Tíminn - 18.02.1968, Blaðsíða 10

10
tLminn
SUNNUDAGUR 18. febrúar 1968.
ÐEUTZ-dráttarvélar henta íslenzkum staðháttum
TIL ÞESS AÐ HAFA ALLAN ÚTBÚNAÐ. NEFNA MÁ:
• Loftkældan, sparneytinn og lágværan DEUTZ-dieselhreyfil,
gangvissan í verstu frosthörkum.
• Höggdeyfa (dempara) á framhjólum, sem auka aksturs-
hæfni og stöðugleika á ósléttum vegum og vegleysum.
• Nýtt, vökvafjaðrað hægindasæti veitir ökumanni fyllstu
vernd gegn hristingi.
• Hæðarstillanlegan öryggisdráttarkrók að aftan og festi-
tengsli að framan, sem eykur verkhæfnina að miklum mun.
• Aurbretti yfir framhjól og breið afturhjólabretti vernda
gegn aurkasti.
• Óháð stjórntæki fyrir kraftmiklar vökvaþrýstigreinar auka
afköstin og gera notkun fleiri vinnutækja samtímis
mögulega.
• Hliðarsæti fyrir farþega eru þægindi, sem aðeins DEUTZ-
eigandinn getur boðið fólki sínu uppá.
Allt þetta (og miklu meira) er fastabúnaður DEUTZ-dráttar-
véla. Ábyrgðar- og þjónustuskírteini fylgir hverri vél.
VELJIÐ SJÁLFIR:
• Öryggisgrind eða öryggishús með lofthitun.
• Innflutt moksturstæki eða íslenzka framleiðslu (Hamars-
moksturstæki).
• Hliðartengda, lyftutengda eða jafnvel vökvaknúin sláttuvél.
Úr mörgum stærðarflokkum er að velja.
Biðjið oss um að annast Stofnlánsumsókn til dráttarvélakaup-
anna og pantið tímanlega.
HF. HAMAR, véladelld
Sími 22123, Tryggvagötu og Borgartúni, Reykjavík.
Sölvhólsgatia 12 er stæðdiLegt
gult sbeinihús við samine,fnda
götu. Fyrir ultan heiimili fior-
010™ mdrana ber efcki ainmiað húis
hærra í miiinmi míimu þegar ég
hortfi uim öx,l t'itl æskuáranna. Það
var þar, er ég fiæiddiist — oig það er
þar e-nm, Lamgt fram efitir aldri
liðu eikiki svo niar,gir dagar, að
ég gengi eklki uipip sti'gamn í þesisu
góða húsi — og iþau ár, sem ég
sa-t á Dandisibóikasafninu v-ar ég
þar málega dia'glegur gestur. Það
hét að fara í karftfi ti-1 Dísu fræraku
o-g Beggia. Að komia í eldhúsið til
þeirra v-ar eins og að koma í viin,
svo góð var mærvera þeirna, hlátt
áfiram og friðsæl: umisviifin í
Landissím'anium og LamdiS'smiðj-
uinmi á mœsta leyiti f-óru einbverm
veginn fram hjlá gluggum þessa
h-úss. Rúissineiskt m'áltæfci segir að
meinin þuinfi að imeyba samiam
margra kílóa af salti tll -að kynra-
aist hvor öðrum til hliítar. Við
neyittium ekki milkils salrts samiara,
Bergþór heitin Pálisson og ég —
en við drufclkum því fleiri kaiffi-
bolla saman, og ég held að ég
baifi ekfci kyninzt rnm dagana hrefcfc
lauisari marani né dagfarsprúðari.
