Alþýðublaðið - 27.02.1922, Blaðsíða 2

2
setB heíðu sig heizt í frammi í
málefnum verklýðsins.
Nú hefir Vilhjálmur Vlgfússon
staðfest að umsögn Héðins Valdi-
marssonar um þetta hér í biaðinu
er rétt. Hverju svarar svo Ólafur
Thors þessu? Hann svarar engu.
Gefur aðeins í skyn að grein Vil
hjálms hafi verið eftir Héðinn.
Slíkt er auðvitað ekki svaravert.
Vilbjáimur Vigfússon er svo vel
þektur innan alþýðuféiagsskapar-
ins, að aliir vita þar að hann er
vel fær um að skrifa grein sjáifur,
enda mundi hann aidrei hafa fallið
við neitt próf, ef hann hefði verið
settur til menta.
Það má vera að það sé enginn
svartur listi til hjá Kveldúlfi. Hins
vegar leikur enginn vafi á því að
Ólafur Thors hafi sagt það við
Vilhj. Vigfússon, sem Vilhj. hefir
eftir honum, Hitt er annað mái,
að vel má vera að Ólafur Thors
hafi verið að ljúga þegar hann
sagði Vilhj. að hann væri á svarta
listanum. En hvers vegna ætti
hann annars að segja þaðí Það
atriði er látt skiljaniegt. Eina skýr
ingin er sú, að Ólafur hafi gamkn
af því, þegar menn koma til hans,
sem eru atvinnuiausir, að storka
þeim með því að segja að þeir
séu á svarta listánum. Slikt gam
an er auðvitað flestum óskiljaa
legt, því aiiir vita að mönnum
sem eru a@ leita sér atvinnu nú á
tímum, er það ærin skaprauc, að
fá enga atvinnu, þó ekki sé gerð-
ur ieikur að þvf að bæta á þá
hugraun sem bjargarlaust heimili
veldur. En náttúra sumra er öðr-
um óskiijanleg. Það eru sumir
strákar sem hafa gaman af því
að reita vængi og lappir af flug
um, eða annan vænginu og helm-
inginn af löppunum, og hlægja
svo dátt að þvt hvernig flugan
skakklappast og kútveltist í öðru-
hvoru sporil Og það er hugsan-
jegt að þess konar piltum þyki
flugurnar of litilfjörlegar þegar
þeir vaxa upp.
Hjálparstöð Hjúkrunarfélagsiai
Líkn er opin sem hér segir:
Mánudaga. . . . kí. II—12 f.
Þrlðjudaga . . . — 5 — 6 a.
Miðvikudaga • • — 3-4«.
Föstudaga. . . . — 5 — 6 e.
Laugárdaga . > • " 3 4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Tvöföld laun.
Eftir Skjöldung.
----- (Frh.)
4 Til Bjarna Jónssonar frá Vogi
fyrir að þýða Goetbes Faust, við
bót við árið 1917 (4 gr. 1. í fjal
1916—1917) . . , . . kr. 80000
Þmgmannsl B J 1917 — 91520
Samtals ofborgað . . kr. 1715.20
Þetta sama ár, 22 okt, var B
J skipaður í lossanefndlna frægu,
og heflr hann haft þar svo mikíl
iaun, að varlega mun áætlað, að
hækka ofgoldnu upphæðina i kr.
2315,20 (sbr. II 2)
Eg hefi talið hér ofgoldinn hinn
marg-eftirtaida styrk til B. J, til
að þýða Faust, og skal nú gera
grein fyrir því í eitt skifti fyrir
öil, því styrkur þessi kemur fyrir
árlega.
B. J. sjálfur gerði einu sinni, i
þiugræðu, þá g ein fyrir þessum
styrk, að þegar hann hefði verið
kaiiaður heim og sviftur viðskifta
ráðunautsstarfinu hér um árið, hefði
stjórnin ekki kunnað við, að kasta
honum út á klakann, og því veitt
honum styrk nokkurn til ritstarfa.
