Alþýðublaðið - 13.02.1922, Blaðsíða 2

2
að verkamaðurinn akapar það og
íramleiðir þjóðarauðinn, en ekki
atvinnurekandinn, þó heldur hínn
siðarnefndi þvf jafnan fram, að
það sé kann, sem fæði fólkið, sem
vinnur fyrir hann. Og það er ekki
laustviðað eitthvað af verkalýðnum
trúi á þetta, að það sé atvinnu-
rekandinn, sem þeir vinna fyrir
og þar með sjá fyrir, sem fæði
þá og klæði Þeir vita að þeir
geta ekki llfað nema þeir vinni
Þeir vita að þeir geta ekki unnið
án framielðslutækja. Atvinnurek-
endurnir hafa framleiðslutækin, það
er þvi ekki hægt að vinna, nema
að vinna fyrir þá. Þetta sér sá
hluti verkalýðsins, sem enn þá er
blindur í eigin málum, og lengra
sér hann ekki. Hann sér ekki,
hvað það var, sem skapaði fram-
leiðslutækin. Og honum dettur
ekkert f hug um hvernig það yrði
ef að það væri almenningur sem
ætti framieiðslutækin, að þá geti
vinnan haldið alt af áfram. Þá
þyrfti ekkert atvinnuleysi að vera.
En sá hluti alþýðunnar sem
vaknaður er tii meðvitundar um
eigin hag veit þetta. Og hann
vex hröðum skrefum, hlutinn sá,
enda þótt auðvaldsmáltólið, Morg.
unblaðið, þyrli upp nokkru moid-
riki um æfiatýrapólitík og því um
líkt.
Jafnaðarstefnan er draumur, fag-
ur draumur, segir auðvaldið stund-
um, og þykist sanngjarnt.
Já, hún er draumur; hún er
dagdraumur alþýðunnar í öilum
löndum og öllum álfum um það,
að hún fái sjálf að njóta ávaxt-
anna af yðju sinni; að hvert
mannsbarn sem fæðist eigi kost
á að þroska og fullkomna alia
góða og fagra meðfædda hæfileika
sina.
En hún er draumur sem á eftir
að verða veruleiki og er að verða
það.
Aldrei hefir nein stefna fest
eins fljóít rætur á íslandi og
breiðst út eins hratt og jafnaðar-
stefnan. Það eru ekki nema sex
ár siðan Alþýðuflokkurinn var
stofnaður. Það ér mikið hægt að
gera á öðrum sex,
ólafur Friðriksten.
Songflokknrlnn „Freyja" mæti
i Alþýðuhúsinu í kvöld kl 8^/2.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Ólafur þrætir.
Hinn froðufellandi fimti fram
kvæmdarstjóri Kvöldúlfs, Óiafur
Thors, er farinn að sefast í skrif-
um sinum, sfðan hann fór að
rita undir nafni. Hann meðgengur
að sumt af þeim hafi verið „i það
grófasta“(l) og getur ekki bent á
staði i Alþýðublaðinu, þar sem
hann hafi verið nefndur .mann-
drápari" o. s. frv„ eins og hann
fyrst hélt fram. Þrátt fyrir þessa
linun i vörninni er hann enn að
reyna að þræta fyrir .svörtu lista"
sfna og að hann reki menn úr
vinnu hjá sér af pólitískum ástæð-
um, og þá sérstaklega reynir hann
að verja brottvisun Magnúsar
Jónssonar. Skal það athugað hér
nokkru nánar.
Hvað snertir .svörtu listana"
er nægilegt að benda á eitt dæmi.
