Alþýðublaðið - 14.03.1990, Blaðsíða 3

3
Miðvikudagur 14. mars 1990
Lœknaráöstefna kostuö af erlendum lyfjaframleidanda:
Þiggjum slík boð
kinnroðalaust
— segir formaöur félags íslenskra heimilislœkna
„Við teljum okkur geta
þegið ákveðna hluti af
lyfjafyrirtækjum kinn-
roðalaust,“ segir Lúðvík
Olafsson, læknir, for-
maður Félags íslenskra
heimilislækna um nýaf-
staðna ráðstefnu heimil-
is- og heilsugæslulækna
„Ekki er langt þar til
Ijóst verður hvort af bygg-
ingu íþróttahallar í Kópa-
vogi verður, en sem stend-
ur er unnið að því að
kanna hentugleika þessar-
ar framkvæmdar" sagði
Kristján Guðmundsson,
bæjarstjóri í samtali við
blaðið í gær.
Nefnd á vegum ríkisstjórn-
arinnar vinnur nú að sögn
Kristjáns að því að kanna
kosti og galla þess að reisa
sem kostuð var af
sænska lyfjafyrirtækinu
ASTRA.
„Boði lyf jafyrirtækja
eins og þessu fylgja engar
skuldbindingar eða samn-
ingar um kaup á lyfjum frá
fyrirtækinu. Það er hins
íþróttahöll i Kópavogsbæ.
Tryggvi Sigurbjarnarson er
formaður nefndarinnar sem
er ætlaö aö vera ríkistjórn-
inni ráðgefandi i ákvörðun-
um um hvar þessu mikla
mannvirki verður fundinn
staður. Gert er ráð fyrir að
ríkiö leggi fram fé til bygging-
ar íþróttahallar á móti fram-
lagi Kópavogsbæjar ef af
framkvæmdum þar verður.
En eins og kunnugt er hafa
fleiri bæjarfélög en Kópavog-
vegar alveg Ijóst að lyfja-
fyrirtækin telja sig hafa eitt-
hvað upp úr þessu annars
legðu þau tæpast í þennan
kostnað," sagði Lúðvík. Að
hans sögn voru á ráðstefnu
heimilis- og heilsugæslu-
lækna 1 til 2 kynningarbás-
ar fyrir lyf fyrirtækisins.
ur sýnt áhuga á að standa að
byggingu íþróttahallar, og
Hafnarfjöröur þá einkum
verið nefndur.
„Þetta verður fjölnota hús.
í framtíðinni verður það aö
stærstum hluta nýtt sem
skólahús og sem félagsað-
staða fyrir Breiðablik auk
þess sem það mun þjóna hlut-
verki almenns íþróttahúss,"
sagði Kristján um hugsanlegt
notagildi íþróttahallar fyrir
Kópavogsbæ.
„Viö læknar þurfum að
sjálfsögðu að nota dóm-
greind okkar við að meta
hvenær nota ber lyf og hve-
nær ekki. Síðan er þa<S nátt-
úrlega spurningin um
hvaöa lyf á aö velja og þar
spila ýmsir þættir inn í,"
sagði Lúðvík þegar hann
var spurður hvort hann
teldi að fyrirgreiðsla sem
þessi heföi áhrif á val
lækna á lyfjum.
Fræðslunefnd íslenskra
heimilislækna skipulagði
ráðstefnuna í samráði viö
fullrúa fyrirtækisins hér á
landi, en að sögn Lúövíks
höfðu læknar algjörlega
frjálsar hendur með efnis-
val og stungu upp á fyrirles-
urum á ráðstefnuna. Kostn-
aður við ráðstefnuna var
hins vegar allur greiddur af
lyfjafyrirtækinu ASTRA.
Að mati Lúðvíks hafa
lyfjafyrirtæki fengið slæma
útreið í fjölmiðlum en á það
bæri að benda að engir að-
ilar hefðu staðið eins vel að
þróun lyfja og lyfjafram-
leiðendur.
