Alþýðublaðið - 25.10.1983, Blaðsíða 4

alþýðu'
■ HRT.rr.M
Þriöjudagur 25. október 1983
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Jóhannes Guðmundsson.
Stjórnmálaritstjóri og ábm. Guömundur Arni Stefánsson.
Blaðamenn: Þráinn Hallgrímsson og Friðrik Þór Guömundsson.
Auglýsingastjóri: Helma Jóhannesdóttir
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir.
Ritstjórn og auglýsingar eru að Ármúla 38, Reykjavík, sími 81866.
Setning og umbrot: Alprent hf. Ármúla 38.
Prentun: Blaðaprent, Síðumúla 12.
Áskriftarsíminn
er 81866
Meirihluti
fyrir sölu
ríkisbanka?
Er meirihluti á Alþingi fyrir sölu
ríkisbanka? Þessi spurning hlýtur
að vakna eftir umræður á Alþi'ngi
um þessi mál. Þá lýsti fjár-
málaráðherra Albert Guðmunds-
son því yfir, að hann væri fylgjandi
tillögu Bandalags jafnaðarmanna
um sölu rikisbaníca. Líklegt hlýtur
að teljast að þetta sé stefnumark-
andi fyrir þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins. Allir þingmenn Banda-
lags jafnaðarmanna eru fylgjandi
tillögunni og stuðning við hana er
einnig að finna í þingflokki Al-
þýðuflokksins. Með þessu er líklegt
að meirihluti sé að myndast fyrir
sölu ríkisbanka á hinu háa Alþingi
— svo fremi að Albert Guðmunds-
son hafi talað þar fyrir munn sjálf-
stæðismanna almennt á þingi en
ólíklegt verður acý telja að flokkur
einkafjármagns og frumkvæðis
einstaklingsins standi gegn þessu
máli Bandalags jafnaðarmanna.
Ólafur Ragnar Grímsson
lýsti því yfir á ráöstefnu Lífs
og Lands um friðar- og ör-
yggismál aö ef stórveldin
kæmu sér saman um „fryst-
ingu“ kjarnorkuvopna væri
hann tilbúinn til aö ræöa ó-
breytt ástand varnarmála á
íslandi.
Ætli kommadeildin hjá
allaböllunum verði ekki fyrri
til og „frysti" Ólaf, fyrir vik-
iö...

