Alþýðublaðið - 06.11.1987, Síða 3

Föstudagur 6. nóvember 1987
3
FRETTIR
Tvö börn á grunnskólaaldri:
FENGU EKKI SKOLAVIST
Skortur á kennurum, að sögn skólastjóra og frœðslustjóra
Systkini á grunnskólaaldri
hafa hvorki fengið skólavist,
né þá sérkennslu sem þau
þurfa. Skólastjóri segir að-
stöðu ekki fyrir hendi.
Fræðslustjóri segir að verið
sé að athuga ýmsar leiðir, en
þetta sé angi af miklu stærra
vandamáli, sem eru kennslu-
mál i landinu. Lausn er nú i
sjónmáii, að sögn fulltrúa
barnaverndarnefndar.
Forsaga málsins er sú aö
börnin, systkini níu og fjórt-
án ára gömul, hafa vegna
hörmulegra heimilisaö-
stæðna hrakist frá Vest-
mannaeyjum og eru nú kom-
in á heimili í Húnavatnssýslu.
Mikill áhugi er á heimilinu að
hafa börnin áfram, en þar
sem ekki hefur tekist aö fá
pláss í skóla fyrir þau þar, er
óvist hvort af því geti orðið.
Alþýöublaðið hafði sam-
band við Arnar Einarsson
skólastjóra Húnavallaskóla
og spurði hann hvort börnun-
um hefði verið neitað um
skólavist í skólanum. Sagði
hann að engum væri neitaö
um skólavist, ef hægt væri
að veita hana. Aöstæður til
þess væru ekki fyrir hendi í
skólanum eins og væri. Er
hann var spurður í hverju það
fælist svaraði hann að það
vantaði kennara. Að öðru
leyti vildi Arnar ekki tjá sig
um máliö.
Alþýðublaðið sneri sér þá
til Guðmundar Inga Leifsson-
ar fræðslustjóra Norður-
lands-vestra og innti hann
eftir málinu. Sagði hann að
engum hefði verið synjað um
skólavist, en mjög erfitt hefði
verið að koma til móts við
þær sérþarfir sem börnin
hefðu. Sagði hann að málið
væri á mjög viðkvæmu stigi
og væri veriö að athuga ýms-
ar leiðir. Þetta væri mjög við-
kvæmt og vildi hann sem
minnst um það segja. Varð-
andi jpað hvort þetta snerist
um sérkennslu sagði Guð-
mundur Ingi að börnin hefðu
fengiö sérkennslu í sínu
heimaumdæmi og kennara-
skorturinn úti á landsbyggð-
inni væri slíkur að hvorki
fengist ráðið í almennar
kennarastöður hvað þá sér-
kennslu eins og þyrftir að
vera. Einnig hefðu börning
komiö eftir að skóli var byrj-
aður og fyrirvaralaust og því
væri ekki búið að leysa mál-
ið.
„Málið er i vinnslu hjá okk-
ur en þetta er litill broddur af
stórum Isjaka sem er bæði i
kennslu úti á landsbyggðinni
og sérkennslu í landinu al-
mennt,“ sagði Guðmundur
Ingi Leifsson fræðslustjóri
Norðurlands-vestra.
Alþýðublaðið leitaði til Sól-
rúnar Jensdóttur hjá mennta-
málaráðuneytinu. Kannaðist
hún ekkert við málið og að
ekki hefði verið leitað til
ráðuneytisins vegna þess.
Sagði hún að fræðslustjórar
viðkomandi umdæma fjöll-
uðu um öll mál af þessu tagi.
Horfur eru nú á að lausn
sé að finnast samkvæmt
upplýsingum sem Alþýðu-
blaðið hefurfrá Önnu Karinu
Júlíussen félagsráðgjafa í
Vestmannaeyjum, en hún hef-
ur með málið að gera á veg-
um barnaverndarnefndar.
Sagði hún að málið hefðf
borið brátt að hjá fræðslu-
yfirvöldum fyrir norðan, en
maður hefði gengiö undir
manns hönd að leysa málið.
Hún hefði fengið að vita í
gærmorgun að hjón sem
væru sérkennarar ætluðu að
taka kennsluna að sér. „En
það er ekki endanleg lausn,
það þarf að vinna þetta miklu
betur. Þau fá kennslu, en
þurfa meira en þau fá núna.“
Lagði hún áherslu á að þetta
væri afar vandmeöfarið mál.
Svo virðist því sem takist
ætli að veita börnunum þá
kennslu sem lögboðin er, en
á meðan beðið er eftir endan-
legri lausn rikir óvissa um
hvort börnin geti búið til
frambúðar á því heimili þar
sem þau eru nú.
w Vöruskiptajöfnuðurinn: g
OHAGSTÆDUR I
SEPTEMBER
Hagstœður fyrstu níu mánuði ársins. Verð-
mœti útfluttra sjávarafurða jukust um 16%.
Vöruskiptajöfnuðurinn við
útlönd var óhagstæður um
1.478 millj. kr. í september.
Fyrstu níu mánuði ársins var
hann hinsvegar hagstæður
um 837 millj. kr. Verömæti
vöruútflutningsins var 15%
meira á föstu gengi en í
fyrra. Verðmæti útfluttra sjáv-
arafurða jókst um 16%. Verö-
mæti innfluttrar vöru var
29% meira fyrstu níu mánuð-
ina en á sama tíma í fyrra.
Þetta kemur meðal annars
fram í þeim tölum sem Hag-
stofa íslands sendi nýlega frá
sér. Þar segir að í september
hafi verið fluttar inn vörur fyr-
ir 5.862 millj. kr. en út fyrir
4.384 millj. kr. vöruskiptajöfn-
uðurinn var því óhagstæður
um 1.478 millj. kr. en i sept-
ember í fyrra var hann óhag-
stæður um 89 millj. kr. á
sama gengi.
