Alþýðublaðið - 19.02.1987, Qupperneq 15

Fimmtudagur 19. febrúar 1987
15
Haugar eða höll,
skiptir engu
Þjóðleikhúsið frumsýnir nýtt
barnaleikrit:
Rympa á ruslahaugnum
Höfundur:
Herdís Egilsdóttir
Útsetning tónlistar og
hljómsveitarstjórn:
Jóhann G. Jóhannsson
Lýsing:
Björn Bergsteinn
Guðmundsson
Leikmynd og búningar:
Messíana Tómasdóttir
Dansahöfundur:
Lára Stefánsdóttir
Leikstjóri:
Kristbjörg Kjeld
Það er kannski svolítið skondið
að byrja leikdóm á því að ættfæra
menn, en ég get ekki stillt mig um
að láta þess getið, að höfundur
Rympu, Herdís er dóttir hins
landsfræga skálds á Húsavík, Eg-
ils Jónassonar. Þar er kannski
komin skýringin á hinni miklu
listhneigð Herdísar, sem kemur
fram í hverju því, sem hún leggur
hönd á.
Mér er Herdís minnisstæð frá
þeim tíma, er ég annaðist Stund-
ina okkar við sjónvarpið. Hún var
óþrjótandi hugmyndabrunnur. Á
svipstundu var hugmyndin búin
að fá líf í sögu eða bundnu máli.
En hún lét ekki þar við sitja.
Teikningar fylgdu með, jafnvel
fullskapaðar brúður í fínum
heimasaumuðum fötum, og svo
lyfti hún öllu í æðra veldi með
hugljúfri tónlist. Hún gerði mig
oft orðlausa, því að allt gerðist svo
hratt, og allt var unnið af svo mik-
illi aðlúð og væntumþykju. Ég öf-
unda svo sannarlega þau börn,
sem notið hafa handleiðslu Her-
dísar á sínum skólaferli.
Herdísi þykir afskaplega vænt
um börn. Það skín í gegnum öll
þau verk, sem hún hefur látið frá
sér fara, og ekki sízt í því verki,
sem Þjóðleikhúsið hefur tekið til
sýningar, Rympu á ruslahaugn-
um. Hún er ekki bara að skemmta
krökkunum, heldur læðir inn
smáprédikun í leiðinni. Og hver er
þá mórallinn í Rympu? Jú, það er
ekki hin ytri umgerð, sem skiptir
máli. Það breytir engu, hvort þú
býrð á ruslahaug eða í risastórri
höll, ef engum þykir vænt um þig.
Rympa er einstæðingur, sem
lætur fyrirberast á ruslahaug.
Hún hefur engan til að tala við,
engan til að hjúfra sig upp að
nema stóra tuskubrúðu, sem hún
hefur saumað sér úr afgangsbút-
um. Hún á enga peninga, en á
kvöldin, þegar verzlanir eru lok-
aðar, laumast hún inn fyrir og
_sækir það, sem hún ekki finnur á
haugunum. Hennar æðsta ósk er
að eignast börn.
Einn góðan veðurdag verður
henni að ósk sinni. Tveir krakkar
á skólaaldri, þau Bogga og Skúli,
hlaupast að heiman og setjast að
á haugunum hjá Rympu. Svo
bætist í hópinn amma gamla, sem
er orðin leið á því að vera lokuð
inni á elliheimili. Hvað er það,
sem rekur þetta fólk á haugana?
Einmanaleiki, leitin að mannlegri
hlýju og vináttu. Foreldrar Boggu
og Skúla eru dæmigert nútíma-
fólk, sem streðar myrkranna á
milli til þess að eiga fyrir nýju
sófasetti eða stærri bíl. Vísitölu-
Bryndís skrifar um w "W:.. •■•í
leiklist
börnin eru bara stöðutákn, sem
enginn gefur sér tíma til að tala
við. Sama er að segja um ömmu.
Hún hefur verið lögð til hliðar
eins og hver önnur óþörf mubla.
Enginn hefur lengur tíma né
áhuga á að sinna henni.
Er þetta ekki bara raunsönn
mynd af því sambýlisformi, sem
við höfum leiðzt út í?
Rympa er svipmikil persóna,
sem nær samúð áhorfenda um
leið og hún birtist. Rympa er ekki
alfullkomin. Hún hefur sína
galla. Hún er frek og ófyrirleitin,
stekkur upp á nef sér af minnsta
tilefni. En einmitt þess vegna er
hún forvitnileg, fær hold og blóð.
Sigríður Þorvaldsdóttir er þarna á
réttum stað. Fislétt sveiflast hún
um sviðið, skrítin og kenjótt, auk
þess sem söng- og danshæfileikar
Diddu fá að njóta sín í þessu
skemmtilega hlutverki.
Krakkarnir, Bogga og Skúli,
vekja líka áhuga og skemmtan.
Sérstaklega fannst mér Sigrún
Edda Björnsdóttir ná hinum rétta
