Alþýðublaðið - 14.01.1988, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 14. janúar 1988
5
UMRÆÐA
Guðjón V. Guðmundsson
skrifar
BANDARÍKJADÝRKUN
MORGUNBLADSINS
Hér á árum áður þegar Þjóðviljinn
var málgagn Sósíalistaflokksins, sem
mjög var hallur undir Sovétríkin, þ.á of-
bauð iðulega öllu venjulegu fólki sú
taumlausa dýrkun á þessum erlendu
ofbeldisöflum, er sí og æ birtust í
skrifum manna á síðum blaðsins enda
var þetta hreint út sagt ógeðslegt.
Þetta er, sem betur fer, liðin tíð
enda Sósíalistaflokkurinn löngu af-
lagður og Þjóðviljinn í dag allra
þokkalegasta blað þar, sem ferðinni
ráða ágætis menn. Það eru komnir til
sögunnar aðrir aðilar er tekið hafa við
þessu hlutverki og það fyrir all löngu
reyndar. Erlenda valdið er annað,
sömuleiðis vettvangurinn. Nú á dög-
um eru það Morgunblaðsmennimir
með sýna óstjórnlega þjónkun við
Bandaríkin. Að sjálfsögðu hvarflar
ekki að mér að líkja Bandaríkjastjórn
við einræðisöflin i Sovétríkjunum
enda væri það algerlega út í hött, slíkt
hyldýpi er þar á milli. En það breytir
ekki þeirri staðreynd að Bandaríkja-
menn hafa í gegnum tíðina stutt alls
konar fanta vitt og breytt um heiminn
og gera enn, eru þar i flokki fremstir
einræðisherrar Rómönsku Ameríku,
sem hafa fótum troðið öll almenn
mannréttindi. Ekki fór mikið fyrir
áhuga þeirra Washington — herra á
Contra-sveitum til að koma þessum
skúrkum frá völdum, en þegarvinstri
menn hafa náð völdunum þá er „voð-
inn“ vís eins og t. d. í Nicaragua núna.
Bandarikjamenn styðja með ráðum og
dáð hryðjuverkasveitirnar, sem berjast
gegn Sandinistastjórninni og megin-
uppistaðan i þessum sveitum eru leif-
arnar af hinu illræmda þjóðvarðliði
Somoza, fyrrum einræðisherra þar I
landi.
Fyrir botni Miðjarðarhafsins eru að
gerast einhverjar mestu hörmungar
mannkynssögunnar og ekki sér fyrir
endann á þeim nema siður sé, þetta
hefur nú varað i nokkra áratugi;
ísraelsmenn eru á góðri leið að út-
rýma Palestinuaröbum,, sem þjóð.
Dyggustu bandamann ísraelsmanna
eru vitanlega Bandrlkjamenn enda
hefði ísraelsmönnum aldrei tekist
ætlunarverk sitt án þeirra, sem er og
hefur alltaf verið að leggja undirsig
alla Palestinu. Við höfum þeirra eigin
orð fyrir því enda fóru þeir ekkert
leynt með það i ræðu og riti.' Þekktur
zionisti, Josef Waitz, sagði til dæmis
þegar árið 1940: „Það verður að vera
Ijóst, að ekki er pláss fyrir báðar þjóð-
irnar í þessu landi. Flytja verður alla
araba burt til nærliggjandi landa, við
megum ekki skilja eitt einasta þorp
eftir, ekki einn einasta ættbálk."
Svo mörg voru þau orð. Þetta er nú
að verða að veruleika eins og allir vita,
sem á annað borð fylgjast með þvi,
sem er að gerast í heiminum. Trúir
Bandarlkjamönnum og þeirra fylgifisk-
um, þá eru Morgunblaðsmenn iðnir
við að lofsyngja ísraelsmenn og sjá
ekkert athugavert við framferði þeirra.
Þeir, sem tala máli Palestlnufólksins,
fá ekki inni á þeim bænum. Undirrit-
aður reyndi að fá að birta grein í
Morgunblaðinu, þar, sem rakin var
gangur þessara mála í stórum dráttum
en hún fékkst ekki birt. Einnig hefur
verið reynt að klfna á okkur, sem
standa með Palestínufólkinu, stimpli
Gyðingahatara og annað i þeim dúr.
Tryggustu stuðningsmenn kynþátta-
kúgaranna i S-Afríku,eru einmitt
Bandaríkjamenn og ísraelsmenn. Að
það skuli vera staðreynd á þvi Herrans N
ári 1988, að millj&nir manna njóta ekki
neinna mannréttinda aðeins vegna
þess að þeir eru dökkir á hörund, er
vitanlega svo yfirgengilegt að furðu
sætir. Þegar þjóðir heimsins reyndu
að mynda samtök um að setja t. d.
viðskiptabann á S—Afíku til að knýja
stjórn hvita minnihlutans til þess að
láta af þessari vitfirringu, þá börðust
Bandarikjamenn gegn þvi af alefli.
