Alþýðublaðið - 16.05.1995, Blaðsíða 5

ÞRIÐJUDAGUR 16. MAÍ1995
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
Ég kynntist Eggert fyrst á sjö-
unda áratugnum og þá í sambandi
við stjómmálin. Þau kynni voru
lítil í upphafi, en mér féll strax
vel við hann. Þegar Eggert réðist
til Tryggingastofnunar ríkisins í
upphafi árs 1979 urðu kynnin
nánari og eftir að árin liðu breytt-
ist góður kunningsskapur í vin-
áttu. Eftir fund eða spjall við
Eggert leit maður framtíðina
ávallt bjartari augum og hlakkaði
til næsta fundar. Ég tel mig geta
fullyrt, að starfsfólk Trygginga-
stofnunar er sömu skoðunar og
undiiritaður. Hann naut sín vel í
starfi forstjóra og reyndi ávallt að
gera sitt besta til að leysa öll
vandamál, sem upp komu á hóg-
væran og þægilegan hátt. Hans er
nú sárt saknað af starfsfólki
Tryggingastofhunar rflásins.
Það er ógjömingur að fara út í
smáatriði í stjómmálabaráttu hins
látna vinar, en eitt er ávallt geymt
í sjóði minninganna, en það var
þegar stjómarfrumvarp á lokaári
Viðreisnarstjórnarinnar féll á
jöfnum atkvæðum, er Eggert
gekk til Uðs við stjómarandstöð-
una. Eggert taldi frumvarpið
ganga gegn hagsmunum launþeg-
ar ög það réði afstöðu hans. Ann-
að atvik kemur upp í hugann þó
ekki snerti það stjómmálin. Egg-
ert var staddur í Visby á Gotlandi
á fundi síðla árs 1970. Sem sjáv-
arútvegsráðherra var hann á
göngu við höfnina og kom þar að
þegar roskinn maður var að reyna
að bjarga tíu ára dreng frá
drukknun, en hann hafði fallið í
sjóinn. Svíinn var brátt aðfram-
kominn, stakk Eggert sér þá til
sunds og bjargaði þeim báðum.
Var mikið skrifað um björgunina
í sænsk blöð. Þótti hann sýna
bæði snarræði og dirfsku.
Margir munu sakna Eggerts G.
Þorsteinssonar eftir skyndilegt og
ótímabært fráfall, en það er þó
huggun að eiga góðar minningar
að ylja sér við. Sárastur er sökn-
uður Helgu og annarra ástvina.
Ég sendi þeim samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Eggerts G.
Þoisteinssonar.
Öm Eiðsson.
Mér brá þegar ég las andláts-
fregn um Eggert G. Þorsteinsson
í Morgunblaðinu á flugvellinum í
Kaupmannahöfn síðastliðinn
föstudag. Fregnin snart mig
mjög. Ég var greinilega ekki
reiðubúinn að sætta mig við það,
að Eggert væri kallaður á brott
svo fljótt.
Leiðir okkar Eggeits lágu íýrst
saman sumarið 1949. Hann var
þá að vinna sem múrari við bygg-
ingu Gagnfræðaskóla Austurbæj-
ar í Reykjavík. Og ég réðist sem
aðstoðarmaður til hans, sem
handlangari eins og kallað var.
Þetta var skemmtilegt sumar.
Eggert var alltaf léttur og kátur
og þá þegar orðinn eldheitur jafh-
aðarmaður og verkalýðssinni.
Hann var þá starfandi í Félagi
ungra jafnaðarmanna í Reykjavík
og í Múrarafélagi Reykjavíkur.
Og hann var óþreytandi að boða
fagnaðarerindið. Það var ekki síst
fyrir áhrif Eggerts, að ég lét inn-
rita mig í Félag ungra jafnaðar-
manna strax um haustið.
Kynni okkar Eggerts sumarið
1949 leiddu til vináttu sem entist
alla tíð. Við áttum mikið og náið
samstarf í Alþýðuflokknum,
störfuðum saman í stjóm Sam-
bands ungra jafnaðarmanna, í
stjórn Alþýðuflokksfélags
Reykjavíkur, í fulltrúaráði Al-
þýðuflokksfélaganna í Reykjavík,
í miðstjóm og flokksstjóm Al-
þýðuflokksins og á flokksþingum
Alþýðuflokksins.