tóni. Það var eins og Gunnar Rafn
væri meira hikandi í túlkun sinni,
fyndi ekki þetta barnslega, ein-
læga, sem engan blekkir.
Margrét Guðmundsdóttir lék
ömmuna af miklum krafti.
Skemmtilegast fannst mér, þegar
amma tók til við að steppa, og það
með engum viðvaningsbrag.
Viðar Eggertsson dró upp sér-
kennilega mynd af leitarmanni,
eins og honum er lagið. Gervi og
látbragð var hnitmiðað og vand-
að.
Ásgeir Bragason kom fram í
litlu hlutverki Volta, tuskubrúðu,
þegar hann hafði fengið líf. Það
vakti athygli, hversu Asgeir gerði
þessu litla þögula hlutverki góð
skil. Eins og þaulæfður ballett-
dansari.
Hjördís Elín Lárusdóttir og
Sólveig Arnarsdóttir eiga líka lof
skilið fyrir sitt framlag til sýning-
arinnar. Eins og lítil álfabörn.
Og það voru fleiri krakkar til
augnayndis í sýningunni. Og þó.
Ruslapokar eru ekki beinlínis fall-
egir, en allt, sem í þeim var, ljóm-
aði af dans- og leikgleði, fór aldrei
úr takti og gerði allt vel og sam-
vizkusamlega.
Það er erfitt að semja leikrit
fyrir börn nú í tímanum. Það
kemur þeim fátt á óvart. Sjón-
varpið er fyrir löngu búið að leiða
þau í allan sannleikann um mann-
lega náttúru, og jafnvel hið
ómannlega veldur þeim varla
hrolli, hvað þá meira. Sagan
hennar Rympu er ævintýri með
raunverulegu ívafi. Og það náði til
barnanna, þ.e.a.s. til ákveðins ald-
urshóps barna. Þeirra barna, sem
Herdís þekkir bezt úr sínu starfi.
Frá fimm, sex ára aldri. Hins veg-
ar var mikið af börnum yngri en
það í leikhúsinu. Fyrir þau fór
efnisþráðurinn fyrir ofan garð og
neðan, eðlilega. Það skapaði óró-
leik í salnum. Sérstaklega bar á
þessu í löngum samtölum, ef ekki
var talað beint fram til áhorfenda.
Rympa er eiginlega sú eina, sem
gerir það mest allan tímann,
enda hélt hún athyglinni óskiptri.
Henni tókst að gera áhorfendur
að þátttakendum.
Kristbjörg Kjeld var leikstjóri,
og var gaman að heyra loksins frá
henni, hún er þá þarna enn. Hefði
ekki mátt láta fleiri leikendur
beita sama leikmáta og Rympa,
virkja áhorfendur, tala til þeirra,
ákveðnar, aðgangsharðar? Það
hefði slegið á óróleikann í saln-
um, sem eyðileggur fyrir þeim,
sem lifa sig inn í verkið og vilja
ekki missa af orði.
Ekki má gleyma að geta tónlist-
arinnar hennar Herdísar, sem var
yfirmáta sjarmerandi í útsetningu
Jóhanns G. Jóhannssonar.
Leikmynd og búningar báru
vitni um óþrjótandi hugmynda-
flug Messíönu Tómasdóttur, áttu
drjúgan þátt í að gefa sýningunni
viðeigandi ævintýrablæ.
Mér finnst þessi sýning skír-
skota til barna frá fimm ára aldri
og alveg upp úr, líka til stóru
barnanna, pabba og mömmu og
afa og ömmu. Takið þau með,
krakkar.
Benidorm sumaráætlunin 1987 er komin. Pantaðu tímanlega því s.l.
sumar komust færri með en vildu á Hvítu ströndina á Spáni. Benidorm
býður upp á góða gistingu, frábæra matsölu og skemmtistaði. Aðstaða
til íþróttaiðkunar er einstök, skemmtigarðar og tívolí af bestu gerð.
Auðvitað er líka hægt að njóta lífsins í ró og næði á ströndinni og fara
í skoðunarferðir um nágrennið með fararstjórum Ferðamiðstöðvar-
innar. Benidorm er einn sólríkasti staðurinn á suðurströnd Spánar,
það mælast 306 sólardagar á ári.
SUMARAÆTLUN 1987

smm
-
■ r*-

’-n-M
-'i-

r +/■#-. -• .iei-: -• x APRÍL 15 APRÍL 29 MAÍ 26 iCM J 1 ÚNÍ 6 JÚNÍ 23 JÚLÍ 7 í [ÚLÍ 4 JÚLÍ 28
ÁGÚST 4 ÁGÚST 18 ÁGÚST 25 SEPTEMBER 8 i SEPTEMBER 15 SEPTEMBER 29 OKTÓBER 6 OKTÓBER 20 OKTÓBER 27
Pantaðu strax, dagsetningarnar á brottfarardögunum eru hér í auglýs-
ingunni. Við lánum þér myndband um Benidorm endurgjaldslaust.
FERÐA.. Ce*Uta£
MIÐSTOÐIIM Tcaud
AÐALSTRÆTI 9 - REYKJAVlK - S. 2 8 1 3 3