Alþýðublaðið - 19.02.1997, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 19. FEBRÚAR 1997
AIMUBLMB
21254. tölublað
Brautarholti 1 Reykjavík Sími 562 5566
Útgátufélag Alþýöublaösútgáfan ehf.
Ritstjóri Össur Skarphéðinsson
Auglýsingastjóri Ámundi Ámundason
Auglýsingasími 562 5576
Umbrot Guömundur Steinsson
Prentun ísafoldarprentsmiöja hf.
Ritstjórn, auglýsingar og dreifing
Sími 562 5566
Fax 562 9244
Áskriftarverð kr. 1.500 m/vsk á mánuði.
Framtíðarsinfónía
Röskvu
í dag verður kosið til Stúdentaráðs í Háskólanum. Pólitískir spá-
menn fylgjast jafnan með úrslitum kosninganna af nokkurri eftir-
væntingu, því þær eru gjaman spegill á þá pólitísku strauma sem
leika annars staðar í samfélaginu. Fylkingamar sem takast á em
Röskva, litskrúðug blanda fólks af toga félagshyggju og jafnaðar-
stefnu, og hinsvegar Vaka, sem jafnan hefur verið tengd Sjálfstæð-
isflokknum í hugum háskólastúdenta. Háskólapólitíkin er líka fróð-
leg fyrir þá sök, að sagan sýnir, að úr jarðvegi hennar spretta marg-
0 ir af leiðtogum stjómmálaflokkanna, hvort sem er til hægri eða
vinstri.
Röskva er merkilegt pólitískt fyrirbæri. Þar hefur um árabil ver-
ið að finna í smækkaðri mynd þá pólitísku sameiningu til vinstri,
sem fjölmargir vildu sjá verða á landsvísu. Flokksmenn Framsókn-
I ar, Alþýðubandalags, Alþýðuflokks, og Kvennalista taka þar hönd-
r um saman ásamt stómm hópi ófloldcsbundinna stúdenta til að vinna
saman að málum, sem öll byggjast á sameiginlegum hugsjónum
jafnaðarstefnu. Innan Röskvu hefur tekist ákaflega vel að bræða
saman bandalag hagsmuna, sem byggjast á vonum og hugsjónum.
Það hefur líka reynst stúdentum vel, sem hafa fyrir vikið flykkst til
fylgis við Röskvu á síðustu árum. Elckert bendir til að á því verði
nokkur breyting í ár.
i Leiðtogar á Iandsvísu ættu að gefa sterkan gaum að starfsháttum
og samsetningi Röskvu, og athuga hvort þar sé ekki ýmislegt að
finna sem þeir gætu haft not fyrir í framtíðarþróun hreyfinganna,
sem þeir stýra. Röskva er nefnilega athyglisverður spegill á fram-
tíðina. Sagan sýnir, að hugmyndafræði stúdentahreyfinganna dreg-
ur jafnan langan slóða. Kynslóðimar, sem mótast af henni, hasla sér
með ámnum völl annars staðar í þjóðfélaginu, og leiðtogamir sem
koma fram í stúdentapólitíkinni verða oft að leiðtogum á lands-
vísu. Án efa eiga leiðtogaefni í röðum Röskvu eftir að láta að sér
kveða á hinum haslaða velli hefðbundinna stjómmálaflokka. Hver
er dýrmætasta arfleifðin, sem þessir leiðtogar framtíðarinnar bera
með sér? Reynslan af samstarfi, sem sker á hefðbundin flokks-
bönd!
Þetta er sinfónían sem kynslóðir framtíðarinnar em þegar teknar
að setja niður á nótublöðin sem þær hafa með sér fram í tímann, þar
sem furðuskjótt rennur upp sá dagur að þeim verður falin stjóm
flokka og lands. Fyrr en seinna mun hljómkviðan brjótast út. Ekk-
ert kemur í veg fyrir það. Þá mun hún í senn yfirgnæfa útburðar-
væl hinnar þröngu flokkshyggju og síngimissöng þeirra, sem í dag
fara með hin raunvemlegu völd gegnum Sjálfstæðisflokkinn, og
hafa þá hugsjón eina að skara eld að eigin köku.
