Lesbók Morgunblaðsins - 03.10.1987, Síða 14

Arauco-indíáni á förnum vegi.
Arsdvöl
í Kólumbíu
Jón á ferðalagi í Kólombíu.
Á vegum alþjóðlegra ungmennasamskipta fór Jón Björgvinsson
til Kólumbíu, þar sem hann var m.a. meðal indíána og fékkst
við að kenna börnum fanga. Elly Viljálmsdóttir hitti hann að
máli fyrir Lesbók
Svo sem kunnugt er gerast íslendingar oft víðförl-
ir og þykir ekki lengur tiltökumál nú á tímum
þotualdar, og margt hefur breyst í ferðamálum
síðan á dögum Jóns Indíafara eða Brasilíufar-
anna. Samt sem áður er alltaf forvitnilegt að
Eftir seinni heimsstyrjöldina
tóku kirkjudeildir í
Bandaríkjunum og Þýskalandi sig
saman og stofnuðu International
Christian Youtn Exchange
(Alþjóðleg ungmennasamskipti),
og markmiðið var að byggja upp
samskipti milli þessara þjóða, sem
sannarlega var ekki vanþörf á.
Seinna komu svo fleiri þjóóir inn
í samtökin. Öllum kostnaði er
haldið í lágmarki og þátttakendur
verða að kosta ferðir sínar sjálfír.
Lögð er áhersla á samskipti
ungmenna af ólíku þjóðerni svo
tækifæri gefíst til að auka skilning
og þekkingu manna á meðbræðrum
sínum og stuðla þar með að friði
í heiminum. Jón Björgvinsson er
einn félaga í samtökum þessum og
segir hér frá dvöl sinni í Kólumbíu
á þeirra vegum.
tala við fólk sem gert hefur víðreist og
getur sagt frá fjarlægum stöðum og nýstár-
legum lifnaðarháttum fólks.
Jón Björgvinsson heitir 24 ára gamall
íslendingur sem fæddist óvart í Hafnarfirði
(eins og hann sagði), og bjó síðan á Lauga-
veginum en fluttist síðan til Kópavogs þar
sem hann býr nú. Jón lagði leið sína til
Kólumbíu í Suður-Ameríku þar sem hann
dvaldi í eitt ár og ferðaðist um, vann og
lærði vitanlega mál innfæddra, spönsku.
Annars er mikið um Indíána þarna og þá
sérstaklega í fjöllunum og eiga þeir sitt
móðurmál sem er óskylt spönsku með öllu.
Jón er spurður hvort hin margumrædda
útþrá hefði ieynst með honum frá upphafi.
„Nei, nei, langt frá því. Þetta ferðalag
mitt varð eiginlega fyrir algjöra tilviljun.
Ég var búinn að Ijúka námi í trésmíði og
var ekki með neitt ákveðið í huga þegar ég
kynntist fólki sem tengdist félagsskap sem
heitir Alþjóðleg ungmennaskipti, skamm-
stafað AUS, og það sagði mér frá dvöl sinni
erlendis, og ég varð spenntur, langaði til
að gerast aðili að þessum samtökum. Nú,
ég sótti um og komst að. Og núna vinn ég
fyrir þessi samtök, sem eru aþjóðleg. Við
íslendingar getum sent um 20 ungmenni
einu sinni á ári til ársdvalar í mismunandi
löndum. Ég var fyrsti íslendingurinn sem
fór til Kólumbíu, en það var í ágúst 1984,
enda samtökin þá aðeins búin að starfa þar
í tvö ár.
Fjölskyldan átti
VonáStelpu
Upphafið að ferð minni var nú dálítið
spaugilegt, því að í bréfi sem ég fékk frá
Húslestur á jólunum. Þáttur í jólahaldinu er að búa til Betlehemsjötu og er hún á
borðinu til vinstri.
fjölskyldunni sem ætlaði að hýsa mig sagði,
að ég yrði að deila herbergi með dóttur-
inni, sem var 27 ára. Mér fannst það
auðvitað ekki verra, en þessi fjölskylda gekk
út frá því vísu að ég væri stelpa! Mér flaug
í hug að það gæti verið gott að hafa bleika
slaufu í vasanum og skella í hárið þegar á
flugvöllinn kæmi í Bogotá, en þetta gekk
allt upp og ég var í herbergi með einum
sonanna á bænum, 20 ára ágætis náunga.
En það var stundum spaugað með þetta.
Húsbóndinn á bensínstöð í höfuðborginni
(Bogotá) og „dældi“ auðsjáanlega inn pen-
ingum um leið og hann dældi út bensíninu.
Þetta var efnuð fjölskylda og mesta indælis
fólk. Hjónin eiga fjóra syni og eina dóttur,
og allir voru heima utan einn strákurinn sem
var skiptinemi í Sviss þetta ár sem ég var
þarna suðurfrá. En allir hinir unnu með
föður sínum við bensínstöðina."
Kunni Að Telja Upp
aðtíuáspönsku
Jón er spurður um viðbrögðin þegar hann
kom til Bogotá, ljóshærður strákur frá ís-
landi, og allt framandi fyrir honum.
„Viðbrögðin voru svo margslungin að það
er erfitt að lýsa þeim. Það var mikið talað
og mikið hlegið og patað í allar áttir, en
ég skildi nú minnst af því sem fram fór,
því ég kunni bara að telja upp að tíu á
spönsku og þar með búið. En fjölskyldan
kunni e.k. sirkus-ensku, svona „you speak
me, me speak you“ ensku, en þetta gekk
allt ljómandi vel því allir lögðu sig fram.
Svo var maturinn mjög frábrugðinn því sem
ég átti að venjast og að jafnaði sá ég fram-
andi ávöxt í hverri viku. Þarna er mikið
borðuð bananategund nokkur, patagon, sem
er skorin í bita, steikt á pönnu, bitarnir síðan
pressaðir á bretti svo úr verður kaka sem
síðan er steikt örlítið meir, og þetta er svo
borðað með öðrum mat eins og við borðum
kartöflur. Og þarna lengst inni í landi er
fiskur munaðarvara og nær eingöngu um
vatnafisk að ræða, sé hann á borðum. En
mér leist strax vel á mig og mér fannst ég
einhvem veginn ekki vera svo langt í burtu
fra'gamla, góða íslandi."
En nú hefur Jón aldeilis þurft að demba
sér í spönskunámið.
„Á dagskrá var 6 vikna spönskunám-
skeið fyrir alla útlendingana eftir tveggja