Alþýðublaðið - 17.01.1991, Blaðsíða 4

4
Fimmtudagur 17. janúar 1991
MHBUBLMÐ
Ármúli 36 Sími 681866
Útgefandi: Blaö hf.
Framkvæmdastjóri: Hákon Hákonarson
Ritstjóri: Ingólfur Margeirsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Hinrik Gunnar Hilmarsson
Dreifingarstjóri: Siguröur Jónsson
Setning og umbrot: Leturval, Ármúla 36
Prentun: Oddi hf.
Áskrifarsími er 681866
Áskriftargjald 1100 kr. á mánuði..
í lausasölu 75 kr. eintakið
TAUGASTRÍÐ
VIÐ PERSAFLÓA
Frestur Öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna til handa
írökum að draga herlið sitt úr Kúveit, er runninn út.
Innrás herja Bandaríkjanna og bandamanna þeirra
getur hafist hvenær sem er. Sérfræðingar telja líklegt
að Persaflóastríðið hefjist fyrir helgi. En þær raddir
heyrast einnig, að innrás bandamanna geti tafist allt
fram í miðjan mars.
Gífurlegt taugastríð er nú hafið við Persaflóa. Á aðra
milljón hermanna stendur vígbúin að hefja stríð um
samþykktir Sameinuðu þjóðanna, olíulindir og stolt
tveggja menningarheima. En Persaflóadeilan erfarin
að snúast um enn meira. Nú er teflt um framtíð alls
arabaheimsins. Það er ólíklegt að samið verði um frið
í Persaflóadeilunni án þess að samið verði um málefni
Palestínumanna, um skiptingu arabaheimsins og
tengsl hans við Vesturlönd. Miðausturlönd hafa verið
púðurtunna í langan tíma. Það þurfti aldrei nema einn
blóðþyrstan einræðissegg eins og Saddam Hussein
til að kveikja í þeirri tunnu.
En ábyrgð Vesturlanda er einnig mikil. Skilyrðislaus
stuðningur við ísraelsmenn, sem rænt hafa lendum
og lífum Palestínuaraba, hefur að sjálfsögðu valdið
mikilli spennu í Miðausturlöndum. Helstu vopna-
framleiðslulönd heims hafa verið í stórviðskiptum við
öll arabalöndin, ekki síst við írak, og vígvætt þau.
Bandaríkin eru allra síst undanskilin; þaðan hafa
streymt miklar sendingar af nútímadrápstólum og
vígvélum til einræðisherrans Saddams Husseins. Það
er kannski kaldhæðni örlaganna að nú bíða bandarísk
vopn í írak bandarískra innrásarhermanna. Frakkar,
sem lagt hafa fram mikla sáttagjörð sem Saddam
Hussein fúlsaði við og sem reyndar hlaut ekki sam-
þykki Öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna, þeir hafa,
líkt og Þjóðverjar, aðstoðað Saddam Hussein við að
byggja upp efnavopn sín og auðveldað írökum að
koma sér upp kjarnavopnum.
Persaflóadeilan minnir okkur á tvöfalt siðgæði Vest-
urlanda. En hún ereinnig viðvörun til alls heimsins að
sagan virðist ekki kenna okkur neitt: Blindir einræðis-
seggir virðast með jöfnu millibili geta steypt heimin-
um út í styrjaldir. Og sú skoðun á mikinn hljómgrunn,
að stöðva beri Saddam Hussein nú, áður en hann
verður enn öflugri og kemst yfir kjarnorkuvopn.
Alþýðublaðið spurði Jón Baldvin Hannibalsson utan-
ríkisráðherra um hlutverk íslands í hugsanlegu Persa-
flóastríði. Utanríkisráðherra sagði: „Það er mikilvægt
að allir landsmenn geri sér grein fyrir að við verðum
ekki sjálfkrafa styrjaldaraðilar þó að við samþykkjum
úrslitakosti Sameinuðu þjóðanna. Til þess að ríki
verði aðili að stríði þarf sérstaka ákvörðun hvers ríkis.
í því eina tilviki að stríðið breiðist út til Tyrklands,
verðum við styrjaldaraðilar. Það byggist á grundvall-
arreglu Atlantshafsbandalagsins að árás á eitt ríki er
árás á öll."
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Á FIMMTUDÖGUM
Alþýðublaðið mun frá og með deginum í dag koma
út á fimmtudögum. Frá stofnun vikublaðsins Press-
unnar 1988 hefur Alýðublaðið ekki komið út á
fimmtudögum en Pressan komið þess í stað til áskrif-
enda blaðsins. Stjórn Blaðs hf. hefur nú ákveðið að
skilja milli útgáfu blaðanna, þannig að bæði blöðin
koma framvegis út á fimmtudögum. Alþýðublaðið
mun til að byrja með halda áfram að koma út fjórum
sinnum í viku og kemur þess í stað ekki út á laugar-
dögum. Við vonum að lesendur Alþýðublaðsins
kunni því vel að fá blaðið á hverjum virkum vikudegi
og öðlist þar með samfellda fréttaviku.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
FLYTUR HEIM
Alþýðublaðið hefur gert leigusamning við hússtjórn
Alþýðuhússins á Hverfisgötu til lengri tíma. Alþýðu-
blaðið mun flytja ritstjórn og skrifstofur á tvær hæðir
Alþýðuhússins um næstu mánaðamót. Alþýðublaðið
flytur nú aftur í Alþýðuhúsið. Þar var blaðið allt frá
byggingu hússins á þriðja áratugnum en flutti fyrir
tveimur áratugum og hefur verið á háifgerðum ver-
gangi síðan. Það má því með sönnu segja að með
flutningunum um mánaðamótin sé Alþýðublaðið
komið heim.
