Alþýðublaðið - 14.03.1997, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 14. MARS 1997
MMDUBIMl
Brautarholti 1 Reykjavík Sími 562 5566
Útgáfufélag Alþýðublaðsútgáfan ehf.
Ritstjóri Össur Skarphéðinsson
Auglýsingastjóri Ámundi Ámundason
Auglýsingasími 562 5576
Auglýsinga fax 562 5097
Dreifing og áskrift 562 5027
Umbrot Guðmundur Steinsson
Prentun ísafoldarprentsmiðja hf.
Ritstjórn Sími 562 5566
Fax 562 9244
Áskriftarverð kr. 1.500 m/vsk á mánuði.
Lottóvinningur
hátekjumanna
Skattapakka ríkisstjómarinnar var beðið með mikilli eftirvænt-
ingu. Allir em sammála um, að skattbyrði Islendinga hefur fyrir
löngu keyrt úr hófi. Þar getur heldur enginn einn stjómmálaflokk-
ur, ekki heldur sá sem Alþýðublaðið fylgir að málum, hreinsað sig
af allri sök.
Það verður hinsvegar að segjast einsog er, að þá fyrst kastaði
tólfunum um skattheimtu íslendinga þegar Friðrik Sophusson sett-
ist í sæti fjármálaráðherra. Það kann að virðast þversögn því eng-
inn annar stjómmálamaður hefur hjalað eins fagurlega um nauðsyn
þess að minnka skattaálögur á þegna landsins. En undir hans stjóm
hafa álögur landsmanna þó aukist meira en í tíð nokkurs annars
fjármálaráðherra í sögu lýðveldisins. Hann, og enginn annar, ber
með réttu hinn vafasama titil: Skattmann íslands.
Friðrik Sophusson, og raunar öll ríkisstjóm Davíðs Oddssonar,
hefur sætt mikilli gagnrýni vegna aðgerða þeirra í skattamálum.
Hún hefur ekki síst komið úr röðum Sjálfstæðisflokksins, og
skemmst er að minnast andófs ungra sjálfstæðismanna í þeim efn-
um. Stjómarandstaðan hefur einnig gagnrýnt skattastefnuna, en af
öðram sjónarhóli. Hún hefur ekki síst átalið ráðherrana fyrir að aka
seglum skattheimtunnar þannig, að verstum byr hafa láglauna-
mennimir fagnað. Gott dæmi um það var ákvörðun ríkisstjómar-
innar undir lok síðasta árs, að hækka ekki skattleysismörkin.
Hveijir töpuðu mest á því? Vitaskuld þeir sem fylla raðir lág-
launafólksins. En batnandi mönnum er best að lifa. Ríkisstjómin
lofaði gildum skattapakka í tengslum við kjarasamningana, sem nú
standa yfir, og orð hennar voru skilin á þann veg, að hann ætti ekki
síst að bæta hag þeirra bræðra okkar og systra, sem erfiðast eiga
uppdráttar.
Skattapakkinn var vissulega umtalsverður, og er ótvírætt skref
að því markmiði að lækka skattbyrði landsmanna. En við útfærslu
hans er því miður margt að athuga.
f fyrstu kann mönnum að virðast það bera vott um óvanalegan
stórhug, að útdeila með einni ákvörðun fjármagni, sem tölvísir
menn meta ígildi 4-5 milljarða króna? En er ákvörðun ríkisstjóm-
arinnar rausnarleg? Sighvatur Björgvinsson, formaður Alþýðu-
flokksins, svarar því fyrir sitt leyti með eftirfarandi hætti í Alþýðu-
blaðinu fyrr í vikunni: „Jafnvel góðgjömustu menn hljóta að setja
spumingarmerki við rausn af þessu tagi. Þeir sem leggja það á sig
að brjóta yfirlýsingu ríkisstjómarinnar til mergjar komast að því, að
hún er ekki að gera neitt annað en skila launþegum til baka þeim
skattahækkunum, sem hún hefur af þeim tekið á síðustu fimmtán
mánuðum.”
