Vísir - 22.07.1978, Síða 6

„Ég efast um aö nokkur kynslóð
hafi lifaö skemmtilegri tima . . .”
skemmta: Ég gæti til dæmis
hugsaö mér að fara þá að syngja
inn á plötur. Ég hef ekki sungið
inn á gamanvísnaplötu I 13 ár.
Þaö hefur gjörsamlega orðið út-
undan hjá mér, en til að gera það
verð ég aö sleppa einhverju öðru.
Þetta er að verða alveg óplægður
akur og ég vil gjarnan fá tækifæri
til að betrumbæta ýmislegt sem
ég setti á plötur i gamla daga. En
þá þýðir ekki að kasta til þess
höndununvþvi það sem er eitt
sinn komið á plötu verður ekki
aftur tekið. Þess vegna gæti ég
vel hugsað mér að taka nokkurra
mánaða fri.til aö syngja inn á
plötu — ég á nóg efni til margra
ára.”
„Ég haföi alltaf f huga aö gera
eitthvaö meö Elvis, svipaö
þessu.”
úr salnum ásamt fleiri samkomu-
gestum.
Þegar atriðiö var búið gekk ég
út úr þessum sal, tók i höndina á
undirleikaranum og þakkaði
honum fyrir þessi fjögur ár sem
viö höfðum veriö saman. Þetta
heföi verið gaman en á svið stigi
ég ekki framar. Þá hætti ég i viku
en undirleikarinn fékk mig nú
samt helgina á eftir til að
skemmta á skátaskemmtun og
siðan hef ég verið I þessu”.
Hefuröu oft lent I svipuöu
þessu?
„Þetta var náttúrulega alveg
sérstakt, en ég hef oft lent i erfið-
um sal að sjálfsögðu. Þannig var
það t.d. fyrir tveimur árum að ég
”...og meö svona gervi er hægt aö
ná þokkalegu atriði út úr þessu.”
oftast á þorrablótum og árshátið-
um. Fólk á tslandi skemmtir sér
best i febrúar og mars og þá yfir-
leitt á skemmtunum sem það
hefur hlakkað til allt árið. Þá er
fólk búið að ákveða fyrirfram að
það eigi að vera gaman.”
,/Salurinn ætlaði hreinlega
að tryllast"
Ómar er nú kominn á bak viö
eftir eitt vinsælasta atriöi sem
hann hefur tekiö nú á seinni
árum, þ.e. rokksöngvarinn Elli
„Menn hafa kvartaö viö mig fyrir
þeirra hönd.”
„Þaö var miklu verra en þetta...
Svo ætlaöi salurinn hreinlega
að tryllast. Þá sé ég að konurnar
sem voru til hliðar við sviðið eru
að benda i allar áttir og konan
min, sem sat frammi i sal,
stendur upp og hleypur fram
allan ganginn. Ég fer að hugsa
með mér hver djöfullinn þetta
geti verið ,>, en held áfram að
tvista og tvista. Svo sé ég að hún
er komin að sviðinu og bendir
þannig að ég skil að þetta er
buxnaklaufin, — og það i tvistlagi,
maður. Það var ekki um annað að
ræða en að redda þvi snarlega
svo að ég tók alveg heilan hring
og renndi upp á meðan ég sneri
baki út i sal og þá var allt i lagi.
„Ég hvilist meö þvf aö leggja mig
i nokkrar minútur I senn...”
skoðaðu ikistuna mina” og „Jail-
house Rock”.
En það varð svo mikil bylting á
þessum árum að ég efast um að
nokkur ung kynslóð hafi lifað
skemmtilegri tima. Bitlaæðið var
bara framhald af þessu. Frá upp-
hafi byggði ég mikið af minum
atriðum á rokktónlistinni og hafði
alltaf i huga að gera eitthvað með
Elvis svipað þessu. En það dróst
einhverra hluta vegna og svo
komu Bitlarnir og þá fór að slá I
Elvis og hann varð hálffúll. Þegar
hann svo dó i fyrra kom þetta
tækifæri upp aftur og með svona
gervi er hægt aö ná þokkalegu
atriði út úr þessu.
„Annars er ég nú oft helvfti
þreyttur...”
„Ef ég verö reiöur þá verö ég alveg hrikalega reiöur...”
,/Var maðurinn fenginn til
að flytja þennan
óþverra?"
„Það hefur gengið á ýmsu i
gegnum árin og stundum hef ég
hugsað alvarlega um það að
hætta að skemmta,og einu sinni
hætti ég, — i viku.
Ég var að skemmta hjá
Rotaryklúbb Reykjavikur aö mig
minnir árið 1965. Ég haföi verið
með nýtt efni á herrakvöldi Lions
helgina áður og það hafði slegiö
þetta lika litla i gegn. Þetta var
svona heldur i grófari kantinum
og þar sem ég hélt að þessi
Rotarysamkoma væri eitthvað
svipað ákvað ég að vera með
sama prógram.
Ljósin voru mjög sterk þannig
aö ég sá illa út i sal en strax eftir
fyrsta lagið tók ég eftir að undir-
tektir voru heldur dræmar og þá
hélt ég að ég þyrfti að vera enn
hressilegri og sullaöi mér út i
grófara lag, sem ég hafði ekki
einu sinni þorað að taka á Lions-
kvöldinu.
