Alþýðublaðið - 14.02.1922, Blaðsíða 4

4
að sér í hinum ftani hannyrðum,
sem tíðkuðust þá með hinum
heldri konum.
Siðustu 17 árin dvzldi Guðrfð-
ur heitin á heimili tengdasonar
sfns á Issfirði, Árna Gfslasoaar
yfirfi;kimatsmanns, og dóttur sfnn
ar Kristínar Sigurðardóttur konu
hans og naut þar ðgætrar að-
hlynaingar í ellinni. Var húa rúm
föst að heita mátti síðustu 5 arin.
En málhress var hún fram að
hinu stðasta Isfirðingur.
Pingmálafand halda þlngmenn
Gul brtngu og Kjósarsýslu i dag
í, Hafaarfirði.
I*eir sem fórnst. Af „Asu*
Helgi Jónsson af Alftanesi og
Saorti BergS'On frá ísafi ði —
Af „Gunnari Hámundarsyn Jón
Eggertsson frá Hávarðari.töðum í
Leirársveit — Af „Njáli*, Kristjón
Pálsson, giftur (formaðut) héð*n
úr bæ, Iogimar Jónsson af Mið-
nesi, Einar Þorvaldsson frá Akra
nesi, Snorri Magnússon hér úr bæ
og Skarphéðinn Pálsson bróðir
sk'pstjórans — Áf „Heru“, Guð
mundur Erlendsson, giftur, af Dýra
firði, Víldimar Jónsson, giftur, Jón
Jónsson og Leo Eyjólfs?on giftur,
allir af Akracesi. 6 munu hafa
ALÞYÐUBLAÐIÐ
vertð á „Heru*, en um nö?n á
tveimur þeirra hö/um vér ekki
fengið upplýsingar enn.
Hjálparsföð Hjúkrunarfélagsini
Líkn er opin sem hér segir:
Mánudaga . . . . ki 11—12 f. fe
Mðjudaga ... — 5—6 e, k
Miövikudaga . . — 3 — 4 e k
Föstudaga .... — 5 — 6 e. fit
Laugardaga ... — 3 — 4 e. fe.
A1 þýðnflokksfundnrlnn i Hafn-
a fi'ðt i gærkvöldi var vei sóttur
Nokkrir flo'íksmena úr Reykjav k
fó u á fund nn og sumir þeirra
tóku þar til máls Nokkrir A iísta
menn voru þar á fundinum, og
höfðu sumir þeirra um tíma há
Viða í frammi, og munu Hafn-
fi'ð ngar slfku óvanir
Að öðru leyti fór fusdurinn
enjog vel fram. Miklar iíkur eru
til íð B lista menn vinni glæsi
legan sigur við þessa bosaingu,
og með hénui verður jafnvel skorið
úr um stefnumun bæjatbúa f mjög
þýðingarmiklu máli
Viðstaddur.
Ritstjóri og ábyrgðsrmaður:
Ölafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Gramisojo nplðtnr
seljast þesta daga fyrir 4 kr.
stykkið, áður kr. 5,75.
Hljóðíærahúsid
Laugaveg 18.
Divanar, Fj&ðramadressnr.
Sjomann^madrestur. Sömul við-
g iðir á allskoaar stoppuðum hús-
gögnum, miklu lægra verð en áður.
La< gaveg 50 Jón Þorsteinsson.
ber saman um, að
bezt og ödýrsst é gert við gumtuí-
stígvél og skóhiífar og annan
gummf skófatnað, eínnig að bezta
gummí Itmíð féist á Guro»<f-
vinnustofu Rvfkur, Laugaveg 76
50 k r ó n u r
saurna eg etú karlmannatöt 'yrír.
Sníð íöt fyrir fóik eítir máli-
Pressuð föt og hreinsuð. Ait mjög
fljótt og ódýrt Notið tækifaerið,
Guðm. Sigurðsson klæðskeri.
