Tíminn - 11.05.1968, Síða 5

IÆUGAEÐAGUR H. mal 1968. TIMINN
Klerkurinn í
Kaupmannahöfn
Sfcúli Guðmtmdssian, alþingis
maður, skrifar:
„Það eru meiri lætin úf af
þessium íslenzka presti, sem
hefur staxfað í Kaupmanna-
hiðfn «m tÉtna.
TTpptoaflega var ölðglega tSI
þess starfs stofnað af rikis-
stjórninni og peningar teknir
úr rfkissjóði til að borga mann
innm laun. Og ég fæ ekki séð
að ríkisstjómin sé ámælisiverð
fyrir að leggja nú til að þessu
sé hætt, eða 8,lþingismenn
fyrir að fallast á það.
En menn skrifa margar
gremfcr í Möðin um nauðsyn
þese að íslenzfcur prestur sé
áfram í Hofn, og vilja léta
rfkissjóð okfcar fcosta hann þar.
Og ýmsir fyrinmenn. í þjóðfé-
laginu beita sér fyrir almenn-
um samsbotum tii þess að hægt
sé að borga laun bans í bili,
að því er virðist í von um að
Alþingi samþykki fjárveitingu
fró rfkinu til laun agreiðslunn-
ar innan skamms.
Hvar er umhyggja þessara
góðu m-anna fyrir sólaTÍheifl
þeima mörgu, sem eiga heima
£ prestslausum prestaköllum
hér á laodi, eu þau eru rnörg
um þessar njundir? Og það er
siaagur af íslendinigum utan-
lands víðar en í Danmörku.
Þeir eru í öllum álffum og flest
bh löndum heims. Eigum við
að senda þeim öHum presta,
á kostnað rðdsins?
Starfsmaður
sendiráðsins
Wargir hafa skýrt frá því
í blaðagreinum, að presturiun
í Kaupmannalhöfn hafi veitt fs
iendingum mikilsverða aðistoð
þar. Ég tel víst að það sé rétt.
En við höfum sendiráð í Kaup
mannahöfn, og kostum til þess
miklu fé. Það á m.a. að aðstoða
okkar landsmen-n, þegar þeir
eru í Danmörku. Ég tel að það
sé eitt af helztu verkefnum
starfsmannanna í sendiráðinu.
Þess vegna sé ég enga þörf
fyrir að við höfum íslenzkan
prest þar, á okkar kostnað,
utan við sendiráðið. Ekki frem
ur en læfcni eða liögfnæðing,
ta að vinha þar fyrdr fslend-
inga.
Ef só prestur, sem hér um
ræðir, er öðrum mönnum
hæfari til að hlynna að ofckar
fólki í Danmörku, mœtti gera
hann að starfsmanni í sendi-
ráðinu, en láta eimbvern af nú-
verandi vinnumönnum þar
hætta störfum í staðinn. Þá
gæti presturinn verið áfram í
Höfn til aðstoðar fslendingum
þar, án þess að því fylgdi nokk
ur aukakostnaður.
Er þetta ekki góð lausn á
miálinu?“
X v I
Átakanleg mynd
Hrafnkell Grímsson skrifar:
„Kæri Landfari.
f Túnanum 1. maí birtist á
bls. 18 átakanleg mynd af
hunigruðum börnum. f texta
myndarinnar stóð þessi setn-
ing: „Pólksifjölgunin er stæi*sta
vandamól mannkynsins“.
Þetta held ég ég ekki rétt.
Vandamálið er hitt, að fjöldi
manna fær ekki nóga fæðu, en
bæði er mikil fæða til á jörð-
inni, og svo eru enn ólhemju-
miklir möguleikar til þess að
auka á matvælaframleiðsluna í
heiminum og gefa öllum hungr
uðum brauð. Fólkinu hlýtur að
fjölga, það er eðli lifsins, og
því má fjölga mikið, það er
jáfcvæð aifstaða til lífsins. Þess
vegna ber okkur að styðja það
starf, sem miðar að því að
bjálpa þeim þjóðum til sjálfs-
hjálpar, sem þess þurfa með.
Það höfum við gert m.a. í Her
ferðinni gegn hungri. Hitt tel
ég vera algeran misskilning
að hafa áhyggjur af mannfjölg
uninni.
Ég er almennur borgari, en
ekki sérfræðingur. En við get-
um frœðzt um þessi mál eins
og önnur í blöðum og bókurn
og myndað okkur skoðanir.
Nú eru mennirnir taldir vera
3,4 milljarðar á jörðinni, og
áætlað er, að 500 milljónir
’þeirra séu sífellt hungraðir. —
Það er illa farið, þegar „sér-
fræðingar“ telja það belztá úr-
ræðið að kenna mönnum. eink
um í þróunarlöndunum, að tak
marka barneignir sínar. Til eru
aðrar aðferðir og meira í sam
ræmi við lífið sjálft.
