Alþýðublaðið - 15.06.1995, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐID
s
FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ1995
3
■ Hvað eiga þunglyndissjúklingurinn Elizabeth Wurtzel (28 ára höfundur „Prozac Nation"),
ofurtöffarinn Lori Petty (30 ára aðaiieikkona „Tank Giri") og franska klámmyndadrottningin
Tabatha Cash (21 ársfjölmiðlastjarna) sameiginlegt?
Jú, þær eru LAAAAAAANGFLOTTASTAR einsog Stefán Hrafn Hagalín uppgötvaði
sértil mikillar ánægju þegar hann las ungherratímaritið „GQ" fyrir skemmstu.
Stefán Hrafn hefur verið hugfanginn æ síðan og til að losa sig undan álögunum
- og þarsem hann er harðgiftur- kemur hann upplifun sinni hér yfir
á lesendur Alþýðublaðsins. E-hemm...
■ Bandaríski töffarinn Lori Petty
fer með aðalhlutverkið í kvikmyndinni Tank
Girl (Skriðdrekastelpunni) er gerist árið 2033
og fjallar um kjarnakvendi sem tekur að sér að
bjarga heiminum frá glötun. Með önnur
hlutverk fara til dæmis poppgyðjan Björk
og ræflarokkarinn Iggy Pop
Loren Petty
„Faðir minn var
farandprestur að
hætti Fívíta-
sunnusöfnuðar-
ins þannig að és
eyddi mestallri
minni barnæsku
í að ferðast um
og b jarga fólki
frá þeim leið-
inda örlögum
að fara til hel-
vítis. Loksins
fluttist ég til
Los Angeles og
gerðist glæsileg
kvikmynda-
stjama. í alvör-
unni.“
Tank Girl (Skriðdrekastelpan?) nýt-
ur sín einna best á harkalegum fyller-
íum, þarsem hún alls ófeimin lætur til
sín taka með ólátum, almennum belg-
ingshætti og syrpukenndum samförum
í hamfarastíl.
Stúlkan atama var upphaflega hugs-
uð upp og sköpuð á því herrans ári
1988 af tveimur teiknurum frá Sussex
í Bretlandi, þeim Jamie Hewlett og
Alan Martin, fyrir breska neðanjarð-
artímaritið Deadline.
Lori Petty er bandaríska kvik-
myndastjaman sem valdist til að fylla
uppí svört hermannastígvélin í Holly-
wood-kvikmyndinni Tank Girl sem
kostaði í kringum 1,3 milljarða króna
að fr amleiða og verður ffumsýnd í
Bretlandi á morgun, föstudaginn 16.
júní.
„Eg ek ekki um á skriðdreka,“ út-
skýrir Petty sem tekur þó „stórt og
svart Detroit-stál“ framyfir hina þýsku
Panzera og japansktættað tin. Svo
framhleypin að öll vopn em úr hönd-
um manns slegin, en samtsem áður al-
vömgefm á köflum og yfirhöfuð heill-
andi kona, er Petty varla nýtt andlit í
Draumaverksmiðjunni í Kalifomíu.
Hún er sennilega hvað þekktust fyrir
kvikmyndina sem hún lék ekki í.
Hverju sem því líður að Petty hefur
deilt hvíta tjaldinu með mönnum á
borð við Keanu Reeves í Point Break
og konum einsog Geenu Davis í A
League ofTheir Own þá náði þessi
þrítuga sakleysisstúlka nefnilega ekki
að komast í fyrirsagnir kvikmyndaum-
fjallana fyrr en árið 1993 þegar hún
var snaggaralega rekin af tökustað
Demolition Mun og skipt út fyrir
Söndru Bullock.
„Þetta var tómt mgl, liðin tíð og ég
er fegin að þetta er að baki,“ segir
Petty og um heiftarleg riffildi sín óg
slagsmál við ofurstjömuna Sylvester
Stallone segir hún: „Við skulum bara
kenna listrænum ágreiningi um allt-
saman.“
Hversu kaldhæðnislega sem það
kann nú að hljóma, þá var það einmitt
listrænn ágreiningur sem varð þess
valdandi að Lori Petty var hreppti að-
alhlutverkið í Tank Girl á elleftu
stundu fyrir tökur - hennar langbita-
stæðasta hlutverk til þess dags - þegar
Emily Lloyd dró sig tilbaka frá mynd-
inni.
