Tíminn - 13.04.1967, Page 3

FIMMTUDAGUR 13. apríl 1967.
Oft er um það rætt, að ís-
lenzkur búskapur sé fábreytt-
ur og það er hann að vissu leyti,
borið saman við búskap ná-
grannaþjóðanna. Við höfum hér
enga akuryrkju og fóðurræktun
situr alveg í fyrirrúmi. Búfjár
afurðirnar eru nær einu sölu
vörurnar hjá öllum þorra
bænda. Hlunnindi voru áður
mörg og vel nýtt á fjölda jarða.
Þeim hefur fækkað, sem þykja
þess verð að nýta þau, en ein-
stöku hafa aukizt mjög að verð
mæti, sérstaklega lax- og sil-
ungsveiði. Rétt er að líta á
nýtingu hlunninda sem búgrein
ar, því að það eru kostir lands-
ins, sem nýttir eru. Eðlilegt er,
að það séu sem mest sömu aðil
ar, bændurnir, sem nýta þá
alla. Það mun hægt með flest
hlunnindi að hlúa að þeim á
einn eða annan hátt, og auka
gildi þeirra. Má þá segja, að
breytt sé yfir í ræktunarbúskap
og horfið frá hreinu veiði- eða
söfnunarstigi.
Nú sáðustu ár hefur farið
mjög saman ört vaxandi áhugi
fyrir allri veiði, stangveiði á
laxi og silungi sérstaklega, og
eygðir hafa verið miklir mögu
leikar á fiskrækt í víðasta skiln
ingi hér á landi. En fiskrækt
táknar þá hvers konar aðgerðir
sem ætla má að skapi eða auki
fiskmagn veiðivatns (sbr. skil
greiningu í lögum um lax- og
silungsveiði).
Hvort tveggja er þetta mjög
ánægjulegt. Veiðigleði er mann
inum í blóð borin, og það má
sjálfsagt segja það sama um
þann unað, sem menn finna til
við það að komast í snertingu
við móður náttúru, eins og það
er kallað. Með aukinni velmeg
un verða það fleiri og fleiri af
þeim, sem í bæjunum búa, sem
geta veitt sér slíka ánægju, og
fjöldi vill einnig fóma fé og
erfiði til að taka þátt í ræktun-
arstarfinu. Vonandi verður hægt
að veita þetta hvort tveggja,
sem flestum. Er engin ástæða
til að ætla annað en að þetta
tengi saman bæja- og sveita-
búa.
En eðlilegast er, að það séu í
sem flestum tilfellum bændurn
ir sjálfir, sem standa að fisk-
TÍMINN
ræktuninni, eins og annarri
ræktun landsins. í mörgum til-
fellum er það lífsnauðsynlegt
fyrir byggðina, að ekki séu
skildir að möguleikar jarðanna.
Á nýafstöðnu Búnaðarþingi
voru þessi mál tekin til með-
ferðar. Veiðimálastjóri, Þór
Guðjóns.son, flutti þar mjög
fróðlegt yfirlitserindi um mál
ið og til þingsins bárust erindi,
bæði frá Búnaðarsambandi Suð
ur-Þingeyinga og Þórarni Kristj
ánssyni, fulltrúa Norður-Þing-
eyinga. Þessi erindi afgreiddi
þingið með eftirfarandi álykt
un:
„Búnaðarþing felur stjórn
Búnaðarfélags íslands að vinna
að því við ríkisstjórn og Alþingi
að tryggt verði nægilegt fjár-
magn til að efla framfarir í
fiskræktarmálum í landinu með
því að:
a) Veiðimálastofnuninni
verði veitt stóraukið starfsfé og
þannig gert kleift að sinna marg
háttuðum verkefnum á sviði
rannsókna og leiðbeiningaþjón
ustu.
b) Framlög samkvæmt gild-
andi lögum til styrktar bygging
ar klak- og eldisstöðva og ann
arra framkvæmda við fiskrækt
og fiskeldi, verði veitt á hverj
um tíma, svo sem þörf krefur.
c) Stofnlánadeild landbúnað
arins verði efld, svo að hún
verði fær um að gegna hlut-
verki sinu um lánveitingar til
fiskræktarframkvæmda og
fiskeldisstöðva.
í greinargerð með ályktun-
inni segir: „Það er eðlilegt eins
og sakir standa nú, að menn
gefi gaum að nýjum búgrein
um, sem unnt væri að taka upp
eða efla, til þess að auka fjöl
breytni í landbúnaðarframleiðsl
unni. Öllum, sem kunnugastir
eru veiðimálum straumvatna og
stöðuvatna hér á landi, ber
saman um, að þar bdði merkir
möguleikar ónotaðir. Skortir
þar einkum stóraukið fjármagn.
