Lesbók Morgunblaðsins - 02.03.1985, Blaðsíða 8
Mynd aíherbergi Pkassos rar medal verkanna á
sýningunni í París sumarid 1901. Hún er í eigu
Philips Ustasafnáns í Washington.
„Ufíd“ eftir Pkasso. Það er talid
besta mátrerk bláa tímabiísins ogerí
eigu listasafnríns í Oeveland í Banda-
ríkjunum.
Pkasso gerði margar myndir
af döprum konum
1901—1904. ,JLeið drykkju-
kona“ rar meðal þeirra.
Myndin er í eigu listasafnsins
í Bem.
Pablo Picasso var ekki tvítugur þegar hann
sló fyrst í gegn í París. Hann sýndi sextíu
myndir í salarkynnum Vollards, mál-
verkasala, sumarið 1901, og var hrósað upp
í hástert. Hann hafði náð fullkomnu valdi á
Um og eftir aldamótin síðustu,
þegar Picasso var kominn vel á
strik, sneri hann sér að því að
máJa þunglyndislegar myndir
sem flestar eru í bláum og
blágráum lit.
Eftir Önnu Bjarnadóttur.
tækni frönsku „impressionistanna", vann
hratt, notaði létta og lifandi liti og bætti
úr með eigin listgáfu. Lífið blasti við hon-
um.
En þá fór hann að vanda sig. Hann gerði
uppkast að hverri mynd, gaf gaum að smá-
atriðum, litirnir dekktust og viðfangsefnin
urðu dapurleg. Hrifning fólks minnkaði,
vinunum fækkaði og Picasso varð pen-
ingalaus. Hann sneri heim til foreldra
sinna í Barcelona og málaði mest í bláum
lit næstu tvö árin. Olíumálverkið „Lífið"
(1) er talið hápunktur þunglyndistimabils
Picassos. Hann lauk við málverkiö í maí
1903. Ári seinna fluttist hann alfarinn til
Parísar. Þá fór að bera æ meira á bleikum
lit í verkum hans og Bláa tímabiliu var
lokið.
i Listasafnið í Bern í Sviss er með sýn-
ingu á bláu verkunum eftir Picasso og
fyrstu myndum hans um þessar mundir.
Sýningin er ein hin vinsælasta í sögu
safnsins og hefur verið framlengd fram í
byrjun mars. Æskuár listamannsins eru
rifjuð upp og athygli beint að viðbrögðum
hans við fráfalli góðs vinar, skyndilegri
frægð og auðfengnum frama.
Listamannsgáfa Picassos kom snemma í
ljós. Pabbi hans, Don José Ruiz Blasco, var
teiknikennari og kenndi honum undir-
stöðuatriðin í málaralist. Hann fiktaði
sjálfur dálítið við að mála en þótti ekki
sérlega góður og hætti því alveg þegar
hann gaf syninum málaraáhöldin sín. Pic-
asso var þá um fimmtán ára gamall. Hann
fæddist 25. október 1881 í Malaga á Suð-
ur-Spáni. Fjölskyldan fluttist til norður-
hluta Spánar begar fiann var 10 ára, fyrst
til La Coruna en svo til Barcelona. Mikil
gróska var þá í listalífi borgarinnar. Pic-
asso var fjórtán ára og ákvað að leggja
málaralistina fyrir sig.
Hann var sendur í myndlistarskólann í
Madrid 1897, en tolldi illa við í tímum.
Hann hafði þegar náð tökum á þeirri
tækni sem þar var kennd. Tvö olíumálverk
(2) sem hann hafði málað árið áður voru
meðal verka á málverkasýningu Lista-
safns ríkisins þetta sumar. Hann notaði
tímann í Madrid til að skoða verk gömlu,
spönsku meistaranna og til að teikna götu-
lífið í borginni. Um vorið veiktist hann og
fór í hálft ár til Horta de Sant Joan. Þar
teiknaði hann og málaði landslags- og
sveitamyndir og sagðist seinna hafa lært
allt sem hann kunni í Horta.
Hann hélt einnig áfram að mála sígild
verk. Eitt slíkt var valið til að vera í
spánska sýningarskálanum á heimssýn-
ingunni í París árið 1900. Það hét „Síðasta
augnablikið" og var af dánarbeði gamals
manns, en það hefur löngum verið vinsælt
viðfangsefni spánskra listamanna. Mál-
verkið vakti litla athygli á sýningunni og
gleymdist þangað til að það fannst undir
myndinni „Lífið" fyrir nokkrum árum.