Guðmundur Hermannsson,
yfirlögregluþjónn:
Fórst fyrir að
afgirða
slysstaðinn
Tökum við gagnrýni — alveg eins okkur að
kenna.
Heldur óhugnanlegt umferðar-
slys átti sér stað s.l. fimmtudags-
kvöld á Breiðholtsbrautinni, þar
sem ungur maður varð fyrir því
óhappi að aka á rafmangnsstaur,
með þeim afleiðingum að hann
festist í bílflakinu. Tók um tvær
og hálfa klukkustund að losa
hann úr bílnum, en sem betur fer
voru meiðsli mannsins minni en á
horfðist í fyrstu.
í útvarpsfréttum þá um kvöldið
var mikið gert úr því að lögreglan
hafi ekki haft heppilegan búnað
til að mæta slíkum tilvikum og
greint frá því í nokkrum æsifrétta-
stíl. Það er umhugsunarvert þegar
útvarpið tekur upp slík vinnu-
brögð. Þá var einnig greint frá því
að áhorfendur hefðu flykkst að
og gert björgunarstarfið torveld-
ara. Pistilshöfundur átti leið
þarna fram hjá og var einn af
þeim fjölmörgu sem fylgdust með
starfinu álengdar. Ég tek undir
það að mjög óheppilegt er þegar
margt fólk umkringir slysstað og
flækist fyrir. Sumt fólk virðist
jafnvel gera sér far um að komast
sem næst slysstað og hafa ýmiss
konar hvatir verið til nefndar í því
sambandi.
Greint hefur verið frá því að
vegna hins mikla fjölda áhorf-
enda hefði þurft að kalla til allt
tiltækt lögreglulið til að halda
mannskapnum frá. En hvernig
var þá frammistaða lögreglunnar
í þessum efnum?
Ég vil leyfa mér að halda því
fram að áhorfendur hafi nánast
verið „lokkaðir “ á staðinn með
geysilegri gulri og rauðri Ijósa-
dýrð fjölmargra lögreglu- og
sjúkra- og kranabíla fram eftir
löngum kafla Breiðholtsbrautar-
innar. Það er ekki að undra að
forvitni hafi gripið um sig hjá
fólki. Helst leit út fyrir að um
geysilegt fjöldaslys væri að ræða.
Vil ég þó á engan hátt draga úr því
að alvarlegt slys hafi átt sér stað.
En hvað tók við þegar ljósa-
dýrðin hafði vakið upp forvitni
fólks og „lokkað“ það að? Hvað
gerði lögreglan til að halda
mannskapnum i hæfilegri fjar-
lægð? Af og til var nærgöngulum
stuggað frá, en af einhverjum
ástæðum var ekki gripið til þess
sem eðlilegast var að gera: Að
afgirða slysstaðinn með böndum
eða öðrum búnaði. Vona ég að
svo illa sé ekki fyrir komið hjá
lögreglunni að hún eigi ekki í fór-
um sínum slíkan sjálfsagðan og
nauðsynlegan búnað, reyndar er
hann til staðar í öðrum „veiga-
minni“ tilvikum, eins og þegar
erlendir gestir heimsækja okkur.
Hvers vegna var þetta ekki gert?
Ég vona að þessum pistli verði
tekið sem jákvæðri gagnrýni, því
mér finnst óréttlátt að áhorfend-
urnir séu í heild, um tvö hundruð
manns að sögn, gerðir tortryggi-
legir og látið að því liggja að upp
til hópa hafi þeir verið haldnir
óeðlilegri hnýsni. Þegar Ijósa-
dýrðin og bílaflotinn höfðu vakið
upp mikla forvitni og dregið að
fólk hygg ég að flestir hafi ílengst
af einskærum áhyggjum yfir líðan
mannsins og undrast hvers vegna
svæðið væri ekki afgirt. Sömu-
leiðis undrast yfir því hversu sum-
ir þokuðu sér nálægt slysstað.
F.
„Já, það er oft hægt að vera vitur
eftir á, venjan er að loka götum, að
rannsóknarlögreglan njóti aðstoð-
ar umferðardeildarinnar við að
halda fólki frá. Það hefur eitthvað
flækst fyrir að gera þetta í þessu til-
viki,“ sagði Guðmundur Her-
mannsson, yfirlögregluþjónn í
samtali við Alþýðublaðið þegar
hann var spurður að því hvers vegna
slysstaðurinn á Breiðholtsbraut
hafi ekki verið afgirtur og mann-
fjöldanum þannig haldið frá á ein-
faldan máta.
„Það er ýmislegt sem þar hefur
spilað inn í, veður og annað. Það er
eins og við bruna að fólk sækist eft-
ir að komast sem næst og flækist þá
gjarnan fyrir. En ég er sammála því
að það var ekki alls kostar fólkinu
um. að kenna, að þetta fórst
fyrir“
Annað sem vakti athygli mína var
hinn geysilegi fjöldi lögreglubíia,
sjúkrabíla, kranabíla og slökkvi-
liðsbíls, með blikkandi rauð og gul
Ijós á löngum kafla brautarinnar.
Heldur þú að það hafi ekki beinlín-
is lokkað fólk að? Og síðan að fólk
Framh. á 2. síðu

rck * ZL* w
KSílS S“
Hvers vegna dreif allan þennan fjölda að
slysstað á Breiðholtsbrautinni?
Hvers vegna var
svæðið ekki afgirt?
Forvitnin og œsi
fréttamennskan:
DV og fólkið
sem
torveldar.....
„Mikinn fjölda fólks dreif að
slysstaðnum á Breiðholtsbraut-
inni í gærkvöldi og átti lögreglan
og björgunarliðið í miklum
vandræðum með að sinna skyldu-
störfum sínum vegna þess.
Komu þarna tugir ef ekki
hundruð manna og létu sig hafa
það að standa úti í roki og rign-
ingu til að fylgjast með“.
Þannig sagði DV í vandlæt-
ingartón frá því að mikill tnann-
fjöldi safnaðist saman við slys-
stað á Breiðholtsbrautinni s.l.
fimmtudagskvöld, þegar ungur
maður varð fyrir því óhappi að
klemmast fastur í bíl sinum þann-
ig að óratima tók að losa hann úr
bílflakinu. Önnur blöð tókú mjög
í sama streng.
Þegar nánar er að gætt og
myndir þessara blaða af slysstað
athugaðar kemur i ljós að manna
fremstir hafa Ijósmyndarar þeirra
verið. Það kemur fram hér á sið-
unni að drýgstan þátt í því að
fjöldi fólks hafi drifið að slysstað
hafi verið ljósadýrð fjölmargra
V'íiti vfír stórt svæði og síðan að
það hafi helst flækst fyrir þar sem
þess var ekki gætt að afgirða
svæðið.
Með því að greina frá því í
vandlætingartón aö fólk hafi
fiækst fyrir er þvi um leið gert upp
vafasamar hvatir, jafnvel að það
þrái ekkert frekar en að sjá illa
slasað fólk í blóði sinu. Þetta má
lesa á milli línanna.
En hverjir eru það sem einna
fyrstir eru á vettvang af „óvið-
komandi" mönnum? Það eru
Ijósamyndarar blaðanna, sem
gera sér far um að ná sem
nákvæmustu myndum af hinum
Framh. á 2. siðu