Fyrst til þess að framkvæma
undirbúningsrannsóknir á fiski
vötnum landsins, því fráleitt
virðist á þessum tímum hag-
nýtra vísinda að leggja fé og
fyrirhöfn í dýrar framkvæmdir
nema undirbúa þær með rann-
sóknum, sem á megi byggja
leiðbeiningastarf. Þess vegna
þarf að auka mjög starfshð við
rannsóknir og leiðbeiningastörf
á þessu sviði. Ríkissjóður veiti
mjög aukið fé til þessarar starfs
semi.
í öðru lagi þurfa þeir, sem
í framkvæmdir ráðast, að eiga
kost á fjárhagslegri aðstoð í
formi lána auk lögmætra
styrkja. Virðist eðlilegast, að
stofnlánadeild landbúnaðarins
verði efld í því skyni að lána
eftir þörfum til fiskræktarmann
virkja.“
í erindi veiðimálastjóra komu
fram mörg mjög mikilvæk at-
riði og væri full ástæða til að
það væri birt í heild.
Hann lagði m. a. áherzlu á
það, að möguleikarnir eru hér
miklir, við höfum mikið af
góðu vatni, en það þarf bæði
rannsóknir og leiðbeiningar, til
að menn fari ekki rangt af stað,
og leggi í skakka fjárfestingu.
Silungsrækt við sveitabýli ætti
að geta orðið mikil framtíðar-
búgrein, en það þarf margs að
gæta, áður en alrhenn reynsla
er fengin fyrir henni í fram
kvæmd. Þegar er fengin reynsla
fyrir, að gönguseyði af laxi,
sem sleppt er, skila sér vel
aftur. Á s.l. sumri voru 12 að-
ilar, sem höfðu lax og silungs-
Framhald á bls. 12
Þýzkt skemmtiferðaskip siglir
með íslendinga á vegum Sunnu
Ferðaskrifstofan SUNNA hefur
tekið á leigu austur-þýzka skemmti
ferðaskipið Fritz Heckert og efnir
hinn 18, apríl næstkomandi til
15 daga siglingar til Bergen, Ósló
ar, Kaupmannahafnar, Amsterdam
London og aftur heim til Reykja
vikur Er þetta í fyrsta sinn, sem |
íslendingar fá tækifæri til að taka j
þátt í skemmtisiglingu með nýtízku |
lúxusskipi.
Fritz Heckert er 8.115 tonn að |
stærð og var skipinu hleypt af
stokkunum árið 1961. Það tekur!
um 350 farþega og veitir 1801
manna áhöfn farþegum hina full i
komnustu þjónustu.
Um borð eru rúmgóðir samkomu j
salir, þar sem hljómsveitir leika á |
hverju kvöldi og áherzla lögð á j
fjölbreyttar veitingar og skemmt j
anir. Þá eru rúmgóðar setustofur, \
spilastofur og í Sunnuferðinni verð i
ur um borð gott, íslenzkt bókasafn j
í lesstofu. Kvikmyndasýningar eru !
haldnar og fararstjórar Sunnu ann
ast fjölbreytt skemmtanalíf um
borð og aðstoða fólk í ótal kynnis
og skoðunarferðum í landi.
260 manns hafa þegar keypt far
miða.
Um borð í Fritz Heckert eru
tvær sundlaugar, önnur inni en
hin úti, hárgreiðslustofa, lítið
sjúkrahús með lækni og hjúkrun
arkonu, svo og tollfrjálsar verzl
anir-
Um 260 manns hafa þegar keypt
farseðla í Sunnuferðina með Fritz
Heckert til Norður-Evrópu dagana
18 apríl til 2. maí. Þegar er búið
að ráðstafa flestum tveggja manna
klefum, en nokkuð er eftir af
þriggja manna klefum.
Fritz Heckert kemur til Reykja
víkur n. k. mánudag og leggst þá
að bryggju. Farþegar eiga að mæta
milli kl. 6 og 7 á þriðjudagsmorgun
en kl. 8 leysir skipið landfestar og
heldur fyrst til Bergen í Noregi,
þaðan er svo farið hina fögru sigl
ingaleið innan skerja áleiðis til
Osló. Síðar til Kaupmannahafnar,
um Kílarskurð til Ámsterdam og
loks til London og Reykjavíkur.
Á öllum viðkomustöðum er efnt
til margvíslegra skoðunar- og
skemmtiferða í landi og verzlað
í einhverjum eftirsóttustu verzlun
arborgum Evrópu, svo sem Amster
dam, þar sem verðlag er einstak
lega hagstætt. Frægir skemmtistað
ir eru heimsóttir á kvöldin, m. a.
í Kaupmannahöfn og Amsterdam.
Sérstök álherzla er lögð á það
i um borð í Fritz Heckert að hafa
j gnægð gómsætra rétta á borðum
i og má geta þess, að matseðlar
| verða á íslenzku .Áhöfnin hefur
i reynzlu í að þjóna farþegum af
1 ýmsu þjóðerni og hafa m. a. Sví
ar, Bretar, Frakkar og Austurríkis
menn leigt það til skemmtiferða.
Fritz Heckert kemur aftur til
Reykjavíkur með fanþega Sunnu
að kvöldi 2. maí.
3 hópar sigla utan með Fritz
Heckert — fljúga heim.
