Alþýðublaðið - 19.02.1997, Blaðsíða 3

FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
s k o ð q n i r
Að eiga sjö dagana sæla
Karlar og konur eru að mörgu leyti
ólík. Eitt höfum við konur umfram
karlmenn. Það eru blessaðir sauma-
kl'úbbamir. Þar er setið og kjaftað um
allt milli himins og jarðar og mörg
vandamál leyst. Yfirleitt byrja stelp-
ur að fara í saumaklúbba um tíu ára
aldurinn þó ég hafi ekki verið svo
bráðþroska. En engu að síður, “stelp-
umar” í saumaklúbbnum hef ég
þekkt ansi lengi og við höfum farið
sitt í hverja áttina eins og oft vill
Pallborö i
Hrönn
Hrafnsdóttir
skrifar
verða. Þetta em því konur úr öllum
stéttum og þjóðfélagsstigum. Og
óréttlætið stingur sér greinilega víða
niður. Ein vinkona mín er að gefast
upp á baslinu, kláraði ekki gaggó, á
tvö böm og býr í fokdýrri leiguíbúð,.
leigan er um það bil einn þriðji af
ráðstöfunartekjum fjölskyldunnar.
Þau neyddust til að taka hana á þessu
verði þegar þeim var hent út úr hús-
næðinu, fjögurra manna fjölskylda.
Vildu ekki valda bömunum of miklu
hugarangri með því að skipta um
hverfi. Þau em með of góðar tekjur
til að kaupa sér verkamannaíbúð en
með of litlar tekjur til að geta keypt
sér fbúð á “frjálsa” markaðinum.
Hans tekjur vom lengi einu tekjur
heimilisins þar sem hún var heima-
vinnandi en það gekk ekki vel. Nú
vinnur hún í sjoppu og hann tekur
allri yfirvinnu sem býðst. Fyrir hana
tekur því varla að vinna dagvinnu þar
sem launin myndu rétt svo duga fyr-
ir gæslu á þessum tveimur bömum.
Þegar hún kvartar við opinberar
stofnanir er henni ráðlagt að skilja
við manninn sinn. Þannig gætu þau
keypt sér íbúð í verkamannabústöð-
um. Hún fengi mæðralaun, greiddi
minna í leikskólann og þannig myndi
borga sig frekar fyrir hana að vinna.
Hvað er hægt að segja? Svo eru allir
hissa á hlutfalli skilnaða og fjölda
einstæðra mæðra.
Þessi sama vinkona mín hefur
miklar áhyggjur af því hve við
“menntuðu” konumar eignumst seint
böm og svo loksins þegar við látum
verða af því er bömunum hent í pöss-
un eins og hún segir. Önnur er ein-
stæð og þessum tveim lendir yfirleitt
saman þar sem þessi einstæða á ekki
annarra kosta völ en að fara að vinna.
Bamið hennar er flensugjamt og hún
er búin að vera mikið í burtu vegna
veikinda bamsins. Faðirinn lætur
ekki sjá sig. Einstæða móðirin hefur
ekki átt sjö dagana sæla um þessar
mundir. Fyrir þá sem ekki vita er rétt-
ur útivinnandi foreldra til að vera
heima hjá veikum bömum sínum sjö
daga, óháð því hve mörg bömin em.
Starfsfólkið sjálft á síðan sinn veik-
indarétt sem er tveir dagar í mánuði.
Hraust, venjulegt fólk fullnýtir oft
ekki veikindarétt sinn en öll vitum
við að böm em flensugjamari en
fullorðið fólk. Annarri bamlausri
framagjamri vinkonu minni fannst
Þegar hún kvartar við opinberar stofnanir er
henni ráðlagt að skilja við manninn sinn. Þannig
gætu þau keypt sér íbúð í verkamannabústöðum.
Hún fengi mæðralaun, greiddi minna í leikskól-
ann og þannig myndi borga sig frekar fyrir hana
að vinna.