Það var gott að vinna með
Eggert. Hann var svo sanngjam,
hann var svo mikill sáttasemjari.
Menn löðuðust ósjálfrátt að hon-
um. Þess vegna varð hann svo
vinsæll.
Eggert varð fljótlega einn
glæsilegasti foringi Alþýðu-
flokksins. Komungur var hann
kosinn á þing fyrir Seyðfirðinga.
Og aðeins fertugur að aldri varð
hann ráðherra í Viðreisnarstjóm
Alþýðuflokksins og Sjálfstæðis-
floÚcsins. Þegar Guðmundur í.
Guðmundsson gekk úr Viðreisn-
arstjóminni 1965 kom Eggert G.
Þorsteinsson í sljómina. Mér er
það mjög minnisstætt þegar það
gerðist. Það votu þá eins og einatt
vill vera áhöld um það hver
skyldi koma nýr inn í ríkisstjóm-
ina. Við, ungu mennimir í Al-
þýðuflokknum, höfðum skoðun á
málinu og fómm nokkrir á fund
Emils Jónssonar, í Amarhvol til
þess að tjá honum álit okkar. Við
vildum fá ungan verkalýðsleið-
toga inn í ríkisstjómina. Við vild-
um fá Eggeit G. Þorsteinsson inn.
Og það var niðurstaðan. Það er
hárrétt, sem stóð í Reykjavíkur-
bréfi Morgunblaðsins síðasthðinn
sunnudag, að tilkoma Eggerts í
Viðreisnarstjómina bætti ímynd
hennar.
Hér verður ekki rakinn langur
og farsæll ferill Eggerts sem
stjómmálamanns og verkalýðs-
leiðtoga. En Eggert var alla tíð
mjög farsæll stjómmálamaður.
Hann náði málum fram með hp-
urð og lagni. Hann var maður
ftiðar í stjómmálum en þó fastur
fyrir. Hann lét ekki segja sér fyrir
verkum í stjómmálum. Hann stóð
fast á sannfæringu sinni en var þó
tilbúinn til þess að miðla málum,
þegar á þurfti að halda. Að mörgu
leyti minnti Eggert á Jón Bald-
vinsson, hinn farsæla foringja Al-
þýðuflokksins.
Enda þótt Eggert kæmi ekki
inn í Viðreisnarstjómina fyir en
1965 átti hann þó stóran þátt í að
móta hana og bæta ímynd hennar
sem fyir segir. Talsverður ágrein-
ingur var um það í Alþýðu-
flokknum hvort taka ætti þátt í
þeirri rfkisstjórn. En Alþýðu-
flokknum tókst með þeini stjóm-
araðild að tryggja vemlegar end-
urbætur á almannatryggingum. f
gegnum kerfi almannatrygging-
anna vom gerðar róttækar ráð-
stafanir til launajöfnunar í land-
inu. Það ásamt fleiru réttlætti
stjómaraðild Alþýðuflokksins.
Með Eggert G. Þorsteinssyni
er genginn einn af bestu sonum
Alþýðuflokksins. Ég er þakklátur
fyrir að hafa fengið tækifæri til
þess að starfa með honum og fyr-
ir að hafa eignast vináttu hans.
Ég votta bömum hans og eftir-
hfandi eiginkonu samúð mína.
Drottinn blessi minningu Egg-
erts G. Þorsteinssonar.
Björgvín Guðmundsson.
f dag kveðjum við góðan fé-
laga og einn af sterkustu liðs-
mönnum Alþýðuflokksins í
marga áratugi. Eggert G. Þor-
steinsson, fyrrverandi ráðherra.
Eggert hefði orðið sjötugur innan
fáeinna vikna. Hann bar aldur
sinn mjög veð, var höfðinglegur í
fasi og bar með sér þann góða
þokka sem bæði fylgir reisn og
traust.