,Jfvað mig snerti var þetta hrein-
lega frábært tækifæri," segir Petty.
„Nú loksins fer ég með aðalhlutverk -
nokkuð sem ég hef aldrei áður gert.“
Petty er mögnuð manneskja til að
hitta í eigin persónu. Samræður við
hana fara fram í gegnum hnausþykka
þoku orsakaða af smávindlum sem
hún keðjureykir og hún dreifir um sig
sérkennilegri blöndu af suðrænni gest-
risni, mannalátum New York-búa,
hreinskilni Mið-vesturríkjanna og rök-
hendum kalifomískra nýaldarsinna.
„í raun og veru er ég samt blóma-
bam að upplagi," spaugar Petty rétt
áður en hún fer að segja okkur frá
kostum eldflaugabrjósta Tank Girl og
verkfræðihönnuninni sem liggur að
baki Speedo flugskeyta-brjóstahaldar-
anum er hún klæðist.
Lori Petty kallar lífshlaup sitt
„langa og hundleiðinlega sögu“ en
segir okkur engu að síður undan og of-
anaf því á sinn einstaklega töfrandi
hátt. „Ég er fædd í Chattanooga,“ seg-
ir hún andstutt. „Faðir minn var far-
andprestur að hætti Hvítasunnusöfn-
uðarins þannig að ég eyddi mestallri
minni bamæsku í að ferðast um og
bjarga fólki frá þeim leiðinda örlögum
að fara til helvítis. Foreldrar mínir
skildu síðan og ég fluttist til Iowa.
Einnig hef ég búið í Illinois, Nebraska
og seinna í New York þarsem ég
spreytti mig á þjónustustörfum og
gælum við leiklistargyðjuna. Loksins
fluttist ég til Los Angeles og gerðist
glæsileg kvikmyndastjama. í alvör-
unni... þetta var svona einfalt."
Kvikmyndin Tank Girl - sem skart-
ar meðal annars af Björk okkar Guð-
mundsdóttur, Malcolm McDoweii
og rokkgoðinu Iggy Pop í ýmsum
hlutverkum - gerist árið 2033 þegar
vatn er orðið að langsamlega dýrmæt-
ustu og eftirsóttustu auðlind jarðar.
Persóna Tank Girl - ásamt rapparan-
um Ice-T (í hlutverki stökkbreyttrar
kengúm!) - verður að takast á og beij-
ast hatrammlega við Vatns- & orku-
framleiðslufyrirtækið til að bjarga ver-
öldinni frá glötun.
Helstu erfiðleikamir sem kvik-
myndin Tank Girl þarf að yfirstíga er
að dansa línudans milli þess hyldýpis
sem aðskilur framúrstefnulegan bak-
gmnn söguhetjunnar og þeirra skuld-
bindinga sem fokdýr Hollywood-
framleiðsla tekur sjálfkrafa á sig.
„Vitaskuld verður sagan öll
hollývúdd-serað,“ segir Petty. „Auð-
vitað mun hún taka miklum breyting-
um í kvikmyndagerðinni. En það
sama gerist í hvert einasta skipti þegar
vinsæl saga er færð í kvikinyndabún-
ing: það er allsendis ómögulegt að
gera hvetja einustu manneskju ham-
ingjusama og sátta við kvikmyndir
sem þessar. En sú staðreynd mun þó
aldrei hindra framleiðendur við að
gera sitt ýtrasta til að ná því marki.
Þeir em til að mynda búnir að vera
velta fyrir sér Tank Girl-fatalínu, Tank
Girl-safnarakortum, Tank Girl-brúð-
um, Tank Girl-undirfötum - bara að
nefna það og þeir hafa þegar hugsað
fyrir því,“ segir Lori Petty glottandi og
yppir öxlum áður en hún kveikir sér
yfirþyrmandi töffaraleg í síðasta smá-
vindlinum.