Frá Reykjavík fer skipið daginn
eftir áleiðis til Gautaborgar. Um
borð verða þátttakendur í þremur
hópferðum á vegum Sunnu. Þeir
sigla utan, en fljúga heim.
Frá Gautaborg aka ferðalangarn
ir til Kaupmannahafnar. Einn
hópurinn dvelzt ytra í 12 daga, í
Svíþjóð, Kaupmannahöfn, Ham-
borg. Flogið er heim frá Kaup
mannahöfn.
Annar hópurinn dvelst ytra í
14 daga, í Kaupmannahöfn, Ham-
borg og Amsterdam og flýgur það
an heim.
Þriðji hópurinn dvelzt ytra í 23
daga, í Kaupmannahöfn, Hamborg
Rínarlöndum, París og Amsterdam
og er flogið þaðan heim 25. maí.
Flugvélin, sem sækir þann hóp,
kemur tóm frá Majorka frá því að
flytja þangað fyrsta Sunnuhóp
sumarsins. Þess vegna er unnt að
hafa þessa 23 daga ferð sérstak
lega ódýra. Kostar hún aðeins um
15 þúsund krónur.
3
Á VÍÐAVANGI
„Berið saman við-
brögðin þá og nú"
Það var ömurlegt að heyra
Bjarna Benediktsson lýsa þrá-
setu sinni í feni óðadýrtíðar-
innar sem einhverju afrcks-
verki í eldhúsdagsumræðunum
i fyrrakvöld. Hann játaði, að
„víðreisnarstjórninni" hefði
skki tekizt það yfirlýsta stefnu
hlutverk að ráða við dýrtíðina
og halda verðbólgunni í skefj-
um. En það hefur engri ríkis-
stjórn tekizt, sagði Bjarni. —
Ailar ríkisstjómir hér á Iandi
hafa farið halloka fyrir verð-
bólgunni. En engin þeirra hef-
ur flúið af hólmi nema vinstri
stjórnin, sagði forsætisráðherr-
ann með sigurhreim. „Berið
saman viðbrögðin þá og nú“,
bætti hann við enn sjálfglað-
ari.
AS þora að setja
tryggingu
Og það ættu kjósendur sann
arlega að gera. Reynslan hef-
ur sýnt það fyrir löngu hér og
í r.ágrannalöndunum, að alger
forsenda þess að ríkisstjórn
geti haldið verðbólgu í skefj-
um, er að hún þori að setja
sjálfa sig í veð fyrir því, að
verðbólga vaxi ekki nema til-
tekin og hófleg prósent á ári
og það liggi skýlaust fyrir að
ríkisstjórnin muni segja af sér,
ef verðbólgan fer fram yfir hið
tiltekna mark, og að sú stjórn
sé reiðubúin að standa við það.
f þessu er fólgiún munur á
ábyrgð og ábyrgðárleysi.
Þetta er raunar orðin ský-
laus lýðræðisskylda í löndun-
um hið næsta okkur. Þetta
skildi Hermann Jónasson, „g
þegar verðbólgan ætlaði að
geysast fram úr því, sem nokk-
urt hóf gat talizt á, þá sagði
hann af sér, svo að unnt væri
að efna til nýrrar varnarstöðu.
Fyrirfram tapað stríð
„En berið saman viðbrögð þá
og nú“, sagði Bjarni. Hermann
sagði af sér, þegar um var að
tefla 17 visitölustig. f tíð nú-
verandi stjórnar hefur vísitalan
ekai aðeins hækkað um 17 vísi
tölustig, heldur fimm- eða sex-
faida þá upphæð, en Bjarni
situr sem fastast. Munurinn
er sá, að Hermann gegndi lýð-
ræðisskyldu sinni, en Bjarni
virðir hana að vettugi. Hann
situr, og forsætisráðherra, sem
situr eftir að hann hefur misst
stjórn á verðbólgunni, hann er
ekki lengur varnarmaður þjóð-
ar sinnar gegn henni, heldur
liðhlaupi, sem hlaupið hefur
yfir í verðbólguherinn, og með
þrásetu sinni er hann marg-
efldur liðsmaður verðbólgunn-
ar, því að hann kemur með
þessu í veg fyrir, að þjóðin
geti efnt til nýrra varna.
Meðan ríkisstjórnir hafa við-
horf Hermanns Jónassonar um
að setja sjálfar sig í veð gegn
hóflausum verðbólguvcxti, þá
er von um viðnám og sigur, en
þegar ríkisstjórnir sitja í anda
Bjarna Benediktssonar að sitja
og sitja, hversu sem verðbólg-
an geysist áfram, þá er stríðið
gegn henni fyrirfram tapað.
Engum þarf að blandast hug-
ur um það, að betur væri nú
ástatt, ef Bjarni hefði þorað að
setja sjálfan sig og stjórn sina
í veð fyrir því, að honum tæk-
ist yfirlýst ætlunarverk. Annað
hvort hefði þá skeð, að honum
Framhald á bls. 12.