Vísir - 29.03.1976, Síða 2

Ertu flughrædd(ur)?
Sigrún Sigurðardóttir, nemi: -f
Nei, ég finn ekkert fyrir flug*
hræðslu. Ég hef oft flogiö metg
flugvél, að visu ekki i vondu veðrí'
— en aldrei fundið fyrir flug;
hræðslu.
Arngrimur Guðjónsson, tré-B
smiður: — Nei, ég finn ekkertj
fyrirhenni. Ég fer nokkuðoft meðj.
flugvél og hef stöku sinnum lent i!-
slæmu veðri.
Hörður Ingólfsson, bilstjóri: —
Ég hef ekki orðiö var við flugJ
hræðslu hjá sjálfum mér. Ég hef'-
flogiö nokkrum sinnum i flugvél-f
um af ýmsum gerðum og yfirleittl
lent i góðu veðri.
Pétur Kjartansson, laganemi: —|
Ég er alveg afskaplega flug-
hræddur i hvert sinn sem ég stig.
upp i flugvél. Flughræðslan lýsirj
sér i einhverri innilokunarkennd,-
frekar en að ég hafi lent i svo1
vondu veðri.
Stella Guömundsdóttir, vinnur i
verslun: — Ég var óskaplega
flughrædd. En nú er ég sem betur
fer komin yfi r þann sjúkleika. Nú
oröið hlakka ég bara til að fara —
til dæmis til útlanda — og læt það
ekki standa neitt i vegi að þurfa
að fljúga.
Guðjón Sveinbjörnsson, bifreiða-
stjóri:— Nei, ég finn ekkert fyrirt
sliku. Ég ferðast oft með flugvél-
um og likar það mjög vel.
Mánudagur 29. mars 1976 visra
Afengishœkkunin:
Flaskan kostar heils-
dagsvinnu nú — en
sex tíma fyrir tíu órum
„Ástæður fyrir siðustu hækk-
un á tóbaki og áfengi eru þrjár. 1
fyrsta lagi hcfur Afengisvarna-
ráð beint þeim tilmælum til
rikisins að verð á áfengi dragist
ekki aftur úr verðlagsþróuninni.
1 öðru lagi hcfur landlæknir bent
á að verð á tóbaki væri lægra en
skyldi, t.d. miðað viö fjárráð
unglinga.
Þriðja ástæðan er sú að þessi
aðgerð kemur sér vel miðað við
útgjaldaaukningu rikissjóðs
vegna t.d. kauphækkana og
annarra hækkana."
Þessar upplýsingar gaf
Höskuldur Jónsson ráðuneytis-
stjóri i fjármálaráðuneytinu i
viðtali við Visi. Ennfremur
sagði Höskuldur að i fjárlögum
fyrir árið ’76 væri gert ráð fyrir
sex milljaröa tekjum af áfengis-
og tóbakssölu, sem er um 10% af
áætluðum heildartekjum rikis-
íns.
Hækkunin á áfengi og tóbaki
núna var að meðaltali 15% og
sagði Höskuldur að áætlað væri
að hún skilaði sex til sjö hundr-
uð milljónum til viðbótar þvi
sem gert var ráð fyrir i fjárlög-
unum.
Kaffið og ýsan hækkaði
meira
Hjá Áfengisvarnaráði fékk
Visir þær upplýsingar að við
samanburð á hlutfalli milli
timakaups verkamanna og
verðs á bennivinsflösku árið ’37,
þá ætti brennivinsflaskan að
kosta 2.128 krónur i dag. Flask-
an kostar nú 2.600 krónur.
Hins vegar gerði Afengis-
varnaráðið samanburð á verö-
hækkunum á kaffi, ýsu og
brennivini frá árunum ’67 til ’76.
Kom þá i ljós að miðað við
hækkun á kaffinu ætti flaskan að
kosta 3.000 krónur, en miöað við
ýsuna 3.313 krónur. Það er þvi
auðséð að miðað við þessar
vörutegundir hefur áfengið
dregist aftur úr.
Hvað fer mikið af vinn-
unni i tóbak og áfengi?
Vfsir gerði samanburð á þvi
hversu margar vinnustundir,
greiddar eftir fjórða taxta
Dagsbrúnar (var áður annar
t.axti) lægju að baki hverrar
flösku af islensku brennivini sl.
tiu ár.
Þess ber að geta að sum árin
urðu oftar en einu sinni breyt-
ingar á kaupi og einnig á áfeng-
isverði, þótt hér sé aðeins tekinn
samanburður einu sinni á ári.
(Sjá töflu)
Á þessu timabili hefur verð á
filtersigarettum hækkað úr
32.75 i 220.00 en miðað við þenn-
an kauptaxta hefur það yfirleitt
tekið þrjá stundarfjórðunga að
vinna fyrir einum pakka.
Ef gengið væri út frá þvi að
allar þær tekjur sem rikissjóður
ætlar sér að hafa af áfengis- og
tóbakssölu á árinu, kæmi af is-
lensku brennivini (sem að visu
er ekki raunhæft) þyrfti um 250
þúsund dagsverk á Dagsbrún-
artaxtanum til að afla þessara
tekna i rikiskassann.
—EB
Heilar átta stundir að
vinna fyrir einni
flösku...
