Tíminn - 24.04.1969, Blaðsíða 2

TÍMINN
SIGURÐUR A. MAGNÚSSON:
FIMMTUDAGUR 24. aprfl 1969.
Leiklístarviðburður á Húsavík
Seimiiliega hendiiir þaið ýmsa
fíieimi en ^ mig, þagar þeiir tootmia
lnec'im tii fsilandis efitár dvöl í Lunid-
úniurn, Bediíin., Kaiuipmiaranahöfn
eða StO'kMhólmi, að þedm þyfld
heflidur GJíibiið fil hérliemdir'air leiflc-
liistar tooimia, leifeniltiin fiátorqyitiieg
og leiöostíllfliiinin eimfaæifur, eimniig
bjiá abvininiufleilklhúsuinum. Samit
mun óhætt að fiulyrða, að það
gain/gii flcnafiitavenki næst, ihive góða
leilklst yið eiigurn, þegair tiflflilt er
tekið tid fiólksifæðar og anmiairra að-
stæðna hénlenidis. En kaistar efldci
tólfuinium þieigar bœr á borð við
Húsaviik, með um 1950 íbúa, tek-
uc sér fyrir henidur að siviðsetja
ei'tt af öaidivegisverCcium leikbók-
men'niian'nia á þessari öfld — með
eálrJtóim'a heiimiamemn í hfliuitvehk-
uim — og sflcilflar þanmiig sýniegu
að mefna miá í sömu andmá og
ýmisflieigt sem atvinirjuileikfaúisin í
höfuð-itaðnum bjóða upp á? Mér
f&nmsit iþað ganigia igoðgá næst, þeg-
ar ég firé'tti að Leilkfiéiaig Húsavík-
ur væri að setja uipp afllþýðulieik
■ Bentoflts Breöhits, „Púnitila oig
Matti“, í þýðingu Þorsteins Þor-
steinssoniar, en eiinis og menn
miuima tófcst sýaimig á þvii verflci
‘ einina beat afllina sýnflmga Þjóðleik-
hússiais á vetininum sem flovaddi í,
gær. Þá afstöðu varð ég að end-
uirskoða þegar ég hafiði séð sýn-;
ingunia.
Nú er sjiáfllfsagt að táka það
fnam stmax, að sýniimgin á Húsa-
vík imaut lieilkst'j'ónnar Erldmigis E.
Kaldpns'soniar, eem er með fróð-
ustu ísileriidfinig'Um un vemk og fieik-
stil Bnetíhtis, hefur enidia mieðafl
annars stun'dað miám við leifldhús
mieistanans í Benlfln, „Berflimer Em-
eemible". Erfiimgur hiefur greini-
lega unnið sitt verk aif milbiflli afl-
vöru og samivizlkuisemi, flét sér ekki
mægija miinina en átta vilkna stranig-
am æfflmgaitíma, oig ber sýmingim
öíli vitni efliju faans oig matná og
■ eirabeitni.
Það laiufcst fynst upp fyrdr mér
I á Húsavílk, að venk Bnecfats enu
imeir við faæfi álhugaieibara eo
verk filestra aminiarra ömdiveai hiöf-
u ndia, bœði vegrua þess að þau
fjaila eimiaitt u.m óbnotið og jarð-
buindið aillþýðuifióllk og ekki síður
vegma faims að þau gena enga tl-
naun til alð stæla „venmleikamm“
eða dmam'atísera hamn með miiki-
urn geðbriigðuim og tiillþrifium, faeid-
ur leiitaisit þau v,ið að skopfæra
miann'lifið faæfiiega, gera drættd
þess breiðari og einfafldiami, vefcja
í semn skemmtum og umlhiuigBun.
Fyrir bnagðið eru verk hans senái-
Iega filest viðráðiamlleg vandivirkum
Og vamidlfýsmum áihuigalei'kuruim.
Éig áJtti þesis kost að sjiá þriðiju
sýainigu Leilkfélaigs Húsaví'bur á
„Púnitiila oig Matti“ á su.mmidiags-
kvöldið. Aðaflleilbarinn, Sigurður
Hiafllmarssiom, var með slæmt kvef
oig var eficlki fiyilMiega í essiimu sínu,
em faaam kioim mér eiigi að siður
á óvart með önmggri og faeil-
siteyiptri túflkuim sinmi á hinuim mis-
iymida og öllkæra óðallsbómda.
