Vísir - 03.08.1977, Blaðsíða 11

11
VISIR Miövikudagur 3. ágúst 1977
Um eðlislögmálin
UR
VEDURBÓK
VIKUNNAR
Grænhöföaeyjum, sem eru á I5du
gráöu noröurbreiddar vestur af
Afriku. Hann segir þau tiöindi frá
heimalandi sinu, aö þar hafi siö-
ast rignt fyrir niu árum Þetta er
forvitnilegt veöurfar fyrir íslend-
inga. A þessum slóöum eru rikj-
andi noröaustanstaövindarnir
svokölluðu, frá hæðabeltinu
mikla, sem er á um það bil 30stu
breiddargráðu, þar sem er til
dæmis eyöimörkin Sahara. Vind-
urinn er þvi alltaf þurr við
sjávarmál. En á háum eldfjöll-
um, eins og þarna eru, getur
rignt. Þar gildir sama eölislög-
málið og i góðviörisbólstrunum
okkar á sunnudag, loft stigur
áveðurs upp eftir fjallahliöum, og
þrýstingurinn minnkar svo það
kólnar og raki fer aö þéttast og
regnið streymir. Vætan sigur i
járöveginn, ög niöri undir
láglendi næst hún úr brunnum til
áveitna og annarrar notkunar.
Þar kemur rigningin sem sagt
upp úr jörðinni.
Þriöjudagur Nú eru komin væg
skil úr vestri og valda dálitilli
súld eöa rigningu. 1 dag byrjar
þorskveiðibannið og veldur
blönduöum tilfinningum, einkum
eru austfiröingar spældir Þeir
segja engan afla nema reyting af
þorski, og i honum séu þrir þýskir
togarar en heimamenn eru i
veiðibindindi með vatn i munni.
Helvítis sykurlúsin
Miövikudagur Nú kemur seinni
góöi dagurinn i vikunni, 15 stunda
mælt sólskin i Reykjavik og
sæmilega hlýtt. Spretta hjá bænd-
um er yfirleitt með ágætum, en
það er litið hægt að gera á einum
stökum þurrkdegi. Nú á að fara
aö bjóöa út Hrauneyjafossvirkj
un. Ætli hún veröi ekki einn liöur-
inn i þvi ævintýri i orkumálum
sem Visir skrifaði um á þriöju-
daginn i leiðara? Hann gagnrýndi
þá minnisvarðapólitik við Kröflu,
sem hefur vist kostað þjóöina tiu
þúsund miljónir og kannski er
sóunin önnur eins vegna annarra
ákvarðana i orkumálum. Ég
hringdi i Magnús Kjartansson og
spurði hvort hann væri farinn aö
semja leiðara Visis. Manni kem-
ur fátt á óvart lengur. Hann kvað
nei, við, en ekki væri greinin verri
fyrir það. En við lestur leiðarans
var mér efst i huga, hvað við bú-
um i dásamlegu gósenlandi, sem
veitir okkur efni á að fara svo
frjálslega með fjármuni án þess
að þjóðin sé komin á hausinn. 011-
um finnst þægileg tilfinning að
geta borist svolitið á og verið
eyðslusamir, þó i smáu sé. Jafn-
vel bláfátækir sveitamenn hentu
nærri helmingnum af tóbaks-
hrúgunni á handarbakinu út i
vindinn, þegar þeir tóku i nefið,
án þess að depla auga. Þetta gekk
áreiöanlega vel i augun á viö-
Austfiröingar eru einkum spældir
yfir þorskveiðibanninu.
stöddum heimasætum. Sparið
ekki helvitis sykurlúsina, sagði
Bjartur i Sumarhúsum.
I drunga
Fimmtudagur. 1 landsynningi,
talsverðri rigningu og drunga, les
ég sorgfulla grein eftir Jónas
stýrimann. Hann lýsir eftir þeim
illvirkjum, sem hafi tælt rikis-
stjórnina til að hækka verð á
tóbaki með hörmulegum afleið-
ingum. Hann segir aö þeir séu
ekki betri en þeir, sem visuðu á
dvalarstað önnu Frank, sem nas-
istar myrtu.
Mér finnst verulegur mannskaði
að Jónasi. Hann var flinkur út-
varpsmaður og alltaf las maður
greinarnar hans. Vonandi ris
hann upp heill að morgni eins
og hafrar Þórs, þó að hon
um væri slátrað i gærkvöldi
til að seðja hungur rikissjóðs. En
meðal annarra orða. Af hverju
var greitt meö glööu geði sem
svarar 500 álkrónum fyrir siga-
rettupakkann þegar við Jónas
vorum ungir? Það fékkst svo
mikið fyrir hann. Viö fengum þá
notalegu yfirburðartilfinningu,
sem fylgdi mjúkum armsveiflum
og liprum fingrahreyfingum við
öskubakkann og við fengum i-
byggið filmstjörnubros á bak við
reykjamóðuna. Þegar þessi þægi-
lega öryggiskennd snýst svo
vegna almenningsálits upp i þau
ónot sem leiðir af þvi að kukka á
almannafæri þá verða skitnar 200
álkrónur fyrir pakkann aö ergi-
legum fjárútlátum.
Hvar skyldi þetta enda?
Föstudagur. Við hjónin byrjuð-
um daginn með þvi að lita i áttina
að Mjóskaröshnjúkum og kveða
visu. Hún byrjaði:
Nú er súld og saggafullt,
sumardýrð á enda
Ég gat skotið inn einni hend-
ingu:
Hrekst á túnum heyiö gult.
áður en hún botnaði:
Hvar skyldi þetta lenda?
Þetta er eins konar Færeyja-
veður, enda Ólafsvakan i dag.
Þeir eru ekki enn búnir aö láta
suddann kæfa i sér dansgleðina.
Laugardagur. Enn er lægöar-
drag á Grænlandshafi og þoku-
loft, en vætan litil. Helgi verslun-
armanna er runnin upp, og marg-
ur hefur átt heldur hráslagalega
nótt i tjaldi sinu. Við og við glittir
i sólina i dag. Esperantistar byrja
að þinga, þó að formleg setning
þingsins biði til morguns. Það hit-
ar um hjartarætur að heyra,
hvernig Vilhjálmur ráöherra
leikur sér að þvi að ávarpa gesti á
esperanto, þó að efalaust hafi
hann litið við það fengist áöur.
Þaö sýnir notagildi þessa snjalla
tungumáls. Hins vegar talar hann
islensku á öðrum alþjóölegum
þingum, af heilbrigöum þjóðern-
isástæöum. Svona góðum eðlis-
lögmálum þyrftu fleiri að fylgja.
Esperantistar byrja aö þinga.
c
Páll Bergþórsson
skrifar:
J