Fróðleg grein
Fyrir nokkru birtist fréð-
leg grein í norska blaðinu
Aftenposten, eftir dr. Arne Ev-
ensen. Má sjá á grein hans, að
hann er mjög andstæður þess-
um ráðgjöfum um „fjölskyldu-
áætlanir". Hann segir m.a.:
„Hvers vegna segja sérfræð
ingarnir í FAO ekki fró því, að
í of'fjöl'giU'narlandinu Indiliaindi
eru ekki nema 125 íbúar á
hivern ferkílómetra, en í Hol-
landi og Belgíu 320 íbúar á
km.? Vita þessir sérfræðingar
ekki, að einungis lítill hluti
Indlands er ræktaður og
stærstu landsrvæðin eru vaxin
sígrænum regnskógi ásamt þétt
um og meira opnum frum-
skógi, sem eru í eigu trúar-
legra höfðingja og annarra
fyiýrnanna? Og þó að rottur,
apar og aðrar skepnur, sem
Indverjar granda ekki <if trúar-
legum ástæðum, éti um það bil
helminginn af uppskerunni. þá
verður ekki hungursneyð, —
nema monsúnvindurinn bregð-
ist.“ Tökum eftir að hér er
talað um hörmungalandið Ind-
land.
Höfundur gefur einnig þá
atbyglisverðu upplýsingar, að
ef Afríka yrði ræktuð í jafn-
rfkum mæli og Evrópa og upp
skeran yrði þó ekki nema eins
og meðal uppskera í Noregi.
þá niiindi Afríka ein geta séð
3,5 milljörðum manna fyrir bú
vörum — þ.e. fleira fólki en nú
byggir jörðina.
Jákvæð stefna
Nú veit ég, Landfari góður,
að þú ert mér samimiála um
það, að sú stefima hlýtur að
vera jáfcvæð, að sú hjálp, sem
þessum fátæku þjióðum er llát-
in í té, sé í því fólgin að þær
geri sér jörðina undirgefna í
stað þess að hindra vöxt mann-
Ifflfsins.
Slíka hindrun kalla ég nei-
kvæða afstöðu til ldfsins. Lít-
um aftur til Indlands. Sam-
kvæmt nýjustu tölum fæðast
21 milljón barna þar í landi
á ári hverju, en fólksfjölgun-
in er 13 milljónir. Ohandrasek-
har, ráðherra, sem fer m.a.
með mál, er varðar takmarkan
ir barneigna og „fjölskyldu-
áætlanir". segir í viðtali við
Aftenposten, að Svdar bafi lof-
að að senda m.a. getnaðarverj-
ur til Indlands fyrir milljón
dollara (þróunarihjálp), og frá
Noregi óskar ráðherrann eftir
fólki til aðstoðar við að tak-
marka barneignir Indverja.
Ráðherrann nefnir alveg ótrú
Trúin flytur^jöll. — Vi8 flytjum allt annað
24113'
SENDIBÍLASTÖÐIN HF. \
BfLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA
SKARTGRIPIR
Modelskartgripur er1 gjöf sem ekki gleymist. —
• SIGMAR & PALMI -
Hverfisgötu 16 a. Sími 21355, og Laugavegi 70. Sími 24910
lega háa fjárhæð, sem verja
á m.a. til að gera fólk ófrjótt.
Nú eru í Indlandi þrjár millj.
og sex hundruð þúsund
ófrjórra karlmanna! (Við verð
um að margfalda íbúatölu ís-
lands með eitt hundrað og átta
tiu til þes að fá þessa tölu).
Enn vil ég renna stoðum und
ir jákivæðu afstöðuna, Sami
blaðamaður Aftenposten ræðir
við indverska prófessorinn
Rao. Próifessorinn segir, að índ
verjar séu að auka ræktun á
landi sínu í stórum stdl. Hann
er spnrður, hvort bann telji,
að þeir muni eiga nóg brauð
árið 1975, þegar alþjóðlegir sér
fræðingar hafa spáð alvarlegri
hungursneyð. Þeirri spurningu
svarar hann hiklaust játandi,
og sýnir síðan fram á, að þjóð-
in verði komin upp í 630 milj.
eftir nokkur ár. Þá verður að-
eins %—¥4 hluti landsins kom
inn í rækt, en verði haldið á-
fram að efla ræktun hinna
hraðvaxandi korntegunda, sem
gefa af sér tvær uppskerur á
ári, verður unnt að framleiða
nog korn — og eiga sextán
milljónir smálesta afgangs!“
Hjálpað að lifa
Að lokum segir Hrafnkell:
„Ég vona, að íslendingar fari
aldrei inn á þá braut að
„styrkja" fátækar og fákunn-
andi þjóðir á þann hátt, að
klippt sé á lífsþráðinn, ef ég
má komast svo að orði, heldur
að þeim verði hjálpað til að
lifa og hjá/lpað til að koma
börnum sínum á legg og geti
að öðru leyti hlotið alla þá
stoð, sem þ-eir þarfnast. Ég fæ
ekki varizt þeirri hugsun, að
manngildishugsjónin sé farin
að brenglast, þegar morð fjár
er varið til þess að gera fólk
óhæft til að viðhalda lífinu,
áður en annarra bragða er
neytt til þess að létta byrðum
fólksins.
