Alþýðublaðið - 17.01.1995, Blaðsíða 1

Harmleikur á Súðavík
Fimm fórust og ellefu saknað eftir einhverjar mannskæðustu náttúruhamfarir seinni tíma.
Björgunarsveitarmenn og sjálf-
boðaliðar leituðu í gærkvöldi ellefu
manna sem saknað er eftir snjóflóð-
ið sem féll á Súðavík um klukkan
hálfsjö í gærmorgun. Þegar Alþýðu-
blaðið fór í prentun í gærkvöldi lá
fyrir að fimm manns höfðu látið líf-
ið. Búið var að bjarga tíu manns, þar
af sjö slösuðum, sem lentu í snjó-
flóðinu. Læknar og björgunarsveit-
armenn höfðu enn von um að fleiri
fyndust á h'fi. Björgunarstarf fór
fram við gríðarlega erfiðar aðstæður.
Fárviðri gekk yfir Vestfirði og var
ófært landleiðina til Súðavíkur.
Snjóflóðið féll á bæinn fyrir ofan
höfnina klukkan 06:25. Klukkan
06:29 var lögreglu tilkynnt um flóð-
ið. Það var að minnsta kosti 200
metrar að breidd og nokkrir metrar á
dýpt. Svo virðist sem það hafi lagt
nokkur hús algerlega í rústir.
Skömmu eftir að það féll var öllum
íbúum Súðavíkur stefnt í neyðar-
hjálparstöð Frosta. Uppúr hádegi
hófust björgunarmenn handa við að
flytja konur og böm sjóleiðis úl Isa-
fjarðar, og stefnt var að þvf að flytja
burt alla íbúa þorpsins. Síðdegis í
gær var búið að flytja 125 íbúa til
Isafjarðar og fengu þeir flestir inni
hjá vinum og ætúngjum.
Aðstæður til leitar og björgunar á
Súðavík í gær voru skelfilegar. Stór-
hríð var og skafrenningur, hvass-
viðri, mikil ofankoma og blinda sem
orsakaði að engin leið var úl að fá
yfirsýn yfir svæðið. Efúr að skyggja
tók reyndist ómögulegt að lýsa upp
leitarsvæðið sökum kófsins.
140 manna björgunarlið var á
Súðavík um kvöldmatarleytið í gær.
Von var á 170 manna liðsauka víðs-
vegar að af landinu. 60 björgunar-
sveitarmenn fóm með varðskipinu
Tý frá Reykjavík klukkan tvö í gær.
Að auki vom 60 á leiðinni frá
Reykjavfk til viðbótar, 32 frá Sauð-
árkróki með Brúarfossi, 20 frá
Bíldudal, Tálknafirði, Þingeyri og
Flateyri fóm á tveimur skuttogumm.
230 manns búa á Súðavík. 15 hús
lentu í flóðinu og þar af em 10 hús
stórskemmd. Bflar og allir lausa-
munir fóm mjög illa í flóðinu sem
sópaði öllu lauslegu á undan sér.
Víða annarsstaðar á Vestfjörðum
skapaðist í gær mikil snjóflóðahætta.
I Bolungarvík vom 25 hús rýmd og
var þorpið einangrað vegna fárviðr-
isins. Þriðjungur íbúa, eða um 300
manns, var fluttur úr húsum sínum á
Patreksfirði þar sem búa 900 manns.
Auk þess vom 62 flutúr úr 20 íbúð-
um á Flateyri og 35 flutúr úr 11
íbúðum á Bfldudal vegna snjóflóða-
hættu á þessum stöðum.
f desember féll snjóflóð á Súðavík
og vom sex hús nálægt þeim stað þar
sem það féll rýmd í fyrrinótt, en þau
lentu ekki í flóðinu. Húsin sem lentu
f flóðinu vom hinsvegar ekki talin í
yfirvofandi hættu.
