Vísir - 13.03.1977, Blaðsíða 9

8
Sunnudagur 13. mars 1977 VTfiF H
9
VÍSIR
Sunnudagur 13. mars 1977
KRfrWfr R\rsr/b ^níVs
Umsjón 5. A og B Æfinga-
° og tilraunaskólanum
Karamellur
Þessi uppskrift er einkar ljúf-
feng og ráölegg ég öllum sæl-
kerum aö búa hana til.
Efni:
1 bolli af mjólk
2 matsk kakó
4 matsk. smjör
6 matsk. sýróp
2 bollar svkur
10 vanilludropar
2 tesk. salt
Ahöld:
Mælibolli
mæliskeiöar
sleif
skaftpottur
Setjiö allt I skál og hræriö.
Þegar allt er samanhrært er
öilu hellt I pott og soöiö. Þegar
þaö er oröiö stift veröur aö
hræra I. Þá á aö hella karamell-
unni i grunnt form og biöa þang-
aö til aö hún hálfkólnar. Þá sker
maöur karamelluna I litla fer-
hyrninga og lætur kólna alveg.
—Karl Löve/mynd: Björk
Róðningar
:iuun}t?§ssoj>j e
Suiuqbj naj ja SiuuBct
Myndogátan
er svona:
QiuiQiq aBnJs
||;a uoBnijja
i ■! íl«m_ öláui V .!•••;" ('i iiAAumt A/ r>
\/ o R Sx Ý
i 'R T \l t R
HJK'fl lÓAkJU. s o> o t
r L i- V / o F F
Myndagáta
Hér á eftir fer viðtal sem
þrír strákar í 11 ára bekk,
Ölafur, Freyr og Hlynur
áttu við Ömar Ragnars-
son:
— Hvenær komstu fyrst
fram sem skemmtikraft-
ur?
— Utan menntaskólans
kom ég fyrst fram á
gamlárskvöldi 1958 á stú-
dentafagnaði.
— Hvernig leið þér þeg-
ar þú komst fyrst fram?
Hér hefur göngu slna Krakkaritstjórn. Hún mun veröa f Helgarblaöinu annaö slagiö á næstunni, og veröur algjör-
lega I höndum krakka á ýmsum aldri, einsognafniö bendir til. Aö þessu sinni eru þaö 11 ára nemendur I 5. A og B I
Æfinga- og tilraunaskóla Kennaraháskóla Islands sem sjá um slöuna. Þeim til aöstoöar var kennari þeirra Svavar
Guömundss. Þeir munu einnig annast efniö á næstu slöu sem veröur I Helgarblaöinu eftir viku. Sumt etnlO er unniö 1
hópvinnu, en annaö af einstökum nemendum.
Ólafur, Freyr og Hlynur ásamt viömælanda slnum, ómari.
Jólasveinn með fingur
i eyranu — viðtal við Ómar Ragnarsson
opinberri skemmtun en
að koma fram í leikriti á
leiksviði, eins og ég hafði
oft gert áður.
— Manstu eftir ein-
hverju eftirminnilegu?
— Svo að ég taki eitt-
hvað, sem nýlega hefur
komið fyrir, get ég nefnt
atvik á barnaskemmtun,
þar sem ég lék jólasvein.
Síðasta atriði jólasveins-
ins var það, að hann stakk
fingrunum í eyrun vegna
hávaðans í börnunum og
festi fingurinn í öðru eyr-
anu. Síðan var atriðið
þannig, að eftir langa
mæðu átti jólasveinninn,
er var með mér að taka
það til bragðs að kitla
mig, og við það leystist
fingurinn úr eyranu. En
hér fór á aðra lund. Þeg-
ar ég hafði fest fingurinn
í eyranu, gafst enginn
timi til þess að byrja á því
að basla við að losa hann,
eins og vaninn var, því að
einn áhorfenda stóð strax
upp og gekk ákveðinn í
gegnum salinn og alla leið
upp á svið. Ég stirðnaði
af undrun og allt féll í
dúnalogn í salnum, en viti
menn: gengur ekki strák-
ur beint að mér og kitlar
mig undir hendinni!
