Alþýðublaðið - 21.12.1984, Síða 4

Útgefandi: Blaö h.f.
Stjórnmálaritstjóri og ábm.: Guðmundur Árni Stefánsson.
Ritstjórn: Friórik Þór Guðmundsson og Sigurður Á. Friðþjófsson.
Skrifstofa: Helgi Gunnlaugsson og Halldóra Jónsdóttir.
Auglýsingar: Eva Guðmundsdóttir.
Ritstjórn og auglýsingar eru að Ármúla 38, Rvík, 3. hæð.
Sími:81866.
Setning og umbrot: Alprent h.f., Ármúla 38.
Föstudagur 21. desember 1984 Prentun: Blaðaprent, Siðumúla 12.
alþýöu-
n FT'Tf'M
Áskriftarsíminn
er 81866
Neyð fólksins gerir kröfur til þín
Árni Gunnarsson og séra Bernharður Guðmundsson fara til Eþíópíu
Vegna frétta að undanförnu um
erfiðleika í hjálparstarfi við að
koma aðstoðinni til skila inn á
ófriðarsvæði í Tigre og Eritreu í
Norður-Eþíópíu, þá vill Hjálpar-
stofnun kirkjunnar koma eftir-
farandi á framfæri.
Ófriðarástandið á nokkrum
svæðum í Norður-Eþíópíu til við-
bótar við hið skelfilega ástand
hungurs og örbirgðar vegna lang-
varandi þurrka, er enn eitt dæmið
um hvernig maður og náttúra taka
höndum saman og ógna lífi sak-
lauss fólks svo hundruðum þús-
unda skiptir. Neyð þessa saklausa
fólks hlýtur að gera enn frekari
kröfur til þeirra, sem aflögufærir
eru um hjálp.
Hjálparstofnun kirkjunnar
Nú þegar svartasta skammdegið
grúfir sig yfir landið og allra veðra
er von, eykst hættan á því að þeir
sem leggja í ferðalög um óbyggðirn-
ar geti orðiö veðurtepptir eða villst
af leið. Árlega gerist það að fólk
týnist og kallaö er á björgunarsveit-
ir til leitar. Skemmst er að minnast
þeirra þriggja ungmenna, sem villt-
ust fyrir ofan Laugarvatn nú í
haust. Mikið hjálparlið var kallað
út og sem betur fer tókst giftusam-
lega með björgunina. En hvað
skyldi slík leit hafa kostað?
í fróðlegri grein eftir félaga í
Björgunarsveitinni Ingólfi, Jón
Aðalbjörn Jónsson, í Morgunblað-
inu á þriðjudaginn, kemur í ljós að
sex tíma leit, sem 500 manns taka
þátt í, kostar 270 þúsund krónur, en
það er sá launakostnaður sem
björgunarmenn gefa. Þá er ótalinn
sá kostnaður sem myndast óhjá-
kvæmilega vegna kaupa, viðhalds
og endurnýjunar á tækjabúnaði og
sá kostnaður sem kemur vegna
tíðra æfingaferða sveitanna.
Það borgar sig því að hugsa sig
um tvisvar áður en teflt er í þá tví-
sýnu að halda út í óbyggðirnar á
þessum árstíma og sem sagt þeir
hefur starfað að hjálparstarfi í
samvinnu við Lútherska heims-
sambandið í Eþíópíu. Þar hefur
áhersla verið lögð á að koma
hjálpargögnum til skila inn á
ófriðarsvæðin jafnt sem önnur
neyðarsvæði. Til umráða í þessu
starfi eru fjórhjóladrifnir flutn-
ingabílar, sem flytja 5-10 tonn í
ferð og flutningaflugvél af
Herkulesgerð, sem flytur 80 tonn.
Þessi flutningatæki hafa undan-
farnar vikur verið í stöðugum
flutningum með matvæli og
hjálpargögn á vegum kirkjunnar
inn á þurrkasvæðin og farið
margar ferðir inn á ófriðarsvæð-
in.
Kirkjan í Eþíópíu hefur sett á
fót margar hjálparbúðir á þurrka-
sem leggja í hann ættu að útbúa sig
sem best og gera nákvæma ferða-
áætlun sem komið er í hendurnar á
öðrum en ferðalöngunum sjálfum.
Vissulega er mikil ánægja fólgin í
því að ferðast um á þessum árstíma.
Ævintýraþráin blundar í okkur öll-
um. En gleymum ekki því að komi
babb í bátinn, þá lendir það á
annarra herðum að bera kostnað-
inn af leitinni. Fjöldi manna vinnur
mjög fórnfúst sjálfboða starf hjá
hjálparsveitunum, en nú um jólin
safna Björgunarsveitirnar pening-
um til að geta sinnt starfi sínu. Er
það gert með jólatrjáasölu og flug-
eldasölu.