Þetta felur í sér kjama málsins. Ríkisstjómin er að láta það af
hendi, sem hún hefur nýlega tekið sér í auknum álögum. Þar með
er sagan ekki öll sögð. Önnur sjónvarpsstöðin sýndi fram á í kvöld-
fréttum sínum í fyrrakvöld, að miklar líkur eru á því, að þegar upp
verður staðið muni skattapakkinn ekki kosta ríkissjóð neitt. Það
stafar að hluta til af aukinni veltu í þjóðfélaginu í kjölfar kjara-
samninganna. Hitt skiptir þó meiru, að skattleysismörkin vom ekki
hækkuð í takt við væntanlegar launahækkanir. Það þýðir, að fjöldi
láglaunafólks, sem lengi hefur beðið eftir réttmætum kauphækkun-
um, þarf að greiða stóran hluta þeirra í skatta. Hver hagnast? Rík-
issjóður!
Þannig tekur önnur höndin til baka það sem hin gefur. Þó er að
finna hópa, sem hafa sannarlega ríka ástæðu til að fagna skatta-
pakka ríkisstjómarinnar. Það em hátekjumennimir, þeir sem þegar
bera mest úr býtum, og þurfa minnst á kjarabótum að halda. Þeir
hafa í dag æma ástæðu til að stíga dans mikillar gleði. Þeir hagnast
nefnilega ekki bara langmest í krónum talið, heldur líka hlutfalls-
lega.
Alþýðublaðið óskar hátekjumönnum íslands til hamingju með
ríkisstjóm sem hefur útdeilt þeim glæsilegum lottóvinning án þess
að þeir hafi einu sinni þurft að kaupa miða.
skoða n
Barbarar ráðnir til landvarna
Lífið færir manni ótrúleg umhugs-
unarefni. Upp á síðkastið hef ég til
dæmis verið að velta fyrir mér um
hvað villtustu draumar Harðar Sigur-
gestssonar snúast. Kannski lætur for-
stjón Eimskipafélagsins sig dreyma
um að verða aðmíráll af hæstu gráðu
og ráða öllum siglingaleiðum um
höfin sjö. En jafnvel hugmyndarík-
um og kappsfullum manni einsog
Herði Sigurgestssyni kæmi varla til
hugar kerfi þar sem hann sjálfur
hefði einkaleyfí á sjóflutningum og
gæti látið hið opinbera hirða og fang-
elsa þá sem reyndu að veita honum
samkeppni.
Auðvitað hljómar þetta eins og
hver önnur fjarstæða, lesendur góðir.
Hörður Sigurgestsson hefði auk þess
áreiðanlega engan áhuga á kerfi sem
gerði honum kleift að senda Land-
helgisgæsluna á öll skip sem nálguð-
ust landið.
Afhverju erum við að velta fyrir
okkur draumum Harðar Sigurgests-
sonar? Það er saga að segja frá því.
Hún hófst fyrir tæpum þremur árum
þriðji mqðurinn |
Hrafn
Jökulsson
skrifar
þegar Franklín Steiner bað Bjöm
Halldórsson að skrifa upp á meðmæli
með umsókn um byssuleyfi.
Fyrir þá lesendur míns gamla
blaðs sem ekki þekkja þessar kempur
er vert að taka fram að Bjöm Hall-
dórsson hefur verið yftrmaður Fíkni-
efnadeildar lögreglunnar síðan 1991
en Franklín Steiner hefur hinsvegar
setið í fangelsi í þremur löndum fyr-
ir að smygla, dreifa og selja eiturlyf.
Það hljómar sem sagt eins og ósvíf-
inn brandari að Franklín hafi svo
mikið sem látið sér detta í hug að
biðja Bjöm Halldórsson að skrifa
upp á byssuleyfi fyrir sig. En hvað
gerir yfirmaður fíkniefnadeildarinnar
þegar einn stærsti eiturlyfjasali
landsins biður hann um meðmæli
með byssuleyfi? Hann skrifar upp á.
