Alþýðublaðið - 20.07.1995, Blaðsíða 5

FIMMTUDAGUR 20. JÚLÍ1995 ALÞÝÐUBLAÐK) 5
ingum myndlistina
ið í taugamar á mér"
íkki málverk, appelsínubörk sem er eins og ílát og veraldlegt stúss.
irr hefur innra og ytra rými, massa; en um
A-mynd: E.Ó).
var í námi. Ekki það að ég stefni á
gerast rithöfundur, ég hugsa mér að ég
gæti viljað birta einhverja texta til
þess að losa mig við þá. Það væri eins
og að opna sýningu, þá stígur maður
visst skref. Losar sig við ákveðinn
kafla til þess að geta haldið ótrauður
áfram. Það er mín meginástæða fyrir
að halda sýningu. Verkin mín eru ekki
auðseljanleg; það væri hægt að setja
þau upp á öðrum stað og í öðru sam-
hengi, en þau hafa ekki rokið út. En
myndlist selst hvort eð er ekki neitt og
ég er ekki búin að vinna það lengi að
ég sé orðin eitthvað súr þess vegna.“
En er þá ekki málið að sýna sem
mest?
,JÉg hef hingað til ekki leitað mikið
eftir því að koma mér á framfæri en
ég geri ráð fyrir að ráðast í að reyna
að kynna mig betur þegar ég kem út
til Frakklands í haust. Mín stemmning
fyrir því sem ég er að gera hefur ein-
„Birgir gerir mjög góða
hluti í sínu galleríi. Ai-
mennt er sýningarað-
staða mjög dýr en hann
gefur fólki tækifæri. Fyrir
fólk í mínum sporum,
fólk sem á ekki mikla
peninga, er þetta ómet-
anlegt."
faldlega verið sú að ég þurfi að vera í
ró með minni list. Þetta veraldlega
stúss í kring um mynd- gg|
listina hefur alltaf farið
dálítið í taugarnar á
mér... auðvitað geri ég
mér grein fyrir að ég
get ekki einangrað mig
í mínu horni. En það
má heldur ekki ganga
of langt í æsingnum að
koma sér á framfæri.
Fyrst verður listin að fá
að blómstra. Oft fmnst
mér spumingin vera að
koma sér fyrst inn ein-
hvers staðar, ná sér f
góð sambönd, og fara
svo að vinna. Eflaust
hef ég ekki haft minna
fram að færa en margur
annar, en mín tilfinning
hefur verið sú að ég ætti
að bíða. Vera til og láta
bissnissinn eiga sig í bili.
Ég skil ekki að lífið liggi
á, því maður er alltaf að
þroskast og það er nauð-
synlegt. En kunningjar
mínir úti hvetja mig til að
láta til skarar skríða og
eins og ég segi athuga ég
það kannski í haust.“
Er munur á því að
vinna á Islandinu eða í
Frakklandi?
„Kannski það. Ég vann
akrýlmálverkið hér
heima, sérstaklega fyrir
sýninguna. Ég sé að blái
liturinn er sterkari en
hann hefur lengi verið í
mínum verkum. Ég hef
verið að gantast með að
bláminn væri merki um
að ég væri ægilega fegin
að vera komin heim. Ég
gæti vel hugsað mér að
búa á Islandi og vinna
hér. Ég hef verið í Frakk-
landi í tvö ár og veit ekki
hvað ég verð lengi. Er
þetta ekki eðlilegur þáttur
í þroskaferli: að koma við
úti í heimi til þess að
skoða sig um? Eiginmað-
ur minn er Hollendingur
og það spilar líka inn í.
En ég hugsa að við verð-
um með annan fótinn á
íslandi í ffamtíðinni. Það
er gott að koma heim. Is-
land skiptir mig mjög