ÓLAFUR INGÓLFSSON SKRIFAR
Vafasamur blódpeningur:
HORFSTI AUGU
VIÐ EIGIN VOPN
Um það leyti sem lesendum berst þessi grein knnn
að vera að sprengjurnar séu ffarnar að springa við
Persaflóa, fallbyssurnar skjóti hverju skotinu á ffœt-
ur öðru og blóðið ffljóti. Þetta væri þá i annað sinn
sem þetta gerðist á rúmum ffimm mánuðum og nú
með miklum mun meiri djöfulgangi en i hið fyrra
skiptið þegar nær varnarlaust smáríki var tekið her-
skildi aff voldugu herveldi, sem enn heldur landinu i
heljargreipum, eins og m.a. má lesa um i skýrslu
Amnesty International. Striðið við Persafflóa væri
ekki að heffjast — það hófst 2. ágúst sl. — það væri
komið á annað stig.
I
i
Frakkar hafa selt Irökum háþróuöustu orrustuþotur sínar og Exocet-flug-
skeyti.
Ónothæffar
Mirage-þotur______________
Allmikið hefur verið deilt um
samanburð á Adolf sáluga Hitler
og Saddam Hussein. Sagt hefur
verið að sá fyrrnefndi hafið ráðið
yfir stórveldi með miklum iðnað-
armætti en hinn ekki. Ekki virðist
það hafa hindrað þann síðari í því
að telja sig leiðtoga stórveldis
enda er spurning hvor hafði yfir
meiri vígtólum að ráða í upphafi
stríðs. Þeir sem nú þykjast mestir
friðarsinnarnir í Evrópu, Frakkar,
eru þeir sem hafa — fyrir olíupen-
inga — búið þennan blóðhund
meiri vopnum en nokkrir aðrir
nema ef vera skyldu Sovétmenn.
Frakkar seldu írökum fjöldan all-
an af háþróuðustu flugvélum sín-
um, ásamt öðrum vopnum, og er
svo komið að nú geta þeir ekki
sjálfir notað sínar bestu flugvélar á
svæðinu þegar mest lá við vegna
þess að tæki sumra bandamanna
þeirra myndu ekki þekkja vélar
þeirra frá vélum íraka. Þeir verða
því að láta sér lynda að senda
landher og svo flugvélar sem þeir
hafa smíðað í samvinnu við Breta.
Vafasamur blóðpeningur það.
Hvenær heffst orrustan?
Ekki er alveg loku fyrir það
skotið að ekki verði nein orrusta.
Ef að líkum lætur hefja banda-
menn ekki stríðið alveg strax.
Þegar fresturinn rann út var kom-
inn morgunn og náttmyrkrið hefði
ekki skýlt flugvélum og öðru sem
hefði verið á stjái. Auk þess hafa
þeir þá verið í viðbragðsstöðu þar
sem þeir gátu átt von á árás á þeim
tíma. I öðru lagi vilja bandamenn
trúlega ekki láta líta svo út sem
þeir gefi ekki minnsta svigrúm og
séu ólmir í að hefja blóðsúthelling-
arnar. í þriðja lagi er málum svo
háttað í nútímastríði að menn vilja
helst af öllu koma óvininum í opna
skjöldu þannig að líklegt er að
bandamenn reyni að þreyta íraka
með því að láta þá hvað eftir ann-
að halda að nú sé árásin að koma,
t.d. með herflutningum og fréttum
um að viðbúnað, þannig að írakar
eigi margar vökunætur þangað til
þeir fara að hætta að ugga að sér
og halda að um enn eina blekking-
una sé að ræða þegar loks verður
reitt til höggs.
Á hinn bóginn er heldur ekki lík-
legt að atlagan dragist mjög lengi,
hún verði fremur fyrr en síðar,
eins og Bush hefur orðað það.
Óvissa er um hvort samstaðan
helst, ekki síst þar sem allt virðist
geta gerst núna í Sovétríkjunum.
Einnig er tunglskin ekkert núna
en tungl fer vaxandi eftir því sem
líður að mánaðamótum og þá
verður verra að dyljast og yrði þá
að bíða fram í miðjan febrúar eftir
sömu skilyrðum.
Flýta striðsmótmæli
ffyrir?
Og það kann að virðast þver-
sögn að segja að mótmæli gegn
stríði geti ýtt undir Bandaríkja-
menn að hefja árás, en ef forsetinn
sér fram á að andstaða sé að fær-
ast í aukana er eins líklegt að hann
vilji ekki bíða eftir að hún verði að
flóðbylgju eins og í Vietnam-stríð-
inu. Það tók reyndar mörg ár þá
en friðarhreyfing virðist vera strax
komin á skrið nú. Það yrði kald-
hæðnislegt ef vel meint og göfug
hreyfing yrði til þess að flýta fyrir
að því ósköpin hæfust. En eflaust
hugsar Saddam nú með sér að ef
hann haldi út nógu lengi muni
andstaðan meðal almennings
magnast þangað til leiðtogunum
verði ekki lengur stætt á að fara í
stríð. Og ef það skellur á trúir hann
því eflaust að það verði langvinnt
og bandamenn muni ekki geta
haldið áfram vegna andstöðu al-
mennings — en það er nokkuð
sem hann virðist ekki hafa áhyggj-
ur af á sínum bæ.