ísland
Laugardaginn 22. desember efna
11 friðarhreyfingar til blysgöngu
undir kjörorðinu ísland gegn
kjarnorkuvá.
Safnast verður saman á Hlemm-
torgi klukkan 17.00, þar sem seld
verða blys. Gengið verður niður
svæðunum. Einnig er lögð áhersla
á dreifingu matvæla til fjöl-
skyldna í þorpum á þurrkasvæð-
unum, þar sem fólk helst enn við,
svo koma megi í veg fyrir að fólk-
ið flosni upp frá heimilum sínum,
sem orðið hefur hlutskipti hundr-
uð þúsunda í hinni skelfilegu
hungursneyð.
Hjálparstofnun kirkjunnar
mun leggja allt að mörkum svo
tryggja megi að aðstoðin komist
þangað, sem hennar er mest þörf
bæði í Norður- og Suður-
Eþíópíu. Nú er ákveðið að Hjálp-
arstofnun kirkjunnar sendi tvo
menn til Eþíópíu á milli jóla og
nýárs til þess að undirbúa og
skipuleggja dreifingu og komu ís-
lenskra hjálpargagna og hjálpar-
liðs og munu þeir síðan fylgjast
með íslenska hjálparstarfinu í
Eþíópíu í samvinnu við kirkjuna
þar. Árni Gunnarsson, fyrrv.
alþm. og Bernharður Guðmunds-
son, fréttafulltrúi Þjóðkirkjunn-
ar, hafa verið kallaðir til þessa
verkefnis tímabundið.
Þá er rétt að minna á, að í dag
héldu utan áleiðis til Eritreu í
Norður-Eþíópíu, hjónin Georg
Stanley Aðalsteinsson og Arndís
Pálsdóttir á vegum Hjálparstofn-
unar kirkjunnar til hjálparstarfa á
sviði fiskveiða, og munu dvelja
þar a.m.k. í tvö ár. Þetta er enn
eitt dæmi um þann eindregna
vilja Hjálparstofnunarinnar, að
saklaust fólk á ófriðarsvæðum
verði ekki af hjálparstarfi, sem
mögulegt er að veita.
Það er táknrænt fyrir fórnfýsi
þessara íslendinga, að þau hefja
störf á þurrkasvæðunum um það
leyti, er íslensk þjóð sest að jóla-
borði yfir gómsætum krásum í
öruggu skjóli.
',-■■ ■■ .**&!***£
bl'<'
gegn kjarnorkuvá
Laugaveg undir söng Hamrahlíðar-
kórsins og Hákskólakórsins og
endað á Austurvelli með fjölda-
söng.
Samtímis verður blysför af sama
tilefni á Húsavík og verður gengið
frá sundlauginni að kirkjunni, þar
sem ávarp verður flutt.
Byrjum hátíð ljóss og friðar með
þáttöku í göngunni og mætum öll!
Friðarhópur einstæðra foreldra
Friðarhópur fóstra
Friðarhópur kirkjunnar
Friðarhreyfing íslenskra kvenna
Friðarsamtök listamanna
Hin óháðu friðarsamtök
framhaldsskólanema
Menningar- og friðarsamtök ís-
lenskra kvenna
Samtök herstöðvaandstæðinga
Samtök íslenskra eðlisfræðinga
gegn kjarnorkuvá
Samtök lækna gegn kjarnorkuvá
Samtök um friðaruppeldi
Björgunarstörfin eru dýr
Guðjón V. Guðmundssons skrifar:
Er mælirinn ekki fullur?
Þá er gengislækkunin orðin að
veruleika og hækkanirnar farnar að
dynja yfir í kjölfarið eins og vana-
lega og þar með rjúka út í veður og
vind þær kauphækkanir er nýlega
var samið um. Launamenn standa í
sömu sporum, reyndar verri, þeir
sem í verkfalli voru og fórnuðu
miklu.
Auðvitað þarf engan að undra,
ráðamenn lýstu því yfir löngu áður
en samningar voru gerðir að það
þýddi ekkert að knýja fram kjara-
bætur, þær yrðu umsvifalaust tekn-
ar aftur. Þeir hafa svo sannarlega
staðið við orð sín, það stendur ekki
á því hjá þessum háu herrum þegar
óhæfuverk á að vinna. Myndi heil-
vita maður selja eign sína öðrum, ef
hann vissi að sá hinn sami myndi
aldrei borga, eða segði, að hann.
tæki aftur þá upphæð sem hann
greiddi og vitað væri að maðurinn
gæti gert þetta? Nei, að sjálfsögðu
ekki. Þegar samningamenn laun-
þega skrifuðu undir og samþykktu
kjarasamningana, þá voru þeir að
gera nákvæmlega þetta.