Leymidi sér ekbi eðllisfiæg leikgáfa
baas og n'æm tiflfimnimig fyrir
rétfiu fiasi og tónfafliM. Pkamsögoim
var knöfltug og eðflileg, túllkunim
imaingisllumigim og miáitfiuguist í atrdð-
umum þegar Púntila er aigáður —
öifiuigt við túflbum Bóberts Amfdmins-
somar í Þjóðlleilklhiúsiiniu — og var
þó edmmiig æði miargt giofit í túlfc.
um faams á öliæði bómdams. ElkM
má faefldur glleyima umistoipfiu.num,
þegar öflvámian ramn á og aff bónda,
því þar reymidi eflnma rnest á Sig-
urð, sem flwengi hnást. Mam ég
eikki fil að Ifaaffta fiyrr séð Olíitt slkól-
aðan leikara skdila jaflnlh'eiflum
leafc, og miega H'úsrvikimigar vera
íorflöguirauim þafcklátir ftyrir að
eiga sín á mieðai sfflífc'ar máfibúru-
gláifur, enda er Siigiuirður Halflmiars-
som pottuminm og pan'raam í sfiartfi
’leitoflélaigsims og raunar ölflu menm-
Amgarfflifi sfiaðarinis.
j Með Ifalufiverlk: Mafita bflsitjóra og
Ifaúslkarlls fiór Imigimumdur Jónsson
siem fléði itúlfcum simná átoafileiga við-
feflldiið og faæíiiiaga fldimiið ytfir-
braigð, sem igerði persóuuina í
oenm tnúverðuigmi og álfaráifasitenk-
ari ea faún var í uppÆærsfiu Þjóð-
leifldfaússáms. Jiafiaræðá var Ifaér
mitolu mieiina mcð þeim flcrumpán-
uim, Púmtla og Mafita, og rná vafla-
iaust þakfca faað sfcyosamlegri fleifc,
sfijórm Erlflnigs E. HafiMÓrssiomar.
í Ihfiufcvertoi Evu, dófitur óðafis-
bónda, var Iðuam Steimsdiótitiir,
Tifit reynd leilklkioima, og skiflaða því
mijög þofclkalega, var umgæðásleg
og diuittlumigafiuil eins og vera bar,
ea varfia miægiflegia þófitafuflíl og at-
flavæðamiilkiil till að sanmfæna áfaortf-
endiur um vad siitt ytfir fiöðurmum
og umlfaverfdnu. Daðlnið við bfl-
sfcjónanm var öktoi heldur fýfllifiega
samntfænandi, en æsllcuþotoflcinm var
ósvifcinn.
Semdiiráðsfullffltrúann fliék aýlliði,
Imgvar Þorvaffldissiom, og genði flion-
um mjög viðunamffleg og reym'dar
oium tnúverðugri stoil en Bessi
Bjarnason í Þjóðleáfldfaúsitrau, svo
eintoenniflega sem það Iciann að
falj'ómia. Þonsfieiinin Jónssop fiór faag-
lega með ínluitverk F-riðriflas dóm-
ara, Aldís Friðrilksdiófitdr lék Lænu
mjatráðslkonu fcaimlcvíisfiega og fiór
smekfclega rniieð sömigvama millfli at-
riða, Guðný Þorgeirsdófitir sýndi
mjög afihygllisverða finammiisitöðu í
Jlifilu falufiverfci Fininu stofusfiúlflcu,
og efldfci má gileyma mieyjiumum ár-
riisuiiu í Kúingela, sem leiikmar voru
af Sfieiounmi Valdámiainsdótfiur,
Hendíísi Bimgiisdófitur, Siigríði Jafc-
obsdlóittur og Guiðrúmu Inigólfsidófit-
ur. Og verður þessi upptalming að
nægija, en alflis voru fieifloemdur 25
fialeins.
