Lesbók Morgunblaðsins - 10.06.1989, Blaðsíða 16

TVIBIJRAR FRA
Chevrolet
Mælaborðið í Berettu er tölrænt og
gefur upplýsingar bæði með tölum og
súlum.
veg í fyrirrúmi, enda er vindstuðullinn 0,33,
sem þykir vel boðlegt. Þá þykir mér vel, 'að
enn sem fyrr í amerískum bílum, er ekki
verið að spara efni. Hurðirnar eru geysilega
sterklega smíðaðar og allir póstar afar traust-
vekjandi og allt bendir það á langa og góða
endingu, svo og öryggi.
Með Corsicu fæst útfærsla, sem hentar
barnafólki; 4 dyr, rúmgott skott, fullkomið
aftursæti. Beretta er hinsvegar tvennra dyra
og með næsta ófullkomnu aftursæti, sem
nægir að vísu fyrir börn og kannski hund, en
er varla fyrir fullorðna. Þessi sportlega út-
færsla líkar mér að flestu leyti betur; teikn-
ingin að utan er betri, mælaborðið einnig og
það er skemmtilegt hvernig vélin urrar, þeg-
ar tekið er af stað og snúningshraðapílan
er komin uppí 3000. Það sem kemur á óvart
er snerpan. Slík snerpa fæst yfirleitt ekki
fyrir lítið, en eftir erlendum heimildum að
dæma er meðaleyðslan um 11 lítrar á hundr-
aðið. Það verður að teljast mjög vel sloppið.
Gísli Sigurðsson
Chevrolet Beretta
- tvennra dyra út-
færsla með sport-
legu útliti, en er
að flestu leyti
sami bíll og
Corsica.
Chevrolet Corsica
- millistærðarbíll,
sem hentar fföl-
skyldu - Vel teikn-
aður og vandaður
bíll.
Verkleg og sterk smíði: Hurð og dy-
raumbúnaður á Berettu.
mælar og verklegri bensínmælir ætla ég að
sé vandfundinn í samanlagðri bílaframleiðslu
heimsins.
Fyrir 8 árum varð allt í einu hagstætt að
kaupa ameríska bíla og þá eignaðist ég nýjan
Chevrolet, sem segja má, að hafi verið eins-
konar millistig milli dreka fortíðarinnar og
þeirra Chevrolet-bíla, sem nú fást. Mér fannst
athyglisvert að sjá og finna breytinguna, sem
orðin var á þessum 8 árum. Gamli Chevrinn
minn var 6 strokka og sjálfskiptur. Allt hans
eðli var þannig, að það hvatti mann fremur
til að aka rólega og afslappað, líkt og mjög
einkennir aksturslag Ameríkana.
Núna hefur þessum áherzlum verið breytt.
Þrátt fyrir sjálfskiptinguna er viðbragðið
mjög líflegt: Berettan nær hundraðinu á rétt-
um 11 sek. og hámarkshraðinn er 185. Sama
mun gilda fyrir Corsicuna; þetta er í raun
sami bíllinn í tvennskonar útfærslu. Vélin er
6 strokka og 2 ventlar á hvern strokk, sem
þykir nú orðið dálítið gamaldags útfærsla.
En það er af og frá, að ökumaður finni nein
merki um skort vélarinnar á öndunarhæfni,
öðru nær. Að óreyndu hefði ég gizkað á
vélarafl uppá 150 hestöfl, en bókin segir
127. Að þessu leyti hefur Chevrolet yfirburði
yfir suma hátt skrifaða keppinauta frá Evr-
ópu. Vélin og vinnslan er framar öllu öðru
það ánægjulega við þessa bíla og gagnstætt
því sem áður var, hvetja þeir ökumanninn
fremur til að aka greitt, ugglaust of greitt
miðað við íslenzk hámarksákvæði.
Það er aftur á móti í deild sem heitir akst-
urseiginleikar, að ekki hefur tekizt að ná
hinum evrópsku keppinautum. Þá er ég að
tala um vel búna bíla á hliðstæðu verði eins
og Saab 9000, BMW 520, Benz 190-200 og
Lancia Tema. Líkt og gildir um þá alla, virð-
ist íjöðrunin stinn, en munurinn kemur í ljós
þegar farið er að beita bílnum með nokkrum
sviptingum, eða ekið á holóttum vegi. Þá
verða þeir tvíburar full hastir og eiga til að
„hlunkast" ofan í holur, einkum Beretta, sem
er á stinnari ijöðrum. Það skal tekið fram,
að þessa verður ekki svo mjög vart í venjuleg-
um akstri: ég er hér að tala um akstur þar
sem bílnum er beitt, ekki til hins ítrasta, en
nokkuð ákveðið á holóttum vegi.
Annað sem gæti staðið til bóta eru sætin.
