Tíminn - 02.03.1967, Blaðsíða 8

8
VETTVANGUR
TIMINN
ÆSKUNNAR
FIMMTUDAGUR 2. marz 1967.
Kommúnistar dauðhræddir við þjöðfylk-
ingu við tillðgur S.U.F. í varnarmálunum
Undanfarna daga hcfur Þjóð-
viljinn varið síðu eftir síðu til að
ræða tiilögur SUF varðandi brott
för hersins. Er uppnámið í herbúð
um kommúnista svo mikið, út af
jisssum tillögum, að ailt annað
hverfur í skuggann í blaði þeirra.
í öðru orðinu segja þeir, að ungir
Framsóknarmenn standi með
rálmann j höndunum, en í hinu
bregða þeir Framsóknarmönnum
í Samtökum hern^msandstæðinga
I ekki með vissu lengur, hvort þeim
sé raunverulega aðalatriði að
bandaríska varnarliðið fari heim
| til sín og þeir verði þá um leið
af þvi að ala á óánægju og tor-
! tryggni vegna dvalar þess hér, en
þá óánægju hafa þeir lengi reynt
að nota.sjálfum sér til fra vdrátt
ar í kosningum.
í ályktun Æskulýðsfylkingarinn
ar er vægast sagt margt furðulegt
að finna. Þar segir að hernaðarlegt
FSstudagur 24. febrtíar im — WÓDVIIaJINN — SföA g
Herstöðvamálið:
Þjóðfylking að skap-
ast um tíllögu SUf ?
Fyrirsögn greinar i Þjóðviljanum s. I. föstudag.
rni hin verstu svik við þau sam-
tök. Hér til hliðar er birt mynsl
af fyrirsögn og síðan upphafsorð
um greinar Leifs Jóelssonar, stjórn
armanns Æskulýðsfylkingarinnar í
Iteykjavík á æskuiýðssíðu Þjóð-
víljans s. 1. föstudag. Á sunnudag
inn lét svo sama blað svo lítið að
birta yfir þvera forsíðuna ályktun
frá ungkommum um „afstöðu SUF
til sjálfstæðismálanna." Ungir
Framsóknarmenn eru ánægðir með
þá athygli sem tillögur þeirra til
raunhæfra Iausnar á hersetuvandn
málinu hafa vakið. Hitt kemur
þeim ekki á óvart, þótt kommrinist
ar séu æfir og óðir vegna þess,
að ungir Framsóknarmenn skuli
hafa flett ofan af tvískinnungs
hætti þeirra og pólitísku alvöru-
leysi varðandi þessi mál. Virðist
nú helzt svo. að kommúnistar viti
mikilivægi íslands myndi í engu
skerðast, þótt Bandaríkjam. færu
með herinn burt, og endanleg
brottför hersins á fjórum árum er
kölluð „sýndarlausn." Rétt er, að
það komi skýrt fram, að Framsókn
armenn hafa jafnan verið andvígir
gerð hernaðarmannvirkja í Hval
firði, og sérstaklega vilja ungir
Framsóknarmenn nú vara við
þeirri hættu, að Atlantshafsbanda
lagið verði leyst upp, en íslending
ar sitji jafnframt uppi með banda
rískan her. Þess vegna ætti að
vera augljóst hverjum sæmilega
skynugum manni, að brottför hers
ins er algjört aðalatriði í þessu
máli. Það er með öðrum orðum al-
gjörlega þýðingarlaust fyrir ung-
komma að jai>na um það, að ungir
Framsóknarmenn eigi að beita sér
fyrir því að Atlantshafsbandalagið
verði leyst upp áður en herinn
fari, eða um/leið. Sú krafa komm
únista, að þetta verði allt gert í
senn, væri í framkvæmd bæði
hættulegri lausn og þar að auki
sjálfsagt ómögulegt að koma
henni fram, eins og margoft hefur
verið bent á.
Þá tala kommúnistar um þjóðar
at'kvæðagreiðslu um brottför hers
ins, þótt þeir segi ekki, um hvað
þeir vilji láta þjóðina greiða at-
kvæði. Vitanlega skiptir höfuð-
máli, hvernig slík spurning yrði
orðuð, og SUF er fylgjandi þjóðar
atkvæðagreiðslu ef takast mætti að
finna raunhæft orðalag spurningar,
enda ætti varla að vera neitt því
til fyrirstöðu.