Og að lokum — en angi af
þessari neifcvæðu afstöðu til
lífsins fcomin til okkar í „pillu"
farganinu? Minnistu fréttanna
af Akranesi nýlega, þar sem
vakin var athygli á mjög Iítilli
fólksfjölgun í þessu ágæta
þorpi og gefið í skyn, að „pill-
an“ komi hér við sögu? Ilvert
stefnir? Erum við farnir að
éta steina fyrir brauð?
UTIHURDIR
TRÉSMIÐJA
Þ. SKOLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
5
Á VÍÐAVANGI
Breytingar í
Tékkóslóvakíu
Athygli þeirra, sem fylgjast
vilja með þróun heimsmál-
anna, beinist mjög um þessar
mundir að Tékkóslóvakíu. Þar
hefur ný forysta tekið við völd
um í Kommúnistaflokknum og
vikið gömlu Stalín-istunum til
hliðar. Hefur hin nýja forysta
boðað víðtækar breytingar £
frjálsræðisátt í stjórnarfari og
efnahags- og atvinnumálum.
Rússar og spökustu fylgiríki
þeirra líta þetta óhýru auga
og hafa beitt áhrifum sírium til
að hamla gegn þessum breyt-
ingum. Enginn vafi er á því
að þeim hefur orðið nokkuð
ágengt og m.a. er talið að þeir
hafi bnndið lán til Tékkósló-
vakíu er samið hefur verið um
nýlega, pólitískum skilyrðum.
Nú berast óstaðfestar fregnir
af því að Rússar dragi heri ,að
Iandamærum Tékkóslóvakíu.
Forystumenn Tékkóslóvakíu
keppast nú við að lýsa yfir,
að hornsteinn utanríkisstefnu
Tékkóslóvakíu verði áfram
traust vinátta og samvinna við
Sovétríkin. Vonandi láta Rúss
ar slíkar yfirlýsingar nægja
sér. Viðhorfin og aðstaðan er
vonandi orðin önnur en þau
voru 1956 er Rauði herinn var
látinn drekkja í blóði ung-
versku þjóðarinnar tilraun til
að koma þar á frjálslegri stjórn
arháttum. Vonandi ern þær
fregnir, sem berast af liðs-
drætti Rússa að landamærum
Tékkóslóvakíu ekki á rökum
reistar eða orðum auknar. Það
gæti haft ófyrirsjáanlegar af-
leiðingar fyrir allar þjóðir
heims, og seinkað um áratugi
batnandi samhuð austurs og
vesturs, ef Rússar létu kné
fylgja kviði gegn Tékkum.
Aukin friðun?
Austri segir m.a. í pistluni
sínum í gær:
„Um þessar mundir er mönn
um réttilega hannað að brenna
sinu vegna þess að varptími
er hafinn. Er þetta bann liöilr
í þvi viðhorfi íslendinga að
veita beri dýrum landsins hæfi
lega vernd, og gilda t.d. um
það ákveðin Iög hvenær fuglar
eru friðaðir og hvenær ekki.
en sumir eru raunar alfrið-
aðir. Alþýðublaðið vekur hins
vegar athygii á því í forustu-
grein í gær að friðunarreglur
þessar nái of skammt. Áfellist
blaðið höfund þessara pistla
harðlega fyrir það ,;að ráðast
sérstakicga á stjórn íslenzkra
sjávarútvegsmála og Eggert G.
Þorsteinsson ráðherra, meðan
hér eru staddir uv 80 fulltrú-
ar erlendra fiskveiðiþjóða til
að ræða fiskimál“. Auðvitað
er ekki um annað að ræða en
að játa á sig þetta ósæmilega
afbrot, en þó má það vera til
nokkurrar afsökunar að ekki
hefur verið látið uppi hvaða
rcglur eigi að gilda um frið-
un Eggerts G. Þorsteinssonar.
Er hann aðeins friðaður ef
„fulltrúar erlcndra fiskveiði-
þjóða" eru staddir hér á landi,
eða er hann ef til vill alfrið
aður? Um leið og skýrar regl
ur hafa verið settar um þetta
efni skal þvi heitið að fram-
fylgja þeim af mikilli vand-
virkni, því Eggert G. Þorsteins
son er tvímælalaust jafn ein-
Framhald á bls. 10
■■■■■■■^^■■^^■■■■■■■la
•-<» • ■.vi.-tMHí&iLi*-.