Tíminn - 02.06.1967, Page 5

17
FÖSTUDAGUR 2. jöm 1967
TIMINN
FOLKIBORG OG BYGGÐ
Þrátt lyrir sívertsmandi aðstööu
iðnaðarins undanfarin ár, hafa
margir iðnrekendur neitað að
gefa upp trúna á þýðimgu þessar-
ar atvinnugreinar í þjóðlífinu og
berjast harðri barálfctu fyrir við-
gangi hennar. Þar á meðal eru
þeir feðgamir Þorsteinn Guð-
brandsson og NjláHl Þonsteinsson
á Nýju-Grund í Lambastaðalhivierfi |
á Seltjiarnamesi, sem reka þar
prjiónastxjfiuma Iðunni h.f., er fram
leiðir .peysui; fyrir fólk á ölum
alidri, bæði karla og kionur. Með
þeim stendur að fyrirtæikinu
fcona Þorsteins og móðir Njáls,
Guðnún Guðmu-/;Isdófctir, sem er
snfðamieiistari að mennt.
—• Þetta getur sem sagt heitið
fjölskyldufyrirbæíki, sögðu þeir
feðgamir við okkur. En raunar
vinna hér yffirleitt fimmtán til
tuttngu manins. Við byrjuðum
héma fyrir tóllf árum, en höfum
átt fyrrrtækið, s'íðan H950. Vélar
olokar allar em friá fyrirtæki í
ÓVENJULím VINNA HJÁ
ÐÚKLA GNINGAMÖNNUM
Spjallað við Jóhann Þór Einarss. dúklagninganema
Jiólhann Þór Einarsson er ung-
ur maður, sem við hittum á förn-
um vegi, og við tökum hann tali.
—• Hvað ertu gamail Jóihann?
— Ég er rétt að ná tivítugsaldr-
inum.
— Hlvað gerir þú?
— Ég er dúklagninganemi.
— Eru margir nemar í þeirri
grein?
— Við erum nú frekar fáir. Ég
mundi hailda milli 10 oig 15 tals-
in,s.
LánsíjáraSstaSa íslenzks
iSnaSar er óviSunandi
Þýzkaliandi, H. Sltlofll, s©m mun
vera ertt þekktasta sinnair teigund-
ar. Eftirspuxnin hjá þessu fyrir-
tækj. er sffik, að það tekur þrjú
til fjögur ár að fá vél afgreidda.
— Hviemiig búið þið með hús-
næði?
— Venksmiðjuhúsnæðið er orð-
ið mjög ófullnægjiandi. Saumastof
una höfum víð í kjal'lara húss-
ins, sem við búum í sjálf, en
prjiónasbofuna sjtálfa í viðbygg-
ingu. En undanfarið liöfum við
verið að kxxma upp verksmiðju-
húsi hér skammt fná.
— Itversu 'Stónt er það?
— Tvær hæðir og kjallari,
grunnifflöturinn 400 fermetrar. Það
er nú komið það langt áleiðis,
að við vonumst til að geta flutt
í það í næsta mánuði, sagði Þor-
steinn. Eu ekiki hefur það nú
gengið of vel að fá peninga í
bygginguna. Þó'tt mikið sé talað
um að Iðnlánasjóður hafi verið
efldur, vantar hann fjármagn til
að fullnægja jafnvel brýnustu þörf
iðnaðarins.
— Hvernig er markaðurinn?
— Hann má heita góður. Við
og
— segja feSgarnir Þorsteinn Guðbrandsson
Njáll Þorsteinsson, sem reka Prjónastofuna
Iðunni h.f. á Seltjarnarnesi.
teljum okkur nokkuð samkeppnis ; ykkur um þá aðstöðu, sem inn-
haefa, hvað verð snertir, við út- lendur iðnaður hefur í saankeppn-
lendar peysur, sem seldar e.ru hér inni við innfluttan iðrivarning?
í búðum.
Vel á minnzt. Hvað finnst
— Auðvitað er nauðsynlegt að
Framhald á bls. 23.
— Er þetta langt nám?
— Þetta er fjögurra ára nám,
samibland af bóklegu og verklegu.
| — Hivað segir þú mér um kjör
nema í dúkilagningum?
— Yfirleitt mundi ég segja, að
þau vœru góð, en við upphaf
náms er gerður sénstakur iðnsamn
ingur við viðkomandi meistara.
— Hvað er að segja um at-
vinnuimöguleik a dúklagnin gar
manna i dag, Jéttiann?
— í vetur hofur verið frekar lít
ið um vinnu. Atvinna hefur dreg-
izt saman og segja sumir, að ekki
sé séð fyrir endann á þeirri þró-
un ennþá, en vonandi stendur það
þó til bóta.
— Er sivipaða sögu að segja úr
öðrurn iðmgreinum?
— Ég er nú ekki alveg dóm-
bær á það, en þó held ég, að það
ha,fi verið óvenjuilílið sl. vetur.
— Hvað vinnur þú lengi dag-
lega?
— Ég vinn yfirleitt frá 8 til
: 7 og h©f frí á laugardögum.
; —- Heldurðu að daglaunin muni
nægja til þess að framfleyta venju
legri fjölskyldu?