Síðast en ekki sízt er stuðnings-
mönnum Samtaka hernámsand-
stæðinga innan SUF borið á brýn,
að þeir hafi svikið málstað sam-
takanna. í þessu sambandi má
benda á orð Páls Lýðssonar á
kappræðufundi SUF og ÆF á
dögunum um að íslenzk sjálfstæðis
barátta hafi verið áfangabarátta.
Hitt er hins vegar fullljóst, að inn
an Samtaka hernámsandstæðinga
hafa ætíð verið skiptar skoðanir
um mikilvægi algers hlutleysis og
tafarlausrar brottfarar úr Atlants
hafsbandalaginu, og þýðir að sjálf
sögðu ekki að reyna að draga
fjöður ýfir þann ágreining.
Má í þessu sambandi benda á,
að í málgagni Samtaka hernáms-
andstæðinga, Dagfara, 1. tbl. 6.
árg. sem út kom í ágúst s. 1. birt
ist ávarp frá ungu fólki varð
andi hersetuna, þar sem ekki eru
nefnd nein tímamörk um hvenær
varnarliðið eigi að fara og ekki
minnzt einu orði á úrsögn úr
Atlantshafsbandalaginu Vitað er
af þcim, sem til þekkja, að orða
lag var haft með þessu móti til
þess, að fleiri gætu á það sætzt.
I>að er súrt í brotið fyrirokk-
ur Æskulýðsfylkingarfélaga að
játa, að stefna S.U.F. breiðist óð-
fluga um landið. Við hofum teflt
okkar snjöllustu ræðuskörung-
um gegn , ungum Framsóknar-
mönnum; við höfum sett valin-
kunna ritgerðarsmiði til starfa
við ramma ályktunargerð, en
ekkert fær heft sigurför álykt-
unar þings S.U.F.
Svo virðist sem bjóðfylking
sé að skapast um bessar tillög-
ur um lausn hem árn.smálanna,*
og ungir Framsóknarmenn
standi með pálmann í höndun-
um.
Upphaf greinar Leifs Jóelssonar í Þjóðviljanum s. i. föstudag. '* - ’
/ -eq ao
Það er því fullljóst, að aðalstefnu dylgjur Leifs Jóelssonar i fyrr-
mark Samtaka hernámsandstæð- nefndri grein hans, en hann segir
inga befur jafnan verið, og á að m. a.: „Landsnefndarmenn Sam-
vera að koma varnarliðinu úr taka hernámsandstæðinga koma
landi, og þá auðvitað með því að saman í marzbyrjun, svo sem fyrir
beita raunhæfum aðgerðum, og hugað er, fá sér í staupinu sam
þessa stefnu telja ungir Framsókn an og þaklta síðan hver öðrum
armenn innan nefndra samtaka gott samstarf á liðnum árum og
sig í engu hafa svikið. snúa hver til síns hgima.“ Þess
um dylgjum eins af helztu for-
Hiit er svo annað mál, hvort ystumönnum ungkomma munu
skrif Þjóðviljans um sömu samtök hernámsandstæðingar seint gleyma
að undanförnu geta ekki talizt I og aðdróttanir af þessu tagi fyrir
móðgun við samtökin, til dæmis 1 gefa þeir seint.
MINNING
Hjálmur Einarsson
f. 24. júlí 1895, d. 24. febr. 1967.
Foreldrar 'hans voru Einar,
bónúi í Munaðamesi, Hjálms-
son bónda í Þingnesi Jónssonar
á Hóli í Lundarreykjadal. Einars
sonar bónda í Kalmanstuagu, Þór
ólfssonar. En kona Hjálms Jóns-
sonar var Guðríður Jónsdóttir frá
Deildartungu, Jónssonar, Þorvalds
sonar, sama staðar. Er sa ætt
leggur búinn að vera i Deildar
tungu óslitið um aldir. ÍVlóðir
Hjáims Einarssonar var Mál-
fríður dóttir Björns bónda á Svarf
hóli í Stafholtstungum, Ásmunds-
sonar, Þórðarsonar prests í
Ivammi í Norðurárdal. En móðir
Björns var Margrét Bjórnsdót'ir
prests í Hítardal, systir hins mæta
manns séra Jóhanns Björnsson
ar, sem of lítil saga er af, og
andaðist ungur. En móðir Mál
fríðar var Þuríður Jónsdóttir,
Halldórssonar, Pálssonar fræði
manns á Ásbjarnarstöðum. Mál
fríður Bjöimsdóttir var ein af
iiinum merku Svarfhólssystkynum,
og varð hún skammlíf, dó að
yngstu börnum sínum nýfæddum,
Málfríði og JónL
Þegar á fyrsta aldursári var
Hjálmur tekin í fóstur að Þing-
nesi af Guðríði ömmu sinni og
'börnum hennar, og að örfaum
árum undanskildum dvaldist
Hjálmur svo ævilangt í Þingnesi.