Hverfisgötu 18, Sími 337.
S
Edgar Rice BurrougJts'. Tarzan.
Nú kom hann auga á Kala, sem var að koma af
veiðum með barnið sitt á bakinu, og vissi ekki um
hvernig stóð, fyr en liún heyri aðvörunarköll félaga
sinna. Þá tók hún til fótanna alt hvað af tók til þess
að forða ltfinu.
En Kerchak var rétt á hælum henni, svo nærri, að
hann hefði náð í fótinn á henni, ef hún hefði ekki
stokkið grlðarlangt frá einu tré til annars — það var
hættulegt stökk sem apar gera sjaldan, nema því að
eins, að svo mikil hætta sé á ferðum, að þeir eigi
einskis annars úrkostar.
Henni hepnaðist stökkið, en um leið og hún greip
Um greinina á trénu sem hún stökk til, misti barnið
hennar, sem hélt dauðahaldi um hálsinn á henni, hand-
festina, og hún sá það snúast í loftinu, rekast á greinar
og skella til jarðar, þrjátíu fet fyiir neðan hana.
Með lágu sársaukaópi klifraði Kala beint til barnsins,
án þess að skeyta nokkuð um bræði Kerchak; en þegar
hún þrýsti litlu verunni að sér var ekkert lffsmark með
henni.
Kala settist veinandi og horfði á náinn, hrygg á
svipinn; og enga tilraun gerði Kerchak til að áreita
hana. Við dauða barnsins hvarf reiðiæði hans eins
fljótt og það hafði komið.
Kerchak var stór kóngapi, sem vóg á að giska þrjú
hundruð og fimmtíu pund. Énnið var lágt og hallaði
aftur, augun blóðhlaupin, lítil og láú fast að flötu og
Ijótu nefinu; eyrun voru stór og þunn, en þó minni en
á flestum ættingjum hans.
Skapvonska hans og heljarafl gerðu hann að foringja
þessa litla apaflokks, sem hann hafði fæðst á meðal
fyrir tuttugu árum síðan.
Þar sem hann var nú 1 hlóma llfs síns, var engin
sá í öllum hinum mikla skógi, sem hann reikaði um,
er mótmælti konungdómi hans, og ekki ónáðuðu stærri
dýrin hann.
Tantar gamli, ftllinn, var sá eini af villidýrunum, sem
ekki óttaðist hann — og Kerchak óttaðist hann einan.
Þegar fótatak Tantors kvað við í skóginum, hraðaði
aparisinn sér með félögum sínum hátt upp 1 trén.
Mannapaflokkurinn, sem Kerchak réði yfir með járn-
hendi og vel tentum kjafti, samanstóð af sex eða átta
fjöldskyldum. í hverri fjölskyldu var fullorðinn karlapi
með konum slnum og börnum. Alls voru aparnir sex-
tfu eða sjötíu.
Kala var yngsta kona karlapa að nafni Tublat, sem
þýddi nefbrotinn, og barnið sem lamist hafði til dauðs
var fyrsta barnið hennar; því hún var að eins níu eða
tíu ára gömul.
Þrátt fyrir æsku sína var hún stór og sterk — fagurt,
vel limað dýr, með kúft og hátt enni, sem henti á meiri
greind en algengt var meðal ættingja hennar. Hún var
því móttækilegri fyrir móðurást og móðurharm.
En hún var þó að eins api, stórt, grimt og ægiíegt
villidýr nátengt górillaapanum, en þó greindari.
Þegar flokkurinn sá sð reiði Kerchaks var rokin úr
honum, fór hann að tínast niður úr trjátoppunum og
tók til sinnar fyrri iðju.
Unglingarnir léku sér og ólátuðust í trjánum og runn-
unum. Sumir fullorðnu apamir láu flatir á rotnandi
jttrtaleyfum, en aðrir byltu um trjágreinum sem dottið
höfðu til jarðar, eða moldarhnausum, tll þess að leita.