miklu máli. Sem mann-
eskju. Og manneskjan er
náttúrlega myndlistar-
maðurinn. Mér þykir
vænt um hvað listamenn
eru þrautseigir hér heima.
Ég þykist hafa rekist á
það erlendis að fólk setji
á sig snúð, hætti og fari
eitthvað annað fái það
ekki styrki. Hér er meiri
baráttuhugur. Ég held að
það sé ágætlega hlúð að
íslenskum myndlistar-
mönnum, mér dettur helst
í hug að ferðastyrkir séu
kannski klaufalega skipu-
lagðir. Það er mikil synd
ef menn eiga kannski boð
um að taka þátt í sýning-
um erlendis, að þeir kom-
ist ekki vegna peninga-
vandræða. Það er kostn-
aðarsamt að vera með
sýningu í farteskinu.“
Hvernig kanntu við
galleríið hans Birgis?
„Það er talað um að
yngri kynslóð mynd-
listarmanna - og
kannski sérstaklega
konur - sé mikið farin
að nota þessi efni
sem til falla, og sem
hafa ákveðinn eyð-
ingareiginleika, forf-
engileika."
„Birgir gerir mjög góða hluti í
sínu galleríi. AJmennt er sýningarað-
m staða mjög dýr en
hann gefur fólki
tækifæri. Fyrir fólk í
mínum sporum, fólk
sem á ekki mikla
peninga, er þetta
ómetanlegt. Galler-
íið er lftið en rýmið
er gott og þar er stór
gluggi svo hægt er
að sjá inn þó galler-
íið sé lokað, en það
er ekki opið nema
fimmtudagseftirmið-
daga eða eftir sam-
komulagi. Hver sýn-
ing stendur í þrjár til
fjórar vikur, og sýningin mín er sjöt-
ta sýningin í galleríinu, sem er ein-
mitt ársgamalt um ^
þessar mundir. Fyrir
nokkrum árum rak
Birgir annað gallerí
með svipuðu sniði.
Kannski eru þeir sem
hafa peningana og
mest völdin ekki endi-
lega með á nótunum
hvað er að gerast hjá
þeim yngstu í geiran-
um. En til dæmis
Kjarvalsstaðir hafa
vaxið mikið á síðustu
sex eða sjö árum.“
Áttu þér uppá-
haldslistamenn ?
„En ég er líka mikið
fyrir spontanítetið;
að gera hlutina strax,
án yfirvegunar. Þó að
ég hafi ákveðna fast-
mótaða hugmynd, þá
vil ég ekki njörva
hana niður og loka
augum og eyrum."
„Ég á eina mikla uppáhaldslista-
konu, sem er ekki þekkt héma. Hún
gg heitir Arian Aspace;
við emm svona and-
legir tvíburar. Það er
þar af leiðandi
kannski dálítið sjálfs-
elskulegt að vera
svona hrifin af
henni? Ég á marga
uppáhalds listamenn
á Islandi. íslendingar
eiga marga mjög
góða listamenn, hver
svo sem ástæðan fyr-
ir því er. Ég hef ekki
verið nógu lengi í
burtu til þess að sjá
allt í nýju ljósi.“H

c'vV
H vt N s m
ess

kráarstemmnin
á Islandi

"’sts.jS
Kniuiluhrtuii c r stttOur
scin vert cr tió licimstL-hjti.
17r) bjóthiin iii>i> ti scrlcgtt
Ijólhrcyttttn intitscthl ttlltin
(Itiíiiiin i'tsaint scrstökmn
tilhoOsnuitscóli I lititlctii.
Tökiiin ú inóti lió/)iiiii (ij
ölluili stivrthiiii oíí lciiijtiin lit
rúniíióOtin oti liiigtiiilcíiiin
sul. scni licntnr vit) öll
tivkif'ivri. I.vitiö tilhoöti
f'yrir liöptt.
g* %
\'iljir I>ii viíiti gtióti stuntl
skaltit komti vió t
Kriiiiilu krti n n i.
a <Joön stiuul

hrniúlukrauw, snni: 5 6S <) S