Fyrstu níu mánuði ársins
voru fluttar út vörur fyrir
39.593 millj. kr„ en innflutn-
ingurinn nam 38.756 millj. kr.
Vöruskiptajöfnuðurinn var því
hagstæður um 837 millj. kr.
en á sama tima í fyrra var
hann hagstæður um 4.572
millj. kr. á sama gengi.
Verðmæti vöruútflutnings
var 15% meira fyrstu niu
mánuði ársins, á föstu gengi,
miðað við sama tíma í fyrra.
Verðmæti innflutnings var
hinsvegar 29% meira. Sjávar-
afuröir voru um 78% alls út-
flutnings og jókst verðmætið
um 16%. Útflutningur á ári
var 22% meiri, en útflutning-
ur kísiljárns dróst saman um
18%.
Olíuinnflutningur var 6%
minni fyrstu niu mánuðina en
á sama tíma í fyrra. Skipa-
kaup voru mun meiri en í
fyrra, en engin meiri háttar
kaup voru á flugvélum eða
flugvélahlutum.
FIMM PUNDA FERÐALAG
Tveir breskir slökkviliðs-
menn hafa tekist á hendur að
ferðast svo lengi sem þeir
komast fyrir 5 pund. Þetta
gera þeir til að afla fjár fyrir
sjúkrahúsbyggingu og svo
furðulegt sem það kann að
virðast eru þeir komnir alla
leið til íslands og eiga þó
fimm pundin enn ósnert i far-
angrinum. Þessir ferðalangar
hafa að sjálfsögðu ekki enfi á
því að eyða stórfé i hóteigist-
ingu, þannig að meðan á ís-
landsdvölinni stendur, gista
þeir hjá starfsbræörum sfn-
um á slökkvistöðinni í
Reykjavík.
Að vera Víetnami á íslandi:
HVAÐ GERUM VID FYRIR FLOTTAFOLK?
Þegar flóttafólk kemur til
íslands ber íslensku þjóðfé-
lagi að veita þessu fólki alla
mögulega hjálp sem það get-
ur. Veita þeim húsaskjól, at-
vinnu og koma þeim til náms
i íslensku. Það var einmitt
gert 1979 þegar hingað komu
um 30 Víetnamar. Börnin
fengu eins árs íslensku-
kennslu, og fullorðna fóikið
átta mánuði.
En er þetta nóg? Hólmfrið-
ur Gisladóttir, hjá Rauða
kross íslands telur það. „Full-
orðna fólkið fékk kennslu í
málinu og um þjóðfélagið i
átta mánuði og börnin í eitt
ár. Þaö er auðvitað misjafnt
hvernig hver og einn kom út
úr náminu og sumir flosnuðu
sjálfkrafa upp vegna þess aö
það vildi komast út á vinnu-
markaðinn. Hólmfriður sagði
einnig að það væri mjög mik-
ilvægt fyrir þetta fólk að
kynnast íslendingum og þar
með þjóðfélaginu. Það hefur
gengið mjög vel og engra for-
dóma hefur gætt.
Ólöf Garöarsdóttir hefur
unnið ritgerð um vfetnam-
önsk börn á íslandi. í henni
kemur m.a. fram að sú ís-
lensku kennslasem börnin
fengu væri ekki nóg. Þar af
leiðandi gengur þeim ekki
nógu vel i skóla og þá sér-
staklega fögum þar sem
námsefnið er allt Islenskt
lesmál t.d. saga. „Auk þess fá
þau enga auka-islensku-
kennslu nema þá sem er tek-
in af sérkennslukvóta skól-
anna.“ Ólöf taldi einnig að
fullorðna fólkið stæöi illa í
málinu, bæði væri erfitt að
skilja það og það ætti f erfið-
leikum með að tala.
En þrátt fyrir að bæta megi
islenskukennsluna má ekki
gleyma því að kennsla í móð-
urmáli barnanna verður að
vera til staðar líka. í gegnum
tíðina hafa rannsóknir sýnt
að góð undirstaða i móður-
málinu skilar betri afköstum í
öðrum tungumálum. Þessi
kennsla er þó ekki til staðar
og leituðum við álits hjá
Ólöfu og Hólmfríði út af því.
Ólöf sagði að það væri ein-
hvern veginn þannig viðhorf í
þjóöfélaginu að þaö eigi bara
að kenna þeim Islensku."
Um tima var kennd kín-
verska (Vesturbæjarskóla en
þvl var hætt m.a. vegna kenn-
araleysis og skorts á náms-
efni en Ifka kannski viljalevsi
íslenskra yfirvalda." Hólm-
fríöur sagði það I rauninni
ógjörning að kenna þessu
fólki móðurmál sitt.
Það væru af svo misjöfn-
um uppruna að það þurfti aö
kenna t.a.m. kinversku, kant-
önsku og vietnömsku. Og á
íslandi eru fáir, eða enginn
sem kynni þessi mál nógu
vel til þess að geta kennt
þau.
Hólmfríður lagði áherslu á
það að það hefði ekki veriö
illa staðið að islenskukennsl-
unni. En það sem þyrfti að
bæta um betur og mennta-
málaráðuneytið hefur staðið
sig illa I er aö útbúa kennslu-
bækur í islensku fyrir fólk
sem kemur frá gjörólíku þjóð-
félagi og hefur ekki ensku
sem millimál. Einnig þyrfti að
vera i gangi á hverjum vetri
opið tilboð í kvöldskólum í
fslensku fyrir þetta fólk.
Um þetta efni má lesa
meira um I helgarblaði Al-
þýðublaðsins sem kemur út á
morgun. Þar fjallar Þorsteinn
Helgason um Vietnam á ís-
landi.