Hættuástand var enn á Súðavík í
gærkvöldi, og engum hleypt inn á
svæðið nema björgunarliði. Björg-
unarsveitarmenn munu halda áfram
leit meðan nokkurs er enn saknað.
Mikill fjöldi sótú bænastundir og
messur f ldrkjum landsins síðdegis í
gær og í gærkvöldi, þarsem beðið
var fyrir öllum þeim sem eiga um
sárt að binda vegna harmleiksins á
Súðavík.
Hugsað
heim
Óblíð náttúmöflin hafa oft vald-
ið Vestfirðingum þungum búsifj-
um. Sjórinn hefur tekið mörg
mannslífin; sömuleiðis þverhnípt
fjöll og hörð vetrarveður.
í annað sinn á aðeins nokkmm
mánuðum hefur snjóflóð fallið yfir
byggð þar sem fólk var í fasta-
svefni og uggði ekki að sér. I þetta
sinn slösuðust margir, nokkrir lét-
ust og margra er saknað. Megi guð
gefa, að þeir finnist heilir á húfi.
ísland er harðbýlt land. Þjóðin
sem hér býr hefur oft þurft að
gjalda landskuldina með lífi. Þegar
slíkt gerist þagna dægurþras og
rígur og við minnumst þess að við
emm öll ein fjölskylda.
Hugur allra íslendinga allra ijær
og nær em nú hjá fólki sem byggir
fámennt þorp undir háu fjalli í ein-
um þröngu fjarða Vestfjarða þar
sem hamfarir vetrarveðurs lögðu í
nist líf og starf fólks. Samúð allra
íslendinga er með Súðvíkingum.
íslenska fjölskyldan, þjóðin öll,
syrgir nú saman og sameinuð
ntunum við græða sárin og reisa á
ný byggð vora og bú eins og þessi
þjóð hefur gert kynslóð fram af
kynslóð í aldanna rás.
Sighvatur Björgvinsson.
Missir
eins er
missir
okkar
allra
Ávarpsorð forseta
íslands.
Vígdís Finnbogadóttir, forseti
íslnnds, flutti eftirfarandi ávarp
í gærkvöldi í tilefni hinna
hörmulegu atburða í Súðavík:
„Á stundum sem þeim sem við
höfum gengið til móts við í dag
finnum við svo vel íslendingar
hve mikil ítök við eigum í hjört-
um hvers annars og hve sam-
staða okkar og samhugur er ein-
lægur á raunastundum. Hvort
sem við erum nær eða fjær því
svæði, sem orðið hefiir fyrir mis-
kunnarlausum náttúruhamfor-
um, dvelur hugurinn hjá öllum
þeim sem að hefur verið höggvið.
Missir eins er missir okkar
allra.
Við lifum í von um að enn verði
mannslífum bjargað og ég bið
blessunar öllum þeim sem um
sárt eiga að binda.“
Bæna-
stund í
Dóm-
kirkjunni
Magnús Árni Magnús-
son blaðamaður skrifar
„Ekki eru til orð yfir
andrúmsloftið í Dóm-
kirkjunni í Reykjavík á
milli sex og sjö í gær-
kvöldi, en þá var haldin
bænastund, til að biðja
fyrir íbúum Súðavíkur
við Álftafjörð, svo og
þeim sem eiga um sárt
að binda um land allt
vegna hinna hörmulegu
atburða þar í gærmorg-
un.
Bænastundinni var
útvarpað um land allt og
víst er að mikill hluti
þjóðarinnar hefur beðið
saman fyrir þeim er fór-
ust, þeirra sem leitað er
og hinna sem syrgja ást-
vini eða bíða milli vonar
og ótta.
Biskup Islands, Ólaf-
ur Skúlason, minnti á,
að þó að við Islendingar
séum margir einstak-
lingar erum við sem ein
sál á stundum sem þess-
um. Kirkjugestir sungu
saman tvo sálma og
gengu svo á vit vetrarins
utandyra í fylgd Vigdís-
ar Finnbogadóttur, for-
seta Islands, biskups og
Davíðs Oddssonar for-
sætisráðherra.“
P ; '
Þjóðarsorg: Ólafur Skúlason biskup
stýrði bænastund í Dómkirkjunni í
Reykjavík í gærkvöldi. A-myndir: E.ÓI.