iHann var vinsæll og kom sér
vel í æsku við skylda og vanaa
lausa, óvílinn ogbrast aldrei kjark.
iSjaldan sást honum bregöa. Hann
igekk í Hvítárbakkaskóla hjá Sig-
urði Þórólfssyni, var hann þar
vel kynntur og eignaðist ýmsa
kunningja meðal skólasystkina
sinna. Námsmaður var hann skki
mikill og ©kki bókamaður, en frá
sagnarsnilld var honum í blóð
iborin, og var frásögnin oft bland
in kímni. Var yndi að hlusta á
hann segja frá í góðu næði, hrynj
andi málsins og orðavalið fóni
vel saman, og málrómurinn þýð-
ur og hljómfagur. En þessi írá-
sagnargáfa fylgir sumum greinum
ættar hans og hefur lengi gert.
Einhver bezta skemmtun hans
var að segja írá >g al sít;a
góðhesta. Allt frá æskuárun átti
hann reiðhesta, marga þeirra
stólpagripi, og suma úrvalsgæð
inga. Tækifæri voru góð til að
láta þá njóta sín vel á sléttuin
valllendisbökkum og mjúkum fló-
um í hinu víðáttumik'ia Þing-
neslandi, það var ánægja að sjá
Hjálm sitja þessa fríðu fáka með
ihringaðan makka og bítandi mél,
iliggjandi allfast á taumnum.
Hjálmur var tvígiftur. Fyrri
fcona hans var Málfríður Jóns-
dóttir úr Reykjavík. Þau ít'.tu
samvistir. Seinni kona haní var
Petrún Magnúsdóttir frá Ileing-
bergi á Mýrum í Austur Skj'ra-
fellssýélu. Þau eignuðusi einn
son, Eyjólf, og hefur hann dvauð
f foreldrahúsum allt til þessa.
Fyrir sex árum varð Hiálntiir
fyrir þvi þunga áfalli að missa
heilsuna. Hann fékk heiiablæð-
ingu á allháu stigi, missti mátrínn
i öðrum handleggnum og fékk
hann aldrei eftir það, og nokkurt
máttleysi í annan fótinn og rödd
in lamaðist að nokkru. En nsnn
'hjarnaði það mikið að hann gat
haft ferilvist og unnið nokkuð.
Rak hann lítið bú með aðstoð
fjölskyldu sinnar allt til dauða
dags. Oft gekk hann breyttur og
illa haldinn til hvíldar þessi árin
og furðaði margur sig á þrí hveisu
karlmannlega hann bar sig í þe.-s
um veikindum.
Margt barna og ungiinga óist
upp svo að segja undir handar
jaðri hans, og má þar fvrst nefna
Þorstein son minn, stvd ma« ,
systkinin Björn Sveinbjörnsson,
ihæstarréttarlögmann og Ragn-
heiði Sveinbjarnardóttur stúdent
Og Árbakkasystkinin. Allt er petta
frajndfólk Hjálms, og ber talýhug
fil'hans, þvi hann var frábærlega
barngóður. Sonur Ragnheiðar,
ungur drengur, fór að hagráta
þegai hann frétti látið hans. Ná
grannar Hjálms á Árbakka og
Hvitárbakka reyndust honum
prýðilega alltaf og ekki sízt eftir
að hann missti heilsuna. en oegar
mest á reyndi leitaði hann lil
frænda sins, hins mæta öðlings
manns Jakobs Jónssonar á V3rma
læk.
Kveð ég svo þennan mæta sóma
dreng með virðingu og þakklæti
•fyrir margt.
Guðjón Eiríksson.
Stenor
BÓTASUÐUVÉLAR
DEKKJATENGUR
IELGJUJÁRN
BÆTUR
KAPPAR
Varahlutaverzlun
Jóh. Ólaísson & Co
Braularholti 2
díni' 11984.