Lesbók Morgunblaðsins - 14.08.1993, Page 12

Geirmundur skipar jarðir sínar á laun og ætlar út til íslands um sumarið á skipi
Olafs. Leynt hefir hann þessu alla menn. Eigi vissi Ólafur fyrr en Geirmundur
flutti fé sitt til skips Ólafs og var það mikill auður.
Eigi mundir þú fara á mínu skipi ef ég heföi fyrr
vitað því að vera ætla ég þá munu nokkura á
íslandi aö betur gegndi að þig sæju aldrei. En
nú er þú ert hér kominn við svo mikiö fé þá
nenni ég eigi að reka þig aftur sem búrakka.
Eigi skal aftur setjast þótt þú sért
heldur stórorður því aö ég ætla að
fá að vera yðvar farþegi.
Stíga þeir Ólafur á skip og
sigla í haf. Þeim byrjaði vel
og tóku Breiöafjörð, bera nú
bryggjur á land í Laxárósi.
Lætur Ólafur bera viöinn af
skipinu og setur upp skipið í
hróf það er faðir hans hafði
látiö gera. Ólafur bauö
Geirmundi til vistar meö sér.
Það sumar lét Ólafur gera eldhús í Hjaröarholti, meira og betra en menn hafi
fyrr séð. Voru þar markaöar ágætlegar sögur á þilviöinum og svo á ræfrinu.
Var það svo vel smíöað að þá þótti miklu skrautlegra er eigi voru tjöldin uppi.
Geirmundur var fáskiptinn hversdagslega, Óþýður við
flesta. En hann var svo búinn jafnan að hann haföi
skarlatskyrtil rauðan og gráfeld ystan og bjarnskinns-
húfu á höfði, sverð í hendi. Það var mikið vopn og gott,
tannhjölt aö. Ekki var þar borið silfur á en brandurinn
var hvass og beið hvergi ryð á. Þetta sverð kallaði
hann Fótbít og lét það aldregi hendi fjarri ganga.
U
Er þaö mín ætlan aö
dóttir okkar muni eigi
betur verða gefin, því
að hann er garpur
mikill, auöugur og
stórlátur.
Geirmundur hafði
skamma hríð þar veriö
áöur hann felldi hug til
Þuríöar dóttur Ólafs og
vekur hann bónorð viö
Ólaf en hann veitti
afsvör. Síöan ber
Geirmundur fé undir
Þorgerði til þess að
hann næöi ráðinu.
Hún tók við fénu því
aö eigi var smáum
fram lagt.
Síðan vekur Þorgerður þetta mál við Ólaf
Ekki var margt um í sam-
förum þeirra Geirmundar og
Þuríöar. Var svo af beggja
þeirra hendi. Þrjá vetur var
Geirmundur meö Ólafi áður
hann fýstist í brott og lýsti
því að Þuriöur mundi eftir
vera og svo dóttir þeirra er
Gróa hét. Sú mær var þá
veturgömul. En fé vill
Geirmundur ekki eftir leggja.
Þetta líkar þeim mæögum
stórilla og segja Ólafi til.
Eftir þaö fastnar Geirmundur sér Þuríöi og skal boð vera að
áliðnum vetri í Hjaröarholti. Það boð.var allfjölmennt því að þá
var algert eldhúsiö. Þar var aö boöi Úlfur Uggason og haföi ort
kvæöi um Ólaf Höskuldsson og um sögur þær er skrifaðar voru
á eldhúsinu og færöi hann þar að boðinu. Þetta kvæöi er kallaö
Húsdrápa og er vel ort. Ólafur launaöi vel kvæöiö. Hann gaf og
stórgjafir öllu stórmenni er hann haföi heim sótt. Þótti Ólafur
vaxið hafa af þessari veislu.

Eigi skal þetta gera í móti
þér heldur en annað þótt ég
væri fúsari að gifta Þuríöi
öörum manni.
dkdL
Þorgerður gengur í brott og þykir gott oröið sitt erindi, sagöi nú svo
skapað Geirmundi. Hann þakkaði henni sín tillög og skörungs-
skap. Vekur nú Geirmundur bónoröiö í annað sinn viö Ólaf og var
það nú auösótt.

Hvaö er nú Þorgerður, er austmaöurinn
eigi jafn stórlátur nú sem um haustiö þá er
hann baö þig mægöarinnar?
12