Tíminn - 22.06.1967, Blaðsíða 3

FIMMTUDAGUR 22. júní 1967.
TÍMINN
3
★
Undanfarin tvö ár (hefur
verið fyrir dómstólum í Dan-
möriku mál, em skat'tayfir-
völdin þar í landi Ihöfðuðu
gegn józkum bónda, Sigvald
Klausen, fyrir að hafa gefið
ranglega upp til skatts. Áikær-
an byggðist fyrst og fremst á
því, að skattayfirvöldin töldu
það allsendis ómögulegt, að
framfærsluikostnaður Klausen-
fjölskyldunnar hafi verið eins
lítill og upp var gefið, en
samkvæmt skattaframtalinu
fyrir tveimur árum nam hann
sem svaraði tæpum 32 þús.
:ísL króna árlega, eða sem
næst 90 krónum á dag að
jafnaði.
Klausenshjónin eiga tvö
böm, 15 ára dóttur og tveggja
ára gamlan son. Þetta er ó-
sköp venjuleg sveitafjölskylda
á danska visu, og búið, sem
hún rekur ekki alllangt frá
Viborg, er fremur lítið. Ekk-
ert vinnufólJk er á bænum,
utan ungrar stúlku, sem hjálp-
ar til við heimilisstörfin, en
fjölskyldan kemst vel af án
þessa, og hún hefur átt bíl í
nokkur ár. í raun og veru er
það ekki nema eðlilegt, að
skattayfinvöldin hiki við að
taka sem góðar og gildar fyrr-
Sigvald Klausen ásamt börnum sínum,
Ovenjulegt skattamál í Danmörku
nefndar tölur um framfærslu-
kostnað fjöLskyldunnar, og hætt
er við jþví, að venjulegt breyzk-
leika fólk álíti einnig að hér
séu einhver brögð í tafli,
hvernig í ósiköpunum getur
fjögurra manna fjölskylda lif-
að fyrir 90 krónur á dag. En
Klausen hefur skýringar á reið-
um höndum.
Vatn og mjólk.
Ef einhy(er hér á bænum
finnur til þorsta, svolgrar hann
vanalega í sig vatn eða mjólk,
annað drekkum við ekki, og
tóbaksneyzla hefur aldrei nein
verið hér á bæ. Hann getur
sem sagt sleppt tveimur út-
gjaldaliðum, sem tröllríða
mörgum fjölskyldum. Og hann
heldur áfram. — Þegar við
þurfum að fá ný föt, eru þau
oftast gerð upp úr gömlum
fatnaði. Einu sinni eða tvisvar
á ári fær konan mín sér hár-
iagningu, en yfirleitt annast
hún slíkt sjálf. Þegar aðrir
fara í bíó ða sækja aðrar
skemmtanir, erum við yfirleitt
alltaf 'heima, nema eitthvað
sérstakt sé á ferð, en þá tök-
ujn við að jafnaði nábúa okkar
með obkur og leggjum til
benzin, en hann borgar þá að-
göngumiðana. Og þegar aðrir
taka sér orlof og fara í ferða-
lög erum við yfirleitt heima,
og njótum fegurðar heimahag-
anna, en ef við á annað borð
förum eitthvað, er oftast um
stuttar helgarferðir að ræða,
og þá tökum við með okkur
tjald, matar- og drykkjarföng.
Það segir sig sjálft, að hús-
móðirin hlýtur að vera afar
nægjusöm og hagsýn, og hún
færir samvizkulega inn í bók,
hvern eyri, sem fjölskyldan
eyðir í m-ait og drykk. Fyrir
tveim-ur árum var fæðisikos-tn-
aður fjölskyldunnar sem svar-
ar rúmiega 15 þús. ís-1. króna,
þar með talinn kostnaður af
eigin afurðum. Láklega mundi
flestum borgarhúsfreyjum
finnast þessi tala alltof lág,
til að þetta geti staðizt, en
hér ber vitaskuld að taka með
í reikninginn, að málið horfir
nokkuð öðruvísi við sveitakon-
um, sem fá mjólk, kjötmeti og
aðrar búsafurðir án allrar á-
lagningar, og sleppa því betur
með húshaldið fjárhagsleea
Allt að helmingi of lágt.
Fæðið er óbrotið og það er
greinilegt, að fjölskyldan sker
mjög við nögl sér, hvað flest
varðar, en samt sem áður er
það ósk-iljanlegt, hvernig
fjögurra manna fjölskylda get-
ur komizt af með tæp 32 þús.
krónur árlega. Skattayfirvöld-
in fullyrða, að allt að því 27
þús. krónur vanti til þess að
sk-attaframtalið fyrir tveim-ur
árum geti hafa verið ré-tt.
Klausen segir reyndar, að í
fram-ta-linu hafi hann ekki gert
grein fyrir kostnaði við bif-
reið sína, sem nemi u.þ.b
kr. 13 þús. árlega, en samt
sem áður ber talsvert á milli.
Hann segir: — Skattayfirvöld-
in fullyrða, að ég h-afi ey-tt
27 þús. krónum meira en upp
var gefið. Ef hæstiréttur álít-
ur þetta líka, vil ég fyrst og
fremst spyrja, h-vort það eigi
að hegna okkur fyrir sparsemi
og reglusemi — og einnig,
hvaðan ég_ hafi átt að fá þessa
peninga. Ég hef gefið all-t upp
til skatts, eins heiðarlega og
unnt var.
