Tíminn - 05.09.1968, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
FIMMTUDAGUR 6. september 1968.
Mimulist Marceau
i Þjóðleikhúslnu
Það voru þakklátir áhorfend
ur, sem fögnuðu Marcel Mar-
ceau, hinum heimsfræga lát-
br.agðsleikara í Þjóðleikhúsinu
um síðustu helgi. Hann sýnir
hér í annað sinn, og af aðsókn
má draga þá ályktun, að Þjóð-
leikihúsið mætti gefa mönnum
þriðja tækifærið til þess að sjá
hann áður en langt um líður.
íslendingar hafa ekki átt
mörg tækifæri til þess að kynn
ast þessari listgrein i sínu full-
veldi síðan þöglar myndir
Ohaplins hættu að sjást hér. En
þegar menn sjá Marceau á
sviði, skilst vel, að list hans er
annað og meira en sá skilning-
ur, sem við leggjum venjulegia
í orðið láthragðslist. Þvi má
vel við una að tefla fram nýju
orði, mímu, þó að ekki sé það
af íslenzkum stofni, en það hef
ur sér til ágætis að vera leitt
af hinum aliþjóðlega heiti, vena
stutt og falla mjög vel að lög-
málum íslenzkrar tungu.
Míman er forn list og göfug
og meginríki hennar hefur ver-
ið á austurhveli jarðar en ný-
lendur meðal Grikkja og síðar
ítala. Nú á dögum nær hún
hæst í Frakklandi hér í Evrópu
og Marcel Marceau er þar
mestur mímu-meistari. Hann
er lærisveinn Decroux og arf-
taki Deburau, eins og segir í
skýringargrein í leikskrá.
Marceau sjálfur segist hafa
gert hið sama fyrir leiksviðið
með mímulist sinmi og Ohaplin
fyrir kvikmyndirnar á sínum
tíma, og má vafalaust á það
fallast. Hann hefur helgað sig
þessari listgrein af fórnfúsri
alvöru og unnið þrekvirki.
Hann er ekiki aðeins frábær
túlkandi heldur einnig höfund-
ur og kennari. Hann hefur
stofnað fræga mímu-leikflokka
og samið verkefni fyrir þá, og
hann hefun- á síðustu árum leik
ið í nokkrum kvikmyndum,
meðal annars nýlega í ágætri
kvikmynd, sem hann gerði fyr-
ir sjónvarp á Norðurlöndum.
Vonandi fá íslenzkir sjónviarps
áhorfendur að sjá hana á sín-
um tíma.
Sýning Marceau hér að þessu
sinni var ekki sízt merkis 'ið-
burður fyrir þá sök, að hann
frumsýndi þar tvo nýsamda
þætti, er síðar verða á leik-
skrá hans.
Fyrsti þátturinn . á efnis-
skránni var Sköpun heimsins.
Sá þáttur liggur varla í augum
uppi hverjum óvönum mímu-
áhorfanda, ekki sízt ef hann
hefur lítil kynni áður af Mar-
ceau. Hefði hann ef til vill skil-
izt betur, ef hann hefði verið
síðast í leikskrá. Eigi að síður
duldist hvergi sfcáldlegt innsæi
í þessa gömlu trúarsögu. Miklu
nærtækari varð mönnum þátt-
urinn Hendurnar, enda nær list
meistarans vafalaust hæst í
„fingramáli“ hans og handa-
hreyfingum, sem stundum
megna að geira. ímyndaða hluti
allt að því áþreifanlega ef efcki
sýnilega. Þessi þáttur er sem
til þess saminn að sýna töfra-
h-reyfingar meistarans með
höndunum einum, en þær eiga
sér engan líka.
Þriðja sýningaratriðið hét
Skemmtigarðurinn, og var af-
burðasnjiöll túlkun með skop-
legu ívafi. Túlkunin var svo
nærtæk, að áhorfandanum
fannst sem hann ræki sig á
glervegginn eins og Marceau,
og hreyfingar hans fluttu veggi
og hús inn á sviðiö.
Fólkið, sem Marceau lék í
Almenningsgarðinum var furðu
lega kunnuglegt og drættir þess
einfaldir, og lítil svipbreyting
eða handsveifla leiddi það ljós
lifandi fram. Þátturinn Æska,
fullorðinsár, elli og dauði er
afar fögur myndasyrp-a ijieð
einföldu-m línum mannsævinna;
frá vöggu til, grafar.
oj Síðari hluti sýningarinnár var
Marchel Marceau
allur um Bip, kómiska en lífs-
sanua persónu, sem Marceau
hefur mótað, eins konar afkom-
anda Ohaplins-persóna.