Yffimleiitt var finainMnii'Sitaða ledk-
enda nofldkuð jiaffmigóð, 'þammiig að
Ifaei’iídansivipur sýoin/giaininimar var
miisffelliluillíitiilll, þó vifianllega miegi
með góðum vilja fiinma að ýmsu,
smáu og stónu, en það fielfiur ger-
samilega í skuigga þess, sem ved
tóflcst. Það, sem vaikfii eimna mesta
fumðu míma, var, að leikiemidur
miáðu víða sterfcari állirifum með
éðfiilagu látbnagði og lióflsamleg-
uim ýbjum en fcoiiegar þeflnra í
Reykjaivilk gerðu með ofileilk og
ýkfium afikárafiáitum.
Kaninsfld þyfloir eimflnvenjum goð-
'gá að faira svo fiaflsamilegium oið-
um um sýningu álfauigafieilkiara úti
á lamidsbyiggðinná, en ég hilca öidif.i
við að staðlh'æfia, að Iþet'ba dflrfsfcu-
fflmllla fýrintæki sé fieáldásfiarviðfaurð-
ur, sem verðskwMi effiicitefct, ef
efcfci Sumofiemriiimga, þá að mimmsta
kosti Norðflendimiga og Ausfcfinð-
imiga. Leilkfiéilag Húsavílkur sýodá
Framhald a Pls. 16
LR FRUM-
SÝNIR Á
LAUGARDAG
Sj-Ileylkjaivík, miðviflcudiag.
Á lauigandaigslkivöM frumsýnir
Leiflcfiélag Reykjavfkur leiflcrit efftir
Itafiamm Dairió Fo, Sá sem steflur
fæta, er heppimm í ásfium. Þnír eám-
þáitfiumigar þessa faöflumdar, Þjófiar,
llfk og failar fcomiuir, fa.afa áður ver-
ið sýmdir hér við miilklar vámsæld-
ár. Unðu sýnimigan á þeim 100 tals-
inis. Leiflcun sá, sem nú verður
frumsýodiur, er að sögrn engu síðni,
s'kemmltiileg'un sfloopfliedltour fuflllur af
mannfflegni Ihilýiju og fauigvilti
Danio Fo er múmlega fentugur,
en faeflur þegar saimáð um 20 leák-
nit. Baran er ieifcrdtafaöfumdiur, flieifc
sfijóni, fleálkari og fleifcmymdiasmið-
ur og nðkur eáigim leikffllofclk með
aðsetur í Mílamó. Harnm lagðá stumid
á h'úsaigerðaríMist, en sneri sér síð-
an að iieitolfeit, og var fynsfi sýrnd
efitir faann revía 1957.
Hefligi Sflcúllason er 'leiflcstjórá. Að-
alMiufivertoið, ilnmibrofisþjlóff og flieigu
bílsfijóna, ieilkur Steimdór Hjör-
lieifissom Aðriir flieitoemdur enu Hefiga
Baclimamm, Jón Sigurbjörmsso-n,
Guðmumdur Pálsson, Brynjófifur
Jóhaniniessoa, Brynrilís Pétursdótfiir,
Bongar Gaæðansson og Kjarfiam
Ragnanssom. Srveimm Eimansson hef
ur þýfit iædlkritti© á ísl-enzlcu.
Mattl (Ingimundur Jónsson) meS FriSrik dómara (Þorsteinn Jóns
son) og Púrvtila (SigurSur Hallmarsson).
Borgfírzkar ævi-
skrár komnar út
SJ-Reytojaivák, máðvifcudag.
Út er fcomið fiymsfia bimdá af
Bongfflrafcuim ævfefbnám, giefið út
af Sögufiéiagi Bongfirðinga. Er það
uppfaaff-iíð að máfclu rifii, sem ætl-
unám er að verðá um 20 bindi alilw:
og fcomi eifit bindá verflcsins á ári.
I ævisfcránum verður gietið aflflra
þeiinna manma og Ikivenima, er átt
ih'afa heima í Borganfjarðarlhénaði
og eifithivað er vifiað um. Þá verð-
ur 'síðar gefið út bæjatal og-siaga,
fmóðleiflcur um bongtfiraka menm-
inigar- og atvinmusögu, ættfnæði
oig örmefmi.