Stólarnir að framan þyrftu að vera ögn
stærri og veita betri hliðarstuðning til að
teljast í hæsta gæðaflokki. Þau eru samt
alls ekki slæm. Hönnunin að utan er öll
betri; afturendinn á Berettunni er mjög vel
leystur, en það virðist þvælast fyrir mörgum
bílasmiðum nú á dögum. Straumlínan er al-
Einhvemtíma
hefði því vart ver-
ið trúað að þetta
væm amerískir
bílar: Framendinn
á Corsicu að ofan,
afturendinn á Be-
rettu.

Ialllangan tíma hefur staða dollar-
ans verið með þeim hætti, að amer-
ískir bílar hafa átt erfitt uppdrátt-
ar hér á landi og svo er enn. Raun-
ar má segja, að sneið ríkiskassans
af bílverðinu sé svo græðgisleg,
að samsvari innflutningshöftum,
enda eru hverskyns höft í miklu
uppáhaldi hjá núverandi ríkisstjórn. Fjár-
málaráðherrann virðist ekki skilja að tolla-
reglur varðandi bíla eins og þær eru nú, eru
pottþétt aðferð til að koma í veg fyrir tekjur
ríkisins af bílainnflutningi. Þegar sæmilega
vel búnir millistærðarbílar eru komnir yfir
hálfa aðra milljón, er nánast búið að taka
fyrir innflutning.
Bílarnir tveir, sem gerðir verða að umtals-
efni hér eftir reynsluakstur, lenda ásamt
mörgum öðrum í þessum flokki: Chevrolet
Corsica á um 1.600 þús og sportútgáfan af
honum, Chevrolet Beretta á um 1.750 þús-
und. Hvað ætla má að væri hæfilegt verð,
er vitaskuld vandasamt að benda á; ætli þetta
sé þó ekki orðið um 500 þús. of mikið til
að geta talizt raunhæft.
A fyrsta áratugnum eftir stríðið var mjög
litið upp til bandarískrar bílaframleiðslu o|
risamir þrír, GM, Ford og Chrysler, gnæfðu
þá yfir aðra framleiðendur. Þetta voru
níðsterkir og efnismiklir bílar, enda munu
einstaka Chevroletbílar af árgerð 1955 enn
vera í umferð. Tími drekanna leið undir lok
í olíukreppunni á áttunda áratugnum og bíla-
framleiðslan í Detroit náði ekki að halda stöðu
sinni gagnvart Japönum og Evrópu-framleið-
endum. Með tímanum hefur ítölsk/evrópsk
hönnun orðið ofaná og viðmiðun allra er
tvímælalaust þýzk bílaframleiðsla með
Mercedes-Benz og BMW í broddi fylkingar.
Japanir eru hvergi smeykir við beinar stæl-
ingar, en amerísk bílaframleiðsla lætur ekki
standa sig að verki með neitt slíkt; þó eru
auðsæ áhrifin frá Evrópu og þeirra gætir
mjög greiniga á tvíburunum frá Chevrolet,
Corsicu og Berettu.
Nú er til dæmis löngu liðin tíð, að mæla-
borð í amerískum bíl minni mest á djúkbox,
heilir bekkir að framan eru sjaldgæfir, en
eru þó til, og ekki er það sízt í hreinleika
hins ytra útlits, að veruleg breyting hefur
orðið, sem mér finnst öll til bóta. Astæðan
er einnig sú, að niðurstöður úr vindgöngum
ráða allsstaðar miklu um ytra útlit og orsaka
m.a., að efri hluti framrúðunnar er nokkuð
nærri höfði ökumanns og farþega í framsæti.
Drekunum frá í gamla daga er nú ekki
hátt lof haldið fyrir aksturseiginleika, enda
var meira verið að leita eftir þægindum. Einn-
ig hér hefur evrópsk og umfram allt þýzk
fílósófía orðið ofaná. í samræmi við það eru
framsætin í báðum þessum bílum mjög harð-
bólstruð miðað við það sem áður tíðkaðist og
i staðinn fyrir hin skrautlegu og nokkuð pját-
urslegu mælaborð fortíðarinnar, situr nú ein-
faldleikinn í fyrinúmi með fáa en mjög
greinilega mæla. í Berettunni, sem er sport-
lega utfærslan án þess að vera sportbíll, eru
tölrænar upplýsingar í mælaborðinu og þar
að auki koma fram súlur, sem sýna það sama.
Þetta er í hæsta máta nútímaleg útfærsla
og eini gallinn við hana fyrir okkur er að
upplýsingamar eru miðaðar við mílur. I
Corsicunni eru hinsvegar tveir kringlóttir
CHEVROLET BERETTA:
Nokkur tæknileg atriði
Lengd 4.76m
Breidd: l,74m
Hæð: 1.34m
Bil milli öxla: 2,63m
Snúningsradíus: 10,7m
Bensíntankur: 52 lítra.
Farangursrými: 380 lítrar.
Þyngd: 1200 kg.
Vél: 6 strokka V-mótor, 127 he-
stöfl.
Hámarkshraði 185 km á klst.
Viðbragð 0-100 km: 11,0 sek.
Verð: Um 1,750 þús.
Umboð: Samb. ísl. samvinnufélaga,
Bílvangur.