Lesbók Morgunblaðsins - 05.03.1994, Blaðsíða 12

HÖFUNDUR: ÓÞEKKTUR
MYNDASAGA: BÚI KRISTJÁNSSON
Um daginn eftir var þar skipt til leiks.
Kjartan sat þá hjá leik og sá á.
Þuríður systir hans gekk til máls við
hann og mælti svo:
Þætti oss það ráðlegast að þú kvongaðist
eftir því sem þú mætir í fyrra sumar þótt
þér sé eigi þar með öllu jafnræði sem
Hrefna er því að þú mátt eigi það finna
innanlands. Ásgeir faðir hennar er göfugur
maðurog stórættaður. Hann skortir og eigi
fé að friða þetta ráð. Er og önnur dóttir
hans gift ríkum manni. Þú hefirog mér
sagt að Kálfur Ásgeirsson sé hinn
röskvasti maður. Er þeirra ráðahagur hinn
skörulegasti. Það er minn vilji að þu takir
tal við Hrefnu og væntir mig að þér þyki
þar fara vit eftir vænleik.
Það er mér sagt frændi að þú sért heldur
hljóður veturiangt. Tala menn það að þér muni
vera eftirsjá að um Guðrúnu. Færa menn það
til þessa að engi blíða veruð á með ykkur
Bolla frændum, svo mikið ástríki sem með
ykkur hefir verið ailar stundir. Ger sv'o vel og
hæfilega að þú lát þér ekki að þessu þykja og
unn frænda þínum góðs ráðs.
Kjartan tók vel undir þetta og kvað
hana vel mála leita. Eftir þetta er
komið saman tali þeirra Hrefnu.
Tala þau um daginn. Um kveldið
spurði Þuríður Kjartan hversu
honum hefði virst orðtak Hrefnu.
Læt ég vel yfir, þykir
mér hún vera hin
skörulegasta að öllu
því er ég mátti sjá af.
Um morguninn eftir voru menn sendirtil Ásgeirs og
boðið honum í Ásbjamames. Tókst nú umræða um
mál þeirra og biður Kjartan nú Hrefnu dóttur
Ásgeirs. Hann tekur því máli líklega því að hann var
vitur maður og kunni að sjá hversu sæmilega þeim
er boðið. Kálfur er þessa máls mjög flýtandi:
Hrefna veitti og eigi afsvörfyrir sína hönd
og bað hún föður sinn ráða.
Er nú þessu máli á leið snúið og vottum
bundið. Ekki lætur Kjartan sérannað líka
en brullaup sé í Hjarðarholti. ÞeirÁsgeir
og Kálfur mæla ekki þessu í mót:
Skal þá vera
brullaupsstefna í
Hjarðarholti þá er fimm
vikureruaf sumri.
Vil ég ekki
láta til spara.
Eftir það reið Kjartan heim með stórar gjafir. Óiafur
lét vel yfir þessum tíðindum því að Kjartan var miklu
Kátari en áður hann fór heiman. Kjartan fastaði þurrt
langaföstu og gerði það að engies manns dæmum
hér á landi því að það er sögn manna að hann hafi
fyrstur manna fastað þurrt hér innanlands.
Eftir það láta þeir Kjartan og Ólafur stof na til veislu mikillar.
Koma þeir norðan, Ásgeir og Kálfur, að á kveðinni stefnu
og Guðmundur og Hallur og höfðu þeir allir saman sex tigu
manna. þeir kjaran höfðu og mikið fjölmenni fyrir. Var sú
veisla ágæt því að viku var að boðinu setið. Kjartan gaf
Hrefnu að línfé moturinn og varsú gjöf allfræg því að því
að engi var þar svo vitur eða stórauðigur að slíka gersemi
hefði séð eða átt. Enn það er hygginna manna frásögn að
átta aurum gulls væri ofið í moturinn.
Kjartan var og svo kátur að boðinu að hann
skemmti þar hverjum um það vert hversu
mikil efni þar voru til seld því að hann hafði
lengi þjónað hinum ágætasta höðingja, Ólafi
konungi Tryggvasyni. En þá er boðinu var
slitið valdi Kjartan góðar gjafir Guðmundi og
Halli og öðru stórmenni.
Svo þótt: mönnum það
undariegur hluturað Kjartan
lifði svo lengi matlaus að
menn fóru langar leiðir að
sjá hann. Með slíku móti
voru aðrir hættir Kjartans
umfram aðra menn. Síðan
gengu af páskamir.
Fengu þeir feðgar mikinn orðstír af þessari veislu.
Tókust góðarástir með þeim Kjartani og Hrefnu.