íþróttahöll í Kópauogi?
Slull i ákvörðun
Meistarar segja fúskurum stríd á hendur:
Meistarar leggja
fram skirteini
— til aö sanna aö þar fari reyndur maöur
Meistaraskírteinum
verður dreift til félags-
manna aðildarfélaga
meistara- og verktakasam-
bands byggingarmanna.
Astæða þessarar ný-
breytni mun vera tíð
skakkaföll verkkaupa
vegna galla sem upp hafa
komið þegar ,.meistarinn“
sem tekið hefur að sér
verk reynist ekki hafa til-
skilin lögbundin réttindi.
Nokkuð mun hafa borið á
því að undanförnum misser-
um að ófaglærðir hafi óátalið
gengið í störf iðnmeistara.
Hér er um mikið öryggismál
fyrir verkkaupa að ræða því
komi upp deilur um ábyrgð
og fagmennsku þessara aðila
bera ófaglærðir enga ábyrgð
á gæðum verksins.
Meö þessum aðgerðum er
ætlunin að vekja athygli al-
mennings á því öryggi sem
felst í aö skipta við faglæröa
menn sem hafa félög á bak
við sig sem hægt er aö leita til
komi einhver vandamál upp.
Að sögn starfsmanns Meist-
ara- og verktakasambandsins
er í flestum tilfellum mun
dýrara að skipta viö menn
sem bjóða fram þjónustu sína
utan við félögin. Starfsemi
þessara aðila er í fæstum til-
fellum gefin upp til skatts og
þvi ekki háð eftirliti verðlags-
eftirlitsins. Því mun mjög al-
gengt aö taxtar þessara aðila
fari langt framúr því sem lög-
legir taxtar gera ráð fyrir.
Þá telja iðnmeistarar mikil-
vægt aö þeir geti varið rétt
sinn gagnvart þeim aðilum
sem ekki hafa réttindi. Þaö er
því von stjórnar Meistara- og
verktakasambands bygging-
armanna að þeir sem hyggj-
ast nýta sér þjónustu iðnaðar-
manna krefjist þess að verk-
takar sýni skirteini sem sanni
að þeir hafi tilskilin réttindi.
Jón Baldvin hittir
Mandela i dag
Jón Hatduin Hannibals-
son, utanrikisráðherra
hittir í dag að máli þann
fræga mann, Nelson Mun-
dela, sem um áratuga
skeið sat í dýflissum
S-Afríkustjórnar. Jón
Baldvin þiggur boð
sænsku ríkisstjórnarinn-
ar um að taka þátt í fundi
utanríkisráðherra Norð-
urlandanna með Man-
dela, sem haldinn er í ut-
anríkisráðuneyti Svíþjóð-
ar.
Kaldur veruleiki
að sat maöur á bekk í mið-
bæ Reykjavíkur, vafinn í
þykkan, snjáðan frakka,
trefill náði upp fyrir varir og mað-
urinn var með báðar hendur djúpt
í vösum. Ég kannaöist vel við
þennan mann og nam staöar og
sagði eitthvað álíka gáfulegt og
það að hér sæti hann í kuldanum!
Hann gat ekki neitaö því og spurði
hvort ég vildi fá mér sæti. Ég sett-
ist og fór aö dæmi mannsins; tróð
báðum höndum djúpt í vasana,
eins og ég ætti von á að finna þar
eitthvaö merkilegt. Síöan þögðum
við dágóða stund, virtum fyrir
okkur bakhlutann á Jóni Sigurös-
syni. Þaö voru ekki mikið fleiri á
vellinum. Omur umferðar eins og
veikur niður elfu, stöku mávur á
leið frá höfninni út á tjörn, allt í
einhverjum dróma sem fylgir vetri
og dimmum dögum.
