Lesbók Morgunblaðsins - 21.05.1994, Blaðsíða 8

Lauk þar eftirmáli að Ólafur
þótti hafa vaxið af því að
hann lét þar með beini
ganga er maklegast var, þar
er þeiri voru Ósvífurssynir,
en hlífði Bolla fyrir frænd-
semis sakir. Ólafur þakkaði
-mönnum vel liðveislu. Bolli
hafði landkauþ í Tungu að
ráði Ólafs.
Ólafur fór í móti líki Kjartans. Hann sendi menn suður til
Borgar að segja Þorsteini Egilssyni þessi tíðindi og það með
að hann vildi hafa styrk af honum til eftirmáls. Ef stórmenni
slægist í móti með Osvífurssonum þá kvaðst hann allt vildu
eiga undir sér. Slík orð sendi hann norður í Viðidal til Guð-
mundar mágs síns og þeirra Ásgeirssona og það með að
hann hafði lýst vígi Kjartans á hendur öllum mönnum þeim er
í tilför hefðu verið.
Voru menn Ólafs við
þetta hinir óðustu. Kálfur
Ásgeirsson vildi að
gengið yrði að Bolla og
leitað Ósvífurssona þar
til er þeir fyndust.
En með því að Ólafur latti mjög
að fara þá voru borin á milli sátt-
mál og var það auðsótt við Bolla
því að hann bað Ólaf einn ráða
fyrir sína hönd en Ósvífur sá engi
sín efni að mæla í móti því að
honum kom ekki lið frá Snorra.
Var þá lagður sættarfundur í Ljár-
skógum. Komu öll mál óskorðuð
undirólaf. Skyldi komafyrirvíg
Kjartans svo sem Ólafi líkaði.
Lík Kjartans stóð viku í
Hjarðarholti. Þorsteinn
Egilsson hafði gera látið
kirkju að Borg. l-lann flutti
lík Kjartans heim með sér
ogvar
Ólafur hafði lýst vígsök til Þórsnesþings.
Leið nú að þingi. Voru þá mál til búin á
hendur þeim Osvífurssonum og urðu þeir
allir sekir. Eigi vildi Ólafur sækja Bolla og
bað hann koma fé fyrir sig. Þetta líkaði
sonum Ólafs stórilla. Ólafur kvað hlýða
mundu meðan hann væri áfótum.
Síðan sendi Ólafur iið það allt
til Lauga og mælti svo:
r
Það er minn vilji að þér verjið Bolla, ef
hann þarf eigi verr en þér fylgið mér
því að nær er það minni ætlan að þeir
þykist nokkuð eiga eftir sínum hlut að
sjá við hann, utanhéraðsmennirnir, er
nú munu brátt koma á hendur oss.
Hrefna var mjög harmþrungin eftir
víg Kjartans. En þó bar hún sig kurt-
eislega því að hún var við hvern
mann létt í máli. Engan tók Hrefna
mann eftir Kjartan. Hún lifði litla hríð
síðan og er það sögn manna að hún
hafi sprungið af stríði.
Það er sagt að Ólafur lifði þrjá vetur síðan
Kjartan var veginn. En síðan er hann var
allur skiptu þeir synir hans arfi eftir hann.
Tók Halldór bústað í Hjarðarholti. Þorgerð-
ur móðir þeirra var með Halldóri. Hún var
mjög heiftarfengin til Bolla og þótti sár
fósturlaunin.
Sveininum varð að þessi ilia getið og fer í
Hjarðarholt og segir til Halldóri og
Þorgerði og bað þau viðtöku. Þorgerður
bað hann vera í vist sinni til vetrar.
Eigi hef ég þrótttil að
vera þar lengur og
mundir þú mig eigi
biðja þessa ef þú vissir
hversu mikla raun ég
hefi af þessu.
Það vor að Kjartan var vegin tók
Þorgerður Egilsdóttir vist frænd-
sveini sínum með Þorkatli að Hafr-
atindum. Sveinninn gætti þarfjár
um sumarið. Honum var Kjartan
mjög harmdauði sem öðrum.
Hann mátti aldrei tala til Kjartans
svo að Þorkell væri hjá því að
hann mælti jafnan illa til hans.
Kjartan var
hvítur maður og
huglaus!
Þá gekkst Þorgerði hugur við
harmtölur hans og kvaðst
mundu láta honum uppi vist
fyrir sína hönd. Halldór segir:
Lítils er sveinn verður, en Þorkatli
hefir alls kostar illa farið þetta mál því
að hann vissi fyrirsát Laugamanna
fyrir Kjartani og vildi eigi segja honum
en gerði sér af gaman og skemmtan
af viðskiptum þeirra en hefur siðan
lagt til mörg óvingjarnleg orð
Gef ekki gaum sveini
þessum því að hann
er ómerkur.
Hermdi hann oft eftir hvernig
hann hafði við orðið
áverkann.
Fáum dögum síðar ríður Halldór
heiman og þeir nokkurir menn
saman. Hann fer til Hafratinda og
tók hús á Þórkatli. Var Þorkell
leiddur út og drepinn og varð hann
ódrengilega við sitt líflát.
. Mun yður fjarri fara bræðrum
að þér munuð þar til hefnda
leita sem ofurefli er fyrir er
þér getið eigi iaunað sín tillög
slíkum mannfýlum sem
Þorkell er.
Engu lét Halldór ræna og fór heimvið svo
búið. Vel lét Þorgerður yfir þessu verki og
þótti minning sjá betri en engi.