Eftir stutta grafarþögn
brast allur salurinn i hlát-
ur, og nú rann það upp
fyrir mér, að strákur
hafði oft séð þetta sama
atriði áður og af ein-
skærri greiðasemi ákvað
hann að losa okkur við
allt stússið við að toga
i handlegginn, enda vissi
hann fullvel hvernig
þetta endaði og vildi fá
endinn strax!
— I hvaða leikriti
komstu fyrst fram og í
hvaða hlutverki varstu?
— Það var í leikritinu
Strokuþrælnumsem flutt
var á skemmtun í
Laugarnesskólanum. Þar
lék ég strokuþrælinn. Þá
var ég níu ára, en þegar
ég var tólf ára lék ég all-
stórt hlutverk í Vesa-
lingunum eftir Hugo, sem
Leikfélag Reykjavíkur
sýndi í Iðnó.
— Er von á nýrri plötu
frá þér og hvenær?
— Nei, ég hef ekki tíma
til þess að syngja inn á
vandaða plötu. Auk þess á
ég orðið svo mikið efni,
að eina leiðin til þess að
taka aftur upp þráðinn
við plötuútgáf u er að taka
sér frí í nokkrar vikur,
safna efninu saman og
velja úr þvi og syngja síð-
an inn á fjórar-fimm
stórar plötúr í einum
rykk.
lögreglubíllinn óla.Steinn
þreif harkalega í öxlina á
honum. Hann skutlaði
honum inn í bílinn og
sagði: „Hana, strakur, nú
kemur þú með okkur nið-
ur á lögreglustöð". óli
sem lá við gráti gat rétt
stunið upp: „Það var ekki
ég, það var ekki ég."
„Þegiðu strákur" æpti
Steinn kaupmaður beint
upp í opið geðið á óla. Nú
sprakk óli og fór að há-
skæla.Þegar þeir komu á
lögreglustöðina var farið
að yfirheyra. óli var
spurður um hvar hann
ætti heima og hvað síma-
númerið væri hjá honum.
óli stóð háskælandi á
miðju gólfi og sagði: „Ég
skal aldrei gera það aft-
ur". Nú var hringt heim
til óla og beðið um að
sækja hann. Meöan
mamma óla var á leið-
inni þá töluðu Steinn og
óli saman og sættust að
lokum og Steinn gaf óla
meira að segja brjóstsyk-
ur. Þegar heim kom var
mamma hans óla ekki
blíð á svipinn og byrjaði
að predika yfir honum, en
að lokum, þegar óli gat
ekki grátið meira eftir
skammirnar í henni
mömmu sinni, lofaði
hann að hann skyldi
aldrei gera svona lagað
aftur. —Haraldur, Hlédls, Halla.
— Mér leið svosem ekk-
ert vel og hafði miklar
áhyggjur af því, hvernig
ég ætti að bera mig að
þessu. Það fór svo, að ég
hringdi í Jónas Jónasson,
og bað hann að gefa mér
leiðbeiningar. Ég skrapp
heim til hans, og í stuttu
samtali gaf hann mér fá
en holl ráð, sem voru mér
mikils virði, þegar ég
steig fyrstu sporin sem
skemmtikraftur, því að
það er dálitið öðruvisi að
flytja skemmtiþátt á
l •ftnr ■Slqi/r F r V'C&UU Sísfma
i r 'k
? t *
f L b 1
L
Krossgáta
eftir Hjalta
Sigurðsson 5-a
.
og Óla
Sagan af Kalla
Hæ óli! Kalli stóð á
röppunum fyrir framan
!>la, sem át brauðsneið í
jríð og erg. Kalli var lítill
ig snöggur, en óli stór og
eitur og ekki léttur á sér.