— Það er af og frá að því er
; ég fæ bezt séð. Þvií hiýtur það að
I verða aðal'baráttumáiið í framtíð-
I inni að dagvinnutekjur nægi til
1 þess að framfleyta fjölskyldu á
Jóhann Þór Einarsson
sóimasamiegan hátt. Annars er
þetta nú dáiítið afstætt, því eftir
því sem tekjurnar verða hærri,
verða kröfurnar meiri.
x-B
Strætisvagnastjórarnir
urðu fyrir vonbrigðum
— segir Kjartan Pálsson, sem ekur leið 14 hjá SVR
Kjartan Pálsson
Kjartan Pálsson, 27 ára Reyk-
vikingur, ekur strætisvagni á leið
17 hjiá SVR.
— Það var að ganga dómur í
Hæstarétti Kjartan um kjiaramál
yikkar strætiisivagnastjória?
— Já, rétt er það og við stræti.s
vagnastjlórar erum mjög óánægð-
ir með niðurstöðu dómsins og telj
um, að við höfum verið hlunnfarn
ir á herfilegasta hátt. Samningar
brotnir á okkur og lagarefjiar síð-
an notaðar til að hafa af okkur
umsamda kauphækkun, sem aðrir
h'liðstæðir starfsmenn þorgar-
inoiar, slökkviffiðsmenn og iög-
reglumenn, eru búnir að fá fyrir
lön,gu.
— Hver er forsaga þessa máis
Kjartan?
— 1954 samþykktu strætis-
vagnastjórar að gerast opinberir
startfsmen,n borgarinnar, en höifðu
áður verið í bifreiðastjórafélagiuu
Hreyfli. Við gerðumst opinberir
starfsmenn með því akityrði. að
við nyitum í hvívetna sömu rétt-
inda og lögreglumenn og slökkvi-
liðsmenn og fengjum fullkomlesa
I sömu launahækkanir og þeir í
! framtíðinui. Borgiarstjórinn í
! Reykjavíik undirskritfaði þetta iof-
| orð, sem okkur var gefið, og við
I fengum þær lögfræðilegu ráðiegg-
| ingar, að þetta lotforð myndi fuil-
j komlega tryggja okkur sömu
i kjarabætur og hinir myndu fá.
i 1959 byrjiar borgarstjótynn að
I brjöta þetta lotforð með því að
' láta lögreglumenn fá launahækk-
un en okkur ekkert. fil að kom-
ast fram hjá hinu gefna loforði
var þessi launaihækkun lögreglu-
manna og slökkviliðsmanna köli-
uð á'hættuþóknun. Við fórurn þá
í hæstarétt'armál og þá unnum við
málið' Otg fengum ofckur dæmdar
sömu l'aunahæfckanir og lögregl-
unni.
— Nú þetta eru þá eilíf mála-
ferli hjá ykkur?
— Já, við höfurn orðið að berj-
ast fyrir okkar rétti. 1963 þegar
lögin um kjarasamninga opin-
berra starfsmanna taka gildi, eru
lögreglumenn og slökkviliðs-
menn settir í 14. launaflokk, en
við í 12. f|)fck. Við höfðum sam-
þykkt heildarsamninga opinbeiva
starfsmanna með því skilyrði, a-ð
loforðið frá 1954 um sama rétt
ofckar og lögr,e,glunnar héldu fullu
gffidi sínu. Við sendum borgar-
stjóra bróf, þar sem þetta var
rækilega undirstrikað af okfcar
hólfu, en þessu bréfi var stungið
undir stól og kom efcki til al-
greiðslu hjó borgaryfirvöldunam,
fyrr en þau höfðu gengið frá
samningum fyrir sína hönd og
þar með varðandi okkur líka áú
þess að virða mofckurs þetta sfci'-
yrði okkar og loforð, sem borgar-
stjórinn 'hafði gefið.
— Við þetta vilduð þið efcki
una?
— Nei. Við urðum að fara í
mál aftur og í undirrétti er fcveð-
inn upp dómur, sem vakti furðu
o'kkar, því þar er sagt að loforð-
ið frá 1954 standi en borgin hins
vegar um >ið sýknuð af því að
þurfa að borga okkur samkvæmt
lotforðinu! Fyrir h-æstarétti fór
málið svo þan,nig, að við skyldum
enga leiðréttingu flá, þar sem all-
ir fyrri samningar og loforð hefðu
f-allið úr gildi með hinum nýju
lögum um kjarasamninga opin-
berra starfsmanna 1963.
— Ég gæti trúað, að margur
strætisvagnastjórinn hatfi orðið
fyrir vonbrigðum með þessi mála
lók?
— Við hélduim fund á manu-
dagskvöld. sem stóð fram tii kl.
4 á íorgun. Þar var
samþykkt að reyna að tala við
borgarstjórann, sem flestir álitu
þó að yrði aðeins erfiði án ár-
angurs. Þá kemur til álita, hvort
við getum borið hönd yfir höfuS
okkar með öðrum hætti en þeim,
að segja ofckur úr Starfsmannafé-
lagi Reykj avífcurborgar, sem efck-
ert hefur viljað gera fyrir okkur
í þessari baráttu. Nú eru sumar-
fríin að hefjast og þá eru iiáðn-
ir menn úr hinum og þessum
stéttum og fá milu hærri laun
en við föstu starfsmennirnir. Það
er engin furða, að það er upp-
reisnarlhugur í strætisyiagriastjór-
um núna.