Án þess að vita það er Röskvukynslóðin þegar farin að setja mark
sitt á þróun íslensks samfélags. Bestu sigramir em jafnan unnir af
þeim, sem em ekki búin að læra hvenær vinningurinn er í höfn og
kunna þarafleiðandi ekki heldur að tapa. Módelið, sem Röskva hef-
ur búið til í Háskólanum var aldrei ætlað til útflutnings. En það er
samt sem áður gmndvöllur þess, að frægur sigur vannst í síðustu
borgarstjómarkosningum, þar sem Reykjavíkurlistinn var í raun-
inni ekkert annað en útvíkkuð Röskva með grátt í vöngum. Skilget-
ið afkvæmi Röskvu er hin nýstofnaða Gróska, en í dag er hún það
afl, sem líklegast er til að setja flokkunum stólinn fyrir dymar, og
beinlínis setja fram forritið að samvinnu og sameiningu íslenskra
jafnaðarmanna.
Kosningar í Háskólanum skipta ekki sköpum um framvindu ís-
lenskra stjórnmála. En Röskva hefur þegar skotið tundurskeyti inn
í framtíðina með áhrifum sínum á hugmyndaheim heillar kynslóð-
• ar. Hún er þúfan og það er einungis spurning um tíma, hvenær hún
veltir hlassi hins roskna flokkakerfis.
skoðanir
Alþýöublaöiö beint í æö
Okkur í forystusveit Alþýðu-
flokksins er það mikið ánægjuefni
hve farsællega tókst að greiða úr erf-
iðleikum Alþýðublaðsins. Lausnin
fékkst á elleftu stundu þegar Ijóst var
orðið að flokkurinn og flokksmenn
gætu ekki af eigin rammleik tryggt
útgáfu blaðsins. Þrátt fyrir það að
blaðið hefði getið sér gott orð undir
ritstjóm Hrafns Jökulssonar og fé-
laga hans á ritstjóminni, og oft væri
til þess vitnað í öðmm fjölmiðlum,
var staðreyndin samt sem áður sú að
tekjumar hmkku ekki fyrir útgjöld-
um. Hafði þó náðst mikill árangur í
lækkun útgjalda og enginn jafnast á
við auglýsingastjórann, Amunda
Ámundason, í öflun tekna. Erfiðleik-
ar blaðsins vom hvorki sök starfs-
manna þess né stjómenda, sem allir
höfðu gert eins og best þeir gátu.
tð|
Sighvatur
Björgvinsson
skrifar
Ástæðan var fyrst og fremst sú að allt
of margir, sem töluðu vel um blaðið
og dáðust að líflegum skrifum þess,
vom ekki reiðubúnir til þess að
kaupa það. Það á við um flokksbund-
ið Alþýðuflokksfólk ekkert síður en
aðra. Rekstur getur einfaldlega ekki
gengið upp nema hann skili nægum
tekjum.
Alþýðublaðsútgáfan ehf., sem tók
við rekstri Alþýðublaðsins, þegar all-
ar leiðir virtust vera lokaðar, er gam-
all kunningi úr sögu Alþýðublaðsins.
Þetta útgáfufélag sá um rekstur Al-
þýðublaðsins árin 1972-1974. Á
þeim ámm var sá sem þetta skrifar
annar af tveimur ritstjórum blaðsins
og átti mikil samskipti við þá sem á
þeim tíma, eins og nú, vom meiri-
hlutaeigendur í útgáfufélaginu. Ég
skal fúslega játa að í byrjun gætti
efasemda því þetta var í fyrsta skipti
sem aðilar utan Alþýðuflokksins
tóku að sér útgáfu Alþýðublaðsins,
en þær efasemdir hurfu eins og dögg
fyrir sólu. Eigendur Alþýðublaðsút-
gáfunnar vom fagmenn sem kunnu
sitt verk, virtu í einu og öllu ritstjóm-
arstefnu blaðsins og vildu veg blaðs-
ins sem mestan. Það var svo ákvörð-
un Alþýðuflokksins að taka útgáfuna
til flokksins aftur eftir rösklega tvö
ár, ekki vegna ósættis við útgefend-
uma heldur fremur vegna viðhorfsins
“nú get ég”. Mér hefur oft síðan ver-
ið hugsað til þess hvað gerst hefði
Það er nefnilega ekki nóg aö velunnarar blaösins fylgist með því sér tii
ánægju og oft gamans hvað aðrir fjölmiðlar hafa eftir Alþýöublaöinu. Nú
þurfa þeir að fa Alþýðublaðið beint í æð og gerast áskrifendur sjálfir.