Hins vegar létu þeir sprengjum rigna
yfir Líbiu og drápu tugi barna og
kvenna vegna meints stuönings þar-
lendra stjórnvalda við hryöjuverka-
menn en svo nefnast þeir sem berjast
gegn Bandarikjamönnum og stuðn-
ingsmönnum þeirra en hinir, sem með
þeim eða fyrir þá berjast, kallast frels-
issveitir. Svo einfalt er það nú.
Það er bókstaflega alveg sama hvað
Bandarlkjamenn aðhafast; allt ver og
réttlætir Morgunblaðið. Þetta er oft
svo yfirþyrmandi að manni verður flök-
urt.
Það stoðar litt fyrir Bandarikjamenn
aö þykjast vera að berjast gegn al-
vondum kommúnistum en styðja svo
á sama tima alls konar skúrka sem
eru litlu eða alls engu betri. Það er
heldur ekki þannig að þeir USA-menn
séu heilshugar í baráttu sinni gegn
kommúnistaöflunum; engin þjóð i hin-
um vestræna heimi hefur t. d. mokað
eins miklu fjármagni i pólsku komm-
únistana en þeir. Nú hamast þeir við
að tæknivæða Kinverja og kommú-
nistarnir þar eru engu betri en sjálfir
Kremlverjarnir. Það, sem við blasir er
ósköp einfaldlega að það skiptir
Bandaríkjamenn engu máli, hverjir
fara með völdin i hinum ýmsu löndum
svo framarlega sem þeir hinir sömu
eru þeim vinveittir. Það sem mig svfð-
ur mest undan er sú hryggilega stað-
reynd, að Alþýðuflokkurinn skuli vera
þarna skammt undan eða hvar eru
þær raddir er gefa annað i skyn?
Hvenær hafa forystumenn jafnaðar-
manna t. d. fordæmt ísraelsmenn eða
eindreginn stuðning Bandarlkjamanna
við Contrana i Nicaragua eða stuðn-
ing þeirra við hvítu níðingana I
S—Afriku? o. s frv. o. s. frv. í Alþjóða-
samtökum jafnaðarmanna er ísraelski
verkamannaflokkurinn aðili en einmitt
sá flokkur á mestan þátt i hörmung-
um Palestínuþjóðarinnar þar sem
hann hefur lengst af farið með völdin
þar á slóðum. Meðferðin á þessu fóiki
og öll sú sorgarsaga mun verða skráð
á spjöldum sögunnar, sem eitt versta
níðingsverkið í mannkynssögunni.
Það er alger óhæfa að samtök, sem
boða frelsi, jafnrétti og bræöralag
■ skuli hafa innan sinna vébanda flokk,
sem i reynd á alls enga leið með
þessum hugsjónum, þetta er smánar-
blettur á hugsjónum jafnaöarstefn-
unnar.
Það er heilög skylda jafnaðarmanna
að gera hér bót á umsvifalaust og
„Að boða hugsjónir jafn-
aðarstefnunnar og drattast
svo gagnrýnislítið eða
gagnrýnislaust á eftir
íhaldsöflunum, er svipað
því að klerkar landsins
stœðu í predikunarstóln-
um, boðandi fagnaðar-
erindi Krists með Biblíuna
í annarri hendinni en
Kommúnistaávarpið í
hinnif skrifar Guðjón V
Guðmundsson m. a. í um-
rœðugrein sinni um
Israela, Palenstínuþjóðina,
Morgunblaðið og Alþýðu-
flokkinn.
verðugt verkefni fyrir íslenska jafnaö-
armenn að hafa frumkvæði f þessu.
Það verður að krefjast þess að
ísraelska verkamannaflokknum verði
þegar ( stað vísað úr þessum samtök-
um aö öðrum kosti segi Atþýðuflokk-
urinn sig úr þeim.
Þeir, sem aöhyllast hinar göfugu
hugsjónir jafnaðarstefnunnar geta
aidrei átt samleið meö kúgunar- og of-
beldisöflum. Það hlýtur að liggja f
augum uppi. í kosningabaráttunni (
vor sögðu frambjóðendur Alþýðu-
flokksins með formanninn ( broddi
fylkingar: „Við meinum það sem við
segjum og segjum það, sem við mein-
um.“ Að boða hugsjónir jafnaðarstefn-
unnar og drattast svo gagnrýnislitið
eða gagnrýnislaust á eftir (haldsöflun-
um er svipað þvi, að klerkar landsins
stæðu i predikunarstólunum, boðandi
fagnaðarerindi Krists með Biblíuna i
annarri hendinni en Kommúnista-
ávarpið í hinni. Vitanlega gengi slikt
aldrei upp, það hlýtur að segja sig
sjálft. Nei, herrar mínir, við skulum
láta Morgunblaðsíhaldið eitt um
þjónkum slnavið Reagan og kóna
hans. Forðum okkur sem lengst frá
þessari ógeðfelldu iðju. Ég óska jafn-
aðarmönnum góðs og farsæls árs og
vona að forystumenn okkar nái sem
fyrst áttum á nýjan leik.
/v
s