Olafur Skúlason biskup
Kirkjan reiðubúin að
veita allan sinn stuðning
„Við áttum okkur á því á svona
stundum, við sem erum dagsdaglega
að krafsa okkar eigin braut og ýtum
kannski óþyrmilega við náunganum í
leiðinni, að við Islendingar emm ekki
260 þúsund einstaklingar, heldur þjóð
með eina sál og það er sorglegt að
svona nokkuð þurfi að koma fyrir úl
að við áttum okkur á því hvað það er
að vera íslendingur," sagði herra Ól-
afur Skúlason biskup Islands í samtali
við blaðamann Alþýðublaðsins í gær.
,JÉg vil leggja á það áherslu að kirkj-
an er reiðubúin að veita allan þann
stuðning sem hún getur,“ sagði bisk-
up.
„Við sjáum það einnig á svona
stundu hvað það em mörg okkar sem
búa við óblíðar aðstæður. Við eigum
það úl, sem búum hér í Reykjavík að
kvarta yfir ófærð, eða að við þurfum
að moka tröppumar, en hugsum ekki
um það á þeirri stundu að á þessu
landi búi fólk sem eigi svona nokkuð
yfir höfði sér.“ Biskup vildi að lokum
koma á framfæri einlægum kveðjum
úl þeirra sem eiga um sárt að binda.
Þjóðar-
sorg
Sorgarfregnin sem barst
okkur í bftið í morgun hefur
á cinu vetfangi sameinað
okkar sundurlyndu þjóð.
Hún hefur minnt okkur á að
við erum þrátt fyrir allt ein
fjölskylda; örlög hvers og
eins snertir okkur djúpt.
Sorgarfregnin minnir
okkur líka á hversu van-
máttug við erum gagnvart
þeim reginöflum óblíðrar
náttúru sem við hljótum að
lifa við og takast á við, það
er okkar hlutskipti.
Meðan við bíðum enn á
milli vonar og ótta að heyra
um afdrif fjölskyldna og
einstaklinga kom ríkisstjórn
Islands saman til þess að
staðfesta að allt sem í mann-
legu valdi er skyldi gert til
að finna þá sem saknað er
og hlynna að þeim, sem
hjálpar eru þurfi.
Dómsmálaráðherra hafði
allar upplýsingar á taktein-
um. Almannavarnakerfið í
stjórnstöð og á heimaslóð
reyndist skjótvirkt. Fimm-
tíu manna björgunarlið frá
Isafirði með lækna og
hjúkrunarfræðinga innan-
borðs var komið til Súða-
víkur. Varðskip undirbjó
brottför með sérhæft björg-
unarlið, búnað, lækna og
hjúkrunarfólk. Súðvíkingar
voru saman komnir í húsa-
kynnum Frosta, þar sem
þeir nutu umönnunar og
sálufélags hver við annan á
sorgarstundu.
Við hugsum með þakk-
læti til allra þeirra einstak-
linga sem svo skjótt hafa
brugðist við í nafni sam-
hyggðar og samhjálpar á
neyðarstundu. Við bíðum
milli vonar og ótta. Og við
vonum heitt og innilega að
þeir, sem enn eru ófundnir,
komi í leitirnar heilir á húfi.
Við sem eigum bernsku-
sporin við Djúp og strandir
Vestfjarða hugsum heim,
slegnir óhug, en biðjum og
vonum að vinir og vanda-
menn reynist óhultir og að
hamförum náttúrunnar
megi slota. En fyrst og síðast
hugsum við til þeirra sem
nú eiga um sárt að binda í
hljóðlátri bæn um andlegan
styrk þeim til handa, sem
þurfa að lifa við harm sinn
og söknuð.
Jón Baldvin Hannibalsson.