Hefði hann svo tekið sér fyrir
hendur, að þýða Faust Þinginu
þótti svo nauðsyn á, að veita
framhaldsstyrk til verksins, svo
að hið þegar unna yrði ekki til
ónýtis gert. En það gleymdi því,
að í millitíð var Bjarni kominn á
föst ög full eftirlaun, og sst nú í
embætti, er eftirlét honum nógan
tfma til ritstarfanna; hvort sem
hann fékk styrkinn eða ekki. Og
með hverju gat bann betur unnið
fyrir launum sínum, en einmitt
með ritstörfumf Allir vita, að með
þeim fáu stundum, sem B.J. kennir
í Háskóianum, vinnur hann ekki
fyrir þessum launum.
Það er af þessum orsökum, að
eg te! þenna marg eftiitalda styrk
ofgoidinn, en ekki af því, að eg
áiiti ekki B. J. þess verðan, að fá
bókmentastyrk. Eg tel hann vafa
laust mikilhæfan mann á sviði
bókmentanna, og hefði ekki talið
þenna styrk ofgoidinn, hefði B. J.
orðið að vinna fyrir sér þannig,
að hann hefði ekki mátt eyða tíma
sfnum til ritstarfa, án sérstakra
iauna fyrir þau
Eö nú er ekki svo að skilja,
að B. J. hafi ekki hait raeiri „auka-
tekjuri" 1917, (en hér eru taldar
að frarnan. Mér telst svo til, að
árið 1916 *) hafi hver bankaráðs-
maður írlandsbanka haft kr 2778.75
( laun fyrir að bera nafnið Mun
þá ekki ofætlað, að segja, að árið
1917 hafi B J. haft 3000 kr. fyrir
að vera i fulítrúaráði íslandsbanka,
og er það áiitleg upphæð fyrir
að gera alls ekki neitt. Er tnikið
álitamál, hvort ekki á einnig að
teija þetta ofgoldið fé frá ríkinu,
þvf þó það sé Islandsbanki, sem
greiðir það, kýs Aiþingi 3 menn-
ina, og verjulega úr hópi þeirra
embættismanna, sem nógan tfma
hafa tii aukastarfa, en sem þó
hafa áður seit landinu alla starfs-
krafta sína. Og þar sem landið
hefir keypt alla starfskraftana, er
sanngjarnt, að það taki laun fyrir
það af þeim, sem notað er í þágu
annara. Y ði þá þessi umfram-
greiðsla alls 12000 kr, að með-
töldum bankaráðslaunum forsætis-
ráðherra.
5. Til laadritara KI. Jónssonar,
viðbót við biðlaun hans 1. febr.
til 31. júlí 1917 (fjal. 1916—1917^
7. gr. 1)..............kr. 1000,00
Biðiaun samkv. lögum — 4000,00
„Dýrtfðíruppbót" *)
siðara missiri . . . — 175 00
Samtals ofgoidið. . . kr. 5175,00
Eg hika ekki við, að telja þetta
ofgoldið fé, þvf vafalaust má teija,
að nóg embætti hafi verið til fyrir
K1 J , þegar hann hætti að vera
landritari, og þau sjáifsagt ekki
með lakari launum en þetta, en
við þau þurfti náttúrlega að vinna.
Það er vert að geta þess, i
þessu sambandi, að það var víst
þetta ár, að Kl. J. var falið að
rannsaka eignarrétt á fossum á
landi hér. En að rannsókninni
lokinni, neitaði hann að birta nið-
urstöðuna. Frábær skyldurækni af
embættismanni, þetta, og heíði
átt að varða dagsektum. En eg
býst þó frekar við, að landssjóð-
ur hafi borgað Klemens dsgsektir,
meðan á rannsókninni stóð.
(Frh.).
1) Nýrri skýrslur hefi eg ekki
getað náð í.
2) Orð þetta get eg aldrei felt
mig við. Þó við höfum vanist þv£
nú um nokkur ár, og það sé fyrir
löngu löghelgað, finst mér það hið
mesta ækrfpi. Verðhækkunaruppbót
mundi vera rétt þýðing i því, ea
gjaldeyrisuppbót er Uðlegra, og
mun eg nota það framvegis.