Þess vegna var það — og er —
alveg gjörsamlega óskiljanlegt
hvers vegna BSRB-forystan gerði
þetta, en hún reið á vaðið sem
kunnugt er. Að vísu höfðu nokkur
bæjarstarfsmannafélög þá þegar
samþykkt og vitanlega veikti það
heildarsamtökin. Það er hörmulegt
til þess að vita, að launamenn skuli
aldrei bera gæfu til þess að standa
saman sem ein órjúfandi heild.
Væri sú raunin þá væru kjör alþýð-
unnar ekki eins bágborin og raun
ber vitni. Eftir þessa seinustu samn-
inga eru laun þúsunda manna á bil-
inu 15—20 þús. kr. á mánuði; það
er ísköld staðreynd en enginn gerir
nema rétt skrimta af þessum laun-
um. Er virkilega ekki nokkur von til
þess að hinn almenni vinnandi
maður fari að vakna og gera sér
grein fyrir mætti sínum í einni
voldlugri órjúfandi heild? Maður á
bágt með að trúa því að ekki sé þeg-
ar búið að ofbjóða almenningi með
þessum látlausa óhróðri og lygum
er hafa dunið yfir okkur af hálfu
ráðamanna og skósveina þeirra.
Ekkert lát virðist ætla að verða á
þessu, dag eftir dag eru pistlar í
íhaldsblöðunum fullir af alls konar
furðulegum þvættingi. Meira að
segja hafa sést hér í Alþýðublaðinu
ógeðsleg skrif eins og t. d. þann 29.
nóv. (bls. 3).
Þeir eiga víða fylgi enn þessir
menn sem skammta almenningi
sultarlaun. Stundum efast maður
um að sumum höfundum þessara
pistla sé sjálfrátt, slíkur er fárán-
leikinn í því er þeir Iáta frá sér fara.
Það er alveg yfirgengilegt að
fátækir launamenn skuli kjósa til
forystu í stéttarfélögum sínum
skoðanabræður og flokksbræður
þeirra Þorsteins Pálssonar og Stein-
gríms Hermannssonar. Um árabil
hefur verið í forsvari fyrir einu
stærsta launþegafélagi landsins,
Verslunarmannafélagi Reykjavík-
ur, einn slíkur. Fyrsti varaforseti Al-
þýðusambandsins er einnig íhalds-
maður. Þetta er svo hörmulegt að
engu tali tekur. Ætla launamenn
virkilega að halda áfram að styðja
þessa menn til áhrifa? Á sama tíma
og ráðamenn segja við láglauna-
manninn að hann verði að láta sér
lúsarlaunin lynda, þá hafa þeir
sjálfir margföld laun og alls konar
fáránleg hlunnindi og Iifa í vellyst-
ingum. Þarna á ég við fleiri en hina
tíu „hæstvirtu“ ráðherra eins og
þeir eru kallaðir á Alþingi, ja svei,
hvað skyldu þeir bera úr býtum
framkvæmdastjóri Vinnuveitenda-
sambandsins eða Seðlabankastjór-
inn (eða réttar sagt „alt mulig
manden“, Jóhannes Nordal); eða
hvað þeir nú heita — allir þessir
þokkapiltar? Maður fær klígju af
að sjá og heyra þessa menn prédika
yfir fólkinu sem berst í bökkum
með sín lágu laun.
Það er auðvitað allt annað með
þá og þeirra líka, þeir eru vel að sínu
komnir, vinna fyrir laununum sín-
um. En við, vesalingarnir, almúg-
inn, sem erum ekki neitt neitt og
eigum víst bara að þakka fyrir að fá
að þrífa undan þeim skitinn — og
ættum sjálfsagt helst að borga fyrir
það.
Því segi ég enn og aftur: Er ekki
mælirinn fullur, er ekki kominn
tími til þess, að við rekum þessa
menn af höndum okkar? Byrja
verður í stéttarfélögunum — og síð-
an yfirstjórninni — I næstu þing-
kosningum, og þá ættum við í leið-
inni að taka þá og kaghýða á al-
mannafæri; ég skal glaður taka það
að mér. Það yrðu bara að vera nærri
sterkir menn, því að ég held að ég
myndi ekki geta hætt. Það er svo
sannarlega hægt að skapa hér að-
stæður fyrir gott og fagurt mannlíf,
en það verður ekki gert nema valdir
verði til forystu á öllum sviðum
menn, sem hafa að leiðarljósi hinar
göfugu hugsjónir jafnaðarstefn-
unnar. Tökum höndum saman og
hefjum það verk.
Guðjón V. Guðmundsson.