Maöur á bekk hélt því fram að
það væri kalt og ég varð að játa
því. Hann spurði um erindi mitt í
bæinn. Ég sagðist ekkert erindi
eiga annað en gá hvort allt væri
ekki gott í landinu. Hann sagöi aö
allt væri gott á yfirborðinu. Islend-
ingar væru allir í þykjustunni, því
við vildum ekki vita af raunveru-
leikanum, sem væri allur annar en
hagskýrslur sýndu. Stjórnmála-
menn segja okkur gjarnan í ræð-
um að við höfum það verulega
gott, veifa framan í okkur tölum
um hagvöxt, viðskiptahalli fari
minnkandi og þjóðartekjur hækk-
andi.
Ég sagðist ekki kunna á slíkar
tölur. Einu tölurnar sem ég tæki
mark á, væru þær sem stimpluð-
ust á strimilinn hjá kaupmannin-
um mínum og hann meira að segja
hrissti stundum höfuöið þegar To-
talið kæmi í Ijós.
Maður á bekk sagðist lesa
sífellt um fleiri hús og
íbúðir sem færu á nauö-
ungaruppboö. Það væri harmleik-
ur á bak við þær auglýsingar og
engar jákvæðar tölur stjórnmála-
manna breyttu þeirri staðreynd,
aö fólk er unnvörpum að missa
eigur sínar.
Tölvan heldur áfram að dæla úr
sér gluggaumslögum og á Alþingi
er brosaö og karpað, meðal ann-
ars um það hvort einhver tiltekinn
alþingismaöur fari í bað, sem var
mjög dregið í efa af Friðrik Soph-
ussyni og má kannski spyrja hvort
ekki megi koma upp baðaðstöðu
fyrir alþingismenn meö svitalykt.
Ríkisstjórnin brosir í upphafi
funda og er brosið sýnt í fréttum
svo þjóðin átti sig betur á ham-
ingju sinni og heppni með þessa
brosandi stjórn.
Hamingjusamasta þjóð í
heimi stendur ráðþrota og
peningalaus og fólk í stór-
um stil að reyna að byrja aftur að
eignast ibúö eða fá sér vinnu því
það er búið að loka fiskvinnslunni
á staðnum, eöa verslunin er farin
á hausinn.
Hamingjusamasta þjóö í heimi
grætur á kvöldin víðsvegar um
landiö sitt. Sumsstaðar í húsum
þar sem var lifandi mannvera sem
ákvað að nú væri komiö nóg af lif-
inu, það gæti varla verið verra í
dauðanum.
Það er staöreynd í felum, að fjöl-
margir einstaklingar taka líf sitt og
fela þaö Guöi almáttugum því þeir
sjá enga leið út úr vandanum.
Maður spyr sig í hljóði, hvort
hægt hefði veriö að bjarga lífi meö
einhverjum ráðum.
Erlendis eru til símar þar
sem góðmenni og ráögjafar
sitja og bíða eftir símtali frá
einhverjum, sem er búinn að fá
nóg, týna Guöi og sér bara eina
leið út úr Vandræðagarði. Hér-
lendis er enginn lífsbjargarsími,
engin samtök til svara í neyö ein-
staklingsins sem gengur dimmar
götur á leið út í óvissu dauöans.
í þessu landi hamingjutölvunn-
ar, fer lífinu aftur. Tölvan talar ekki
blíðlega til þín og rómur hennar
ekki fagur. Tölvan er algjörlega
skilningsvana á manneskjuna,
þarfir hennar fyrir sáluhjálp. Tölv-
an grætur ekki með þér og þó hún
geti sungiö fyrir þig er sú rödd
ekki svo fögur, heldur lífvana og
litlaus.
Tveir menn sitja á bekk á
miðjum velli, vafðir í þykka
frakka og hendur djúpt í
tómum vösunum. Þeir eru þagn-
aöir og hlusta á væl vindsins sem
reynir að spila laglínu á naktar
greinar trjánna. <
Jón Sigurðsson þegir líka. hann
horfir á Alþingishúsið og er ekki
sérlega kátur á svip. Bráðum setur
hann báðar hendur djúpt í írakka-
vasana.
Hann er fremur kaldur íslenski
veruleikinn.
Jónas Jónasson