Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1991, Blaðsíða 9

Glæsivagn þó ekki sé hann stór. BMW-séreinkennum er haldið og einkum þykir framendinn vera vel teiknaður.
Stallbakur: Skottið er til muna hærra
en áður var og afturendinn hefur feng-
ið mjög svipað form og er á 500-
línunni. Á innfelldu myndinni sést skott-
lokið opnast beint upp, sem þykir vera
til þæginda.
214 km á klst. og viðbragðið í hundraðið
er 9,8 (10,8 með sjálfskiptingu). Dýrasti
Þristurinn, 325, er með 192 hestafla vél,
hámarkshraðinn er 233 (231 með sjálfskipt-
ingu) og ætti að duga bærilega á hraðbraut-
unum:
Þessar tölur sýna, að miðað við all ríku-
lega orku er hröðunin uppí 100 km hraða
ekkert sem vekur sérstaka eftirtekt. í því
sambandi er vert að geta þess, að jafnframt
þessu hefur bensíneyðsla verið minnkuð um
10% og það markmið næst ekki með við-
bragðshraða, sem klessir mann aftur í sæt-
inu.
Hér hefur veruleg áhrif hvernig gírkassa-
hlutföllum er hagað og viðbragðstala í 100
km hraða segir ekki alla söguna. Það við-
bragð sem allir þurfa á að halda í nútíma
borgammferð, er á umferðarljósum, t.d. frá
0-40 km eða 0-60. Sem BMW-eigandi í
mörg undanfarin ár hef ég verið ósáttur við
hiutfallið á 1. gírnum, sem orsakar að bíllinn
verður leiðinlega seinn uppí 30-40 km hraða.
Nú hefur verið bætt úr þessu. Viðbragðið
á fyrstu metrunum er miklu betra á nýja
Þristinum og það hefur náðst jafnframt því
að eyðslan er minnkuð.
Með fjögurra strokka vélinni í 316 og
318 er völ um fimm gíra handskiptingu eða
fjögurra þrepa sjálfskiptingu. Með sex
strokka vélinni í 320 og 325 er völ um fimm
gíra handskiptingu og einnig fimm þrepa
sjálfskiptingu, þar sem hlutfallið á 5. þrep-
inu er 1:1. Sjálfskiptingunni fylgir þrenns-
konar prógram: Eitt fyrir sport, annað fyrir
sparnað og það þriðja er vetrarprógram.
Þá hleypur sjálfskiptingin yfir 1. gír og tek-
ur af stað í öðrum.
VetraraksturI Suður
Frakklandi
Þegar blaðamönnum var boðið til reynslu-
aksturs á Þristinum í Suður Frakklandi,
átti eftir venjulegu árferði að geta verið
10-15 stiga hiti og öll hálka víðs fjarri. Svo
var þó ekki. Hitastigið var á núllinu, grá
jörð niður á Riveriunni og alhvítt inn til
landsins. Vegir voru auðir, en mikill vatns-
elgur á þeim og aðstæður því líkastar, að
væri maður kominn til íslands. Það mátti
því segja, að þetta væru marktækar aðstæð-
ur fyrir það sem við eigum að venjast. Við
Sigurður Hreiðar á DV höfðum sinn bílinn
hvor af gerðunum 318 og 325 og skiptum
öðru hvoru. Snjómugga í lofti og dimmviðri
átti sinn þátt í því að við villtumst all hressi-
lega og lentum um síðir inná tollveginum
til Lyon. Ekki var hægt að komast út af
honum til að snúa við fyrr en komið var
langleiðina til Lyon og um það er lauk höfð
um við ekið svo sem frá Reykjavík til Akur-
eyrar. Fyrir bragðið misstum við af því að
komast á reynsluakstursbraut BMW í Mir-
amas á strönd Miðjarðarhafsins, þar sem
hægt er að þeyta vélina til hins ítrasta og
sjá hvað má bjóða bílnum í beygjum án
)éss að vera í hættu frá annarri umferð.
Þesskonar akstursmáti var ekki við hæfi
á þjóðvegunum í því bleytuslabbi og svipti-
vindum sem þar voru. Og umferðin þar er
allsstaðar mjög mikil. En það verður að
segja verkfræðingum BMW til hróss, að
)eir höfðu ekkert ofsagt um aksturseigin-
leikana. Það er merkilegt að hægt skuli
vera að aka ekki stærri bíl á 140-160 km
hraða meiripart dags við þessar aðstæður
og stíga óþreyttur út. Öryggistilfinningin
er alveg einstök og sú spurning hlýtur að
vakna, hvort sú tilfínning geti verið fölsk
og orðið til þess að ekið sé alltof ógætilega.
Ekki varð þó séð að svo væri. Þessi bíll fær
mjög háa einkunn fyrir akstur; krafturinn
er góður, ijöðrunin sömuleiðis, stýrið ná-
kvæmt og hvorki er hávaði frá vél né mikið
vegarhljóð.
Það er ákaflega mismunandi hverskonar
tilfinning er byggð inn í bíla. Allir kannast
við dósartilfmninguna, þar sem allt er svo
þunnt að það titrar. Aðrir bílar á ódýrari
kantinum hafa plasttiifinningu. Það er hins-
vegar eðlileg þumalputtaregla, að þessi
hljóðláta, sólída tilfinning sé fremur í stórum
og efnismiklum bílum eins og stærri gerðun-
um af BMW og Mercedes Benz til dæmis.