- ólafur! var kallað með
blíðum rómi innan úr
húsinu. — Ertu að fara
út? — Já, mamma, sagði
óli og tróð sér í úlpu
og fór í skó. — Allt í lagi,
var sagt aftur með sama
rómnum. óli lokaði á eft-
ir sér og síðan löbbuðu fé-
lagarnir niður tröppurnar
og út á götu. Það marraði
í snjónum undan skónum
þeirra. Það var nefnilega
kominn vetur, almenni-
legur vetur með snjó og
ævintýrum. Kalli hnoðaði
sér snjókúlu og óli gerði
það sama. Maður kom
labbandi upp götuna og
drengirnir þekktu mann-
inn strax. Þetta var
Steinn kaupmaður, sem
búð ofar í göt-
unni. Drengirnir horfðust
i augu stundarkorn og
tríðnin skein úr andlitinu
á þeim. Þeir biðu átekta
bak við grindverkið. Loks
stundin þegar kaup-
maðurinn gekk framhjá.
Boltarnir flugu samtímis
í áttina að grey mannin-
um sem átti sér einskis
ills von. Annar boltinn
í andliti mannsins en
flaug rétt fram hjá.
Svo vildi óheppilega (eða
heppilega) tii að rétt í
þessu ók lögreglubí 11
framhjá og bílstjórinn sá
allt sem gerðist. Strák-
arnir hlupu eins og fætur
toguðu. Þeir heyrðu Stein
kaupmann hrópa á þá, en
sinntu því ekki. Þegar
þeir voru búnir að hlaupa
um stund sáu þeir að þeir
voru eltir af lögreglubíln-
um. Ekki leið á löngu þar
til óli var farinn að drag-
ast aftur úr, hann stundi:
„Biddu Kalli, bíddu,
Kalli" en hann var kom-
inn langt á undan og
heyrði þess vegna ekki
hvað óli sagðh Nú náði
Möndlukökurnar eru mjog
ljúffengar og skrautlegar, en
fremur dýrar og þvl eingöngu
ætlaöar viö betri tækifæri.
Agætt er aö búa til dálltið magn
i einu, frysta og taka fram eftir
þörfum.
800 g tilbúið marsipan eöa
möndludeig.
Deig:
3 eggjahvltur
1 dl flórsykur
100 g hjúpsúkkulaði.
Skraut:
Hnetukjarnar
kokteiiber, rauö og græn.
Maliö möndiudeigiö eöa rifiö á
rifjárni, Stifþeytiö eggjahvit-
urnar. Blandiö rifnu möndlu-
deiginu varlega saman viö meö
sleikju. Sigtið flórsykurinn og
blandiö honum einnig saman viö
meö sleikju. Setjiö smjörpappir
á bökunarplötu, pensliö meö
bræddu smjörllki.
Setjiö deigiö I sprautupoka og
sprautiö i litlar kökur á smjör-
pappirinn. Skreytiö meö
kokteilberjum og hnetukjörn-
um. Setjiö kökurnar inn I 175
stiga heitan ofn og bakiö I 15
minútur. Losiö kökurnar af
pappirnum meöan þær eru heit-
ar. Látiö kólna á grind. Bræöiö
súkkulaðið i heitu vatnsbaöi.
Dýfiö siöan kökunum I bráöiö
súkkulaöi. Agætt er aö frysta
möndlukökurnar.
1. Maliö möndludeigiö eöa rlfiö
á rifjárni.
2. Stifþeytiö eggjahvlturnar og
blandið rifnu möndludeiginu og
sigtuðum flórsykrinum varlega
saman viö meö sleikju.
3. Sprautiö deiginu á smuröan
smjörpapplr.
4. Skreytiö meö rauöum og
grænum kokteilberjum og
hnetukjörnum. Bakiö kökurnar
i 175 gráöu heitum ofni I 15
minútur.
TLosiö kökurnar af pappirnum
meöan þær eru heitar, látiö
kólna og dýfiö þeim slöan I
bráöiö súkkulaöiö.