Vilhjálmur Vigfússon taiaði við
Ólaf i vetur, um hvort hann gæti
fengið vinnu hjá honum. Ólafur
svaraði strax neitandi, kvað enga
vinnu þá hjá Kvöidúlfi, enda
hygði hann að Vilhjálmur væri á
.svörtum lista* þar hjá bræðrum
sfnum, frá eftirvinnudeilunni í fyrra
vor. Bræður Ólafs hefðu séð Vil-
bjálm standandi niður hjá .Þór
ólfi* i þeirri deilu og mundu bafa
sett hann á .svarta listann"
Munu fleiri en Vilhjálmur hafa
orðið fyrir þeim heiðri að standa
á þessum .svarta lista" ólafs og
munu geta borið vitni um það.
Er tilgangslaust fyrir ólaf að
þræta fyrir þetta, sem margir
vita.
Lfku máli er að gegna um
Magnús Jónsson. Hann, sem er
meðlimur sveinafélags járnsmiða,
stundaðl rúmt ár venjulegar járn
smiðar hjá Kveldúlfi og gat verk-
stjóii þess oft, að margfaldur
hagnaður væri af vinnu hans,
enda er hann viðurkendur dugn
áðarmaður. Hafði hann ætið kapp-
nóg að gera, og aldrei meira en
þegar honum var sagt upp vinn-
unni i desember sl. Aðdraganainn
að uppsögninni var sá, að 23.
nóv sl kom Jónas verkstjóri í
Kveldúlfi tii Magnúsar i smiðjuna
og bað hann að smiða tveggja
álna langa sveðju .tii þess að
höggva hausinn af Ólafi Friðriks
syni." Magnús tók þessu illa og
hét verkstjórinn honum því þá,
að sjá um að hann héldi ekkí
lengi vinnuni, þar sem hann værli
svo mikili óþokkki að taka mál-
stað Ólafs Friðrikssonar. Eftir
nokkra daga fékk hann þau skila-
boð frá framkvæmdarstjórunum,
að ef hann inni á ntóti skoðunum
þeirra, þá tnyndi honum verða
visað úr vinnunni og þeir fá ann
an mann i hans stað, sem fylgdi
þeim að málum Magnús bað um
að iáta sig vita þegar þeir vildu
að hann færi og fékk hann upp-
sögnina viku siðar, með 3 daga
fyrirvara.
Frásagnir Ólafs um efnahag
Mignúsar Jónssonar eru málinu
óviðkomandi, en þó er alt sem
Ólafur segir um eignir hans ósatt.
Af þestu máli sést greinilega
að Ölafur segir upp föstum starfs-
manni vegna pólitiskra skoðana.
lyrir milliburð verkstjórans Er ilt
að vita til þess og ekki siður
hins, að Ólafur skuli ekki hafa
kjark til þess að kannast við
þessa ávirðingu sina. Fieiri dæmt
en þessi tvö mætti tilgreina og
mundu þau öll sýna hið sama
innræti Ólafs, en þess gerist ekkt
þörf hér. Ólafur mun við slflc
dæmi skjóta sér undir brekánið
og segja enga þörf hafa verið
fyrir vinnuna, þó að kappnóg
verk hafi verið þar fyrir aðra en
hina 5 framkvæmdarstjóra, sem
áreiðanlega mættu fækka, því að
jafnvel Kveldúlfur mun ekki geta
.borið dýra og óþarfa menn frá
barnæsku til ellidaga "
Héðinn Valdintarsson.
Stórkostlegir mannskaöar.
A laugardaginn réru flestir bátar
úr Sandgerði til fiskjar. En eins
og kunnugt er skall á aftakarok
og urðu bátarnir að hleypa frá
línum sfnum. Náðu allir bátarnir
landi, nema .Njáll" og „Hera"
frá Akranesi, sem talið er nú að
hafi farist. Fimm menn voru á
hvorum bát og höfum vér ekki
enn fengið upplýsingar um nöfn
þeirra.
Tvo menn tók út af „Asu" úr
Hafnarfirði og einn af Gunnari
Hámundarsyni. Enginn mannskaði
varð f Vestm eyjum. Geir bjarg-
aði tveimur bátum á laugardaginn.