Fyrstia bindið najr yfiir staifiima
A,A,B, og er þar saigt frá rúm-
lega 1100 einsfiaikRnigum og emu
myodir í bókimini af um faelimingi
þednra. Höfundar bóbarámmiar eru
l>nir, ailllir flciuaináæ rraeran fyrir þeikk
inigu sfna á bongtfirztoum ættum og
ófitfaagafr'óðleálk. Aðafflstietimm Hafll-
dórssom firó Liitfl'usflcóigium í Staff-
faoflltstumgum, sflcriffiar ævásflonár vest
ustu lnneppa Mýnasýsfliu, fná Hraun
fareppi að Staiflhoiltsitungum, Guð-
mjuwdur Iililugasom tfná Sflcógtum í
Flófloadal, fjiaflfflar um uppsrveifiir
begigja sýslnaininn og Ari Gísfl'ason
tfná Syðstuifossum í Aindialkáll um
ailfflt svæðið ufian Iieiðar, að Aflcra-
miesi möðtoldu. Er hver æváskrá
mierlbt stöfum þeima.
Guðmumdur Böðvamsison, sbáld á
Kinkjubóflli, hefur ritað formála
bók'arimmar. En í bókanflok er sflcrá
ytfir flconur óg húsmæður, sem
koma fyrir í biradirau, en gifitra
tovemma venður giotið í því bimdi,
sem maflcd þeima er getið, en etoki
á sárnum rétta sfiað i sfiaflrófinu.
í þessu safinii eru æviskrár Aflcur-
Framhald a bls. 15
Innheimtumenn ríkissjóBs
standa ekki / skilum
Meyjarnar árrlsulu frá Kúrgela á heimlela frá Púntila
j LL-Reyflcjavík, miðvilkudag.
( f gær voru umræður um rík-
i isreikninginn í neðrí deild Alþing-
is. Halldór E. Sigurðsson, yfir-
skoðunarmaður ríkisreikninga
gagnrýndi mjög innheimtu ýmissa
gjalda, sem ákveðnir embættis-
menn eiga að sjá um innheimtu
á. Kom það fram í ræðu Halldórs,
að ýmsir sýslumenn voru búnir
að innheimta, en áttu eftir að
gera skil til ríkissjóðs, þegar
reikuingum hans var lokað. Var
hér lijá sumum sýslumanna um
mjög háar upphæðir að ræða.
HaiUdór siagði, að þeir yfir-
skoðuina'rm'einn hefðu geirit afihu'ga-
semdiir við iiranifaeimitu íjögurra
I sýsilumiaimnn, sem eflclkf h'öfðj skifl-
j 3® nema 30—40% af ánsimniheámf-
juirani, þegar ríikdsreiíkininguinum var
' loflcað.
| Þessir sýsiumienin voinu sýsflu-
mienndmiir í Str'airadiasýslu, sem
áttd etftir að sflclla 70,8%, Húna-
vafinssýslu, sem áfiti eftár að Skdla
68,9%, B'arðaisitrnindnisýslu, sem
átti effcir að sflcdlla 68,7%, og
sý'Sluimaðuriinn í Daita'sýslu, sem
játfci efltdr að skila 61,2%.
í syörmm við afilfaugasemdum
kom í ljiós, að sýsiumaður Daia-
sýsílu hafðd gert upp a® fuffllu í
fiefarúar 1968, sýsfluma'ður S'tnanda-
sýslu hatfði greditt upp að fiuiliu í
maí 1908, sýstumnðjr Barða-
straimdnsýslu á enm efitir ógireidd
45,000 kr. og sýsluimaður Húna-
vafcnssýsfflu átti eftir ógreiddiar uim
2 mdllj. kr. í okt s.l.
Ríkisein'dunskoðu'n og ráðuneyti
hafa fufl'lyrt, að þe-ir hafi endur-
stooðað það oft hjá þessum em-
bættismönwum. að etoku gefii ver-
ið um neina hæ ttu a ð rseða, 'e n á
það kvað Hailll'diór mega benda, að
hór eru mjög a'lvarl'egir hilutir á
ferðinnii, ef 10 mánuði teflcur að
skila inwheimtum, sem eiga að
vera greiddar á áramótum.
Halldór kva® sliíban seinaganig
á skilum emibættismianna firáiieit-
an og tæplega forsvarainleigain eins
tfVamfaalö nis ic