Þá fór ég að heyra svona fuss
og svei i salnum og þegar ég
vandist birtunni sá ég að þetta
var allt önnur samkoma en helg-
ina áður. Þarna var samankomið
fólk milli sextugs og áttræös, —
m.a. séra Bjarni heitinn og fleiri
úr Reykjavikurfélaginu gamla,
sem var félagsskapur aldinna
Reykvlkinga.
Ég hélt samt áfram og þegar ég
var að byrja á siðasta laginu stóð
upp eldri maður og spurði hvort
þaö væri ætlunin að láta fólk sitja
undir þessu öllu lengur. Siöan
benti hann á mig og spurði hvort
þessi maður hefði virkilega veriö
fenginn til að flytja fólki þennan
óþverra. Ég svaraöi þvi játandi
og hélt áfram en maöurinn gekk
lenti á sal þar sem hluti fólksins
var svo drukkinn að hann vissi
hvorki I þennan heim né annan og
gerði sér enga grein fyrir þvi sem
fram fór á sviðinu. Þeir sem ekki
voru útúrdrukknir skildu ekki
hvaö ég var að fara, — vildu bara
„Hott hott á hesti” eða eitthvaö I
þeim dúr og það endaöi meö þvi
að ég heyrði varla i sjálfum mér
fyrir skvaldri i salnum. Þá
hvarflaði það að mér að hætta og
ég flýtti mér út úr salnum og neit-
aöi að taka við borgun. En þegar
ég er að fara út úr húsinu bregður
svo undarlega við að ég heyri
þetta æðisgengna uppklapp og
allt ætlar vitlaust að verða i
fagnaðarlátum. Alveg maka-
laust... — segir ómar og hristir
höfuðið en bætir siðan við:
„Það sem heldur manni gang-
andi i þessu er þegar maður
lendir á góðum sal en þaö er
„Hef afskaplega gaman af aö
heyra fylliriissögur af sjálfum
mér...”
prestsins. Einkum er þaö kven-
fólkiö sem viröist hrifiö af þessu
atriöi og nokkrar stúlkur elta
ómar inn I búningsherbergiö.
Ástæðan er enda augljós þvi aö I
sviptingunum hefur hann rifiö
buxurnar I klofinu. Ég spyr Ómar
hvort eitthvað svipaö þessu hafi
áöur komiö fyrir hann:
„Já, og það var miklu verra.
Það var i Bæjarbiói I Hafnarfiröi
fyrir 15 árum. Þá voru 500 konur I
salnum, kvennadeild Slysavarna-
félagsins. Ég byrjaði á tvistlagi,
— alveg hrikalegu tvistlagi og
tvistaði svoleiðis að allt ætlaöi
niður að keyra. Það var svo mikil
stemmning i salnum að ég skildi
bara ekkert i þessu. Ég hafði oft
fengið góðar undirtektir I þessu
lagi, en aö þetta væri svona
fyndið hafði ég aldrei imyndað
mér.
„Ég var svo daufgerður aö fólk
hélt að ég væri eitthvaö skrýt-
inn...svo varö ég bara skrýtinn á
hinn veginn.”
En það var miklu verra en þetta
núna. Annars er þaö sárasjaldan
sem svona skeður.”
„Kom inn f skemmtana-
lífið með rokkkynslóðinni"
„En þetta atriði með Ella
prestsins er eiginlega gamall
dramur. Ég kom inn I skemmt-
analifið með rokkkynslóðinni og
að þvi leyti kom ég með nýjan stil
inn I skemmtibransann. A þess-
um árum myndaöist gifurlegt
kynslóðabil og þarna varð svo
mikil bylting i tónlistinni að
gömlu skemmtikraftarnir gátu
ekki tileinkaö sér þennan stil. Það
er mikill munur á „Komdu og
„Af hverju eru allir svona
dauöans alvarlegir?”
Annars er ég alltaf hálf
hræddur við að dusta rykið af
gömlum hugmyndum eða yfir
höfuð aö flytja efni sem er gam-
alt. Til að hanga i þessum bransa
er nauðsynlegt að vera stöðugt að
endurnýja sig og maður verður að
sporna við þeirri tilhneigingu að
vera með gamalt drasl jafnvel
þótt það hafi einhvern tima verið
vinsælt”.
„Aldrei leitaö til annarra
um efni"
Manstu eftir einhverju atriði
sem hefur notiö sérstakra vin-
sælda umfram önnur i gegnum
árin?
„Sveitaball” var mjög vinsælt
á sinum tima og eins er ég mjög
oft beðinn um að taka lýsinguna á
torfæruaksturskeppninni. En það
númer sem hefur gert mesta
lukku i gegnum öll árin er lag þar
sem ég hermi eftir Einari 01-
geirssyni þegar hann gengur i
svefni. Ég var með þetta lag á
efnisskránni árið 1966 og ef Einar
væri eins áberandi i islenskum
stjórnmálum i dag gæti ég vel
hugsað mér að dusta af þvi rykið.
En það er lika það eina sem ég
man eftir i fljótu bragði sem er
þess virði að endurflytja”.
Nú viröast vinsældir þínar engu
minni i dag en þegar þú byrjaöir
fyrir 20 árum. Kanntu einhverja
skýringu á þvl?
„Ja, það eru þin orð og ef sönn
eru kann skýringin að vera sú, að
þaö eru allt of fáir skemmtikraft-
ar hér á landi. Hins vegar er ég
sannfærður um að megin-ástæðan
fyrir þvi að mér hefur tekist að