þetta óréttlæti og fann að hún ætti að
fá þessa sjö daga greidda þar sem
hún er bamlaus (henni finnst líka
Sjálfstæðisflokkurinn vera Jafnaðar-
mannaflokkur Islands en það er önn-
ur saga...) í kjölfarið á þessu var rætt
um samningaviðræður aðila vinnu-
markaðarins og þær kröfur sem em
uppi af hálfu stéttarfélaganna. Þar
em ekki gerðar kröfur um aukin rétt-
indi varðandi veik böm, fæðingaror-
lof til karla eða önnur fjölskylduvæn
málefni. Það eina sem er einblínt á er
launatalan. Að sjálfsögðu skiptir hún
máli en er ekki allt. Það er til lítils að
vera með góð laun ef þú ert launalaus
í tvær vikur heima hjá veiku bami.
En í samninganefndum sitja karlar,
karlar sem em á góðum launum,
karlar sem kjafta á fundum á fullum
launum en ekki í saumaklúbbum og
þurfa ekki að hafa áhyggjur af því að
bamið þeirra verði veikt lengur en
sjö daga þetta árið.
Þeir sem fylgjast með pólitík
hafa tekið eftir því að á ör-
skömmum tima hefur Heimi Má
Péturssyni, hinum nýja fram-
kvæmdastjóra Alþýðubandalags-
ins, tekist að ná mjög sérstakri
stöðu innan flokksins. Hann var
áður fréttahaukur I rlki Jóns
Ólafssonar á Stöð 2 og í gegnum
sambönd sín á fjölmiðlunum, ekki
síst á Stöð 2 hefur honum tekist
að stórbæta aðgang Margrétar
Frímannsdóttur að Ijósvakanum.
Það gildir ekki síst um Stöð 2,
sem hefur tilhneigingu til að taka
viö matreiðslu Heimis án mikillar
gagnrýni. Hann hefur því orðiö
Margréti mjög mikilvægur. Margrét
reiðir sig því í vaxandi mæli á póli-
tískt þefnæmi Heimis, sem mun
hafa ráðið miklu um hversu bratt
Margrét lagöi í frægan aðalfund
miðstjórnar fiokksins fyrir nokkrum
vikum. Stöðumat Heimis mun jafn-
framt hafa ráðið því, að Margrét er
um þessar mundir óspör á að
hnýta í Alþýöuflokkinn, sér í lagi
Sighvat Björgvinsson en Heimir
telur aö það sé nauðsynlegt til aö
lægja öldurnar eftir að umræöan í
kjölfar miðstjórnarfundarins hneig í
farveg sem Heimi og öðrum ráð-
gjöfum þótti Margréti óhagstæður.
Réttu jafnvægi hyggst Heimir ná
með því að láta Margréti vera í
fýlu við krata enn um sinn...
Ilar vonir Sjálfstæöismanna
um sættir í Hafnarfirði ruku út
í veður og vind eftir að Jóhann
Bergþórsson beitti sér fyrir þvi að
Sjálfstæðismenn voru hreinsaðir
úr formennsku í skólanefnd og
hafnarstjórn, en á báðum póstum
sátu vonarlömb af ættboga
Mathiesen klansins. Valgeröi Sig-
uröardóttur var fleygt úr for-
mennsku I hafnarstjórn, og stóra
bróður Árna M. Mathiesen, hand-
boltakappanum Þorgils Óttari úr
formennsku skólanefndar. Ýmsir
töldu, að líklegt væri að Jóhann
hefði í hyggju að draga sig úr bæj-
arpólitíkinni, og Ellert Borgar
Þorvaldsson sem ásamt Jóhanni
klauf sig úr Sjálfstæöisflokknum til
að mynda meirihluta með krötun-
um, myndi þá snúa aftur heim í
gamla flokkinn, en ekki freista
framboðs. Eftir síðustu tíðindi
bendir hinsvegar allt til að tví-
menningarnir hyggi á áframhald-
andi framboð, og þeir félagar leita
nú með logandi Ijósi aö reyndum
mönnum af ööru pólitísku sauða-
húsi sem gæti farið með þeim á
lista, og víkkað hann gagnvart
kjósendum. Mun Jóhann jafnvel
vera til i að færa sig niður í annað
sætið, ef slíkur maöur finnst...
Gaui lltli, elskulega fitubollan,
úr Dagsljósþáttunum hefur
staðið í eldlínunni að undanförnu,
ekki bara vegna hins brokkgenga
megrunarkúrs heldur vegna sívax-
andi gagnrýni á yfirborðsmennsku
þáttanna. Þjóðin er farin að horfa
til þess í ofvæni að hann horist
niður í ásættanlega þyngd svo að
þáttargerðarmennirnir fái annað
áhugamál. Menn sem hafa spurt
sig: Hver verður arftaki Gaua litla.