Og nú er málið komið fyrir
hæstarótt. Landsréttur og undir
réttur töldu sekt Klausens
augljósa, en það var ek-ki hann
sjálfur, sem áfrýjaði dómi.am
til hæstaréttar, heldur samtök
bænda. Málið er líka mjög
mikilvægt fyrir bændur, því að
staðfesti hæstiréttur sekt Klau-
sens, er líklegt að í kjölfarið
fyl-gi svipaðar málsihöfðanir
gegn fjölmörgum öðrum bænd-
um.
Þýtt og endursagt úr
Ekstrabladet.
Tilboð óskast
í eftirtalin tæki, sem verða til sýnis við verk-
stæði Strætisvagna Kópavogs, fimmtudaginn 22.
og föstudaginn 23. júní: Vörubifreið Bedford, árg.
1963; vörubifreið Mercedes Benz, árg. 1955; vél-
grafa Marsey-Ferguson, árg. 1959; beltakrani,
grjótflutningsvagn. Tilboðum sé skilað á skrif-
stofu bæjarverkfræðings fyrir kl. 11 á mánudag
26. júní. Réttur er áskilinn til að hafna öllum
tilboðum.
Kópavogi 21. júní 1967.
Bæjarverkfræðingurinn.
Rýmingarsala
hjá Toft
Seljum næstu daga, á meðan birgðir endast,
nokkuð magn af barna- og fullorðmspeysum úr
dralon, orlon, ull og baðmullarjersey á minna en
hálfvirði. Einnig orlon-gamasjur og stretch-
nylonbuxur á börn 2 til 9 ára.
VERZLUN H. TOFT
Skólavörðustíg 8
Á VÍÐAVANGI
Ráðherrar spara
Heimilispósturinn heitir
nlað, sem Gísli Sigurbjörnsson
gefur út og tu'Likar Eliiheuri-
ilinu Grund. Þar er oft að
finna athyglisverða oistl® eins
og Gísla og von og vísa. í sein-
asta Heimilisposti er t. d. að
finna hugvekju um sparnað.
Þar segir í upphafi:
„Nýlega sagði þýzka stórblað
ið Spegillinn, sem er eitt ,f
mest lesnu blöðum þar »
frá því, að nú væru Þj I •
farnir að spara á ýmsan „ ,u
og með ýmsu móti. — Hefir
á síðasta ári orðið talsverður
samdráttur í atvinnu og fjármál
um landsins og hafa ýmsar ráð
stafanir verið gerðar til þess að
koma í veg fyrir alvarleg vand
ræði.
Eitt það fyrsta sem gerðist
var það að nú er sparað r
ýmsum sviðum. Er t. d. sagt
frá því, að ráðherrar í Baden-
Wiirtenberg láti þá þóknun,
sem þeir fá fyrir ýmis auka-
störf renna að mestu í fjár-
hirzlu landsins. Þá hafa þing-
menn landsins lækkað laun sín
um 1000 krónur á mánuði og
spara landinu á þann hótt á
aðra milljón króna. Risna lands
stjórnarinnar lækkaði um
25000 v.-þýzk mörk eða rúm-
lega V\ milljón krónur. Þá er
nú ákveðið að í staðinn fyrir
veizlur, sem haldnar eru á veg
um þess opinbera og þar sem
4—5 réttir matar voru fram
bornar verður nú aðeins veitt
innlent vín og smurt brauð með
áleggi. Þá hefir fjármálaráð-
herrann í Baden-Wiirtenberg
ákveðið að embættismenn, sem
þátt taka í alls konar vígslu- og
móttökuhátíðum og öðru slíku,
verði að greiða úr eigin vasa
í þátttökugjald DM 10.— eða
liðlega 100 kr.“
Veizluglöð þjóð
Þá segir í hugvekju Gísla:
„Líklega eru það ekki margir
hér á landi, sem skiija slíka
sparsemi og aðhald. Veizluglað
ari þjóð mun vart finnast en
íslendingar. Nýlega kom er-
lendur ráðherra til landsins og
var Gullfoss fenginn til þess
að fara með ráðherra, íslenzka
og erlenda, ásamt föruneyti, til
Vestmannaeyja. Varðskip var
sent út á haf með mannskap
inn til þess að sýna fiskimiðin
og svo var farið norður. Erind
ið var reyndar þangað einna
helzt, þar sem mikið er unnið
af alls konar ullarvörum og nið
ursuðu fyrir Rússa norður þar.
Fundarhöld, veizlur og mót-
tökur eru aUtaí annað slagið.
Ráðlierrafundir, nefndafundir,
alls konar þing og mannfundir
eru haldin oft og tíðum, en
sjaldan án þess að ráðherra eða
þá borgarstjóri veiti vel og
rausnarlega á kostnað þjóðar
innar eða borgarinnar. — Þetta
kostar mikið fé — en við erum
ríkir og okkur munar ekkert
um þetta — enda þótt á ótal
sviðum sé að komast á óreiða
í viðskiptalífinu og í fjármálum
þjóðarinnar vegna peningaleys-
is.“
Spörum í tæka tíð
Að iokum segir (lísli:
„Allt tal um sparnað hefur
hingað til verið litið óhýru auga
— við getum aUt íslendingar
— líka eytt og sóað gengdar-
laust. Sílditi kemur og svo verð
ur allt í lagi er sagt, um leið
Framhald á bls. 14.