Alþýðublaðið - 19.09.1990, Qupperneq 4

4
VIÐHORF
Miðvikudagur 19. sept. 1990
MMMBUÐIÐ
Ármúli 36 Sími 681866
Útgefandi: Blað hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Hinrik Gunnar Hilmarsson
Dreifingarstjóri: Sigurður Jónsson
Setning og umbrot: Leturval, Ármúla 36
Prentun: Oddi hf.
Áskriftarsíminn er 681866
Áskriftargjald 1000 kr. á mánuði innanlands.í lausasölu 75 kr. eintakið
ÖLVUN OG
AKSTUR
Hörmulegt dauðaslys varð við Sandskeið um helgina. Öku-
maður grunaður um ölvun ók bifreið sinni á ofsahraða á öfugum
vegarhelmingi með þeim afleiðingum af farþegi í bifreið sem fyr-
ir honum varð, lést og veruleg meiðsl urðu á öðrum farþegum.
Þetta banaslys minnir okkur enn einu sinni á þá staðreynd, að
ölvun og akstur eiga ekki saman.
Þrátt fyrir mikla auglýsingaherferð í fjölmiðlum verður það æ al-
gengara að ökumenn eru teknir undir áhrifum áfengis við akstur.
Þetta á ekki síst við unga ökumenn. Hið svokallaða prómillustig
áfengis í blóði hefur einnig verið til athugunar og raddir um það
heyrst hérlendis að allt áfengismagn í blóði ökumanna teljist
ólöglegt. Efling löggæslu er einnig oft nefnd þegar ölvun og akst-
ur ber á góma í opinberri umræðu.
En á skal að ósi stemma. Mun viturlegra er að snúa sér að rót
vandans; aukinni áfengisneyslu í þjóðfélaginu almennt. Bjór var
dembt yfir íslendinga án þess að á móti kæmu viðunandi for-
varnir. Tölur sýna nú, að drykkja pilta hefur aukist um rúm 60%
eftirtilkomu bjórsins. Sjá menn ekki samhengi hlutanna? Það er
til lítils að auka löggæslu og afnema löglegt áfengismagn í blóði
ökumanna á sama tíma sem löggjafarvaldið heimilar aukna
áfengisneyslu ungmenna án þess að upplýsa unga fólkið og al-
menning um hinar skaðvænlegu hliðar áfengisins.
RADDIR
Að búa til hasar
Leigubílstjórar eru þeirrar
náttúru að geta snúið baki
í viðskiptavini sína án þess
að móðga þá.
Skurðlæknar setja grímur fyrir
andlit sín þegar þeir sinna sínum
viðskiptavinum, en venjan er að
ná sambandi við viðskiptavini
með því að brosa og horfast í
augu.
Rakarinn minn stendur fyrir aft-
an mig, en er svo heppinn að
menn fundu upp spegilinn eftir að
hafa lengi horft í kyrran vatnspoll.
Rakarinn er í augnasambandi við
mig og ég get séð á svip hans hvort
ég er að missa hárið.
Ég umgengst þessa menn utan
vinnustaðar og hef komist að því
að þeir eru allir með brot af heim-
spekingi í sér.
Leigubílstjórinn er oft heim-
spekilega sinnaður þegar hann
ekur mér og rabbar um daginn og
veginn. Hann kynnist allnáið
mannlegri náttúru og ónáttúru.
Drukknir farþegar í aftursætinu
eru oft búnir að gleyma návist bíl-
stjórans meðan ekið er. Hjón eiga
það til að tala saman eins og þau
séu í rúminu heima.
Skurðlæknirinn sér ekki aðeins
manninn í allri sinni nekt, heldur
kynnist innviðum ef svo má segja,
hann þekkir hverja taug og heil-
ann þekkir hann eins vel og landa-
fræðikennarinn kann á kort.
Skurðlæknirinn veit meira um
viðskiptavin sinn en viðskiptavin-
urinn um móður sína.
Rakarinn sér á hári viðskipta-
vinarins hvort hann er slappur.
Hárið segir frá heilsu þess sem ber
það og rakarinn lærir á hégóma
viðskiptavinarins, verður jafn vel
kunnur honum og barþjónn fasta-
gestinum.