... þaö var munur I
„gamla daga” þegar ég
var „aðeins ” sex stundir
að vinna fyrir þeirri háls-
löngu.
tima- kaup. verð á flösku. vinnu- stundir.
sept. ’66 46.79 280,- 6.00
des. ’67 48.38 315,- 6.30
des. ’68 53.87 395,- 7.20
sept. ’69 62.00 395,- 6.15
okt. ’70 79.60 470,- 6.00
nóv. ’71 81.90 565,- 6.45
des. ’72 115.10 845,- 7.15
des. ’73 155.60 845,- 5.30
des. '74 221.00 1.390,- 6.15
des. '75 293.80 2.170,- 7.20
mars '76 320.70 2.600,- 8.00
Ætla Bretar að skjóta?
Það sér á, að bretar búa viö
litla yfirstjórn, þcgar jafnvel
freigátukapteinar ætla að fara
að taka málin i sinar hendur, og
búa sig undir að skjóta á
islandsmiöum. Atburöirnir á
miðunum á laugardag benda
eindregið til þess, að freigátu-
kapteinarnir hafi ekki fengið
nægilega skýr fyrirniæii frá
I.ondon um þau mörk, sem þeir
mega ekki fara yfir i viðureign-
inni við íslenzku varðskipin.
I.ýsing skipherrans á Baldri
tckur af allan vafa um það, að
freigátukaptcinar hennar há-
tignar eru til alls visir, og munu
við áframhaldandi átök verða
mannsbanar nema fyrir liggi
skvlaus fyrirmæli um, aö þeim
se' óheimilt aö gripa til vopna
hvað sent i skert á miðunum.
A sama tima og setið cr á rök-
stólutn i New York unt fiskveiði-
lögsögu þjóða, og Ijóst cr að 200
milna reglan mun hljóta sam-
þykki og verða aö alþjóða-
lögum, bcr það vott um sinnis-
brest að beina vopnum að
islenzku varðskipi, sem er að
framfylgja islenzkum löguni á
miðunum, sköntntu áður en 200
milna rcglan verður að alþjóða-
lögum. Slikur sinnisbrestur
getur átt sinar skýringar, eins
og misvisun á milli valdbeit-
ingar og stöðu hnignandi sjó-
veldis, sem er ekki lengur
ráðandi á hafinu, og gctur ekki i
krafti valds skrifaö þau lög, sem
þvi sýnist, og Iteldur ekki skráð
söguna fulla af lygum, eins og
heimsvelda er siður. Bretar eru
ekki lengur i þeirri valdalegu
aöstöðu, að þeir geti kúgað
íslendinga, og það getur hert
svo á örvæntingu þeirra, að þeir
telji aö nú og hér standi bar-
áttan unt orðstir hins gamla sjó-
veldis. En orðstirinn varð að
engu þann dag, sem sjóveldið
kaus fáein varðskip aö viöur-
eign í þvi sönnunarstriði vald-
réttarins, sem Bretar virðast
heyja hér um þessar mundir.
ólafur Jóhannesson. dóms-
málaráðherra, hefur verið tal-
inn of harður i viöureigninni viö
bandamenn okkar og Breta
innan Atlantshafsbandalagsins.
En sé sinnisbrestur Breta og
stjórnleysið þar i landi orðið svo
alvarlegt, að freigátukapteinar
fari að skjóta hér á miðunum,
þá skilja menn kannski betur
hörkuna i þeirri gömlu kempu,
sem nú gegnir embætti dóms-
málaráðherra. Það er ef til vill
rétt, að barátta okkar viö Breta
gctur ekki af okkar hálfu tekið á
sig mynd sjóhernaöar, og þvi sé
varla ástæða til að leita eftir
lánum á freigátum. En Banda
rikjamenn skulu vita það, að
þeim er hollara að neita ekki um
uöstoö i þessu máli, hvernig
sem sú aðstoð verður. Og Nato-
þjóðir skulu vita þaö, að islend-
ingar verða ekki sundraðir i af-
stöðu sinni til bandalagsins, ef
Bretar byrja að skjóta. Héðan
af veröum við ekki neyddir til
neins, og alls ekki til undanláts-
semi viö annars flokks riki, sem
hcidur að það geti enn sett
þjóðum lög og reglur i skjóli
valds sins. Bretar hafa engin
völd lengur. Þeir lifa i skjóli
þeirrar kurteisi, sem Banda-
rikjamenn hafa kosið að sýna
þeim siðan 1 Súes-deilunni.
Atburðurinn á miöunum s.l.
laugardag, þegar brezkur frei-
gátukapteinn lét manna byss-
urnar, er siðasta ögrunin, sem
Bretum leyfist að hafa i frammi
við islendinga. Við krefjumst
þess, að sá sem lét manna
byssurnar vcrði leystur frá
störfuin nú þegar. Við
krefjumst þess, að án tafar
verði sýnt i verki hvaða mat
gildir um þátttöku. islands i
samstarfi vestrænna þjóöa.
Ilaldi menn, að þvi samstarfi
verði hjargað eftir að brezkur
sinnisbrestur hcfur leitt til þess,
að byrjað vcrður að skjóta á
islcndinga innan fiskveiðilög-
sögu þeirra, þá eiga þeir eftir að
vakna við aörar hernaðarlegar
aðstæður á Norður-Atlantshafi.