Tíminn - 12.10.1969, Síða 5

lllllilllllllllll!ll!lllllll)ll!illli!Ililllilllllll!lllilll!lllllill!ilÍllliÍillllliíll]|lillliÍlllllliilÍlllllllillíll!ll!ll!!l!illllllllrR
SUNNUDAGUR 12. oktober 1969
TÍMINN
5
SNJOHIOLBARÐAR
IVIEÐ EÐA ÁN
ÍSNAGLA
Þér komizt lengra
Þér hemlið betur
Þér takið betur af stað
á Yokohama
snjóhjólbörðum
TRYGGIÐ
öryggi yðar og annarra
í umferðinni
akið á Yokohama
með eða án ísnagla
FAST HJA
KAUPFÉLÖGUM
UM LAND ALLT
VELADEILD SIS
ÁRMÖLA3, SÍM! 38900
Spyrjizt fyrir um þau atriSi
í Hitlers-Þýzkalandi eftir nokk
urra ára snjalia afkristnun? —
Spyi’jið um frelsið í austan-
tjaldslöndum, þar sem kirkj-
unum er lokað eða þær orðn-
ar að sö'fnum.
Ekki þannig, að kirkjan hafi
alltaf starfað í anda meistara
síns á hinn fegursta hátt. Hún
hefur villzt. Og boðendur henn
ar hafa brugðizt og misskilið
hann. En lán hennar er, að
hún hefur alla tíð varðveitt
kjarnann. Alltaf, ja-fnvel á
verstu tímum galdrabrenna,
rannsóknarréttar og styrjalda
h-efur glitrað á gull kærleik-
ans niðri í urð og drasli for-
dóma. þröngsýni o-g . grimmd-
ar. Kærleiksbo'ðskapur kristin-
dómsins er því hin sanna rót
samfélagsöryggis framfara og
hagsbóta. Meira að segja vís-
indin verða að lýsa sér veginn
með þedm kynd-li. Hw eru vís-
inda-afrek ókristinna samfé-
laga? Er ekki saga síðari alda
í tækni o-g vísi-ndum sam-felld-
ur vitnisburður um, að krafa
kristindómsins um frjálsa hugs
un — frelsi er megin þáttur
og frumrót allra \ásindaiðk-
ana.
Orð Krists: Leitið og þér
mun-uð finna. knýið á og fyrir
yður mun upplokið verða, eru
lykiil vísinda og framfara h-v-ar
sem er og hvenær sem er.
Þess vegna verður allt þetta
nýtízk-u sknautverk velferðar-
ríkjanna na-umast annað en af-
sko-rin btóm án rótar sinnar í
jarðvegi kirkjunnar. án sam-
bands síns við kærleiksboð-
skap kristins dóms. Þetta verð-
ur allt, m-eina að seg-ja háskól-
ar og vísi-ndaafrek sjúkrahús-
hallirnar fögru, og háreistu
ti’vggingastofnanirnar ekki
annað .en Menning, sem deyr,
með stóru-m sta-f, en samt eins
og fallegu Chrysam-temurnar í
krystaltevasanu-m. Þ-ær brosa
þar og ilmia kannski lengi,
lengi, en samt aðeins nokkra
daga í h-æsta lagi nokkrar vik-ur
sem minnin-g þess sumars sem
er liðið. Og vegna þess að rót-
ina vantar geta þær ekki
ge-yrnt iífsmagn sitt næsta
sumri, þegar sólin hækkar á
eða engin áhrif ha-ft? Er þar
betri aðbúnaður sæn-gur-
kvænna en t.d. hér á íslan.ii
með alla sína presta, kirkjur
og þjóðkirkjus-kipulag? Ætii
margir vild-u skipta á íslenzk-
um skólaaðbúnaði þótt lélegur
sé að su-mra dómi eða aðstöðu
æskunnar í Etió-píu eð'a jafn-
vel Egy-ptalandi, hvað þá held-
ur í Gana eða Biafra?
En er það ekki einmitt ein
af „áráttum" kirkjunnar 'að
byggja sjúkrahús og stofna
skóla? Eru ekki slikar stofn-
anir, sem nú eru mest ræddar
algerlega a-f hennar rótum
sprottnar?
Og hvað um tryggingar,
meðferð á börnum gamalmenn
u-m, öryrkju-m og vesalingum
þar sem andi kristins dóms
hefur enn ekki andað á fros-
inn s-vörð?
Og hvernig fer um frelsi,
frið og bræðralag í þeim þjóð-
fléllöguim, jaifmvel hálþróu'ðum,
þar sem anda Krists og áhrif-
um kirkjunnar er útrým-t, þau
skert eða eyðilögð.
Haustið felur nú allt í faðmi
sínum. Blcikii- og rauðir litir
skreyta hauður, lof-t og haf.
Þá er s-v-o hugljú-ft að bera
nokkur fegurstu blóm garðs-
ins inn á borðið og láta þau
ilma þar síðustu kve'ðju sum-
arsins. En fljótl-ega eru þau
einnig fölnuð, máltvana — dá-
ian.
Það eru afskorin blóm, rót-
laus. Hrverni-g sem að þeim
væri hlúið í fallega vasanum,
hwort sem hann er úr gulli,
silfri eða krystall, hljóta þau
að sknælna fljótt.