Persónuleg kynni mín af Egg-
eit G. Þorsteinssyni vom ekki ná-
in, ég kynntist honum fyrst þegar
hann hóf sambúð með síðari
konu sinni, Helgu Soffíu Einars-
dóttur, fyrrverandi yfirkennara,
sem einnig átti sterkar rætur í Al-
þýðuflokknum, en meðal annarra
trúnaðarstarfa átti hún sæti í
stjóm Sambands alþýðuflokks-
kvenna um árabil. Þau Helga
bjuggu sér fagurt heimih að Móa-
flöt 59 í Garðabæ og það var
ánægjulegt að koma þar og finna
hið hlýja og góða andrúmsloft
sem þar ríkti. Áður átti Eggert,
Jónu Jónsdóttur hárgreiðslukonu
sem lést árið 1981 og eignuðust
þau fjögur börn, Þorstein, Jón
Ágúst, Eggert og Guðbjörgu.
Það er trú m£n að það hafi ver-
ið Eggert mikil gæfa að kynnast
þeirri öndvegismanneskju sem
Helga er og eiga með henni far-
sæla sambúð nú í rúman áratug.
Ég votta Helgu og bömum Egg-
erts og fjölskyldum þeirra inni-
lega samúð við fráfall hans.
Eggert hóf snemma afskipti af
félagsmálum og var virkur félagi
í þeim samtökum sem hann til-
heyrði. Hann var múrari að
mennt og gegndi margvíslegum
trúnaðarstörfum í verkalýðshreyf-
ingunni. Hann var meðal annars
formaður í Múrarafélagi Reykja-
víkur og varaforseti ASÍ. Eggert
G. Þorsteinsson átti langan og
giftudijúgan feril í Alþýðuflokkn-
um. Hann var aðeins 23ja ára
þegar hann var kjörinn í mið-
stjóm fiokksins og þar átti hann
sæti næstu 40 árin. Hann gegndi
formennsku í FUJ og síðar SUJ,
var orðinn þingmaður innan við
þrítugt. Þingmannsferillinn
spannaði hálfan þriðja áratug og
meðal annarra trúnaðarstarfa var
hann forseti efri deildar þingsins
1959. Á ámnum 1965—71 gegndi
hann embættum sjávarútvegs-,
félagsmála- og heilbrigðis- og
tiyggingaráðherra.
Rætur Eggerts lágu í verka-
lýðshreyfmgunni og þær rætur
skipta Álþýðuflokkinn miklu.
Fyrir jafnaðarmannaflokk eru
sterk tengsl við verkalýðshreyf-
ingu lykilatriði og þeir einstak-
lingar sem tengt hafa flokk og
hreyfmgu hafa verið mikilvægir
liðsmenn. Hlutverk Eggerts á
þessu sviði varð enn stærra á rík-
isstjómaiáium hans eins og fram
kom í Reykjavíkurbréfi Morgun-
blaðsins um helgina þar sem
þessari stöðu hans vom gerð skil
og því hlutverki hans að breikka
ímynd Viðreisnarstjómarinnar í
hugum almennings vegna góðra
tengsla hans við verkalýðshreyf-
inguna.
Eftir að Eggert lét af þing-
mennsku starfaði hann sem fram-
kvæmdastjóri Styrktarfélags lam-
aðra og fatlaðra og frá 1979 var
hann forstjóri Tiyggingastofnun-
arríkisins.
Eftir að þau Helga fluttu í
Garðabæ kom hann til liðs við
Alþýðuflokksfélag Garðabæjar. í
þeim hópi var hann vel látinn og
félagamir í Garðabæ mátu það
mikils að hann var tilbúinn að
veita styrk og stuðning og miðla
af þekkingu sinni. Voru þau
Helga aufúsugestir á samkomum
Garðabæjarfélagsins.
Það er skarð fyrir skildi hveiju
sinni er fyrrum forystumaður
hverfur af vettvangi. Við þau
þáttaskil nú ber hæst þakklæti
fyrir allt sem lagt var af mörkum.
Alþýðuflokkurinn á Reykja-
nesi þakkar Eggeit G. Þorsteins-
syni störf hans í þágu flokks og
þjóðar og vottar ástvinum hans
dýpstu hluttekningu á þessari
sám kveðjustund.
Blessuð sé minning Eggerts G.
Þorsteinssonar.