Kynnir á sýningunni var
Pierre Verry. Kynnti hann ati
riði með áletruðum spjöldum á'
mjög stílhreinan og skemmtileg ■
an -bátt. Sýningunni var að von
um afbragðsvel tekið. AK.
Hlaut verðlaun
lceland Review
Gunnar Magnússon
Syning Félags húsgagnaarki
tekta í nýbyggingu Iðnskólans
hefur nú verið framlengd til
næstkomandi sunnudagskvölds
og er hún opin daglega kl.
14—22.
Gunnar Magnússon arkitekt,
hefur hlotið viðu-rkienningu
tímaritsins Iceland Review fyr
ir stól úr furu, sem hann sýnir.
En tímaritið Iee-land Review
hafði ákveðið að veita viður-
kenningu höfundi þess grips,
sem þætti athyglisverðastu-r að
fiormi og gerð og líklegastur
til að vekja á-uhga með út-
flutning í huga. Dóm'nefnd skip
uðu Skarphéði-nn Jóhannsson
frá Arkitektafélagi íslan-ds,
Hörður Ágústsson, skólastjóri
Myndlistar- og handíðaskóláns,
Guðmundur Hraundal frá Fél.
h-úsgagnameistara, Rafn Hrafn
fjörð frá Félagi ísl. iðnrekenda
og Haraldur J. Hamar, ritstjóri
Icelan-d Review.
Stóllinn, s-em hlaut þessa sér
Stök-u viðurkennin-gu er ljós
furustóll, smáðaður i Nývirki
h.f. og bólstraður af Þorsteini
' Ei-narssyni ,Er Gunnar Magnús
son nú að sýna hann hér i
fyrsta sinni. Stólinn er hægt
að taka í sundur, og kveðst
höfun-dur hans sérstaklega hafa
haf-t í huga, að þannig sé þægi
legt fyrir fr-amleiðanda að
flytja hann óg geyma. Einnig
má þá skipta um einstaka
hluti{ sem kunna að skemmast
í honum. Armurinn er breiður.
með tilliti til þess að hægt
sé að hafa þar kaffiboll-a eða
bók. Jafnfram-t lagði Gunnar
kapp á að hafa s-tólinn einfald-
an og auðskilinn í uppbygg-
ingu. Hann kveðst upphaflega
hafa ætlað að gera hann úr
alísle'iizku efni, og nú hugsar
hann sér að leggja bapp á að
láta smíða hann úr ísl. greni
með áklæði úr sútaðri sauðar-
gæru. Þannig verði hann al-
íslenzkur í formi og efni.
Gunnar Magnússon, húsgagna
arkitekt, er ungur maður. fædd
ur 4. ágúst 1033 í Ólafsfirði.
Að loknu námi í húsgagna-
smjði hér heiima og í Dan-
mörku, stundaði hann 'nám við
li-stiðnað-arskólann (Kunsthánd
værkerskolen) í Kaupmannah.,
og lauk þaðan prófi árið 1963.
Hann hefur hl-otið mörg verð-
laun fyrir húsgögn sin, mest
erle'ndis og eru húsgögn eftir
hann þar í framleiðslu. Meðan
hann var enn í skóla, fékk hann
1. og 2. verðlaun í samkeppni
dönsku húsgagnameistarasam-
takanna. Eftir það sýndi hann
gripi á vegum meistarasamtak
anna og fékk viðurkenningu og
verðlaun fyrir innskotsborð,
sem síðan hefur verið í fram-
leiðslu í Danmörku og á fs-
1-andi. 1063 tók Gunnar þátt
í alþjóðasamkeppni, sem Daily
Mirror ef-ndi til, og tóku þátt
í hen-ni 1000 manns frá 33
löndum. Hlaut hami 4. verð-
laun fyrir svefnherbergishús-
gögn úr furu, sem bfáðlega
koma hér á markað, og fylgdi
á eftir boð um að sýna á Earl
Oourt. Þá teiknaði hann fyrir
tvo danska meistara og tók
sjálfstæðan þátt í sýningu í
Listvinasafninu í Danmörku.
Til gamans má geta þess, að
þar var m.a. sýnt rúm, sem
Riockefellersfj'ölskyldan fceypti
3 sett af. Auk þess hefur Gunn
ar oft átt ein-staka hluti .á sýn-
ingurn í Det Permanente í
Kau'pmannahöfn. Gunnar vann
fyrir danskar verksmiðjur og
átti þá sjálfstæða deild á kaup
st-efnunini í Fredrecia. Og á Iðn
sýningunni hér í fyrra hlaut
Gunnar 3. verðlaun.
;
I
I