Alþýðublaðið - 16.03.1995, Blaðsíða 5

FIMMTUDAGUR 16. MARS 1995
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
Davíð, Gro, Össur... öll þessi flottustu eru nett búttuð.
Manni þykir ósjálfrátt vænt um þéttholda fólk. Sjálfur
Cesar vildi hafa feitlagið fólk í kringum sig og hafði illan
bifur á grannholda mönnum sem hann taldi hættulega.
í Ijósi þessa vill Jakob Bjarnar Grétarsson vara við
megrunarkúrum, þeir geri meira ógagn en öfugt
Megrun er
flsil Bffcorto
aiva ra
Lífið er allt of stutt til þess að
vera að kvelja sig með megrunar-
kúrum og sjaldan eða aldrei hefur
teygst eins mikið á hinu sjálfgefna
heilsutrippi sem þjóðin fer á eftir
hátíðamar. Sjálfur forsætisráðherr-
ann er enn í einhverju megrunar-
standi og það þó að ekki nokkrum
manni haft dottið til hugar að vekja
máls á því að hann sé ekki glæsileg-
ur á velli. Davíð er fómarlamb gilda
sem vaða uppi nú um stundir og
byggja á hugmyndum sem eru í
raun fasískar og miða að því að allir
séu eins, grannir og reyklausir. En
það er nú svo að fyrsti líkamshlut-
inn sem léttist í þessum tískukúrum
er heilinn.
Fyrirfram töpuð
barátta sem betur fer
„Megmn er tapað stnð... ég veif-
aði hvíta flagginu fyrir mörgum ár-
um,“ sagði P. Macdonald. fjar-
skyldur ættingi Ronalds McDon-
ald’s sjálfs. Hann er nú ríkur iðju-
leysingi og býr í
New York í góðum
holdurn og nýtur
mikillar kvenhylli.
Hann slær aldrei
hendinni á móti
góðum borgara sem
frændi er svo
slyngur við
að elda.
„Ekki 9
flatmaga í
rúminu, hreyfðu
þig, borðaðu hrís-
grjón ogftsk-og
að lokum
deyrðu,“ sagði
kyntáknið Marl-
on Brando eftir
að hafa klúðrað
enn einum megmn-
arkúmm. Þama hitt-
ir hann naglann á
höfuðið. Einhver
benti á það að betj-
ast fyrir friði væri
ámóta og að sofa hjá til
heiðurs meyjarhaftinu. Það
væri því mótsögn að fara í stríð við
siðprúðu móralistana í þjóðfélaginu
sem vilja steypa alla í sama mótið
með því að fordæma þá harkalega.
Hér er því ágætis mottó sem má
hafa í hávegum: Viljastyrkur er
hæftleikinn til að standast freistingar
allt þar til þú ert ömggur um að eng-
inn sjái til þegar þú raðar í þig grill-
mat - sem er góður.
Ströglið og leiðindin
við megrun
„Enginn er eyland,“ sagði prest-
urinn Donne og öfugt við almenna
skoðun þá felast óþægindin við
megmn ekki í því að þurfa stöðugt
að fylgjast með því hvað þú lætur
ofan í þig. Það þungbærast að fylgj-
ast með því hvað aðrir éta. í þessari
staðreynd felst sú kvöð að ætli mað-
ur að ná einhverjum árangri í megr-
un þá verður maður að draga sig í
hlé. Og þá er betra heima setið en af
stað farið. Eða hvað?
„Eg hef ekkert á móti fólki sem
étur eins og spörfuglar bara ef það
væri ekki stöðugt tístandi um þá
staðreynd,“ sagði ágætur feitlaginn
maður þegar hann var alveg að gef-
ast upp því hvað matgrannt fólk hef-
ur mikla ánægju af því að tala urn
einmitt þá staðreynd. Sá hinn sami
fékk að heyra þennan kléna brand-
ara um kjörþyngdina að hún væri
nákvæmlega sá kilóaljöldi sem þú
sérð á vigtinni ef þú værir 30 senti-
metmm hærri. Hann vitnaði hinn ró-
legasti í Oprah Winfrey, svörtu
sjónvarps-talþátta-drottninguna sem
sagði: „Þegar ég er niðurdreginn þá
borða ég og þegar ég er glöð þá
borða ég. Og ef ég get ekki gert það
upp við mig hvort ég er svöng eða
bara þreytt þá geri ég upp hug minn
yfir góðri máltíð."
• Ég er svo beinastór.
Það er að koma vetur og ég þarf að koma mér upp forða.
• Fitandi matur er einfaldlega ódýrari.
• Ég var að eignast barn (fyrir sex árum).
• Ég er ekki of þungur heldur of stuttur.
Þessar gallabuxur hafa alltaf verið frekar þröngar.
• Það er bara að þegar ég fer í megrun þá fara flottu
bungurnar en hinum verður ekki haggað.
Á tímum Rúbens þóttu feitar konur öðrum fegurri.
• Þeim mun meira af mér - þeim mun betra.