Rannveig Guðmundsdóttir.
Þegar góður og einlægur vinur
er skyndilega burt kallaður yfir
móðuna miklu finnst mér að yfir-
þyrmandi sorg fylh hugann. Við
Eggert G. Þorsteinsson höfum
verið samhetjar og vinir í nærri
50 ár. Við höfum starfað saman
bæði í stjórnmálum og öðrum
málum. Fjölskyldur okkar hafa
átt fjölmargar sameiginlegar
gleði- og ánægjustundir. Það er
því með miklum söknuði sem ég
kveð minn góða og einlæga vin.
Ævistarf Eggeits var að lang-
mestu leyti á sviði stjórnmála.
Ungur haslaði hann sér völl í töð-
um alþýðuflokksmanna. Alls
staðar komu hæfileikar hans og
réttsýni fram og alltaf var hann
valinn til fotystu, bæði í sínu fag-
félagi sem og í fjölmörgum fé-
lögum innan Alþýðuflokksins, og
raunar einnig utan hans enda var
hann alveg sérstaklega félags-
lyndur maður.
Ég álít að tveir höfuðkostir
Eggerts hafi verið traust og sam-
viskusemi. Á lífsleið hans var
áberandi hvað fjölmargir einstak-
lingar hafa leitað til hans vegna
þess að þeir treystu honum alltaf
og því trausti brást hann aldrei.
Það eru því margir sem minnast
hans með þakklátum huga. Alveg
sérstaklega var Eggeit umhugað
um að aðstoða þá, sem áttu í ein-
hverskonar erfiðleikum með
hvaða hætti sem þeir erfiðleikar
voiu. Samviskusemi Eggerts var
viðbrugðið í hvaða máli sem var,
hvort sem það var stórt eða lítið.
Hann íhugaði mál og málsatvik
afar vel og gaf sér alltaf nægan
tíma til að meta aðstæður og taka
síðan ákvarðanir í samræmi við
eigin samvisku. Það var líka sára-
sjaldan ágreiningur um ákvarðan-
ir hans fyrir utan venjuleg pólitísk
hnúmköst.
í fáeinum kveðjuorðum ætla
ég ekki að rekja æviferil Eggerts
vinar míns. Óll þjóðin hefur
fylgst með þeim fjölmörgu og
feikilega mikilvægum störfum
sem honum voru falin á lífsleið-
inni. Það á jafiit við um opinber
störf, svo sem ráðherradóm og
flest önnur störf sem hann tók að
sér.
f einkalífi sínu var Eggert
hamingjusamur. Hann var kvænt-
ur mikilhæfri ágætiskonu, Jónu
Jónsdóttur, í 33 ár. Þau eignuðust
fjögur mannvænleg börn sem
bera sterkan mannkostasvip for-
eldra simia. Jóna andaðist er þau
voru í sumarleyfi erlendis árið
1981. Síðari kona Eggerts er
Helga S. Einarsdóttir fyrrverandi
yfirkennari. Þau hjón bjuggu sér
fallegt og aðlaðandi heimili í
Garðabæ þar sem þau ætluðu að
eyða kyirlátu ævikvöldi.
Við Hrefna sendum Helgu og
bömum Eggerts innilegar samúð-
arkveðjur.
Pétur Pétursson.
„Tíminn hann er fugl sem
flýgur hratt.“ Fólk sem stendur
manni fyrir hugskotssjónum í
blóma lífsins er fyir en varir orð-
ið aldurhnigið og atburðir, sem í
minningunni eru eins og gerst
hafi í gær, tilheyra löngu liðnum
tíma. Svo hratt flýgur tímans
fúgl.
Eggert G. Þorsteinsson, ásamt
þeim Gylfa Þ. Gíslasyni og Bene-
dikt Gröndal, var í fylkingar-
bijósti Alþýðuflokksins á síðari
hluta Viðreisnartímabilsins og
hafði hann mikil áhrif á störf og
stefnu flokksins á þessum ámm.
Þijú síðustu ár viðreisnarstjómar-
innar, þar sem Eggert G. Þor-
steinsson var ráðherra, átti ég sæti
í þingflokki Alþýðuflokksins sem
ritstjóri Alþýðublaðsins. Mér er
Eggert G. Þorsteinsson mjög
minnisstæður ffá þessum árum.