Nema hvað.
Þegar fjölmiðlar sögðu í ársbyrjun
frá þessu fáránlega máli komst fíkni-
efnadeildin upp með að svara í engu
þeim áleitnu spumingum sem bmnnu
á mönnum. Lögreglustjórinn sagði
ekkert. Yfirmenn í Dómsmálaráðu-
neytinu sögðu ekkert - annað en að
þeir bæm fyllsta traust til Bjöms
Halldórssonar.
Sjálfur sagði
Bjöm Hali-
dórsson ekkert
fyrr en hann
dúkkaði upp í
viðtalsþætti hjá
Eiríki. Þar
sagðist Bjöm
vera orðinn
hundleiður á
því að vera í
fíkniefnalögg-
unni og að
hann ætlaði að
hætta innan tíð-
ar. Hann er að
hugsa um að
taka upp þráð-
inn í lögfræði-
náminu.
Byssuleyfis-
málið er reynd-
ar aðeins þúfa
sem veltir
þungu hlassi.
Það varð til að
þess að kast-
ljósið beindist
að Franklín
Steiner og samskiptum hans við lög-
regluna. Niðurstaða ítarlegrar rann-
sóknar er þessi: í allt að tíu ár hefur
Franklín Steiner haft einskonar
„starfsleyfi” hjá fíkniefnadeild lög-
reglunnar. Hann hefur óáreittur
stundað verslun og viðskipti með eit-
urlyf en í staðinn hefur hann
„skammtað lögreglunni menn til að
0g Franklín Steiner er svo
óhræddur um stöðu sína
að hann býr í reisulegu
einbýlishúsi, ekur um á
dýrum bílum og segir
hverjum sem heyra vill að
hann sé „rosalega ríkur.”
Hann lætur ekki einu sinni
í veðri vaka að hann hafi
tekjur á heiðarlegan hátt.
Kerfi Franklíns tryggði
honum öryggi og auð.
taka,” svo ég vitni í traustan heimild-
armann í kerfinu. Ámm saman hefur
fíkniefnadeildin aldrei tekið Franklín
með eiturlyf þótt fjölmörg tækifæri
hafi gefist. Hann hefur sem sagt
komist í þá aðstöðu að geta stjómað
fíkniefnamarkaðnum og látið fíkni-
efnadeildina taka þá sem gera sig lík-
lega til að ryðjast inn á markaðinn.
Og Franklín Steiner er svo óhræddur
um stöðu sína að hann býr í reisulegu
einbýlishúsi, ekur um á dýmm bflum
og segir hverjum sem heyra vill að
hann sé „rosalega ríkur.” Hann lætur
ekki einu sinni í veðri vaka að hann
hafi tekjur á heiðarlegan hátt. Kerfi
Franklíns tryggði honum öryggi og
auð.
En hvað segir þetta okkur um
mannfélagið sem við lifum í? Hvað
segir þetta stjómmálamönnunum
sem að undanfömu hafa boðað fíkni-
efnalaust ísland árið 2002? Hvað
segir þetta um starfsaðferðir fíkni-
efnadeildarinnar? Hvað segir það
okkur þegar friður er saminn við höf-
uðóvininn?*
Þegar Rómvetjar vom hættir að
hafa þrek til að veijast innrásum bar-
bara og lagstir í hóglífi og aumingja-
skap keyptu þeir frið við barbararana
og réðu þá til að annast landvamir
ríkisins. Þessi samningur leiddi til
þess að barbarar yfirtóku smám sam-
an Rómarveldi án þess að nokkuð
yrði að gert.
Þegar fíkniefnadeildin er farin að
vinna með stærsta eiturlyfjasala
landsins ættum við að hugsa til ör-
laga Rómveija og annarra sem hafa
keypt frið við óvininn.
En ef þetta er stefnan í löggæslu-
málum hlýtur næsta skref að vera að
fá fjöldamorðingja til samvinnu við
lögregluna og láta hann koma upp
um vasaþjófa.