Hver verður næsta fjölmiðlastjarna
minnihlutahópanna. Heyrst hafa
mörg nöfn, til dæmis konu einnar
sem er að nálgast fertugsaldurinn
en er ólofuö og hefur marg oft haft
orð á þessu karlmannsleysi sínu á
öldum Ijósvakans. Það er Guörfö-
ur Haraldsdóttir af Aðalstööinni.
hinumcgin
"FarSide" eftir Gary Larson
fim m q f ör n u m vcgi
Ertu hlynnt(ur) eða andvíg(ur) álveri á Grundartanga?
Kristinn Kristinsson,
húsasmíðameistari.
“Atvinnulega séð er ég hlynntur
því, en menn verða að vera með
umhverfisþáttinn á hreinu”.
Gunnar Örn Arnarson,
sjómaður.
“Eg er mjög hlynntur því að
þama rísi álver”.
Hallgrímur Helgason,
rithöfundur.
“Eg er á móti staðsetningunni,
ég mundi miklu frekar vilja sjá
það við tjömina”.
Bogi Arnþórsson, bílstjóri.
“Eg er mjög mótfallinn því að
þar rísi álver”.
Birta Ósk Gunnarsdóttir,
verslunarmaður.
“Eg er alfarið á móti þessu”.
v i t i m c n n
Sagan fjallar um það hvernig of-
vöxnum strák, Gaua litla, tekst
að ná af sér meira en litlu
magnaspiki og auk þess fitu-
vörtum á bakinu. Mikið er það
spennandi.
Guðbergur Bergsson fjallar um Óskabarn
þjóðarinnar, tákn velmegunaráranna,
barnasögu fyrir miöaldra fólk sem áður
var æskukynslóðin en er orðið hökusltt.
DV I gær.
Látum risatómatana kremja þá.
Látum sjö metra gúrkurnar berja
úr þeim líftóruna, já sendum
helvítin í rútuvís upp á hálendið
þar sem fjórtán tonna hvera-
gerðisbananar mala þá mélinu
smærra. Og þegar svo er komið
þá getum við líka átt von á því
að verða farsæl og lifa lengi í
landinu þar sem við höfum bara
þetta eina viðbótar álver sem
mengar viðunandi og er þar að
auki kyrrt á sínum stað og mál-
að í felulitum í þokkabót.
Friðrik Erlingsson skrifar um Ferðamanna-
mengunarráð í DTI gær.
Það heyrir sem betur fer til und-
antekninga að börn og unglingar
finnist í miðborginni eða annars
staðar að kvöld- og næturlagi
um helgar.”
Lögreglan reynir ekki bara að telja manni.
trú um að unglingar séu hættir að hópast í
miðborgina á kvöldin, heldur bætir hún
um betur og reynir að halda fram að þeir
séu hvergi. Einhverstaöar veröa vondir að
vera. Dagbók Lögreglunnar. DT í gær.
Á síðunni fundust margar klám-
myndir en á hinn bóginn fannst
ekkert sem kalla mátti
barnaklám.
Einkennileg athugasemd I frétt Morgun-
blaðsins I gær
Hver æjar? hver veinar?
hver á í deilum? hver kvartar?
hver fær sár að þarflausu? hver rauð augu?
Þeir sem sitja við vín fram á nætur,
þeir sem koma saman til að bergja á krydd-
uðum drykkjum.
Horf þú ekki á vínið, hve rautt það er.
hversu það glóir í bikamum og rennur ljúf-
lega niður.
Að síðustu bítur það sem höggormur
og spýtir eitri sem naðra.
Augu þín rnunu sjá kynlega hluti,
og hjarta þitt mun mæla fláræði.
Og þú munt vera eins og sá, sem liggur
úti í miðju hafi,
já, eins og sá er liggur efst uppi á siglutré.
“Þeir hafa slegið mig, ég kenndi ekkert til
“Þeir hafa barið mig, ég varð þess ekki var.
Hvenær mun ég vakna?
Eg vil meira vín.”
Orðskviðirnir 29 - 35.