Ungur maður, nýgræðingur í
stjómmálum, sem kemst í náin
tengsl við pólitíska leiðtoga, eins
og ég gerði á þessum árum, er
eftirtektarsamur og athugull. Þeir
forystumenn Alþýðuflokksins
sem ég kynntist svo náið á þess-
um árum hafa mótað skoðanir
mínar og viðhorf langtum meir
en ég hef gert mér grein fyrir.
Eggert G. Þorsteinsson var einn
þessara manna.
Enn nánari urðu kynni mín af
Eggert G. Þorsteinssyni nokkrum
ámm síðar eftir að ég hafði verið
kjörinn til þingmennsku. Starfs-
aðstaða þingmanna var þá öll
önnur og lakari en hún síðar hef-
ur oiðið. Þurftu þingmenn meðal
annars að deila með sér skrif-
stofúherbergi og vom tveir saman
um skrifstofú. I nokkur ár vomm
við Eggert G. Þorsteinsson saman
um skrifstofu í Skjaldbreið. Þá
urðu kynni okkar eðlilega mun
nánari og samstarfið meira því
við þurftum ekki aðeins að deila
með okkur stól, skrifborði, síma
og ritvél, heldur unnum við einn-
ig saman að ýmsum málatilbún-
aði.
Ég ætla að fáum komi það á
óvart að einstaklingar sem áber-
andi em í opinberu lífi reynast oft
vera allt öðm vísi í viðkynningu
en opinber ímynd þeirra er.
ímynd Eggerts G. Þorsteinssonar
var ímynd hins góðhjartaða og
hrekklausa stjórnmálamanns,
mannsins sem vildi öllum vel og
hugsaði með hjartanu. Af margra
ára nánum kynnum við Eggeit G.
Þorsteinsson get ég staðfest að
hann var slíkur maður. Ljúfari
mann í öllum samskiptum var
ekki hægt að hugsa sér. Hann
vildi hvers manns vanda leysa og
mátti ekkert aumt sjá. Hann var
góðviljaður maður og hjartahlýr
og sjálfúm sér samkvæmur.
En Eggert G. Þorsteinsson var
engin kveif, engin gufa. Hann var
hraustur og þrekmikill eins og
hann á kyn til, kátur og skemmti-
legur í viðkynningu og kíminn,
en ekki hæðinn. Kímni hans var
góðlátleg og græskulaus, alger-
lega laus við þá illkvittni og
brodda sem oft auðkenna íslenska
fyndni. Það var því engin furða
að Eggert G. Þorsteinsson hafi
verið vinmargur maður og vin-
sæll. Fólki þótti vænt mn hann.
Eggert G. Þorsteinsson var
einnig mjög laginn í öllum mann-
legum samskiptum.
Fólkið sem átti er-
indi til hans fann
að hann vildi gera
það sem hann gat,
og þó það hefði
ekki erindi sem erf-
iði var fólk engu að
síður ánægt. Hann
var einn af þeim
mönnum sem
kunni að neita án
þess að særa en það
var ef til vill vegna
þess að allir við-
mælendur hans
vissu að hann vildi
sjálfur helst geta
§agt já við alla þá
sem tfl hans leituðu
í erfiðleikum og
nauð.
Eggert G. Þorsteinsson var al-
þýðumaður. Hann var fæddur í
Keflavík, af ættum sjósóknara, og
ólst þar upp við alþýðukjör. Hann
lagði stund á iðnnám og útskrif-
aðist í múrsmíði árið 1947. Þá
þegar geiðist Eggeit G. Þorsteins-
son virkur og var ásamt Óskari
Hallgrímssyni einn helsti foringi
unga fólksins í Alþýðuflokknum
á þessum árum. Eggert G. Þor-
steinsson hélt áfram á verkalýðs-
hreyfmgunni og var einn af helstu
áhrifamönnum Alþýðuflokksins
innan raða Alþýðusambands fs-
lands. Er því ekki undarlegt að
verkalýðshreyfingin og sjónarmið
hennar ættu mjög sterk ítök í
Eggert G. Þorsteinssyni. Hann
ólst upp á þeim árum þegar
verkalýðshreyfmgin var bijóst-
vöm hins vinnandi manns. f Egg-
ert G. Þorsteinssyni átti verka-
lýðshreyfingin sterkan stuðnings-
mann. Sem ráðherra og stjóm-
málamaður var hann talsmaður
verkalýðshreyfingarinnar og átti
mikinn þátt í því hve gott sam-
starf tókst milli verkalýðshreyf-
ingarinnar og Viðreisnarstjómar-
innar og þá ekki síst varðandi þær
aðgerðir sem Viðreisnarstjómin
beitti sér fyrir í samvinnu við
verkalýðshreyfinguna til úrlausn-
ar á húsnæðismálum fátæks
fólks.