Hann var e,iins og stórt 'kentd, s-em
bnainn jöfnum óhvdJfcuilum loga og
hlýjian var söm, hvort heldur mað
ur hitti á hann skrafhreyfinn eða
flámálan, því að haran var allitaf
einhvem veginin með á sinm
hjiartaiprúða hátt, þótt hann legði
stumdum flátt til mála — en þeg-
ar hamm gerði það var það eins
og tal geriist skymsiamlegast og
rammliega ígrundað. Öll þessi ár,
sem ég var heimagangur í húsinu
sá ég hann a-ldrei sfc-ipta sfcapi
-né heldu-r heyrði ég hann 1-eggja
til nokfcurs m-an-nis, þeir hluitir
þykijia ekki góð latína m-eðal
mann.a af gerð Bergþórs, og eng-
an man-na n-e-ma móðurafa mimrn
hef ég séð leggja hu-rð jafngæ-ti-
lega að stöf-um. Góðlyndi Berg-
þórs yfinsfcyggði svo aninað í fari
hanis, að maður sá han-n ekfci einu
sinni eldast — fr-emur, en maður
ve-itir athygli kertánu sjiálfu —
fy-rir logarauim, sem e-r s-am-ur og
jafn, þar ti-1 hanm s-kyin-dilega
blafctir á sfcari. Og svo er eimu
ljósi færra að lýs-a up-p líf þeirra,
sem -liifa.
Líf surnra manina e-r ós-lit-
in þj-ón-usta, sem aldrei spyr -um
gjald, svo hljóðlét að maður heyr-
ir h-an-a efck-i fremur eo maður
h-eyrir lyg-nia eifu: maður veit
-aðeiinis og sié-r a-ð hún stmeymár. Og
eitt lj-ós kv-ifcnar af öðru. Kæmi
mia-ður á Siölvhóisigötum'a að kivöldi
dags, eftir viranutíma, sat B-erg-
þór yfir sfcóiaibókunum með börn
um sínurn — og siðar með f-óstur-
dóbtur siininii, áður en hamm -geogi
tiil náð-a.
Bergþór 1-iifði langan og strarag-
an vinnudag, um lan-gt sbeið var
-h-a-nm bílsitj-óri hjá Kveldúltfi og sdð-
an starf-sm-aður hjá Eimislkipa-
félagi ísl-amdis. H-anm fcom fimm
börnum o-g eiiniu fósturbanná mynd
aiilega á 1-egg — og vair þan-nig
faðir, sem þeir ge-ta bez-t venið.
Bergþór var einis og húsin s-em
stan-da baka bii: eim-n dag upp-
göbvar m-að-ur þau og undrast og
-þykir vœ-rat um þau u-pp frá því.
Þvf að hœigiláti húsbóndin-n á
Sölvhólsgötu 12 bar í brjósti þá
m-eoniingu, sem er allri meinin-ingu
æðri- m-enningu hj-artans: kynm-in
við hann voru ein þ-eirra kynna,
sem ke-nindu mér að bera virð-
irngu fyrir óbrotnu f’ól-fci. H-anm —
sem n-ú ex all-ur — gaf a-llt afl
han-da sinn-a þ-eirri kynslóð, s-e-m
er að erfa lanidið og krafðist
eins-kis 1 staðin-n, nema þ-ess, s-em
fe-gurst er að kr-efij-ast: vitu-nd-ar-
inmar um hliu-tdeild í hinod h-eið-
ar-l-egu h-eiif.t þ-ess mikla starfis,
sem kynsióð hams hefur uranið á
þeissari öld. Líf han-s var líf i
særnd. Fyrir það vo-tta ég minn-
ingiu hans virðingu. og Þórdísi
konu hans og börnuim djúpa sam-
úð.
Jóhanncs Helgi.
Úrvals finnskar rafhiöSur
Stál og plast fyrir Transistortæki,
I
segulbönd, leikföng, tannbursta —
og vasaljós.
Heildsölubirgðir jafnan fyrir-
liggjandi.
RAFTÆKJAVERZLUN ÍSLANDS H.F.
BAÐKER
Sænsk „Gustafsberg“ baðker á gamla verðinu.
Ennfr. nokkur gölluð bað'ker seld með afslætti.
KAUPFÉLAG HAFNFIRÐINGA
byggingarvörudeild, Austurgötu 2.
Sími 50292.
Skólavörðustig 3 — sími 17975—76.
Trúin flytur fjöú — Við flvtjum alH annað 5j
SENDIBÍLASTÖÐIN HF.
Blt.STJÖRARNIR AOSTOÐA