Tíminn - 15.06.1969, Side 3

...

SlMNTJÐAGlHl 15. júní 1969.
TIMINN
Tvær giaimlar piipanm'eyjair
vioiru að paJflká jólagjöfiuinuim
inm, oig m.a. 'böfðu þæsr keypt
■áttfiöit hiandia Stebba flræmdia.
Þettia votu vdirikáiiega smekk-
leg niáttföt, en þær tóku brátt
eftir því, a@ það hafði gleymzt
að sauma kiauf á buxurnar,
þæir urðu atfiair hnuggeair, en þó
Igiaðeaðli aiit í einu yfix aen-
amri:
— Vdð *gietfium honum Tobba
frænda bara náttfötiin, því
faaon er piparsrveinm.
Því í f j . . . kaupirðu þér
ekki pípuhreinsara?
Kennarimm: Hvað eru þær
tenraur foaliiaðar sem vi'ð tökum
edOSiaöt?
Nemamdimitt: Eaisikar temmur.
Ég ætla að biðja um her-
bergi með baði.
Róbeirt var stór oig sterikur,
en hianm var atftur á móti
Miaufli. Hamm vamm við oiíubor-
uin, oig svo bemti það eámn daig-
iinm, að hanm mdssiti stóran
hiamiar ndðlur í hoiihiolunia.
Þiaö urðu miilkil liætt. Borum-
inmi viar hætt þeigar í stað og
borinm hííður uipp. Það OÐOstaði
mdltala ertfiðleitaa, em tófcst þó
um síðir að ná (hamrimum upp
rár holunni. Það tók fjóna daiga
oig toostaðn auðivditað odáiutféilagið
óttiiemrju flé. Yfirivierlklfræðimgur-
, imn var bamsitola.
■— Þú ert rettdmm, ö'Sikraði
hamn til Róherits, sem stóð með
hamairimm í hömidumium., og visisi
vairla ihvað ttiaran átti af sér alð
gera.
— Nú, jæja, sfumdi Róhert,
þá hietf ég niú Itið við þeon-
an að igema, saigði hamn, um
leið oig ttiamin hemiti flró sér
ttiamritoum — oflan í hottuna.
Það kanin að vera að eim-
hverjir sem genigið hafa í
hjóniaband mieniisit þess atburð
ar sem asmialliegs stöktos beimt
rát í lofltið, en enigiinm hefur þó
stokkið svo bókstaílega beint
rát í eterimn og þau Norma
Murray og Riehard Bur. Þau
stufcku í brúðtaaup sitt úr
2,100 metra hæð. Rúmlega
hundrað brúðlkaupsgestir
horfðu á meðan faiillhJífarnar
tvær svifu til jarðaæ, og umm-
uistinm tók liltmyndiir á ieið-
inni ndður.
Þegar til jarðar kom, smiar
aði brúðurim sér rár stöfckgaiH
anum og í gullsiiegiinm kjól.
Viigsliam er sögð batfa íarið fraim
mieð hirnum mesta glæsi'brag.
★
Marmi Ndxom, söngtaomao, sem
var otf feit tii að koma fram
opimberlega á svdði getur nrá
Jjotkis farið að koma fram í eig-
im persónu. f mörtg ár hefur hrán
orðið að Mta sér mœgja að
syngija fyrir aðra, og Mta þá
mjóta ailttis heiðurs atf sömgmum.
Hrám hefur nefindi'egia iðlkað það
að symgja fyrir þelklkta li'Sita-
menm, sem elktai hatfa sem bezta
sönigrödd. Það var Miairmii Nixon,
sem sömig flyrir Audrey Hepbrarn
í ,,My fair Lady“ og flyrir Nata-
Iie Wood í „West Side Story“.
En Marmi varð leið á því að
★
TJmgiur bólklhailldari sótti um
Sföðu Ihjá stórn flyrirtælbi.
— Og þér eruð flullllfær að
halda ibvöflallt bóttdhaild?
— Það sfcyflldi ég halda, því
þar sem ég vaoo sflðaslt var
flært þnetfiaiht bólkhattld.
— Þnefiattlt bófhífealld? Hvernig
þá?
— Fyrir fonsfjónamm, og flyr-
ir Ihlluithaifaina og svo tiil að sýna
sfcattstoflummi.
Sex • r.aktar útstillingar brráð
ur gefur nrá að líta í sýningar
glragga Harry Fox verzlumiar-
ininiar í Carnaby, London.
Þesisar vitst illingarbrráðu r
draga mjög að sér athygli veg
farenda, og er enda etoki umd
arlegt, því þetta eru allt sam
am llfandi stélpur sem sitja
þarma allan daginn kviknaktar,
hafa aðeims veski og hanzka
liiggjanidi á hermiaðariiega mdlkil
væguim stöðum.
Þetta er kannski umdariegur
máti að araglýsa kjóM á, en
útstillinigim dregur að sér fólJc,
eioinig lögreglumia: „Er þetta
ekki einram of lanigt gengið“
sagði lögreglumaðurimo sem
tailaði við verzlunarstjórann.
„Nei” sagði Harry „og þetta
or alvog löglogt", en löggumað
urimm lót ekki platia sig„ haoo
dró tjald fyrir glug'gamm og
sagði sýmimigumia bráoa, haedtók
síðam verzlum/arstjóraom, og ein
strállkam æpti? “Gvöð, má mað
ur ekki sýna á sér kroppimm
ef haon er fadegur?", en þær
voru ek'ki attlar svonia bíræfn
ar, og ein fór að vola og saigð
ist vona að hrán mammia sín J
frótti þetta ekki! j
standa allitaf að tjailidahalki og
því fór hrán í megrtrán'arfcúr og
er iiú oröim svo igirömm, að hrán
ætti að geta getið sér miafin á
siviðii.
Nei, ertu farin að vinna í
us. Hvað gerirðu þar?
sirk
„Viiðbjóðslegar", segir Eva
Thulin ram umigu sænsku lieik
kónurniar sem fara til Rómar
til þess að láta eimihvemn kvik
mynidamann uppgötva siig. En
síðuistu sjö m'ámuöiinia hefur
ThuJttm sjálíf bráið í Róm og
leikið í kvi'kmymd. Hrán hetfir
eniga meðaumikvum með uogu
leiikkonumum sem bjóðaist til
að ieitoa nialktar hvar sem er
og hveniær sem er, þrátt fyrir
það að sjáíf hafi hrám komið
fram nœsta fáMædd í tveim
fjTstu myn'dum sínum.
Eva Thulin, sem er tuttugu
og tveggja áma, er allls ekkert
slkyld löndu simimi Inigrid Thul
in, en sú Thuttin er ölttu fræg
ari enm him umiga. Reyndar heit
ir Eva eiginl'ega Thöl'io, og er
pres'tsdóttir frá Lumdi, á með
an hún ias listasö'gu og leitohrás
vísindi við háskólanm þar, fór
húm tvisvar í viíku til Máttm
eyjar, em þar liais hrán með umg
um lieitoama. Nýl'ega gaifst henmi
síðam kostttr á að fara til Róm
ar og þar segir lledJcstjórimm
hennar, Massimo Fmamciosa um
hama: „Hrán er svo einbeitt og
alvarleg, hún veit hvað hún
vill.“
Og hvað er það sem hrán
vittl? Jú, peniingar, mildír pea
imgar. EkM til að kaupa sér
skaimtgripi og pelsa fyrir, held
ur til íemðafljaga, Hrán vill vera
firjális og enigum háð og ferðaist
umihverfis jörðdoa.
Eimdáltaa myndim er af Evu
Thuldn,
i