Minningarnar sem ég á um
Eggert G. Þorsteinsson frá þess-
um árum, þegar hann var í blóma
lífsins, em margar. Ég get ekki
valið neina eina öðmm fremur.
Hann var náinn samverkamaður
minn í þingflokki Alþýðuflokks-
ins öll mín mótunarár sem stjóm-
málamaður. Þó ég hafi aftur átt
samstarf við hann síðar á lífsleið-
inni, þegar hann var að ljúka ferli
sínum sem forstjóri Trygginga-
stofnunar ríkisins, þá stendur
hann mér fyrir hugskotssjónum
eins og hann var í blóma lífsins,
finnst satt að segja eins og allt
það hafi gerst í gær. En tíminn
hann er fugl sem flýgur hratt og
fyrr en varir em flognir með þeim
fúgh úr augsýn okkar kærir sam-
verkamenn sem vom hluú af dag-
legu lífi okkar þangað til í gær.
Við Eggeit G. Þorsteinsson geng-
um saman götuna urii stund. Nú
gengur hann á Guðs vegum.
Eg sendi eiginkonu hans,
Helgu Einarsdóttur, og bömum
hans af fyrra hjónabandi með
Jónu Jónsdóttur, Þorsteini, Jóni
Ágústi, Eggerti og Guðbjörgu
einlægar samúðarkveðjur. Éggeit
G. Þorstemsson var einn af merk-
ustu forystumönnum Alþýðu-
flokksins, Jafnaðarmannaflokks
fslands. Hann er minnisstæður
öllum þeim sem kynnmst honum
og unnu með honum.
Sighvatur Björgvinsson.
Fleiri minningargreinar um
Eggert G. Þorsteinsson bíða
birtingar næstu daga.
MENNTAMÁLARÁÐUNEYTIÐ
Styrkir til
háskólanáms
í Mexíkó
Mexíkönsk stjórnvöld bjóða fram tvo styrki handa
íslendingum til framhaldsnáms við háskóla þar í
landi á háskólaárinu 1995-96.
Umsóknir skulu berast menntamálaráðuneytinu,
Sölvhólsgötu 4, Reykjavík, fyrir 28. maí 1995, og
fylgi staðfest afrit prófskírteina, ásamt meðmæl-
um. Sérstök eyðublöð ásamt leiðbeiningum fást í
afgreiðslu ráðuneytisins.
Menntamálaráðuneytið,
12. maí 1994.
INNKAUPASTOFNUN
REYKJAVÍKURBORGAR
Útboð
F.h. byggingadeildar borgarverkfræðings er
óskað eftir tilboðum í endurnýjun glugga í Hlíð-
arskóla.
Helstu magntölur:
Gluggar 34 stk.
Gler220 m2
Verktími: 1. júní-1. ágúst 1995.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri að Frí-
kirkjuvegi 3, Reykjavík, gegn kr. 10.000,- skilatrygg-
ingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað fimmtudaginn
18. maí 1995, kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
Vinningstölur
iaugardaginn:
13. maí 1995
VINNINGAR FJÖLDI VINNiNGA UPPHÆÐ Á HVERN VINNING
n5a,s 1 8.217.780
3-315 4 157.930
§j4af5 200 5.440
0j 3af5 5.177 490
Aðaltölur:
UPPLVSINQAR. SiMSVAR! 91- 69 15 11
LUKKULlNA 99 10 00 - TEXTAVARP 451