Tíminn - 20.12.1967, Blaðsíða 2

TfMINN
ÞRIÐJUDAGUR 19. desember 1967.
ALLTÍ
JÓLAMA 7INN
m
HOLDANAUTAKJOT
Steikur — buff — lundir — fnet.
☆
ALIKÁLFAKJÖT
Steikur — buff — lunciir — fileí.
☆
l
SVINAKJOT
Kotilettur — hamborgarhryggir — vafðar steikur
læri — bógar — reykt flesk — skinkur — hnakkar
lundir — svínakjötshakk.
☆
DILKAKJÖT
hryggir — læri — frampartar — kotilettur.
REYKT DILKAKJOT
Lambahamborgarhryggir og læri — hamborgarsteikur —
útbeinuð og vafin reykt læri og frampartar — hangikjöt.
☆
KJÚKLINGAR — ALIENDUR
HÆNSNI — GÆSIR
Kjötbúðin, Skólavörðustíg 22, sími 14685
Matardeildin, Hafnarstræti 5, — 11211
Kjötbúð Vesturbæjar, Bræðraborgarst. 43, — 14879
Matarbúðin, Laugaveg 42, — 13812
Kjötbúðin, Grettisgötu 64, — 12667
Kjötbúðin, Brekkulæk 1, — 35525
Kjörbúð, Álfheimum 4, — 34020
Kjörbúð SS, Háaleitisbraut 63, — 32372
KjörbúðSS, Laugarásvegi 1, — 38140
Kjörbúð SS, Laugavegi 116, — 23456
Matarbúð SS, Akranesi, — 2046
£> SIÍTDRFÉLAE
ss
SUÐURLANDS
SKÚLAGOTU 20
Stutt heimsdkn..
Fraimhals af bls. 1.
uppörfun, eins og nærri má geta.
Svo hélt ég áfram að skrifa og
skrifaði svona eina bók á ári, eða
um það bil. Síðasta bókin, Nátt
málaskyn, er nú komin í bóka-
verzlanir.
— Þú hefur ekki þurft að ganga
á milli með handritin síðan?
— Nei, segir Guðrún frá Lundi
og léttist nú á henni brúnin, ég
gat eiginlega hvorki lokið við
handritið að bókinni, sem kom
út í fyrra og svo síðustu bókinni,
sem nú er rétt komin út. í bæði
skiptin voru handritin bara sótt
til mín hingað norður. í sumar
átti ég eftir töluvert, en maðurinn
lét hvorki laust né fast. Hann fór
með það sem til var og ég sendi
sögulokin á eftir.
— Farin að fitja upp á nýrri
sögu?
— Nei, ætli þetta verði ekki sið
asta bókin. Það held ég. Ég er far-
in að verða gleymin og mál til
komið að hætta. Vera má þó, að
ég eigi smásögur í eina bók, en
hvort af útgáfu verður, veit ég
ekki. Ætli það sé annarts ekki
komið nóg?
— Hvemig vinnur þú að skáld
sögunum?
— Sagan myndast smám saman
í huga mínum. Persónumar mótast
hver af annarri og atburðimir
verða til í framhaldi af því. Ég
hef ekki fyrirmyndir, en að sjálf
sögðu líkjast ýmsir í sögunum
einhverjum þeim, sem ég hefi
þekkt, að einhverju leyti að
minnsta kosti. Svo fer ég að skrifa,
fyrst uppkast og hreinskrifa svo
á eftir.
— Skrifar þú á morgnana?
— Nei, mér hefur altlaf fundizt
bezt að skrifa á kvöldin, þegar
aðrir eru sofnaðir. Þá hef ég
næði og svo fer þetta í vana. Eft-
ir að ég fór að skrifa verulega
fannst mér ég þurfa að skrifa á
hverjum degi og leið ekki vel,
þegar út af var brugðið. Þetta sótti
fast á mig og varð mér nautn. Á
meðan við hjónin bjuggum í sveit,
hafði ég oft mikið að gera og hafði
sannarlega annað að gera en fást
við að skrifa bækur. En alltaf bjó
þó sú löngun með mér. Ég hand-
skrifa allt og þeir kvarta ekkert
yfir því, útgefendumir, þótt hand
ritin séu ekki vélrituð.
— Hvaða höfunda lestu mest?
— Þeir eru margir, því ég hef
gaman að bókum. Ég hélt mikið
upp á eyfirsku skáldkonuna. Krist
ínu Sigfúsdóttur og Þórunn Elia
er skemmtileg. Ég get jafnvel
skemmt mér við að lesa mínar
eigin bækur, segir skáldkonan
brosandi.
— En Kiljan, Kristmann og
Hagalín?
— Jú, jú, ég les þá. Reyndar
þoldi ég naumast Gerplu, en hug
kvæmur er Laxness. Hagalín
fannst mér beztur fyrst og smá-
söguraar, sem hann gaf út vom
góðar. Svo hef ég alltaf gaman
að Kristmanni. Hann hefur nokkr
um sinnum heimsótt mig og er
ósköp elskulegur. Hvaða kona
ætli sé ekki hrifin af honum
Kristmanni?
— Viltu segja mér eitthvað um
söguefni bóka þinna?
— Sögur mínar, flestar em
sveitarómantík frá þeim táma þeg-
ar ég var ung. Þær segja frá líf-
inu, eins og það var og eins og
ég sá það renna fram. Bílar og
flugvélar koma lítið við sögu hjá
mér, atburðirnir eru margir
hverjir ekki stórir, nema fyrir þá,
sem lifa þá. En fyrir þeirra sjón-
um eru þeir mikilvægir og skipta
sköpum. Þannig er það í lífinu
sjálfu.
Samtalinu er nú lokið og við
stöndum upp. Mig langar til að
sjá vinnustaðinn hennar, þar sem
hún hefur daglega setið og skrif
a, í 20 ár. Þar er lítið skrifborð,
skriffærin hennar, vel hirt blóm,
nokkrar myndir, mikið af bókum,
þröngt en hlýlegt. Hin aldur-
hnigna húsfreyja og skáldkona
gengur um stuttum en ákveðnum
skrefum, gerir góðlátlegt grín að
myndavélinni, en verður þó við
þeim tilmælum að ég taki af
henni mynd. Ég verð þó fynst að
líta í spegilinn, segir hún og hlær
við. Myndin er tekin, ég þakka og
kveð.
E. D.