Það fyrsta sem maður tekur eftir í akstri á
þessum nýja Þristi er að það skuli hafa
tekizt í ekki stærri bíl að byggja inn í hann
þessa tilfinningu fyrir því, að allt sé gegn-
heilt og sólíd. Sú tilfínning er afar góð og
á sinn þátt í því hversu öruggur bíllinn virð-
ist í akstri. Til eru þeir sem segja, að þetta
sé enginn vandi ef bíllinn má kosta 2 milljón-
ir eða því sem næst. Með öðrum orðum:
Að það sé meira spurning um peninga en
verkfræðisnilld að ná þessari tilfinningu í
bíl. Að öllum líkindum þarf hvorttveggja.
Sætin eiga sinn þátt í því að ökumaður-
inn er óþreyttur eftir langan akstur. Bílsæti
geta naumast orðið miklu betri. Þau eru
mjög vel formuð, í stífari kantinum á þýzk-
an máta, en ekki eins stíf og hjá sumum
keppinautunum, sem reyna að vera þýzkari
en þeir þýzku. Sætin eru með hita og til
hliðar eru þau stillt eins og óskað er. Mæla-
borðinu hefur verið breytt í útliti. Það var
svo vel gert í gamla Þristinum, að mér
finnst þessi breyting út af fyrir sig ekki til
bóta. Mælarnir sjálfir eru kringlóttir eins
og áður, samlæsing á hurðum.
Að sjálfsögðu var talsverður íburðarmun-
ur á 318 og 325. í samanburðinum ætti að
skipta mestu máli, að 325 er eins og áður
segir með 6 strokka, 190 hestafla vel á
móti 113 hestöflum í hinum. Báðir voru
þeir handskiptir, en 325 hafði ABS hemla-
kerfi umfram. í ljósi þess hve orkumunurinn
er mikill, varð ég sífellt meira og meira
undrandi á því, hvað munurinn á þeim var
lítill. Svo lítill, að fyrir þann mun væri ég
ekki tilbúinn til að borga mikið. Þegar búið
er að verðleggja bilana hér og tolla eftir
rúmtaki vélanna, gæti farið svo að verðmun-
urinn yrði 6-700 þúsund. Þá reikna ég með,
að 318 muni kosta um 1800 þúsund, en 325
gæti hugsanlega farið í 2500. Um þetta var
þó ekki vitað nákvæmlega hjá Bílaumboðinu
h/f, sem hefur umboð fyrir BMW. En það
verður væntanlega ljóst í næsta mánuði,
þegar umboðið fær fyrstu sendinguna af
nýja Þristinum.
G.S.
Hið nákvæmlega mótaða hljóðfæri —
lýra eða harpa — sýnir ásamt háls-
hringnum að styttan á að tákna keltn-
eskan barða.
Merkilegt
líkneski fannst
á Bretagne
Franskir fornleifafræðingar fundu í
sumar einstætt keltneskt
steinlíkneski í Finistere á vestur-
hluta Bretagneskagans. Keltar
bjuggu í stærstum hluta Mið-Evrópu í mörg
hundruð ár fyrir upphaf tímatals okkar.
Þrátt fyrir þáð hafa mjög fá keltnesk
líkneski fundist þar: Fundurinn í sumar er
sá langsamlega þýðingarmesti til þessa.
Líkneskið er u.þ.b.' 50 sm á hæð. Það er
með sérstakan heilagan hálshring, sem að-
eins var leyfilegt að bera við fórnarathafnir
eða þá af mönnum sem höfðu hlotið sér-
staka vígslu til þess. Fyrir framan sig held-
ur líkneskið með traustum tökum á strengja-
hljóðfæri sem er annað hvort harpa eða
lýra. Myndhöggvarinn hefur lagt sig fram
um að móta hljóðfærið sem nákvæmast.
Strengirnir og festingar þeirra sjást mjög
greinilegá.
Franski fornleifafundurinn er eina þekkta
myndin í heiminum af keltneskum barða,
leyndardómsfullri veru, sem til þessa hefur
aðeins verið þekkt af frásögn fornra höf-
unda og írskum sögnum.
Margir kannast við keltneska barðann,
Trubadurix, í teiknimyndasögunni Asterix,
en sú persóna er víðs fjarri því að líkjast
hinni réttu fyrirmynd. I teiknimyndasögunni
kemur barðinn fram sem skopleg persóna
með óþolandi söngrödd. En í reyndinni til-
heyrðu keltneski barðinn og drúiðinn presta-
stéttinni og því var hann heilagur maður.
Það var barðinn sem mundi og túlkaði alla
trúarsöngva, sem sungnir voru við helgi-
hald. Hann var mikið skáld sem þekkti allar
gömlu arfsagnirnar, vísur og sögur um af-
rek og heilög verk kynstofnsins og ættarinn-
ar.
Líkneskið fannst ekki í leifum mannabú-
staða heldur í 6 m djúpum skurði sem er
talinn vera frá því 100 árum f. Kr.
í skurðinum fundu fornleifafræðingarnir
einnig brot úr ítölskum vínkönnum en enn
hefur aðeins lítill hluti af uppgreftrinum
verið rannsakaður. Það er vitað frá öðrum
stöðum í Evrópu að þýðingarmestu helgi-
staðir kelta voru stórar ferhyrndar graf-
hvelfingar. Það var þar sem helgiathafnir
fóru fram í þúsundir ára. Fórnargjafir og
matarleifar lentu svo í skurðinum. Að öllum
líkindum hefur litla fallega barðalíkneskið
verið fórnargjöf. Eftir fórnina hefur síðan
verið haldin veisla samkvæmt helgisiðum
kelta og ítalskt vín drukkið ótæpilega og
barðinn hefur örugglega flutt heilög kvæði
og goðsagnir við það tækifæri.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 12. JANÚAR 1991 9