„Það eina sem ég veit með vissu er
að í þessari mynd fékk ég að gera fullt
af hlutum sem ég er fullkomlega sann-
færð um að ég fái aldrei aftur að gera í
nokkurri mynd - svo lengi sem ég lifi.
Eg elskaði það að fá að fara með hlut-
verk þessarar konu... Og það þrátt
fyrir að ég hafi enn kannski ekki lært
að aka skriðdreka. En ég held að ég
líti helvíti vel út sitjandi uppi á hon-
um: bang! bang! bang!“ ■
■ Bandaríska skáldkonan Elizabeth Wurtzel
sendi nýlega frá sér bókina Prozac Nation...
sem auglýst er á fyrirsjáanlegan hátt:
„Ellefu ára var hún full af væntingum... tvítug
var hún full af Prozac". Pabbi vildi ekki borga
fyrir sálfræðimeðferð og mamma var
repúblikani. Þetta er hennar saga
,JEllefu ára var hún full af vænting-
um... tvítug var hún full af Prozac,“
segir í auglýsingu fyrir skáldsögu
Elizabeth Wurtzel: Prozac Nation...
Young and Depressed in America
(Prozac þjóð - ung og þunglynd í
Bandaríkjunum).
-Inná milli hlustaði hún á örvænt-
ingarfulla tónlist Patti Smith;
-skar í fótleggi sína með rakvéla-
blöðum;
(„Það var svo miklu meira fullnægj-
andi að fara sjálf illa með líkamann
frekar en að þurfa reiða sig á moskít-
óflugur og göngutúra innanum þymi-
mnna til verksins“);
-tók inn of stóra lyfjaskammta;
(„Fjandinn hafi það ef þau myndu
ekki læra sína lexíu þegar ég yfirgæfi
þau... teygð útá sjúkrabörur í sjúkra-
bíl á fleygiferð á slysavarðstofuna");
-og eyddi yfirhöfuð alltof miklum
tíma í hugsanir um þjáningar, dauða
og sorg.
Jafnvel eftir að hún fór að taka inn
þunglyndislyfið Prozac á seinnihluta
síðasta áratugar - einn af fyrstu
Bandaríkjamönnunum til að feta þá
leið - gat Wurtzel enn ráðið öllu um
athygli vina sinna með því að halda
þeim „gagnteknum af heilögum hryll-
ingi í nokkrar klukkustundir á meðan
ég sat þama með ávaxtahmf grafinn í
úlnliðnum."
Elizabeth Wurtzel á sína góðu daga
og sína slæmu daga - einsog við öll.
Þessi 28 ára New York-búi kennir
slæmu uppeldi um allt heila klabbið.
Hún var tveggja ára þegar foreldrar
hennar skildu og hófú margra ára lát-
laust rifrildi sem mestmegnis snerist
um hver ætti að greiða kostnaðinn
sem var samfara bamauppeldinu.
Heimsóknir föður hennar höfðu lam-
andi áhrif á æskuárin þarsem hún
gerði lítt annað en að glápa á sjón-
varpið meðan kappinn hraut í sófan-
um. Síðan - þegar Elizabeth Wurtzel
var fjórtán ára - hvarf faðir hennar að
mestu leyti útúr lífi hennar.
Pabbi vildi ekki borga fyrir meðferð
hjá sálfræðingi og mamma var repú-
blikani.
Engin þessara dapurlegu staðreynda
náði þó að hindra að hún gengi
menntaveginn útá enda í Harvard-há-
skóla hvar hún bjó í, jarðarfararíbúð
jafn dimm og skuggaleg á hádegi og
Elizabeth
Wurtzel.
„Inná milli
hlustaði hún á
örvæntingar-
fulla tónlist;
skar í fótleggi
sína með rak-
vélablöðum; og
eyddi yfirhöfuð
alltof miklum
tíma í hugsanir
um þjáningar,
dauða og sorg.
Wurtzel segir
ánægjuleg á
svipinn: Ég
gæti eiginlega
ekki verið
hamingjusamari
ídag!“