Ég hlusta gjarnan á þessa menn
og þeir hafa skoðun á flestu. Þeir
eru allir sammála um að fjölmiðlar
flytji of mikið af slæmum fréttum.
Rakarinn minn segir oft að góðar
fréttir þyki engar fréttir.
að er eitthvað í mannlegu
eðli sem heimtar slæm tíð-
indi, því verri því betra og
helst ekki of langt í burtu en ekki
svo nálægt að þau snerti mann.
Hver hefur ekki lagt á sig göngu til
að horfa á hús brenna og fylgjast
spenntur með baráttu slökkviliðs-
ins við eldinn? Menn verða fyrir
vonbrigðum ef tekst að slökkva
áður en húsið er brunnið til kaldra
kola, það er að segja ef húsið er
ekki þeirra.
Slys vekja mikla forvitni og
menn þyrpast á slysstað ef þeir eru
ekki sjálfir neyddir til að vera þar
því þeir lentu í því.
Stríðsmyndir vekja spennu hjá
áhorfendum því það er ekki þeirra
stríð sem þeir eru að horfa á. Þaö
fer sæluhrollur um suma við að
horfa á flugslysamynd, því þeir
áttu ekki pantað með vélinni og
eru ekkert að fara að fljúga á næst-
unni.
Dauðinn er spennandi ef maður
lifir. Sorgin eitthvað fjarlægt
ástand ef maður er kátur. Svefninn
vinur þeim sem vakir, ferðalag
spennandi þeim sem situr fastur.
Af hverju verðum við ekki sér-
lega glöð fyrir hönd þeirra sem vel
vegnar? Er það öfund og er þá ill-
viljinn sterkara afl en samkennd-
in?
Skurðlæknirinn minn segir að
enn hafi ekki verið fundin leið til
að skera burtu vonskuna í mann-
inum. Það sé æ minna mál að
skipta um hjarta í manni, en það
sé engin leið að gróðursetja góð-
vild með skurðaðgerð.
að er mjög algengt að
menn neyti áfengis til að
deyfa lífssársaukann. Þeir
þora ekki að hætta, af ótta við
þennan óskaplega sársauka.
Drykkfelldir rithöfundar þora
ekki að hætta af ótta við að missa
sköpunargáfuna, fyrir nú utan það
að sumir halda að maðurinn verði
að þjást til að verða góður listskap-
ari. Þegar spennusagnahöfundi
fer að ganga vel salan, byrjar hann
að skrifa verr.
Fjölmiðlar búa til hasar í mann-
lífi. Án miskunnar leggja þeir
mannlegan harmleik á borð al-
mennings sem neytir sig aldrei
saddan. Mér brá þegar ég sá
þekkta ljósmyndara vera komna
inn til konunnar sem er að berjast
um dóttur sína, að hún fái að vera
um kyrrt á landinu, en faðirinn
sendir orðsendingu á síðum DV
um að hann sé nú að koma til
landsins og er hótun í fréttinni.
Þannig er barn í sálarháska sett
á spjótsodd átaka um forræði yfir
því; fórnarlamb kerfisins og
barnaverndarnefndar.
Skyldu þær nefndir alltaf
vernda?
MÍN SKODUN
Jónas Jónasson
skrífar
*
Ottast þú aukiö ofbeldi í Reykjavík þegar skyggja fer?
Hiidur Mósesdóttir, 27 ára skrif-
stofumaður:
Nei, alls ekki. Ofbeldið hefur
aukist en ég held að það sé ekki
það mikið. Það verða alltaf einhver
tilfelli en ég óttast þau ekki.
Nei, ég óttast það ekki. Það hef-
ur aukist en ég held samt að það
verði ekki óviðráðanlegt.
Nei, það held ég nú ekki. Ég held
að það sé komið nóg af ofbeldinu
og það verði varla meira. Við skul-
um að minnsta kosti vona það.
Já, ég hef ekkert annað svar. Ég
hreinlega óttast það.
María Kristinsdóttir, 25 ára
prentsmiður:
Nei, ég óttast það ekki. A.m.k.
ekki miðað við það sem hefur
gengið á í sumar og undanfarna
mánuði.