö hana. Hún hélt aö þér
þætti hún svo Ijót. “
„GuÖi sé lof.“ hrópaöi Sobbeggi afi.
Sendi hún hana frá Þýskalandi?“ spyr
Sobbeggi afi.
,Nei, hún keypti hana áöur en hún fór,“
svaraöi Mammagagga.
Svona hefur hún munaö vel eftir ræksninu
honum Sobbeggi afa, hugsaöi hann meö
sjálfum sér. Nú voru umbúöirnar teknar
utan af styttunni, og þegar Sobbeggi afi sá
hana, þá varÖ hann afar kátur. Þetta var
einmitt grín-stytta upp á Sobbegga afa, þegar
hann er oröinn elliœr og farinn aö brúka
hatt og regnhlif. Og Sobbeggi afi setti
styttuna uppá skápinn hjá hinum styttunum.
Nú voru þær orönar 18. Og nú uröu mikil jól
í unnskiptingastofunni og í öllum stofunum
og Sobbeggi afi gatfariö aÖ tala viö Sigurjón
og var líka alltaf aö horfa á styttuna uppi á
skápnum og alltaf aö þakka litlu manneskj-
unni fyrir hana í huganum. Og nú þótti
honum vænt um, aö hann Jesús skyldi hafa
fæöst á jólunum.