með Alþýðublaðið hefði Alþýðu-
blaðsútgáfan fengið að halda rekstr-
inum áfram. Þekking og styrkur
þeirra sem að útgáfufélaginu stóðu
hefði ef til vill getað orðið til þess að
draumurinn um útbreitt Alþýðublað
hefði getað ræst á þeim tuttugu ámm
sem síðan eru liðin.
Nú hafa þessir sömu aðilar tekið
að sér, með stuðningi nokkurra ein-
staklinga úr Alþýðuflokknum, að
gera tilraun til þess að koma rekstri
Alþýðublaðsins í betra horf. Einn af
beittustu og skemmtilegustu pennum
í íslenskum útgáfuheimi, Össur
Skarphéðinsson, hefur tekið að sér
ritstjóm blaðsins og fengið stuðning
útgefendanna til þess að ráða til
blaðsins fleiri djarfa og skemmtilega
penna, eins og koma mun í ljós á
næstu dögum. Kjaminn á ritstjóm-
inni, sem setti svip sinn á blaðið í rit-
stjóratíð Hrafns Jökulssonar verður
þar áfram og hamhleypan Ámundi
heldur áfram “að skaffa”. Alþýðu-
blaðsútgáfan ehf. leggur sig fram um
að gera Alþýðublaðið að góðu blaði.
Nú er vel róið í fyrirrúminu og þá má
skuturinn ekki eftir liggja.
Nú er því komið til kasta þeirra
Teits og Siggu _ það er velunnara Al-
þýðublaðsins sem vilja sjá það lifa
og dafna. Það er nefnilega ekki nóg
að velunnarar blaðsins fylgist með
því sér til ánægju og oft gamans hvað
aðrir fjölmiðlar hafa eftir Alþýðu-
blaðinu. Nú þurfa þeir að fá Alþýðu-
blaðið beint í æð og gerast áskrifend-
ur sjálfir. Þeir verða ekki sviknir af
því.
Alþýðublaðið er afskaplega sér-
stakt blað í íslenskum blaðaheimi. Þú
kaupir ekki blaðið til þess að fá dag-
skrá útvarps og sjónvarps, upplýs-
ingar um gengi og verðbréfamarkað
eða hvað er verið að sýna í bíó. Það
færð þú annars staðar. Þú kaupir það
ekki heldur af því að það sé “mál-
gagn”. Blaðið styður jafnaðarstefn-
una en það er ekki krossfari póli-
tískra mannkynsfrelsara. Össur er
ekki leigupenni neins en hefur mis-
mikið álit á fólki og fyrirbærum;
hugnast séra Bjöm í Sauðlauksdal,
stórir urriðar og straumkast í vötn-
um, svo nokkuð sé nefnt. Og
straumkast verður í Alþýðublaðinu í
höndum hans og félaga. Sitthvað um
stóru urriðana í Þingvallavatni mann-
lífs á fslandi og væntanlega eitthvað
um kartöflurækt og kristindóm á
Vestfjörðum. Að ógleymdum sjálfum
beitukónginum, sem hann hefur upp-
lýst þingheim um að sé eitt mesta
“aphrodisiac” náttúrulyf í sjó á ís-
landi, að því gamlir menn herma.
Alþýðublaðið verðir skemmtilegt
blað, áhugavert og spennandi. Og
það stendur öllum til boða. Fólk get-
ur líka fengið það keypt. Það er einn
af kostunum við þetta blað að það
þarf ekki endilega að fá það lánað hjá
öðmm. Það er líka hægt að tryggja
sér blaðið í áskrift. Þannig tryggir
fólk líka að Alþýðublaðið haldi
áfram að vera til. Slær tvær flugur í
einu höggi. Er það ekki ágætlega
boðið?
Höfundur er formaöur Alþýðuflokksins.
g q I I g r i cinor
*