Ýmsir telja allt kir-kjulegt
Starf úrel-t og einskisvirði og
pcesta sem stanfsstétt n-aum-
ast annað en aumk-unarverða
fomgri-pi innan u-m allt’ ný-
tízku-tækn idótið, eins konar
afdönkuð sníkjudýr samfélags
ins.
Þetta sama fólk dáist þó að
nútímaskipulagi í vel-ferðarríki
þar sem sjúkra-h-ús, háskólar og
ti’yg-gin-gastofnanir tiyggja lík-
amlegt og andlegt öryggi þegn
anna. Og sífellt heyrast hærri
og strangari og stundum vit-
urlegri kröfur um betri sjúkra
hús, f-ullkomnari lækningatæki,
fjölbreyttari háskóla og vís-
inda-búnað, öruggara trygginga
kerfi.
En h-efur það blessað fólk
nokkurn tím-a íhuga'ð rætur
þe-ssa veltferðarskipulagB?
Iívernig er slíkum stofnun-um
há-ttað í ók-ristnum eða kirkju
la-us-um þjóðfélögum, þa-r sem
kristin-n dómur, réttnefndur
kristin-n dómur h-efur enn lítil
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
AFSKORIN BLÓM
Nú erum
um við þá
láta Adams-
DREKI
við nálægt klettinum, og eig-
ekki að hægja á okkur og
grip,iiia bíta við hlið Butlers-
gripanna? Jú, Tonto, og findu skjól, ég
vil ekki að neinn sjái okkur. Stuttu
seinna: Mark, Mark, við liöfum dottið
UNCLE MORRA 15
í iukkupottinn! Hvað!! Litil tarfa-lijörð
er á beit við klettinn, og enginn gætir
hennar! Náðu henni þá saman!
IN THE OLD DAyS — ALL THEy
Lon uss, ég er að reyna að muna í . . Það er nú það! og við licfðum átt
hvað trumbuhöggin merkja- að vita það! Morra frændi er einnig
„Dreki er ckki í skóginuin, Dreki ekki vinur hans, hann gæti hafað náð í hann.
Ilvað cigum við að gcra Lon?? I gamla
daga var ekkert hægt að gera nema
kalla, en límarnir eru breyttir, komdu!??
iiiiiiimiimmimiimmmiMiiumiuiimiimiimiiHiiiiHmumiiiuiuiiitumiiMmmHiiiimimuHiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiuiimiiiiiiiiiimiiiM
lofti og ver-mir allt að nýj-u.
Þess vegna væri einmitt á-
stæða til að -hlyntta sem bezt
að kirkj-unni í nútím-aþjóð-
skipulagi. Ekki kirkju þröng-
sýnis og stöðnunar, fordóma
og um’búða, heldur ]>ess lifandi
orðs og starfs, sem tengir kyn-
slóð við k-ynslóð í tilbeiðslu og
trú á sigur hins góða, sigur-
mátt kærleikans í sálu-m og
sa-mfél-agi mann-a. En sa~ sigur
máttur er Guð, hinn h-eilagi
andi lí-fsins, sem Kri-stur
kenndi að kall-a Föður.
Trúin, traustið, samband-
ið við þann kraft er frumþátt-
ur og lífsrót allra sannra fram-
fara, al'lrar sa-nnrar menningar
og m-ennta. „Án hans getum
vér alls ekkert gert,“ sagði
postulinn forðum-. Og þau orð
cru jafn sönn enn í da-g.
Einn vitra-sti íslendingur sið
ari tíma, Gísli Sv-einsson for-
seti Alþingis, við stofnun ís-
lenzka lýóveldisins 1930, sagði
þá:
„Hvað var það, sem gerði
fólkinu líf-t í landinu, hvað sem
á gekk, án þess að missa kjark
og þol, án þess að bíða fuLt
tjón á sálu sinni? Hvað var
það, sem var því athvarf í
blíð-u og stríðu? Það var guðs-
trúin — kristindómurinn" —
„Frelsið' er mönnum í blóð
borið, en eigi nýtist þ-að, nema
því sé rétt stýrt til þroska
sjálfum sér og fa-rsældar öðr-
um.“
Svo farast þessum spekingi
orð Og ekki war hann samt
prestur, heldur lögfræðingur.
Hvort mundi þá ednskis virði
að_ efl-a þá stofnun, sem auð-
vitað á mannlegan og mis-
íaf-nlega fullkominn hátt vill
hlynna að þessari lífsrót menn
ingarinnáL#. Og þótt við prest
ar séum „ónýtir þjónar,“ þá
munu þó flestir reyna að gera
sitt til a'ð efla kirkju sína til
þess að guðsríki, réttlæti, frið-
ur og fög'nuður komi, og guðs-
vilji, hið góða. fagra og full-
komna verði.
Ekki er stéttin fjölmenn og
krö-f-uhörð.
En án kirkjunnar, án Krists,
v’erður öll menningamðleitn-
in ckki annað en rótslitin —
af-skorin blóm.
Árelíus Níelsson.
SENDIBÍLAR
AIIs konar flutningar
STÖRTUM
DRÖGUM BÍLA
POKAGERÐIN
HVERAGERÐI
SÍMI 4287.
Framleiðum allar gerðir
strigaumbúða:
Kartöflupoka. 25 og 50 kg.
Ullarballa. sandpoka,
hausapoka o. fl.
Höfum til sölu striga fyrir
skreiðarumbúðir á góðu
verði.