Aulalegir
megrunarbrandarar
Einn ágætur skátaforingi úr Hafn-
arfírði hafði gjaman þau spakmæli á
vömm að maður ætti aldrei að borða
svo mikið að ekki sé hægt að bæta á
sig eins og einum bauta. f þessu
felst sá vísdómur að maður eigi ekki
einungis að njóta góðrar máltíðar
heldur hanna hana vísindalega
þannig að hún geti staðið sem
lengst. Það á að njóta lífsins og svo
er alls óvíst að ráðstafanir til að laga
línumar skili árangri. Einn háðskur
eiginmaður sagði: „Konan mín er í
megmn og borðar banana og kókos-
hnetur í öll mál. Hún hefur reyndar
ekki tapað neinni þyngd en hún er
farin að geta klifrað í trjám.“ Þetta
var eftir mánaða kúr sem kostuðu
tíð geðillskuköst sem mest bitnuðu
á bóndanum. Annars em megmnar-
brandarar eiginlega dæmdir til að
mistakast vegna þess að megrunin
sem slík er svo hláleg í eðli stnu að
þar verður engu við bætt. Dæmi:
-Þegar dóttir þín kemur með
óléttukjólana sína og segir þér að
máta og þú ert 55 ára gömul er kom-
inn tími til að fara í megrun.
-Ég var að lieyra um nýja Kín-
verska megrimaraðferð sem svín-
virkar. Þú pantar þér allt sem hugur-
inn gimist en notar bara einn prjón.
-Hún er á sjávarréttakúr. Hún
þatfekki annað en að sjá réttinn þá
étur hún hann.
-Eva er eina konan sem hefur
fundist epli vera freistandi.
-Pújf, ég gœti étið heilan hest.
Uhh, próteinríkan, kalóríulausan,
sykurlausan hest, að sjálfsögðu.
Þessi síðasti sleppur fyrir hom en
það er ekki meira en svo.
Viljastyrkurinn er afstæður
„Eg get staðist
allt nema freist-
ingar.“ Þessi fræga
setning Oscars
Wilde er ágæt. Það
er nefnilega þetta með
freistinguna og viljastyrk-
inn að til þess að hugtökin fái
staðist þarf að skil-
greina
mjög ná-
kvæm-
lega og helst oft
á dag. Tímamir breyt-
ast og stöðugt koma
nýjar staðreyndir í ljós
sem kollvarpa því
sem gengið er
út frá.
Þetta er í
raun von-
laust verk.
Það er
snautlegt að
lifa við þann
stöðuga ótta að
vísindamenn
uppgötvi að salat
sé í raun fítandi. Best er að vera
ekkert að velta sér upp úr þessu.
„Eina leiðin til að losna við freist-
ingu er að láta hana eftir sér...“
sagði Wilde sem var reyndar for-
dæmdur af samferðamönnum sínum
vegna lífsnautna sinna. Hann hefði
betur tileinkað sér spekina hér að
framan varðandi það að vera ekkert
að flagga í heila til storkunar sið-
prúðum meirihlutanum þegar maður
lætur eftir sér grillmatinn. Mark
Twain, annar frægur orðhákur,
sagði: ,JEina leiðin til að halda
heilsu er að borða það sem þig lang-
ar ekki í, drekka það sem þig langar
ekki í og gera það sem þú hefur
engan áhuga á að gera.“ Þetta er
náttúrulega ekkert líf. Alexander
Woolcut er á svipuðum nótum þeg-
ar hann segir: „Allt sem mér finnst
gaman er annað hvort siðlaust, ólög-
legt eða fitandi." Nei, best er að
flokka megmnarkúra með óþægind-
um á borð við það að fara f flugvél -
mjög sniðugt fyrir aðra. Og setning-
in: „Enginn maður hefur meiri vilja-
styrk en sá sem getur hætt að borða
eftir að hafa fengið sér eina hnetu,“
sem kennd er við einhvem Stuart
Turner er mjög vafasöm. í einu
skiptin sem virkilega gaman er að
tapa er þegar maður er að stríða við
freistingamar. Og ekki minnkar sú
ánægja þegar það rennur upp fyrir
manni Ijós: Það sem flokkast undir
freistingar er afstætt. En þó ættu líf-
snautnamenn ekki að afskrifa hug-
takið sem algjört bull því ef ekki
væri fyrir þessa eilífu glímu við
samviskuna, þá fengi maður ná-
kvæmlega enga æfingu.
Að borða er að lifa
Oliver Tvist tvistar til að gleyma.
N.F. Simpson, sem er, eftir því sem
Alþýðublaðið kemst næst, föður-
bróðir O.J., segir: „Eg borða til að
gleyma mat.“ Það er ágæt lausn.
Sjálfur hef ég aðeins farið einu sinni
í strangan megrunarkúr og það er
ömurlegasti eftirmiðdagur sem ég
hef lifað. Mekkanisminn í manns-
líkamanum er stórkostlegur. Hann
samanstendur af trilljón litlum fyrir-
bærum sem kallast frumur. Sumar
frumur þjóna því hlutverki að safna
fitu. Við þær vil ég segja þetta: Þið
standið ykkur í stykkinu.
Byggt á smábókinni
A Binge of Diet Jokes.